Leo Vroman - Voor wie dit leest

Diverse leden leggen gedichten uit en uitleg hoe je zelf gedichten kunt schrijven
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Leo Vroman - Voor wie dit leest

Berichtdoor Dettie » Wo Jul 08, 2009 13:48

Voor wie dit leest

Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.

O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.

Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigeen een vreemdeling gebleven
en wien ik griefde weet ik niets te geven:
liefde is het enige.

Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende vooroverboog
over de woorden die Gij wakker leest.

Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken naar uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.

Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat Uw blik hun innigste niet raken
tenzij Gij door de liefde zijt gedreven.

Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
Ik heb je zo lief.

Leo Vroman
Uit: 262 Gedichten


Boven het gedicht staat Voor wie dit leest
dat betekent dat de dichter het gedicht speciaal geschreven heeft voor de lezer.

Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.


De dichter zegt, je ziet nu gedrukte letters
maar persoonlijk, in het echt, kan ik niet met je praten
Ik kan niet mijn warme hand uit dit papier steken (Hij kan zijn hand niet door het papier steken, dus niet lichamelijk aanwezig zijn en warmte geven)
Dan zegt Vroman... Wat kan ik doen? Ik kan u niet bereiken. (Hij is niet persoonlijk aanwezig, hij kan je niet aanraken)

O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.


Hij verlangt ernaar je te troosten.
Leg je hand op het papier want het papier is mijn huid, zegt de dichter.
Dat verzacht het vreemde, versteende, afstandelijke dat door gedrukte woorden is ontstaan.
Of lees de woorden (van het gedicht) hardop.

Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigeen een vreemdeling gebleven
en wien ik griefde weet ik niets te geven:
liefde is het enige.


Hij (Vroman) heeft al veel gedichten geschreven
voor veel mensenis hij een onbekende gebleven
en degene die hij pijn heeft gedaan daar weet hij niets aan te geven
liefde is het enige dat hij kan geven

Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende vooroverboog
over de woorden die Gij wakker leest.


Liefde is ook datgene wat hem aanspoort zijn gedichten/de woorden te schrijven, tot hij in slaap valt boven het papier. Die gedichten/woorden gaan pas écht wat betekenen doordat jij ze leest. (wakker lezen)

Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken naar uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.


Hij zou wel onder de bladzijde die jij nu leest willen zijn en kijken naar je lezende gezicht
en hij verlangt naar het verminderen van de pijn/het verdriet van jou (diegene die het gedicht leest)

Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat Uw blik hun innigste niet raken
tenzij Gij door de liefde zijt gedreven.


Hij 'zegt', laat de woorden (onderaan het gedicht) niet voor niets geschreven zijn
De dichter geeft zich bloot, stelt zich kwetsbaar op met zijn woorden, (het is een liefdesverklaring aan de lezer)
Als je dat niet ziet, lees de woorden onderaan het gedicht dan niet
tenzij jij helemaal begrijpt dat de dichter het vol liefde geschreven heeft en zelf ook vol liefde bent

Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
Ik heb je zo lief.


Als je de liefdevolle woorden begrijpt lees dan de woorden als een brief waar je lang op gewacht hebt en wees niet bang, ook niet voor het idee dat je door deze woorden werd gekust.
Ik heb je zo lief, zegt de dichter tegen de lezer.

-------

Samengevat:
Leo Vroman zegt in zijn gedicht: degene die leest ziet alleen maar gedrukte letters en niet de warme mond van de dichter; hoort ook niet zijn stem, en ziet niet uit het papier zijn toegestoken hand.
Leg je hand op het papier en stel je voor dat het de huid is van de dichter of lees het hardop. Dan wordt wat daar geschreven staat er misschien zachter door.

De dichter wil liefde geven. Liefde die troost, liefde die alle pijn weg laat smelten.
De dichter zou wel uit het papier willen kijken in het gezicht van degene die leest. Alleen: die lezer of lezeres: is die wel door liefde gedreven? Niets is zo kwetsbaar als de taal van de liefde. Die taal is naakt, en dus weerloos. Daarnaar kijken met een liefdeloze blik maakt alles kapot. Als degene die dit leest de woorden niet liefheeft, laat het dan maar...

Als degene die leest bang is voor wat Leo Vroman schrijft, laat zij of hij dit gedicht dan maar lezen als een langverwachte brief, waarvan de woorden je een kus geven en tegen je zeggen: 'Ik heb je zo lief!'

Dettie

Terug naar “Uitleg gedichten”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 18 gasten