Onderstaande oproep ontving ik van Henk van Zuiden, de man die Leestafel een zeer warm hart toedraagt en waardoor wij veel toestemmingen van dichters hebben gekregen.
---
Rustplaats Wilma màg niet geruimd worden!
De schrijfster Wilma Vermaat en haar twee zusters Hanna en Truus dreigen ‘geruimd’ te worden.
Dat klinkt hard, en dat is het ook. Hun graf aan de Koningsweg te Beekbergen wordt verwijderd wanneer er niet een bedrag van € 3000,- bijeen wordt gebracht.
De religieuze schrijfster Wilma Vermaat (1873-1967) heeft onder haar voornaam een groot aantal romans en verhalen gepubliceerd. Op hoge leeftijd, ze was toen al 90 (!), publiceerde ze een gedichtenbundel: De koningsmantel.
Vele jaren heeft ze in het cottageachtig huis de Neumshutte in Oosterhuizen bij Lieren gewoond. Haar huis en iets verder op een kleine heuvel gelegen schrijfhuisje staan er nog altijd.
Wilma was bevriend met onder meer H.M. van Randwijk, Bert Bakker en Willem de Mérode. Met de laatste had ze een bijzondere band. In de jaren twintig verliet de Mérode vanwege zijn homoseksualiteit, min of meer gedwongen, Uithuizermeeden. In het dicht bij Oosterhuizen gelegen Eerbeek ging hij wonen. Hij was diep onder de indruk van Wilma’s boek Gods gevangene (Uitgeverij Holland, Amsterdam 1923). Homofilie was het gedurfde thema, dit werd haar –bijna 90 jaar geleden- niet in dank afgenomen. Integendeel, behalve in en rond Beekbergen, kreeg ze wel en niet gelovig woest Nederland over zich heen. Het boek werd met banbliksems bestookt. Wilma en het boek doorstonden alle kritiek. 65 jaar later is het boek zelfs herdrukt (Bosch & Keuning, Baarn 1988).
In een recensie in het dagblad Trouw over haar laatste roman Als het dode hout gaat zingen: “Van de christelijke schrijvers van de eerste helft van onze eeuw (de vorige, red.) was (Willem) De Mérode de belangrijkste dichter en Wilma de voornaamste prozaschrijfster.”
Wilma is altijd erg begaan geweest met mensen die werden geraakt door ziekte, on-geluk of verdriet. Haar ware naastenliefde bestond niet alleen voor de mens, ook de natuur en de dieren waren bij haar veilig en beschermd.
Zij geloofde in het goede, zuivere van de mens. Nooit ging de deur van de Neumshutte op slot. Iedereen die ‘in nood’ verkeerde moest bij haar naar binnen kunnen. “Niet bang voor inbrekers?” vroegen de verderop wonende buren, “Nee,” zei ze, “als iemand van mij steelt dan zal hij dat wel nodig hebben.”
Van deze goede vrouw en bijzondere schrijfster màg het graf niet geruimd worden! Wil je haar eren en haar rustplaats in stand houden, maak dan alsjeblieft een bedrag(je) over naar giro 917860 of banknummer 30.6000.024 t.n.v. College van Kerkrentmeesters van de Hervormde gemeente, Beekbergen, o.v.v. Graf Wilma.
---
Dettie
Rustplaats Wilma màg niet geruimd worden!
Terug naar “Nieuws over poëzie”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 52 gasten