Wat is objectief gezien een goed gedicht?

Van alles en nog wat over poëzie dat niet onder nieuws valt.
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 14:55

Geplaatst: 18 apr 2008 07:48 am

Over technische details heb ik het nou net helemaal niet gehad, Dettie. En dat er persoonlijke opvattingen bijkomen heb ik ook al beaamd. Maar ik kom er later op terug.

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 14:55

Geplaatst: 18 apr 2008 08:02 am

Mijn vraag waar je naar toe wilt is omdat het heel moeilijk, zo niet onmogelijk, is objectief naar een gedicht te kijken. Als je objectief kijkt mag je niet je gevoel of vooroordeel mee laten spelen en moet je je houden aan de feiten.
Ik kan er wat betreft poëzie niet mee uit de voeten, vandaar mijn vraag omdat het onduidelijk voor me is.

Groetjes
Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 14:57

Geplaatst: 18 apr 2008 06:07 pm

Deze hele discussie moet je zien als een onderzoek onder vier of vijf forumleden die er achter willen komen waarom ze poëzie lezen en welke poëzie het meest voldoet aan wat ze ervan verwachten. Het is zo dat recensenten en uitgeverijen onderscheid maken tussen de kwaliteit van de poëzie van verschillende dichters; er zijn dus ergens min of meer objectieve normen anders kan dit onderscheid niet gemaakt worden.
Dit heeft Grada ook al gesteld. En moet je zien wat deze discussie al heeft opgeleverd: twee mooie citaten, één van Claus, en één van Symborska. Een duidelijke beschouwing van Grada. Een aantal prachtige gedichten van jou, Tiba, Grada en mij, waarvan we misschien een soort van gemeenschappelijke noemer of zo je wilt grootste gemene deler kunnen bepalen. Als het aan mij ligt gaat deze discussie nog weken door,
of jij moet met iets op de proppen komen wat we nog beter kunnen doen :wink:

Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Laatst gewijzigd door Dettie op Di Feb 24, 2009 15:15, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 14:58

Geplaatst: 18 apr 2008 06:49 pm

Pieter schreef:Het is zo dat recensenten en uitgeverijen onderscheid maken tussen de kwaliteit van de poëzie van verschillende dichters; er zijn dus ergens min of meer objectieve normen anders kan dit onderscheid niet gemaakt worden.


Pieter ik heb het boek gelezen "Ik heb geen verstand van poëzie" Geschreven door Geert Jan de Vries en het ging over G.A. van Oorschot als uitgever van poëzie.
Waar het in feite op neer kwam is dat G.A. van Oorschot zeer bekend was met de poëzie waarmee hij opgegroeid was en omdat hij daar zo bekend mee was kon hij 'oordelen' (iets waaraan hij zelf toch wel altijd min of meer twijfelde) wat in zijn ogen wel of niet goed was. Maar de 'moderne' (inmiddels al weer 'verouderde') poëzie kende hij niet en hij liet het over aan de kenners om te beoordelen of het 'goed' was of niet. Een van de kenners was A. Morriën.
Maar... Morriën werkte samen met andere mensen en die hadden een ander oordeel. In mijn ogen blijft het een persoonlijk, dus geen objectief oordeel. A Morriën zat met kenners en zelfs onder de kenners was er verschil van mening over wat goed was of niet.
Ik denk dat een uitgever naast feitelijke kennis ook alleen maar uit gaat van zijn/haar gevoel bij poëzie. Het blijft een waagstuk om poëzie uit te geven tenzij de dichter zelf al bekend is door tv optredens of meerdere malen prominent in de krant heeft gestaan. Uit nieuwsgierigheid of omdat de naam inmiddels bekend is zal een uitgever misschien eerder gaan publiceren omdat het wellicht door de naamsbekendheid beter zal verkopen. (en, ben ik bang dan maakt het niet zoveel uit of het de stempel goede poëzie krijgt of niet)

Als uitgever kan je wel uitgaan van bepaalde 'regels' waaraan poëzie moet voldoen en ik blijf bang dat dat toch min of meer in de technische hoek komt. Dit zeg ik dus absoluut niet om mijn mening door te drammen.


Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Di Feb 24, 2009 15:31, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:00

Geplaatst: 18 apr 2008 07:48 pm

Dettie:
Als iemand gewoon zijn mening geeft en daarbij met goede argumenten blijft dan hoor je mij niets zeggen over drammen. En je argumenten zijn goed, dat zie ik wel in. Maar dat neemt niet weg dat wij met zijn vijven er toch plezier in kunnen hebben om over kwaliteit te filosoferen. Misschien had ik mijn vraag beter anders kunnen formuleren:
Bijvoorbeeld: waarom lezen we eigenlijk poëzie, wat zoeken we erin en waarom zijn we zo gedreven? Ik weet ook wel dat wij als amateurs niet hier eventjes een objectieve norm zullen vaststellen. Wel ben ik er in geïnteresseerd hoe jullie daarover denken en ook over boven gestelde vragen. Er is toch niks leuker dan hierover van gedachten te wisselen zonder elkaar te disqualificeren?

Pieter
Laatst gewijzigd door Dettie op Di Feb 24, 2009 15:31, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:02

Geplaatst: 19 apr 2008 05:04 am

Vind je mijn uitleg van het gedicht van Leo Vroman bevredigend?
Vermaande zon, mooi gevonden!
Gisteren schreef ik ook mijn uitleg van het gedicht van Gezelle, maar doordat mijn katje over het toetsenbord liep, en dat doet ze regelmatig, is die verdwenen. Ik kom er nog op terug.
Goed weekend,
Pieter

P.S. Dank zij dit onderwerp kennen we nu ook jouw onthullende verhaal over de twijfels van van Oorschot en Morriën en het boek van G.A. de Vries. P.
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Laatst gewijzigd door Dettie op Di Feb 24, 2009 15:16, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:03

Geplaatst: 19 apr 2008 06:21 am

Ars Poetica

De dichter kent geen geheimen
waarover hij iets weet te zeggen
dat niet een woordspeling is,
het tijdverdrijf van zijn regels

Hij kiest uit een taal vol tekens
de tekens die stilte verbreiden:
zijn woord, uit stilte genomen,
keert tot de stilte terug.

Hij oefent zich in het zwijgen,
een tegenstrijdige zanger,
en zingt overstelpt door geluiden
een letterlijk lied aan de stilte.

Adriaan Morriën
Uit: Verzamelde gedichten
Amsterdam: Van Oorschot 1993.

Misschien zegt dit gedicht alles.

(Morriën was jarenlang literair criticus bij dagblad Het Parool en medewerker van NRC Handelsblad. Hij richtte in 1946 Litterair paspoort op (waarvan hij tot 1964 redacteur bleef), was redacteur van literaire tijdschriften als Criterium, Libertinage en Tirade en had grote invloed op de fondsvorming van de uitgeverijen De Bezige Bij en Van Oorschot. Verder was hij werkzaam als essayist en vertaler (van onder andere het werk van Camus, De Maupassant en Freud). In de loop van zijn lange leven, trad Morriën regelmatig op als bemiddelaar voor de publicatie van werk van andere auteurs (Pierre Kemp, Hans Lodeizen, Jan Hanlo en Rogi Wieg).

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:04

Geplaatst: 19 apr 2008 06:23 am

Dettie schreef:Hier een voorbeeld, dit vind ik geen helder gedicht van Leo Vroman (wel erg mooi)

Dettie, jij hebt nog een uitleg van dit gedicht van Vroman van mij tegoed.

Psalm

Groei voort in Uw veelaardigheid, Systeem,
groei voort, steeds onbekendere Wildernis
uit bergtochten die ik niet meer onderneem
waar ik in droom dat wat er was, nog is.

[i]Zoals bekend spreekt Vroman de natuur aan met Systeem. Met de Wildernis bedoelt hij zijn gedachtenwereld die er zich steeds meer bij neerlegt dat hij er niet uit komt, hij probeert het eigenlijk niet meer, hij onderneemt geen bergtochten meer door de geheimen van de natuur met zijn grootse vergezichten. (je moet dit op atomaire en moleculaire schaal zien) Volgens mij moet er staan "droomde" i.p.v. "droom". Nu is het wat paradoxaal . Eigenlijk bedoelt hij hier dat hij de inzichten die hij vroeger had moet opgeven omdat hij het wezen van de natuur niet meer begrijpt.



Als mijn lichaam door mijn hoofd zal zijn vervangen,
en dan door daarvan de herinnering
en hoe de aarde geurde van verlangen
en van het ongebeurde dat verging
zal ik door lagen lichtgetinte wazen
bewogen door bewegenden bewegen,
mij over Uw vermaande zon, verdwenen regen
verbazen in het vervagen van verbazen
dat ik nog wouden, weide van U denken kan,
hoe ik het poezels van Uw pluimgras voelde
en meende dat ik wist wat U bedoelde.
Daarom nog eventjes. En dan:

Vroman peinst hier, droomt door lichtgetinte wazen, alles wordt onduidelijker, over het einde van de aarde, als alles voorbij is, de zon is vermaand, maan geworden, uitgeblust. Zijn verbazen, dit is zijn wetenschappelijke verwondering over alles, is aan het vervagen, de regen is verdwenen. Toch hoopt hij dat hij nog aan de weiden en wouden, de poezels van het pluimgras denken kan, toen hij nog dacht dat hij wist wat het Systeem bedoelde.

geniet als ik van mijn afwezigheid
en ril met mij van heimwee naar die tijd

[i]De paradox van er niet meer zijn en toch rillen van heimwee. Hij neemt er met de lezer alvast een voorschot op.[/i]

Leo Vroman:
Uit: Psalmen en andere gedichten.
Amsterdam, Querido, 1995


Dit is geen duister, wel een moeilijk gedicht, Dettie. Je moet de persoon Vroman goed kennen en weten dat hij een vooraanstaand wetenschapper was die zich altijd verwonderd heeft over alles wat bestaat tot op zijn onderzoeksniveau van het bijna allerkleinste. Bovendien is hij een groot dichter wat wel blijkt uit dit door jou uitgekozen gedicht.

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:05

Geplaatst: 19 apr 2008 07:03 am

In een voorwoord van één van zijn bundels ('Twaalf psalmen') wordt Vromans wereldvisie als volgt uitgelegd:
'Het bestaan van een meneer God is in de loop van millennia ineengekrompen door onze pietluttige gebeden: die van vijanden om elkaar te verslaan, van zieken om te genezen, van gokkers om winst... Wel wil ik geloven in een Systeem, dat onmenselijk groot is en dat ons menselijk heelal, en elk ander heelal, waarin ieder en alles een onbegrijpelijk mooie plaats inneemt, bestuurt. Als ons eigen heelal nu nog zwelt, en dan weer ineenstort tot een enkel punt, is dat misschien wel het Systeem's natuurlijke ademhaling.
Waar mogen we dan nog om bidden ?
Dat die ademhaling nooit zal stokken'
--------

Hij vraagt zich af of de mens voor en na de dood nog wel deel uitmaakt van het grote geheel, dat hij, tot in de onopvallendste details zo intens liefheeft (‘Ik geloof dat alles heilig is,’ is een kenmerkende uitspraak van hem).
Bron http://www.bezinningscentrum.nl/teksten ... salmen.htm

-----
straks verder...

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:05

eplaatst: 19 apr 2008 07:34 am

Bedankt Dettie, ik zal alles eens rustig doorlezen en proberen te begrijpen.

Lg. Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:35

Geplaatst: 20 apr 2008 07:07 am

Dettie schreef:

Ars Poetica

De dichter kent geen geheimen
waarover hij iets weet te zeggen
dat niet een woordspeling is,
het tijdverdrijf van zijn regels

Hij kiest uit een taal vol tekens
de tekens die stilte verbreiden:
zijn woord, uit stilte genomen,
keert tot de stilte terug.

Hij oefent zich in het zwijgen,
een tegenstrijdige zanger,
en zingt overstelpt door geluiden
een letterlijk lied aan de stilte.

Adriaan Morriën
Uit: Verzamelde gedichten
Amsterdam: Van Oorschot 1993.

Misschien zegt dit gedicht alles.

(Morriën was jarenlang literair criticus bij dagblad Het Parool en medewerker van NRC Handelsblad. Hij richtte in 1946 Litterair paspoort op (waarvan hij tot 1964 redacteur bleef), was redacteur van literaire tijdschriften als Criterium, Libertinage en Tirade en had grote invloed op de fondsvorming van de uitgeverijen De Bezige Bij en Van Oorschot. Verder was hij werkzaam als essayist en vertaler (van onder andere het werk van Camus, De Maupassant en Freud). In de loop van zijn lange leven, trad Morriën regelmatig op als bemiddelaar voor de publicatie van werk van andere auteurs (Pierre Kemp, Hans Lodeizen, Jan Hanlo en Rogi Wieg).

Dettie




Jammer dat ik hier niet het gedicht Dichtkunst van Gerrit Achterberg mag plaatsen. Ik zal het proberen met een weergave ervan.
Het gedicht is in sonnetvorm.

Eerste couplet: hij heeft "zwermen van gevoelens" die in de taal op woorden moeten worden samengetrokken en tot kristal moeten verkoelen.

Tweede couplet: op een "voorvoeld" tijdstip zal de dichter dit voltrekken als het woordmateriaal in hem wentelt met een donker bedoelen.

Derde couplet geef ik integraal omdat het maar drie regels zijn:

Aan beide kanten worden kansen wakker.
Begrip en lust bewegen naar elkaar.
Hartstocht en rede komen in contact.

Het vierde couplet is een beetje duister en toegevoegd, denk ik, om het sonnet af te maken. Het komt erop neer dat uit alle lijnen steile vlakken tegen de nu gevonden evenaar klimmen en dat de symmetrie verstrakt en het scala schokt. (ik denk dat hij bedoelt dat er een soort van evenwicht wordt bereikt maar eerlijk gezegd stijgen deze regels me een beetje boven de pet)

Het gaat mij om het derde couplet: enerzijds lust en hartstocht, d.w.z. emoties, tegenover begrip en rede, d.w.z. het verstand.
Bij Achterberg speelt de emotie dus een hoofdrol, naast het intellect, maar dat laatste is natuurlijk een open deur, zonder intellect geen gedicht.

Wat is de overeenkomst tussen het gedicht van Morriën en dat van Achterberg die allebei over de dichtkunst gaan?

Het enige is volgens mij de woordspeling van Morriën en het in de taal op woorden samentrekken van Achterberg, maar dit is logisch, zonder woorden geen gedicht.
Het grote verschil is dat Achterberg de synthese tussen begrip en gevoelens essentieel vindt terwijl Morriën juist de nadruk legt op het verzwijgen, de stilte, het verhullen dus. Ligt hier de breuk tussen het moderne dichten en het "oude dichten", waarop ik bij mijn inleiding van dit onderwerp wees? Achterberg schreef zijn meeste gedichten inderdaad voor 1950, Morriën erna. Volgens Morriën is de moderne dichter een tegenstrijdige zanger, volgens Achterberg is een dichter iemand die naar redelijk begrip zoekt voor zijn gevoelens.
Ik trek de voorzichtige conclusie dat op deze site vooral de "oudere" dichtkunst wordt bewonderd en becommentariëerd.
Hebben jullie daar ook een mening over?

Pieter

(Dettie, hierboven staat mijn korte uitleg van het gedicht van Gezelle)
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:35

Geplaatst: 20 apr 2008 07:24 am

Pieter, ik zocht naar het gedicht Dichtkunst, in de hoop een link te kunnen plaatsen naar dat gedicht, zodat iedereen het kan lezen, en kwam een heel interessant artikel tegen in Trouw. Dat eigenlijk over filosofie en poëzie gaat. Daarin staat o.a. dit.

In ’Dichtkunst’ beschrijft Achterberg dit proces.

Dit gedicht gaat over een zuivering van de hartstocht door de rede of het begrip. Dat is het creatieve werk waardoor de ontroering wordt gezuiverd van sentiment. Wanneer je zo naar poëzie kijkt, is zij niet meer een aparte provincie die het irrationele koestert. Dichtkunst is concentratie van ervaring waardoor je meer werkelijkheid ziet. Zo werkt de lens of de antenne.

Ik denk dat je het artikel heel interessant vindt. Het staat hier.
http://meer.trouw.nl/filosofie/denken-d ... -sentiment

Dettie
die weer verder gaat zoeken.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:36

Geplaatst: 20 apr 2008 07:58 am

En geen gedicht gevonden maar wel nog een interessant artikel. Van Dale en poëzie.

http://www.fa.knaw.nl/fa/uitgaven/trefw ... -de-poezie

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:36

Geplaatst: 20 apr 2008 08:41 am

Dettie schreef:
En geen gedicht gevonden maar wel nog een interessant artikel. Van Dale en poëzie.

http://www.fa.knaw.nl/fa/uitgaven/trefw ... -de-poezie

Dettie



Hartelijk bedankt, Dettie. Het artikel hierboven heb ik al gelezen en afgedrukt, het was niet op te slaan. Het artikel "van Dale en poëzie"is erg lang en daarvoor heb ik wel een dag nodig.

Wat het artikel over de filosoof de Boer betreft: ik heb hier al ergens eerder geschreven dat ik naast scheikunde en natuurkunde ook veel gedaan heb aan filosofie, vooral in mijn VUT-tijd. De ontdekkingen in de natuurkunde worden vaak als een onttovering van de natuur gezien maar dat is een misvatting. Poëzie en wetenschap kunnen heel goed samengaan en elkaar aanvullen, kijk maar naar Vroman. In dit opzicht vind ik het ook jammer dat ik slechts commentaar gekregen heb van Tiba, Joanazinha en Manja op mijn Ballade van de Schepping. Niet omdat het zo'n goed gedicht zou zijn maar omdat het onderwerp zo weinig bedicht wordt. Eigenlijk vind ik dat iemand die aan poëzie doet ook iets moet weten van de huidige stand van de natuurkunde en dat een wetenschapper af en toe gedichten moet lezen. Maar dat lijkt op een utopie. Natuurkunde lijkt uit. Op het andere artikel kom ik morgen terug.
Mooie Zondag.

Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:41

Geplaatst: 25 apr 2008 08:06 am

Het schijnt dat het meeste over het door Tiba en mij geëntameerde onderwerp is geventileerd. Daarom zal ik proberen het af te ronden met wat eindconclusies, maar ik wil eerst nog even een deel plaatsen van het mooiste gedicht dat ik de laatste week heb gelezen:

Ach meneer
ik dacht dat u al was vertrokken
we zagen u nooit
ook niet bij het ontbijt
wil ons toch vergeven
madame zal wel boos zijn
het seizoen is al zo slecht

Onzichtbaar dacht ik
ik ben onzichtbaar
en in dodelijke vreugde werd één
met de gebloemde crapaud in de hotelgang
met de grauwe kasseien op het kerkplein
met de wielrenners op de verregende feestdag
met het poppetje van schelpen in de souvenirzaak

en met mijn geliefde
die voor het zekere het onzekere nam
en kwam


Remco Campert
laatste deel van het gedicht Onzichtbaar
Uit de bundel: Remco Campert Dichter

Waarom vind ik dit zo'n goed gedicht?

-het is verrassend, en niet slechts in het prachtige slot waarin hij een cliché-uitdrukking heel geestig omkeert waardoor die een ontroerende betekenis krijgt
- het bevat een mooie karakterbeschrijving van de hartelijke Belgische hotelhoudster die in haar argeloze onschuld in de laatste regel van dat couplet toch een beetje door de mand valt
- het bevat een perfecte beschrijving van de gemoedstoestand van de dichter zelf in het tweede couplet, gecombineerd met de beschrijving van de sfeer van de omgeving waarin hij verkeert
-het gedicht vertelt een verhaal

Mijn eindconclusie:
Na het lezen van de gedichten van Tiba, Grada, Dettie en mij die bij dit onderwerp zijn geplaatst (en alle gedichten die ik de laatste weken heb gelezen) dan denk ik dat twee eigenschappen essentiëel zijn voor een goed gedicht:
1. het moet verrassend zijn
2. het moet voldoende emotie bevatten
Om deze "hypothese" onderuit te halen zal iemand met een "goed" gedicht op de proppen moeten komen dat één van deze twee eigenschappen niet bevat.
(dit is toevallig de bekende benadering van de filosoof Karl Popper over de falsifiëerbaarheid van een wetenschappelijke hypothese)

Waarschuwing: ik beweer niet dat een gedicht waar emotie en verrassende elementen in zitten automatisch een goed gedicht is. Wat die extra noodzakelijke eigenschap dan is mogen jullie formuleren. :)
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 15:42

Geplaatst: 01 mei 2008 06:59 am

Jammer dat nog niemand gereageerd heeft op op bovenstaande hypotheses. Als intermezzo maakte ik een gedicht op de "de duistere dichter".

De duistere dichter

De duistere dichter is een fenomeen
dat grondig dient worden onderzocht:
Er ligt een gesneuvelde snor
Er kronkelt een lemniscaat

Waar wil deze dichter heen,
waarheen voert zijn eenzame tocht?
Baardstoppels aan de muur,
Een goedwillend gebit

Kan ik het helpen dat ik ween?

Maar mijn onderzoek mag niet gestaakt,
het blijft een humane plicht:
Dan de woede als een plat vlak
Een wit vel, een vel gekreukeld papier

Dit is wat veel duidelijk maakt,
hij is niet tevreden met zijn gedicht!
Het is tijd, het was tijd
En ineens begint een bevroren hond te blaffen.

Ik geef het op, met nieuwe tranen langs mijn gezicht.

N.B. Behalve ironisch is het ook serieus bedoeld!

De citaten zijn letterlijk overgenomen uit het gedicht Interieur Tijd van Sybren Polet

PieterW


Terug naar “Diversen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten