* Rutger Kopland-Jonge sla

Diverse leden leggen gedichten uit en uitleg hoe je zelf gedichten kunt schrijven
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

* Rutger Kopland-Jonge sla

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:20

Geplaatst: 10 feb 2007 07:18 pm

Rutger Kopland (geb.1934)

Jonge sla

Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.

Uit: Alles op de fiets
Van Oorschot 1969

Een heel bekend vers van Kopland.
Wat denkt Yasmijn ervan?

Gert
_________________
http://gert.slings.nu
Laatst gewijzigd door Dettie op Za Feb 21, 2009 09:21, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:21

Geplaatst: 11 feb 2007 02:10 am

Tsjah, wat denk ik van dit gedicht?

Alles op z'n tijd? Als een oud persoon bijv. is gestorven uit ouderdom, is dat mooi, maar een jong iemand die overlijdt bij een tragisch auto-ongeluk is weer afschuwelijk. Bedoelt de dichter zoiets?

Yasmine

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:21

Geplaatst: 11 feb 2007 08:21 am

Op het gevaar af dat ik op m'n vingers getikt wordt door Gert (grapje, grapje) denk ik dat het gewoon over een tuin gaat.
De dichter gaat mee met het seizoen. De bloemen sterven weer af, de aardappelen zijn volgroeid en worden gerooid.

Maar dan nog... jonge sla planten in september! dat is zo tegen de seizoenen in...
Sla wordt geplant in de lente en soms nog in de zomer...

Hij zegt dus denk ik, ik vind het niet leuk dat de zomer weer afgelopen is en al het groen weer verdwijnt maar ja zo is het nu eenmaal.
Maar dan toch nog sla in september planten.... daar wordt hij triest van.
Dat is zo tegen de natuur in.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:22

Geplaatst: 11 feb 2007 10:12 am

Maar dan nog... jonge sla planten in september! dat is zo tegen de seizoenen in...


ja ik denk dat de "weerloosheid" van zo'n plantje hem ontroert. Het wordt nog verzorgd (in vochtige bedjes), wellicht kun je eruit afleiden (maar staat er niet!) dat die hun normale groei niet gaan hebben door de komende kou/vriesweer???

Hij is dus een harde maar kan door kleine onschuldige dingen ontroerd worden. Dat vind ik erin.

Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:24

Geplaatst: 11 feb 2007 11:15 am

Rutger Kopland (geb.1934)

Jonge sla

Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.


Ik ga het toch wat anders benaderen.
Er is iets met de ik aan de hand.
Als ik (Gert) zeg: ik kan alles verdragen, dan denk ik aan het volgende lijstje:
boren van een kies zonder verdoving;
de stank van rotte vis;
het gejengel van vermoeide kinderen;
het uren zitten op een ongemakkelijke kerkbank enz enz


Ik neem aan dat dit inderdaad dingen zijn, waarbij je medeburgers zich iets kunnen voorstellen, dat je dat kunt verdragen.

Nu de ik in het vers. Die ik is zo overgevoelig, oversensibel, dat je van abnormaal gedrag moet spreken.

Het verdorren van bonen kan de ik verdragen.
Dat komt bij een normaal mens toch niet op?
En als iemand zegt: ik kan zelfs stervende bloemen verdragen, frons je toch ook even je wenkbrauwen.
En dan helemaal het rooien van aardappelen.

Dit is een absurd rijtje, toch?
Van iemand waaraan een steekje los is.

En dan de slotstrofe:

Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.


Dat staat in hetzelfde gekke rijtje. En even onnatuurlijk als de eerste drie dingen die de ik kan wel verdragen, is het vierde, dat hij/zij niet kan verdragen.

Samengevat: de ik heeft een abnormaal gevoelige manier van reageren op gewone waarnemingen. De eerste drie hebben wel allemaal met iets van de dood te maken. Daar kan hij nog wel tegen. Maar net geplante jonge sla in natte grond, dat kan hij niet verdragen.

Dit vers is een hyperbool: een dichterlijke overdrijving. Daarin schuilt ook de humor. Het is een humoristisch vers. Humor door overdrijving.

De dichter was hoogleraar psychiatrie. Ik kan me goed voorstellen dat een van zijn patiënten met zo'n verhaal kwam. Medemensen met een psychiatrische aandoening zijn soms in hoge mate intelligent en sensibel.


Gert
_________________
http://gert.slings.nu

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:25

Geplaatst: 11 feb 2007 12:05 pm

Ja Gert ik was er al bang voor dat je het anders zou benaderen :D

Ik zie het gedicht eigenlijk als grapje van de dichter.
Ik hoor het hem al voordragen, met grote gebaren...

ALLES kan ik verdragen en dan de opsomming van afstervende bloemen, gerooide aardappelen
en dan, met zogenaamde snik in de stem, maar jonge sla in september...

Net wat jij zegt, een sterke overdrijving.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:25

Geplaatst: 11 feb 2007 12:11 pm

In een vorige discussie (hier of op LN) had iemand het Kopland zien voordragen (ik denk dat het Wouter was).
En Kopland draagt het heel humoristisch voor...
dus deze interpretatie zou wel eens juist kunnen zijn.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:26

Geplaatst: 11 feb 2007 12:13 pm

In de psychiatrie worden verzen je aangereikt. Je hoeft soms alleen maar precies te noteren wat je hoort en/of ziet.

Het is hier een bepaalde vorm van waarnemen. Ik vind het wel degelijk een serieus gedicht. De verteller staat met tranen in z'n ogen.

Kopland was dit vers hartstikke zat. Overal waar hij optrad moest hij het voordragen. Het kwam hem de strot uit.

Het blijft desondanks een schitterende gedicht voor mij.

Gert
_________________
http://gert.slings.nu

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:26

Geplaatst: 11 feb 2007 12:25 pm

Spreek je jezelf nu niet tegen, Gert?
Je zegt dat het een humoristisch vers is (zie vroeger) en ook dat het een serieus gedicht is...

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:27

Geplaatst: 11 feb 2007 12:50 pm

Dit vond ik op internet

Gedicht 1:
Jonge sla

Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.

Microanalyse:
Dit gedicht begint met een opsomming van dingen die hij kan verdragen, aan kan zien. Dat zijn; het verdorren van bonen, stervende bloemen, aardappelen die gerooid worden. Dit zijn allemaal processen die natuurlijk zijn. De bonen zijn helemaal volgroeid en verdorren nu weer, de bloemen hebben mooi in bloei gestaan, maar moeten nu ‘sterven’, de aardappelen hebben uit kunnen groeien tot ‘volwassen’ aardappelen die klaar zijn om gerooid te worden. Na een leven geleefd te hebben ‘sterven dingen af’. En daar schaamt de schrijver zich ook niet voor (‘daar ben ik werkelijk hard in’) en hij kan dit aanvaarden.
In de tweede strofe beschrijft hij wat hij niet kan verdragen; de jonge sla plantjes, die symboolstaan voor jonge (pasgeboren) kinderen die overlijden.

Onderwerp en bedoeling:
Het onderwerp is de dood en de vergankelijkheid. Maar ook het niet kunnen accepteren daarvan. Bij volwassenen, is het te accepteren, het hoort bij het leven. Bij kinderen is het te vroeg en daarom onaccepteerbaar.

Vorm-aspecten:
In het gedicht wordt gebruik gemaakt van enjambementen. Bijvoorbeeld in de laatste vier regels van de eerste strofe: hier wordt het zo afgebroken dat de woorden ‘droge ogen’ en ‘werkelijk hard’ nu aan het einde of aan het begin van een versregel komen te staan. Hierdoor vallen ze meer op.

Er zitten een aantal beeldspraken in:
Verdorren van bonen, stervende bloemen, het hoekje aardappelen dat gerooid wordt: deze staan voor de volwassenen die sterven. Maar onderling zitten er ook nog verschillen in;
verdorren van bonen: bonen verdorren pas helemaal aan het eind. Ze hebben alles al meegemaakt,
stervende bloemen, bloemen zijn mooi, worden eerder geassocieerd met schoonheid; dus sterven op het hoogtepunt, in de bloei van iemand leven, maar wel volwassen en volgroeid.
En aardappelen worden gerooid op het moment dat ze volwassen zijn, en hebbend kans niet om af te sterven.
Verschillende stadia waarop je kunt overlijden worden hier dus behandeld.
Jonge blaadjes sla: kleine kinderen, die nog uit moeten groeien tot volwassenen.
September, de herfst, als ze nog maar pas geboren zijn, zijn ze extra kwetsbaar. September toont de kwetsbaarheid van de pasgeborene.

Mening:
Dit gedicht geeft goed weer wat voor ironie in sommige gedichten van Kopland zit, door de het naar het absurde te trekken (wie huilt er nou bij blaadjes sla..) en tegelijkertijd laat het gedicht zien dat Kopland erg bezig is met die vergankelijkheid.
Zelf vind ik het niet echt een mooi gedicht, misschien omdat ik het te vaak heb gehoord, en de momenten dat ik het gehoord heb, niet altijd even passend vond. Ik vind dit namelijk niet een gedicht dat op een al te serieuze bijeenkomst kan worden voorgedragen, in mijn ogen zijn daar mooiere, toepasselijkere gedichten voor te vinden. Hierom is mijn mening ook wat negatief. Als ‘zomaar’ gedicht, en ook de eerste keer dat ik het las vond ik het wel een leuk gedicht, doordat het zo belachelijk lijkt, maar toch een gevoel aansnijdt dat veel mensen hebben. Het sterven hoort bij het leven, maar zodra het om een kind gaat, zou het nog niet moeten komen

http://scholieren.samenvattingen.com/do ... w/9487196/

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:27

Geplaatst: 11 feb 2007 12:53 pm

Toevoeging: Ik vond ook op internet dat hij dit gedicht naar aanleiding van de dood van een vriend in zijn jeugdjaren heeft geschreven.

Rutger Kopland is het pseudoniem van Rutger van den Hoofdakker

Dettie.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:28

Geplaatst: 11 feb 2007 12:55 pm

Sorry ik was erg melig en een beetje rebels.
Ik word af en toe een beetje melig van al het serieuze analyseren.
En ga dan een beetje rebels tegen alles aanschoppen.

Als je voor school gedichten moet analyseren of voor Leestafel is dat niet zo handig maar voor de rest vind ik dat je gedichten kunt lezen zoals jij ze wilt lezen.
Voor de een betekent een gedicht dit, voor de ander dat.
De een leest er dit in, de ander dat.
Maar niet zo slim om rebels te worden als het voor iemand is die het voor school moet weten. sorry :?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:29

Geplaatst: 11 feb 2007 02:41 pm

tiba schreef:
Spreek je jezelf nu niet tegen, Gert?
Je zegt dat het een humoristisch vers is (zie vroeger) en ook dat het een serieus gedicht is...

Tiba.



Dat sluit elkaar niet uit, Tiba.
Humoristisch kan tot gevolg hebben dat je een glimlach wordt ontlokt. Een glimlach van herkenning, zeker bij een hyperbool.

Het is natuurlijk een heel fijnzinnig vers, van een ik met zo'n hoog-sensibele waarneming.

Gert
_________________
http://gert.slings.nu

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:29

Geplaatst: 11 feb 2007 02:41 pm

Dettie, je mag best rebels zijn, hoor.
Ik dacht dat al.
Die is op een of andere manier geïrriteerd.

Een vers verdient een eerlijk uitleg en niet een postmoderne: iedereen leest er maar iets in. Dus jij vindt dit, ik vind dat. Even goeie vrienden.

Gert
_________________
http://gert.slings.nu

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:30

Geplaatst: 11 feb 2007 02:52 pm

Dettie schreef:
Toevoeging: Ik vond ook op internet dat hij dit gedicht naar aanleiding van de dood van een vriend in zijn jeugdjaren heeft geschreven.


Dettie.



Dit zou goed kunnen. Ik heb ook al gewezen op de dood in de eerste strofe.

Maar er staat niet dat de jonge sla, pas geplant in vochtige bedjes, doodgaat. Dat wordt ook niet gesuggereerd, mijns inziens.

Dat maakt deze uitleg voor mij problematisch.

Gert
_________________
http://gert.slings.nu

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:30

Geplaatst: 11 feb 2007 02:55 pm

Die jonge sla wordt geplant in september, de herfsttijd.
Je loopt een groot risico dat ze dan niet tot wasdom komen, vanwege storm, slagregen, teveel vocht zodat ze wegrotten enz.
De plantjes en worteltjes zijn nog te teer om herfstbuien aan te kunnen.

Misschien dat dat een verklaring is?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:31

Geplaatst: 11 feb 2007 03:19 pm

Dettie, wat dacht je van het volgende?

Tuinkalender: tuinieren in september. Begin september is het nog mogelijk om sla in de vollegrond uit te planten. Deze kan dan nog geoogst worden voor begin november. ...
www.tuinadvies.be/tuinkalender_september.htm


Gert
_________________
http://gert.slings.nu

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:31

Geplaatst: 11 feb 2007 04:08 pm

Ja Gert, toen ik mijn moestuin nog had deed ik het zelf ook.

Maar misschien dat de dichter het contrast tussen oud en dingen die vergaan, volgroeid zijn en het prille jong zijn, wat nog geen wortel heeft geschoten (het kind) wilde aangeven.
Die mensen zijn in de herfst (september) van hun leven. Ze kunnen doodgaan en daar heeft hij dan niet zo'n moeite mee. Maar waar september voor staat en dan iets wat zo jong en pril is in de aarde te doen (begraven) dat vindt hij verschrikkelijk.
Ik kan het niet zo goed zeggen wat ik bedoel merk ik.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:32

Geplaatst: 11 feb 2007 04:18 pm

ik probeer het zelf ook voor me te zien zoals Kopland het beschrijft: die frisgroene, prille blaadjes in september, een maand waarin alles zijn volle wasdom al heeft bereikt of voorbij is (de bonen, de bloemen, de aardappelen). De blik van die slappe blaadjes op een vochtig bedje maakt hem weekhartig. ik zie een opvallende gelijkenis op de teerheid van de blaadjes en de innerlijke teerheid die hij plots binnen in zichzelf ontdekt. en misschien is het omwille van het treffen, die onverwachte identificatie, dat het beeld plotseling zo beklijvend wordt...

interessant vind ik ook het contrast tussen droge ogen en vochtige bedjes...

Elvira
_________________
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:33

Geplaatst: 13 feb 2007 08:18 pm

voor mij betekent het gedicht enkel maar dat je door iets heel kleins heel erg ontroerd kunt worden ;

leni

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:34

Geplaatst: 15 feb 2007 09:08 pm

En voor mij de kwetsbaarheid van het prille leven, zeker in ongunstige omstandigheden:

Die jonge sla wordt geplant in september, de herfsttijd.
Je loopt een groot risico dat ze dan niet tot wasdom komen
(Dettie)


Ik weet zeker, dat dit gedicht geanalyseerd is in een van mijn studieboeken Letterkunde van de Open Universiteit. Door onze recente verhuizing is het een beetje moeilijk te voorschijn te halen, maar zodra ik er de gelegenheid voor heb, zoek ik het op en horen jullie meer.
En tot dan: gewoon genieten van de gevoelens die het bij je oproept. Want dat is wat een dichter m.i. vooral wil: een gevoel overbrengen.

Librije
_________________
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:34

Geplaatst: 15 feb 2007 09:18 pm

Kopland zegt zelf over dit gedicht dat het hem niet uitmaakt wat iemand er in ziet. De een mag het bij de sla zelf houden, de ander mag er de betekenis van menselijk leven en dood in zien.

(Ik vind trouwens zijn pseudoniem erg leuk gevonden, jezelf Kopland noemen als je in het echt van den Hoofdakker heet.)

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:35

Geplaatst: 16 feb 2007 07:58 pm

Dettie schreef:
Kopland zegt zelf over dit gedicht dat het hem niet uitmaakt wat iemand er in ziet. De een mag het bij de sla zelf houden, de ander mag er de betekenis van menselijk leven en dood in zien.

Dettie



Is dit nu het verschil tussen de benadering van oprechte amateurs en professionals?

Het gaat mij er allereerst om te achterhalen wat het gedicht zegt en hoe het in elkaar zit. Al analyserend ontdek ik dan de schoonheid van het vers.
De eerste lezing blijft wel het belangrijkst. Daar vindt al de ontroering plaats. De analyse kan daar nog veel aan toevoegen.

Als Kopland zegt dat het hem niet uitmaakt wat iemand in z'n verzen leest, is dat ook weer uit z'n verband gerukt. Natuurlijk wil een dichter dat de lezer zijn of haar vrezen serieus neemt. Hij heeft toch een kunstwerk geschapen met eigen wetten en geheimen?

Ik wil dit graag even gezegd hebben. Niet om een discussie uit te lokken. Ik gun iedereen het recht om een vers te lezen zoals hij of zij graag wil. Maar ik vind wel dat elk kunstwerk het recht heeft serieus genomen te worden als kunstwerk.

Een mooi voorbeeld vind ik de analyses van de 25 gedichten waaraan we met z'n allen gewerkt hebben. Hoe hebben we soms niet gezocht naar een goed begrijpen van bepaalde regels! En vaak bleek er meer dan één uitleg mogelijk. Juist dat zoeken en tasten naar de betekenis vind ik zo waardevol.

Als je uitgaat van het standpunt dat het niet uitmaakt wat iemand in een gedicht ziet, was al dat geanalyseer overbodig geweest. Dan hadden we tegen Yasmijn moeten zeggen: meid, het geeft niet wat je erin ziet, als je maar ontroerd wordt.

Maar misschien zie ik spoken.

Gert
_________________
http://gert.slings.nu

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:36

Geplaatst: 16 feb 2007 08:11 pm

Kopland zegt het over dit gedicht Gert.
Ik weet niet hoe hij over zijn andere gedichten denkt.
Jij schreef ook al dat dit gedicht hem mijlenver de keel uithangt.

Ik heb ook erg genoten van de analyses, vond het zeer waardevol en heb er veel bijgeleerd.
Het mooie van analyseren is dat je dieper ingaat op een gedicht en daardoor ook de meerdere lagen erin ontdekt.
Ik lees niet altijd een gedicht analyserend, soms lees ik het alleen op gevoel en dan raakt het me of niet.

De andere keer lees ik het wel analyserend en buiten het gevoel wat een gedicht bij me oproept is dat dan een mooie toevoeging. Je kan daardoor een gedicht heel anders gaan zien en blijken woorden toch een andere betekenis te hebben dan je aanvankelijk dacht. De essentie van het gedicht komt dan naar voren en dat vind ik erg plezierig om te ontdekken en geniet daarvan. Ook het samen over een gedicht hebben en te puzzelen wat de dichter wil zeggen vind ik erg prettig.

En verder denk ik ook dat de meeste dichters wel iets willen oproepen bij de lezer, iets over willen dragen, mensen na willen laten denken.
Ik kan me ook niet voorstellen dat alle dichters zeggen ach, ze halen er maar uit wat ze erin willen zien. Dan zou poëzie van weinig betekenis zijn en zouden zij niet de moeite nemen om op een gedicht te zwoegen om het zo te zeggen, in die vorm. Ik denk wel degelijk dat ze mensen wat mee willen delen. En het is aan ons deze 'mededeling' volledig te bevatten en te begrijpen.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 21, 2009 09:37

Geplaatst: 16 feb 2007 08:40 pm

Helemaal mee eens, Dettie.

Ik ken verschillende dichters goed, één is een vriend van me. Ik weet van hem, dat elk vers iets van hem weergeeft. Hij zegt: in wezen is elk gedicht autobiografisch. Terwijl dat bij proza maar gedeeltelijk zo is.

Daarom wil elke dichter dat je heel goed naar hem of haar luistert. Zoals elk mens wil dat hij of zij serieus genomen wordt en dat er goed geluisterd wordt naar wat er door haar of hem gezegd wordt.
Intens luisteren dat is het lezen en uitleggen van een vers.

Gert
_________________
http://gert.slings.nu


Terug naar “Uitleg gedichten”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten