Jan Eijkelboom (ja)

van Jan Eijkelboom t/m Luuk Gruwez
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Jan Eijkelboom (ja)

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:13

Poezie-Leestafel heeft toestemming van Jan Eijkelboom om zijn gedichten te plaatsen.
Er mogen dus méér gedichten geplaatst worden, maar niet volledige bundels.

Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie

http://www.poezie-leestafel.info/jan-eijkelboom

Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Di Feb 03, 2009 14:19, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:13

Geplaatst: 13 jul 2006 10:06 am

Jaaa!!
Toestemming van Jan Eijkelboom!!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:13

Geplaatst: 13 jul 2006 12:05 pm

Camping, Frankrijk

Voor het eerst dat ik sliep in een tent,
voor het eerst naar een ruisen geluisterd
dat voor het ruisen van regen,
het vallen van regen te zacht was
en ook voor de wind te gelijk, te gelijk aan zichzelf.

En 's ochtends gezien hoe water
bijna rechtstandig,
toch zonder te breken, naar lager
water kan gaan, onzichtbaar verschietend.

Hadden wij zo kunnen leven,
zo blijven leven als toen
in die tent, in dat gras

Geen woede, geen andere hartstocht,
geen weten wie zo stil overstroomt
in wie.

Jan Eijkelboom
Uit: De gouden man, Amsterdam
De Arbeiderspers 1982

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:14

Geplaatst: 13 jul 2006 12:09 pm

Dit vind ik zo'n mooi gedicht.

Een geluid horen dat helemaal nieuw voor je is.

voor het eerst naar een ruisen geluisterd
dat voor het ruisen van regen,
het vallen van regen te zacht was
en ook voor de wind te gelijk, te gelijk aan zichzelf


En dan de waterval ontdekken

En 's ochtends gezien hoe water
bijna rechtstandig,
toch zonder te breken, naar lager
water kan gaan, onzichtbaar verschietend


En dan zich zo gelukkig voelen dat hij wel zo was willen blijven
leven. In die tent, in dat gras.
De stille verwondering

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:15

Geplaatst: 14 jul 2006 08:34 am

21 november 1981

Je liep daar naast mij in je gouden jack.
Ik liep je nog te leren kennen,
jij moest nog aan de oorlog wennen
die ik nog niet had afgelegd.

Wij gingen tegendraads de mensen tegemoet
die als een kalme waterval
vanaf de hoge bruggen kwamen.
Het was de allereerste stoet
die ik ooit zag waarin de namen
van allen waren uitgewist
en waarin elk gezicht
toch toebehoren bleef
aan wie daar samen waren.

Geen leus kwam uit de vele monden,
alleen ging keer op keer de donder,
de zachte donder van de vrede door
de gelederen die niet marcheerden.

Wij gingen stroomopwaarts over de Rozengracht,
legden soms aan en dronken om de naam
likeuren die op andre dagen
te zoet zijn zouden voor een keel
die meer op rauw geweld
was ingesteld, maar die nu mede
te fluisteren begon, wat
allengs aanzwol tot de donder,
de zachte donder van de vrede.

Jij stond daar naast me in je gouden jack.
Het oproer bleef uitbundig stromen.
Ik heb mijn ransel afgenomen
en achteloos opzijgelegd.


Jan Eijkelboom (1926)

Uit: De gouden man, 1982
Uitgever: De Arbeiderspers

zaterdag 21 november 1981 vond de grote vredesdemonstratie plaats
tegen de atoombewapening, ruim 350.000 mensen liepen mee.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:16

Geplaatst: 14 jul 2006 08:49 am

alleen ging keer op keer de donder,
de zachte donder van de vrede door
de gelederen die niet marcheerden.


Mooi.

ja die demonstratie kan ik me nog goed herinneren,
was nog niet zo politiek bewust toen, dus heb niet mee gedemonstreerd.
vind ik achteraf altijd nog jammer.
Die demonstratie heeft echt aantoonbaar verschil gemaakt.

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:16

Geplaatst: 14 jul 2006 09:32 am


jij moest nog aan de oorlog wennen
die ik nog niet had afgelegd.

[...]

Ik heb mijn ransel afgenomen
en achteloos opzijgelegd.


Mooi hè.
Eerst zegt hij, ik liep nog met mij oorlogsransel
en later, door die vrededemonstratie deed hij hem af.
Eindelijk was hij bevrijd.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:17

Geplaatst: 14 jul 2006 10:26 am

Ik ken deze dichter eigenlijk niet zo goed,

ik lees nu net pas het gedicht over de Camping in Frankrijk,
dat is ook mooi zeg.

groetjes,
Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:17

Geplaatst: 14 jul 2006 03:04 pm

Heerlijk nieuws dat ook deze dichter de toestemming geeft!

Ik moet je bijtreden, Wil: heel mooie gedichten zijn het, maar ik moet de dichter ook nog beter leren kennen, al las ik wel al wat van hem in mijn bloemlezingen. Die gedichten zoek ik nog wel op!

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:18

Geplaatst: 19 jul 2006 01:27 pm

En Jan Eijkelboom staat op de site

http://www.poezie-leestafel.info/jan-eijkelboom

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:20

Geplaatst: 20 aug 2006 04:07 pm

De omgekeerde zuilen van Venasque

Na lange wandeling over cols, door ravijnen
dronken wij op het dorpsplein de wijn
met volle teugen, als was dit het water
door de waard uit de ronde fontein
in het midden gehaald.

Ik behoorde nog tot de gelukzaligen
die zich laven en het er dan bij laten.
In het uit de rotsen gehouwen kerkje
zagen wij toen antieke zuilen
ondersteboven geplaatst:

kapiteel op de grond, voet tegen 't plafond.
Wisten die christenen veel van de Ouden -
en zouden wij zelf ook niet zo willen leven:
omgekeerd, achterstevoren, andersom
als het kon?

J. Eijkelboom,
Uit: Tot zo ver. De meeste gedichten, De Arbeiderspers, Amsterdam-Antwerpen, 2002

Irene

Uit het thema 'gedichten over Frankrijk' ook hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:20

Geplaatst: 03 sep 2006 02:47 pm

Een ijzersterke mist

Eerste najaarsnevel boven de sloot
tussen spoorbaan en snelweg
en heel dat doen alsof
wordt nu het zwijgen opgelegd.

Het lijkt blijvend door afwezigheid
van wind. Het is ijl en standvastig.
Waarom trekt dit versterven meer
dan bloesemtak of eerste sneeuw?

Alle begin verheldert, roept beelden op
van eerdere aanvang die te snel verliep
om dicht te slibben, tijdstippen
met de gedegen zwaarte van een eeuw.

Maar deze nevel laat geen modder na,
wekt geen verwachting, lost slechts op
en laat toch in 't voorbijgaan weten
dat wij nog niet, nog lange niet
zijn uitgekeken.

Jan Eijkelboom,
uit Het arsenaal, 2002

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:21

Geplaatst: 03 sep 2006 02:48 pm

Een van de laatste gedichten die ik plaatsen wilde uit "dichtersgesprekken",
ik vond het erg mooi..dat beeld van die mist.

is het een idee dat ik even wachten met het plaatsen van de uitleg die de dichter gaf, dan kan wie zin heeft eerst zelf interpreteren.

groetjes,

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:21

Geplaatst: 03 sep 2006 03:26 pm

Ja wacht maar even Wil, ik mag graag altijd even puzzelen.
Dat wordt wel morgen dan.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:22

Geplaatst: 03 sep 2006 08:23 pm

Borborygmes

Mijlen leg ik soms af
snachts in dit grote huis,
sluipend om niemand te storen
als ging ik uit roven en moorden
terwijl ik integendeel vlucht
voor wat zich zo geducht voordoet
in nissen, achter ramen,
het meest nog in mijn hoofd
dat maar niet thuis wil raken.

Soms blijf ik doodstil staan,
luisterend naar de schijf
die wentelt in de meterkast,
de borborygmes van mijn darmen,
tot ik terugkeer naar de warme
keuken, waar ik nog stiller stap
om de vier katten niet te storen.
Toch komt er een naar voren,
rekt zich en loopt met hoge staart
mijn broekspijp tegemoet.
Ik noem heel zacht zijn naam,
hij antwoordt met gespin.
Ik ben bevrijd, laat hém de nanacht in.

J. Eijkelboom,
uit: Wat blijft komt nooit terug.
De Arbeiderspers, Amsterdam 1979

Irene

Uit het thema "gedichten over dieren" ook hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:23

Geplaatst: 03 sep 2006 11:06 pm

Een ijzersterke mist

Eerste najaarsnevel boven de sloot
tussen spoorbaan en snelweg
en heel dat doen alsof
wordt nu het zwijgen opgelegd.


Na lente en zomer volgt voor de dichter, blijkbaar eindelijk, de najaarsnevel.
Het doen alsof: van lente en zomer? is nu voorbij. Die periodes wekken te veel verwachtingen (zie laatste strofe) en gaan te snel (zie laatste strofe). Misschien zit er ook in :ze zijn niet blijvend en dus onecht?

Het lijkt blijvend door afwezigheid
van wind. Het is ijl en standvastig.
Waarom trekt dit versterven meer
dan bloesemtak of eerste sneeuw?


De najaarsnevels lijken blijvend doordat het windstil is. En van deze standvastigheid houdt de dichter.
De dichter vraagt zich af waarom dit versterven (eigenaardig woord = afsterven) van de natuur hem meer aantrekt dan het begin van de lente (bloesemtak) of de winter (eerste sneeuw)

Alle begin verheldert, roept beelden op
van eerdere aanvang die te snel verliep
om dicht te slibben, tijdstippen
met de gedegen zwaarte van een eeuw.


Hier volgt dan een verklaring van het voorgaande
"Alle begin verheldert".
Mja, moeilijk;
= maakt de dingen helder, té helder waarschijnlijk, doet er aan denken dat ook ervoor een nieuw begin was, maar dat ging te snel voorbij en is "dichtgeslibd". Wat de belofte van veel moois had, verandert onherroepelijk, wordt ahw modder.
Dichtgeslibd door de tijd die geen mededogen heeft en niets/niemand ontziet? De tijdstippen waarop het begin telkens dichtslibt wegen zo zwaar als een hele eeuw.

Maar deze nevel laat geen modder na,
wekt geen verwachting, lost slechts op
en laat toch in 't voorbijgaan weten
dat wij nog niet, nog lange niet
zijn uitgekeken.


De nevel van het najaar doet geen beloften. Deze periode slibt dan ook niet dicht.
De nevel lost slechts op, en wanneer dat gebeurt, gaat men nauwkeuriger kijken naar de natuur en beseft dat daar zoveel te zien is en dat men nooit uitgekeken raakt.

Zoiets haal ik momenteel eruit.
Best moeilijk...

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:24

Geplaatst: 19 dec 2006 10:10 pm

Voor wat hoort wat

Voor wat hoort wat
Een kind vraagt nooit
waarom, waartoe het toch
op aarde werd geworpen.

Daarom en niet omdat
het hulpeloos zou zijn
verzorgen wij het trouw,

vereren het als god.
Tot het de dood ontdekt
en een der onzen wordt.


Jan Eijkelboom
uit: Hora incerta,
De Arbeiderspers 1993.

Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:24

Geplaatst: 06 feb 2007 11:42 pm

Tuin Dordrechts museum

Als ik gestorven ben
zal in de tuin van dit museum
boven het warrig bladerengedruis
een merel net zo helder zingen
op net zo'n late voorjaarsdag

En ik, ik zal er niet meer zijn
om door dit zingen te vergeten
dat ik moet sterven mettertijd.

Maar aan de andre kant zal ik
-je weet maar nooit-
veel langer leven dan die vogel
En als ik dan toch onder de zoden lig
dan zal mijn zoon nog eens
een merel net zo horen klinken
op net zo'n late voorjaarsdag.

En hij zal weten wie ik was
en ach, een vogel weet van niets.

Maar aan de andre kant alweer:
als merels aan hun vaders konden denken
wellicht dat ze dan krasten als een raaf.

J. Eijkelboom,
uit: Wat blijft komt nooit terug.
De Arbeiderspers, Amsterdam 1979

Leni

uit 'raad de dichter' ook hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:25

Geplaatst: 25 jul 2007 05:38 pm

Vox humana*

In een klein dijkhuis staat,
ziet hij door ’t uitvergrote raam,
het oude orgel bijna naakt.
Over de toetsen ligt een loper.
Tussen de twee koop’ren kandelaars
staat een gezangboek open.
Hij hoort weer het asmatisch steunen:
loflied of klaagzang – eender zeurt
deze muziek, tot hij die deur
snel weer vergrendelt. En toch,
o mocht hij nog een keer,
geknield voor ’t orgelfront,
de trappers voor de vrouw bewegen
die boven hem haar psalmen zong.

J. Eijkelboom
Uit: Hora incerta ,
De Arbeiderspers, 1993

*vox humana = menselijke stem

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:25

Geplaatst: 04 okt 2007 11:05 am

En alles staat weer compleet op de site

http://www.poezie-leestafel.info/jan-eijkelboom

Tiba, waarom heb je vox humana geplaatst?
Vind je het een goed gedicht? Zo ja, of nee waarom wel of niet?

Dettie
die het niet echt een goed gedicht vind, het is voor mij eerder proza dan poëzie.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:27

Geplaatst: 04 okt 2007 11:41 am

nee dettie? ik vind toch dat er hier héél duidelijk gespeeld wordt met klanken, met binnenrijm en klinkerrijm, en het heeft ook dat stuk "momentopname" dat voor mij poëzie heel maakt: een flits, maar dan één die een wereld bevat...

Elvira
_________________
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:27

Geplaatst: 04 okt 2007 04:02 pm

Ik ben het met Elvira eens, proza is dit helemaal niet.

Het is inderdaad bewerkt, vooral de klanken spelen een rol zoals Elvira opmerkt. Wat me aanspreekt is de melancholie in dit gedicht.

Het begin vind ik eigenaardig: staat... en dan ziet hij....

Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:29

Geplaatst: 04 okt 2007 04:52 pm

staat,
raam,
naakt.
kandelaars


de aa

uitvergrote
Loper
open


de klank oo

steunen
zeurt
deur


de eu

toch
mocht
front
zong


de korte o

Dat zie ik wel.
Maar mij ging het meer om het inhoudelijke, wat inderdaad melancholiek is. Maar waarom is dit poëzie? Om bovengenoemde klanken?

In een klein dijkhuis staat,
ziet hij door ’t uitvergrote raam,
het oude orgel bijna naakt.


ziet hij door ’t uitvergrote raam, is een tussenvoegsel.
je kan ook schrijven
In een klein dijkhuis staat,
(ziet hij door ’t uitvergrote raam)
het oude orgel bijna naakt.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:29

Geplaatst: 29 feb 2008 12:01 pm

Ach, Jan Eijkelboom is overleden. Hij is 81 jaar geworden.

Zie het mooie artikel op literatuurplein
http://www.literatuurplein.nl/nieuwsdet ... uwsId=1781

Hier komt de zon

die de mensen donkerder maakt
zodat ze weer zichtbaar worden
in het wit van die baaierd.

Vroeg zijn zijn stralen als brushes
die amper het kalfsvel beroeren,
de strakke huid van zeg maar het zwerk.

Of zie ze onder de boog van de brug
als spelende panters bewegen
met wisselende stippen zwart en goud.

En later de koperen ploert
die je doet snakken naar zondvloed,
zoals in dat land van stoffig smaragd

waar regen te groot is voor regen
en bruine kinderen, voetzolen
onverwacht geel, zich joelend repten

naar de oorverdovende ovatie
van een zinken dak. Of eerder nog,
thuis, de helende geur van modder

en de drie aroma's van gras.
Hier komt de zon,
leg je zwachtels nu af.

Maak, zon, mij
in uw strenge liefdadigheid
onsterfelijk zolang ik leef.


Jan Eijkelboom (1926-2008)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 14:34

Geplaatst: 29 feb 2008 12:57 pm

Dettie schreef:

Maak, zon, mij
in uw strenge liefdadigheid
onsterfelijk zolang ik leef.


Ik zou zeggen, ook nadat ik heengegaan ben. Maar dan niet meer in stoffelijke zin. Ik heb het overlijden gisterenavond vernomen (dank zij mevrouw, die ook Nederlandse kranten op internet leest).

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje


Terug naar “Gedichten E-F-G”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten