Herman Gorter (1864-1927) (ja)
Herman Gorter (1864-1927) (ja)
Aangezien Herman Gorter meer dan 70 jaar geleden overleden is, zijn zijn gedichten vrij van copyright
Er mogen dus meer gedichten van Herman Gorter geplaatst worden.
Dettie
Er mogen dus meer gedichten van Herman Gorter geplaatst worden.
Dettie
Geplaatst: 15 jan 2006 04:49 pm
Ik kwam dit gedicht tegen, en vond het mooi.
Het is waarom het kuiken zoekt de hen.
Het kind de moederborst, waarom ik ben
Bang voor den winter en den herfst, den nacht
Van 't jaar-waarom een jong kind niet de pracht
Der sterren liefheeft, wel een vlam en vuur
Van t witte kaarsje- met een klaar getuur
Ligt hij op 't kussen wakker, lang en met
Zijn ogen volgt hij 't waaiend flikkren, het
Vlammetje brandt nog in zijn dromen voort.
Herman Gorter,
uit Kinderen, samengesteld door Willem Wilmink.
Wil
Ik kwam dit gedicht tegen, en vond het mooi.
Het is waarom het kuiken zoekt de hen.
Het kind de moederborst, waarom ik ben
Bang voor den winter en den herfst, den nacht
Van 't jaar-waarom een jong kind niet de pracht
Der sterren liefheeft, wel een vlam en vuur
Van t witte kaarsje- met een klaar getuur
Ligt hij op 't kussen wakker, lang en met
Zijn ogen volgt hij 't waaiend flikkren, het
Vlammetje brandt nog in zijn dromen voort.
Herman Gorter,
uit Kinderen, samengesteld door Willem Wilmink.
Wil
Geplaatst: 16 jan 2006 11:27 am
Zie je ik hou van je
Zie je ik hou van je,
ik vin je zoo lief en zoo licht --
je oogen zijn zoo vol licht,
ik hou van je, ik hou van je.
En je neus en je mond en je haar
en je oogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor.
Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
(het licht is om je, je bent
nu toch wat je eenmaal bent.
O ja, ik hou van je,
ik hou zoo vrees'lijk van je,
ik wou het helemaal zeggen --
Maar ik kan het toch niet zeggen.
Herman Gorter
Uit Verzen 1890
Dettie
(Ik word altijd vrolijk van dit gedicht)
Zie je ik hou van je
Zie je ik hou van je,
ik vin je zoo lief en zoo licht --
je oogen zijn zoo vol licht,
ik hou van je, ik hou van je.
En je neus en je mond en je haar
en je oogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor.
Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
(het licht is om je, je bent
nu toch wat je eenmaal bent.
O ja, ik hou van je,
ik hou zoo vrees'lijk van je,
ik wou het helemaal zeggen --
Maar ik kan het toch niet zeggen.
Herman Gorter
Uit Verzen 1890
Dettie
(Ik word altijd vrolijk van dit gedicht)
Geplaatst: 26 jan 2006 02:26 pm
Eén ding is droevig en maakt zacht geklaag
Altijd om d' aarde heen, een nevel vaag
En luchtig om dat lijf: 't is wisseling
Van zijn en niet zijn en dat ieder ding,
Zielen en bloemen, drijven naar dat rijk,
Waar 't wit en stil is en den dood gelijk.
Want zoals altijd aan het eind van 't jaar
Trekvogels uit het land gaan met misbaar
Van vogelstemmen uit de hoge lucht,
De kindren op de straat horen 't gerucht
En kijken, zeggend: 'zomer is voorbij,
De kou komt' - in de wolken gaat de rij
Van vogels - zó zó gaat alles voorbij.
Maar zoals ik eens aan het strand der zee
Was 's avonds, doch niet was mijn hart te vree,
Maar bevend en ongerust - en zoals toen
Vlak voor den hemel, voor het vermillioen,
Een vogel, een zwart beest vloog, duidelijk
Gespreid op staart en veer: daaraan gelijk
Komt élk ding en gaat élk ding en is schoon
Omdat het eenzaam is. Het is de zoon
van Onrust, in de scheemring van zijn schoot
Geboren, en sterft eensklaps waar de dood
Het neerslaat - maar het staat voor 't licht
Zijn leven lang. Welaan, ik zoek 't gezicht
van Mei zolang zij in leven was.
Herman Gorter, fragment uit MEI, een gedicht, ingeleid door
Garmt Stuiveling, Bert Bakker/Daamen, 4de druk 1965
....
en
Is al sinds jaar en dag onderstreept in mijn Mei
enne.. ik vind het nog altijd even ontroerend.
Groetjes. Tiba.
Eén ding is droevig en maakt zacht geklaag
Altijd om d' aarde heen, een nevel vaag
En luchtig om dat lijf: 't is wisseling
Van zijn en niet zijn en dat ieder ding,
Zielen en bloemen, drijven naar dat rijk,
Waar 't wit en stil is en den dood gelijk.
Want zoals altijd aan het eind van 't jaar
Trekvogels uit het land gaan met misbaar
Van vogelstemmen uit de hoge lucht,
De kindren op de straat horen 't gerucht
En kijken, zeggend: 'zomer is voorbij,
De kou komt' - in de wolken gaat de rij
Van vogels - zó zó gaat alles voorbij.
Maar zoals ik eens aan het strand der zee
Was 's avonds, doch niet was mijn hart te vree,
Maar bevend en ongerust - en zoals toen
Vlak voor den hemel, voor het vermillioen,
Een vogel, een zwart beest vloog, duidelijk
Gespreid op staart en veer: daaraan gelijk
Komt élk ding en gaat élk ding en is schoon
Omdat het eenzaam is. Het is de zoon
van Onrust, in de scheemring van zijn schoot
Geboren, en sterft eensklaps waar de dood
Het neerslaat - maar het staat voor 't licht
Zijn leven lang. Welaan, ik zoek 't gezicht
van Mei zolang zij in leven was.
Herman Gorter, fragment uit MEI, een gedicht, ingeleid door
Garmt Stuiveling, Bert Bakker/Daamen, 4de druk 1965
Eén ding is droevig
....
't is wisseling
Van zijn en niet zijn
en
Komt élk ding en gaat élk ding en is schoon
Omdat het eenzaam is
Is al sinds jaar en dag onderstreept in mijn Mei
enne.. ik vind het nog altijd even ontroerend.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 04 feb 2006 10:29 pm
Gij staat zoo heel, heel stil
Gij staat zoo heel, heel stil
met uwe handen, ik wil
u zeggen een zoo lief wat,
maar 'k weet niet wat.
Uw schoudertjes zijn zoo mooi,
om u is lichtgedooi,
warm, warm, warm - stil omhangen
van warmte, ik doe verlangen.
Uw oogen zijn zoo blauw
als klaar water - ik wou
dat ik eens even u kon zijn,
maar 't kan niet, ik blijf van mijn.
En ik weet niet wat 't is wat
ik u zeggen wil -- 't was toch wat.
Herman Gorter (1864-1927)
Uit: verzamelde lyriek tot 1905.
Heeft wel wat, om ook weer eens wat van de 'oudjes' te lezen. Deze 'lichte' vond ik leuk.
Karin
Gij staat zoo heel, heel stil
Gij staat zoo heel, heel stil
met uwe handen, ik wil
u zeggen een zoo lief wat,
maar 'k weet niet wat.
Uw schoudertjes zijn zoo mooi,
om u is lichtgedooi,
warm, warm, warm - stil omhangen
van warmte, ik doe verlangen.
Uw oogen zijn zoo blauw
als klaar water - ik wou
dat ik eens even u kon zijn,
maar 't kan niet, ik blijf van mijn.
En ik weet niet wat 't is wat
ik u zeggen wil -- 't was toch wat.
Herman Gorter (1864-1927)
Uit: verzamelde lyriek tot 1905.
Heeft wel wat, om ook weer eens wat van de 'oudjes' te lezen. Deze 'lichte' vond ik leuk.
Karin
Geplaatst: 05 feb 2006 08:58 am
ik vond ook nog een mooi fragment uit het MEI-gedicht, Tiba.
Ik wist niet dat dit alles was zo mooi.
Zo staat ook wel een meisje vol in bloei,
De bruidegom loopt om haar en streelt het haar,
Zijn spitse ving'ren door haar gouden haar:
En loopt onwetend heen en zoekt in spel
Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel
Een bloot beeld: onder 't witte bedgordijn
Glijden er blikken en een woordetrein.
Dat's om te wenen, want de mijmering
Over een ding, is teerder dan het ding.
Vooral de laatste versregel vind ik prachtig:
en deze ook trouwens:
je ziet het helemaal voor je, het tafereeltje van de o zo spannende huwelijksnacht
groetjes, karin
ik vond ook nog een mooi fragment uit het MEI-gedicht, Tiba.
Ik wist niet dat dit alles was zo mooi.
Zo staat ook wel een meisje vol in bloei,
De bruidegom loopt om haar en streelt het haar,
Zijn spitse ving'ren door haar gouden haar:
En loopt onwetend heen en zoekt in spel
Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel
Een bloot beeld: onder 't witte bedgordijn
Glijden er blikken en een woordetrein.
Dat's om te wenen, want de mijmering
Over een ding, is teerder dan het ding.
Vooral de laatste versregel vind ik prachtig:
want de mijmering
Over een ding, is teerder dan het ding
en deze ook trouwens:
Glijden er blikken en een woordetrein
je ziet het helemaal voor je, het tafereeltje van de o zo spannende huwelijksnacht
groetjes, karin
Geplaatst: 05 feb 2006 11:31 am
Nog even over het gedicht Gij staat zoo heel, heel stil . Ik heb dit gedicht uit Komrij's Nederlandse poëzie van de 19de t/m de 21-ste eeuw gehaald (Deel II, Uitg. Bert Bakker, 2004). Daarin staat dat dit gedicht komt uit 'Verzamelde lyriek tot 1905'. Daarom heb ik het maar even aangepast net.
Groetjes, Karin
Nog even over het gedicht Gij staat zoo heel, heel stil . Ik heb dit gedicht uit Komrij's Nederlandse poëzie van de 19de t/m de 21-ste eeuw gehaald (Deel II, Uitg. Bert Bakker, 2004). Daarin staat dat dit gedicht komt uit 'Verzamelde lyriek tot 1905'. Daarom heb ik het maar even aangepast net.
Groetjes, Karin
Geplaatst: 05 feb 2006 12:20 pm
Tijdens een speurtocht ontdekte ik ook nog van alles over het gedicht 'Mei', dat Gorter onder invloed van Willem Kloos geschreven heeft. Dit ellenlange, bijzondere gedicht is waarschijnlijk het belangrijkste voorbeeld van poëzie van het Nederlands impressionisme en gaan behoren tot de klassiek geworden gedichten van de generatie van de Tachtigers, waarvan het alle aspecten samenvat: persoonlijk ritme, eigen beeldspraak, sterke emotie, vrije verbeelding, natuurliefde, melancholie en erotiek. De symboliek is beïnvloed door het werk van Keats.
De eerste zang van Mei verscheen in 1889 in een nummer van De Nieuwe Gids. In het voorjaar van datzelfde jaar verscheen het gedicht in boekvorm. In het gedicht bezingt Gorter de liefde voor Wies Koopmans op wie hij in 1886 verliefd werd.
Groetjes. Karin
Tijdens een speurtocht ontdekte ik ook nog van alles over het gedicht 'Mei', dat Gorter onder invloed van Willem Kloos geschreven heeft. Dit ellenlange, bijzondere gedicht is waarschijnlijk het belangrijkste voorbeeld van poëzie van het Nederlands impressionisme en gaan behoren tot de klassiek geworden gedichten van de generatie van de Tachtigers, waarvan het alle aspecten samenvat: persoonlijk ritme, eigen beeldspraak, sterke emotie, vrije verbeelding, natuurliefde, melancholie en erotiek. De symboliek is beïnvloed door het werk van Keats.
De eerste zang van Mei verscheen in 1889 in een nummer van De Nieuwe Gids. In het voorjaar van datzelfde jaar verscheen het gedicht in boekvorm. In het gedicht bezingt Gorter de liefde voor Wies Koopmans op wie hij in 1886 verliefd werd.
Groetjes. Karin
Geplaatst: 06 feb 2006 05:59 pm
"Zijn socialistische verzen hebben (...) hebben hun tijd wel duidelijk gehad. Maar over eeuwen zullen er nog jonge mensen op zonnige voorjaarsdagen in het gras liggen met Mei".
Hans van Straten in Toen bliezen de poortwachters.
Dát is wel een zonnig idee
Groetjes. Tiba.
"Zijn socialistische verzen hebben (...) hebben hun tijd wel duidelijk gehad. Maar over eeuwen zullen er nog jonge mensen op zonnige voorjaarsdagen in het gras liggen met Mei".
Hans van Straten in Toen bliezen de poortwachters.
Dát is wel een zonnig idee
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 06 feb 2006 09:52 pm
Ik ben alleen in het lamplicht,
de dingen kijken met een glad gezicht,
om me in 't licht.
De dingen staan om me zoo stil
te luistren wat de stilte wil,
vertellen wil.
En een verleden komt me aan de ooren
die stil opkijken en die stil ophooren,
dingen verloren.
Herman Gorter
Verzen, 1890
Mooi vind ik deze, even stilstaan bij stilte...
luistren wat de stilte wil,
vertellen wil
Karin
Ik ben alleen in het lamplicht,
de dingen kijken met een glad gezicht,
om me in 't licht.
De dingen staan om me zoo stil
te luistren wat de stilte wil,
vertellen wil.
En een verleden komt me aan de ooren
die stil opkijken en die stil ophooren,
dingen verloren.
Herman Gorter
Verzen, 1890
Mooi vind ik deze, even stilstaan bij stilte...
luistren wat de stilte wil,
vertellen wil
Karin
Geplaatst: 10 feb 2006 04:41 pm
O, hee! Daar stond hij op zijn sterke gespreide benen, vast als ijzer, een glimlach om zijn dikke lippen, een blos op zijn frisse wangen, alles open, zijn ogen, zijn hele ziel, zijn blauw colbertje. 'Heerlijk,' zei zijn mond. 'Heerlijk,' zeiden zijn stralende ogen. 'Heerlijk' zijn jong, sterk lichaam. Eén stuk hartstochtelijk leven en blijheid en genieten, alles frisheid en koelte en vrolijkheid. Zijn gele strooien hoedje woei af van zijn kortgeknipte haren. Hij keek er niet naar om, hij lachte
Dr. Aeg. W. Timmerman, Tim's herinneringen
opgenomen in:
Toen bliezen de poortwachters, Hans van Straten,
Em. Querido's Uitgeverij, 1967
Tiba.
O, hee! Daar stond hij op zijn sterke gespreide benen, vast als ijzer, een glimlach om zijn dikke lippen, een blos op zijn frisse wangen, alles open, zijn ogen, zijn hele ziel, zijn blauw colbertje. 'Heerlijk,' zei zijn mond. 'Heerlijk,' zeiden zijn stralende ogen. 'Heerlijk' zijn jong, sterk lichaam. Eén stuk hartstochtelijk leven en blijheid en genieten, alles frisheid en koelte en vrolijkheid. Zijn gele strooien hoedje woei af van zijn kortgeknipte haren. Hij keek er niet naar om, hij lachte
Dr. Aeg. W. Timmerman, Tim's herinneringen
opgenomen in:
Toen bliezen de poortwachters, Hans van Straten,
Em. Querido's Uitgeverij, 1967
Tiba.
Geplaatst: 16 feb 2006 10:34 am
Mijn handen zijn zoo heet -
mijn oogen branden zoo moe
diep in mijn hoofd, ik weet
niets meer, ik ben zoo moe.
Er zijn stemmen op straat,
wind en hemellicht -
om me is droog gepraat,
mijn gehoor zwicht.
Er is niets in mij over
dan het arme hongrig' verlang -
ik heb het zoo lang, zoo lang,
het wil niet meer over.
Herman Gorter
uit: Verzen, W. Versluys 1890
Tiba.
Mijn handen zijn zoo heet -
mijn oogen branden zoo moe
diep in mijn hoofd, ik weet
niets meer, ik ben zoo moe.
Er zijn stemmen op straat,
wind en hemellicht -
om me is droog gepraat,
mijn gehoor zwicht.
Er is niets in mij over
dan het arme hongrig' verlang -
ik heb het zoo lang, zoo lang,
het wil niet meer over.
Herman Gorter
uit: Verzen, W. Versluys 1890
Tiba.
Geplaatst: 17 feb 2006 11:16 am
Een komische variant op het gedicht van Gorter "Ik hou van jou" is het volgende gedicht, ik geloof dat het van Ingmar Heytze is... wist niet zeker of ik het bij Gorter of Heytze moest plaatsen
--
Hoor eens ik haat je,
ik schreef dat je lief was en licht -
en nog wat onzin over je gezicht
maar nu haat ik je, god wat haat ik je.
Die neus, dat hoofd, die paardenbek,
die ogen en die gierennek
dat kraagje en dat bloemkooloor
met al je slierten haar ervoor.
Hoor eens ik wou graag zijn
jou, maar kon het niet zijn,
het licht is uit, ik zie je alsnog
zoals je werkelijk bent.
O ja, ik haat je,
ik haat je zo vreselijk
ik wou het helemaal niet zeggen -
maar ik moest het even kwijt.
--
muis
Een komische variant op het gedicht van Gorter "Ik hou van jou" is het volgende gedicht, ik geloof dat het van Ingmar Heytze is... wist niet zeker of ik het bij Gorter of Heytze moest plaatsen
--
Hoor eens ik haat je,
ik schreef dat je lief was en licht -
en nog wat onzin over je gezicht
maar nu haat ik je, god wat haat ik je.
Die neus, dat hoofd, die paardenbek,
die ogen en die gierennek
dat kraagje en dat bloemkooloor
met al je slierten haar ervoor.
Hoor eens ik wou graag zijn
jou, maar kon het niet zijn,
het licht is uit, ik zie je alsnog
zoals je werkelijk bent.
O ja, ik haat je,
ik haat je zo vreselijk
ik wou het helemaal niet zeggen -
maar ik moest het even kwijt.
--
muis
Geplaatst: 17 feb 2006 11:30 am
Ja dit is een mooie persiflage!
Overigens, heel welkom op Leestafel, Muis.
Leuk dat je van poëzie houdt. Hopelijk heb je het hier naar je zin.
Groetjes. Tiba.
P.S. Er is hier heel wat te doen rond auteursrechten. Dettie is heel erg bezig alle dichters en uitgeverijen aan te schrijven om toelating te krijgen dat alles mag blijven staan.
Ja dit is een mooie persiflage!
Overigens, heel welkom op Leestafel, Muis.
Leuk dat je van poëzie houdt. Hopelijk heb je het hier naar je zin.
Groetjes. Tiba.
P.S. Er is hier heel wat te doen rond auteursrechten. Dettie is heel erg bezig alle dichters en uitgeverijen aan te schrijven om toelating te krijgen dat alles mag blijven staan.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast