Liesbeth Lagemaat (Bergen op Zoom, 1962) studeerde Nederlands en Taal- en Literatuurwetenschap. Zij was onder andere werkzaam als journalist, reclametekstschrijver, actrice en docent Nederlands. In het tijdschrift De Tweede Ronde publiceerde zij in 1999 haar eerste gedichten en vervolgens verschenen haar gedichten ook in andere literaire tijdschriften.
Haar debuutbundel Een grimwoud in mijn keel verscheen in 2005. Hiervoor ontving zij de C. Buddingh-prijs 2005. Er volgde al snel een tweede druk. In 2007 verscheen haar tweede bundel Een koorts van glas.
Lees verder, klik hier http://www.poezie-leestafel.info/liesbeth-lagemaat
Librije
Handlanger - Het witte kind Liesbeth Lagemaat (door Librije)
Juist Dettie, we zijn het (zoals wel vaker) weer helemaal eens. 
Ik gaf in de recensie ook alleen maar de mening van de dichteres weer. En hoe deze mening zich weerspiegelt in de inhoud (en vorm) van haar poëzie.
Knap, intrigerend, zeker kunstzinnig, maar niet het soort poëzie waar ik troost uit put. Maar die troostende poëzie is beslist niet minder waard.
Van de Schoonheid en de Troost, heette destijds de TV-serie met portretten van allerlei kunstenaars, ook dichters. En steeds die centrale vraag: Kan Schoonheid Troost bieden? Daar was niet iedereen het over eens.
Bovendien: Schoonheid is er in veel verschillende vormen, en smaken verschillen ook nog eens.
Voor mij is Schoonheid geregeld een vorm van Troost. Niet alleen in de poëzie. Want ik kan het ook in de schilderkunst ervaren.
Ik gaf in de recensie ook alleen maar de mening van de dichteres weer. En hoe deze mening zich weerspiegelt in de inhoud (en vorm) van haar poëzie.
Knap, intrigerend, zeker kunstzinnig, maar niet het soort poëzie waar ik troost uit put. Maar die troostende poëzie is beslist niet minder waard.
Van de Schoonheid en de Troost, heette destijds de TV-serie met portretten van allerlei kunstenaars, ook dichters. En steeds die centrale vraag: Kan Schoonheid Troost bieden? Daar was niet iedereen het over eens.
Bovendien: Schoonheid is er in veel verschillende vormen, en smaken verschillen ook nog eens.
Voor mij is Schoonheid geregeld een vorm van Troost. Niet alleen in de poëzie. Want ik kan het ook in de schilderkunst ervaren.
Ja ook schilderkunst biedt troost, dat is zeker.
Maar een mooi verhaal biedt ook troost. Gisteren kreeg ik prachtige kinderboeken toegestuurd, bij één daarvan hield ik m'n adem even in omdat het zo mooi gemaakt en geillustreerd is. Dat is o.a. ook een vorm van troost voor mij. Dat je mag genieten van zoiets moois. Het verhaal bij die mooie illustraties is ook nog eens vol positieve belofte (ook troost).
Dettie
Maar een mooi verhaal biedt ook troost. Gisteren kreeg ik prachtige kinderboeken toegestuurd, bij één daarvan hield ik m'n adem even in omdat het zo mooi gemaakt en geillustreerd is. Dat is o.a. ook een vorm van troost voor mij. Dat je mag genieten van zoiets moois. Het verhaal bij die mooie illustraties is ook nog eens vol positieve belofte (ook troost).
Dettie
De opmerking “Poëzie is poëzie” is mij te gemakkelijk. Op de eerste plaats is poëzie een vorm van communicatie als je je eigen gedichten aan de lezer prijsgeeft. De dichter/es wil iets laten zien dat hem/haar zelf in ieder geval enige genoegdoening geeft, anders zou hij/zij het niet doen. Meestal is het motief om iets te publiceren ijdelheid. ( Hij/zij is van mening:Wat kan ik toch iets mooi zeggen! De lezer/es leest poëzie meestal om één reden: afleiding. Deze afleiding kan liggen in het verdrijven van verveling, het verminderen van verdriet (troost), het niet genoegen nemen met eigen gedachten en dromen: de lezer/es droomt de dromen van een ander. Het bedrijven van poëzie kan liggen op alle niveaus: dat van de amateurdichter, zoals ik, als van de geniale dichter zoals Claus of Gezelle. De lezers zoeken wat van hun gading is. Gewichtigdoenerij over poëzie is voor mij uit den boze. Het is gewoon een hobby. Discussie over gedichten boeit me nog meer dan het lezen zelf.
Pieter
Pieter
Pieter schreef:
Ik wou hier al vroeger op reageren, maar ja, tijdsgebrek.
Je citaat is onvolledig, Pieter en daardoor ook uit zijn context gerukt.
Het eerste gedeelte ging erover of poëzie troost kan geven, vandaar het tweede gedeelte wat jij (niet helemaal juist) citeert.
De vraag is hier niet: wat is poëzie, maar wel : wat biedt poëzie, gezien in het licht van "biedt poëzie troost?", en dat is heel wat anders dan "wat is poëzie?"
Op de vraag of poëzie troost biedt, antwoordt de dichteres negatief. Het antwoord daarop zal voor iedereen wel een andere invulling hebben.
Dettie vond van wel, en Librije verwees naar de prachtige reeks "van de schoonheid en de troost". Idd. men kan dezelfde vraag stellen ivm met schilderkunst of muziek. Ik herinner me nog van die reeks dat heel wat mensen troost vonden in muziek, dat was zowat de ultieme troost. Ook hier zal dat voor de meeste mensen een eigen invulling hebben.
Nog even het juiste citaat:
Liesbeth Lagemaat schreef: poëzie biedt geen troost, poëzie biedt poëzie.
Dit is niet meteen een antwoord op wat volgens Pieter poëzie is,
maar dit is voor een andere keer en mss. onder een ander item.
Tiba.
De opmerking “Poëzie is poëzie” is mij te gemakkelijk.
Ik wou hier al vroeger op reageren, maar ja, tijdsgebrek.
Je citaat is onvolledig, Pieter en daardoor ook uit zijn context gerukt.
Het eerste gedeelte ging erover of poëzie troost kan geven, vandaar het tweede gedeelte wat jij (niet helemaal juist) citeert.
De vraag is hier niet: wat is poëzie, maar wel : wat biedt poëzie, gezien in het licht van "biedt poëzie troost?", en dat is heel wat anders dan "wat is poëzie?"
Op de vraag of poëzie troost biedt, antwoordt de dichteres negatief. Het antwoord daarop zal voor iedereen wel een andere invulling hebben.
Dettie vond van wel, en Librije verwees naar de prachtige reeks "van de schoonheid en de troost". Idd. men kan dezelfde vraag stellen ivm met schilderkunst of muziek. Ik herinner me nog van die reeks dat heel wat mensen troost vonden in muziek, dat was zowat de ultieme troost. Ook hier zal dat voor de meeste mensen een eigen invulling hebben.
Nog even het juiste citaat:
Liesbeth Lagemaat schreef: poëzie biedt geen troost, poëzie biedt poëzie.
Dit is niet meteen een antwoord op wat volgens Pieter poëzie is,
maar dit is voor een andere keer en mss. onder een ander item.
Tiba.
tiba schreef:Pieter schreef:De opmerking “Poëzie is poëzie” is mij te gemakkelijk.
Ik wou hier al vroeger op reageren, maar ja, tijdsgebrek.
Je citaat is onvolledig, Pieter en daardoor ook uit zijn context gerukt.
Het eerste gedeelte ging erover of poëzie troost kan geven, vandaar het tweede gedeelte wat jij (niet helemaal juist) citeert.
De vraag is hier niet: wat is poëzie, maar wel : wat biedt poëzie, gezien in het licht van "biedt poëzie troost?", en dat is heel wat anders dan "wat is poëzie?"
Op de vraag of poëzie troost biedt, antwoordt de dichteres negatief. Het antwoord daarop zal voor iedereen wel een andere invulling hebben.
Dettie vond van wel, en Librije verwees naar de prachtige reeks "van de schoonheid en de troost". Idd. men kan dezelfde vraag stellen ivm met schilderkunst of muziek. Ik herinner me nog van die reeks dat heel wat mensen troost vonden in muziek, dat was zowat de ultieme troost. Ook hier zal dat voor de meeste mensen een eigen invulling hebben.
Nog even het juiste citaat:
Liesbeth Lagemaat schreef: poëzie biedt geen troost, poëzie biedt poëzie.
Dit is niet meteen een antwoord op wat volgens Pieter poëzie is,
maar dit is voor een andere keer en mss. onder een ander item.
Tiba.
Bedankt, Tiba, dat je mijn verkeerde citaat hebt verbeterd. Ik heb de erg mooie recensie van Librije nog en nagelezen en kom nu tot de conclusie dat de uitspraak van Liesbeth Lagemaat vooral op haar eigen poëzie betrekking heeft, maar ook dan nog twijfel ik aan de waarheid van haar mening. Zelfs haar strijdbare poëzie kan een vorm van troost zijn. Ik vind trouwens het verschil tussen "poëzie is poëzie" en "poëzie biedt poëzie" in betekenis niet zo groot.
Pieter
Pieter schreef:Ik vind trouwens het verschil tussen "poëzie is poëzie" en "poëzie biedt poëzie" in betekenis niet zo groot.
het eerste: poëzie is poëzie is naar mijn gevoel negatief, een nonchalant afdoen van poëzie.
het tweede: poëzie biedt poëzie is naar mijn gevoel positief, poëzie heeft iets te bieden, namelijk poëzie! Een speciaal taalaanbod, iets waar over nagedacht is, woordkeuzes.
Dettie
Wat je zegt klopt helemaal, Dettie, omdat je van jezelf uitgaat. En voor jou heeft poëzie al iets positiefs, namelijk de dingen die je noemt. Maar deze uitspraak was niet direct alleen aan poëzieliefhebbers gericht neem ik aan. Een minder geïnteresseerde wordt door zo'n uitspraak niet direct overtuigd van de waarde van poëzie.
Daar blijft het volgende hangen: "Poëzie is iets dat geen troost biedt."
Hg. Pieter
Daar blijft het volgende hangen: "Poëzie is iets dat geen troost biedt."
Hg. Pieter
Terug naar “Recensies poeziebundels”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Bing [Bot] en 32 gasten