Gedichten over de herfst

Gedichten op thema
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Gedichten over de herfst

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:14

Geplaatst: 16 sep 2005 08:32 pm

Op zo'n kille, barre septemberavond als vandaag, wordt de herfst voelbaar. Doet me zoeken naar herfstgedichten...

Verdrietig kind, verdrietig gedicht

Ik ben de herfst.
Ik ben de regen.
Ik ben de storm.

Zoek mij maar op,
ik sta in alle gedichten.

Houd mij maar vast,
ik heb het koud en ik ben moe,
en nog zoveel bladeren aan de bomen,
nog zoveel bladeren overal.


Toon Tellegen
uit: Daar zijn geen woorden voor, een keuze uit de gedichten, Rainbow Pockets 2005

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:15

Geplaatst: 17 sep 2005 07:36 am

Mijn 'favoriete' herstgedicht!

'Een lege postbode verdrinkt op de landweg'

(Voor A. Morriën)

het is verdomd al weer haast herfst
en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent
lichaam zwak boven mate en gespleten
het is een oud huis als in Greenwich Village

de bomen staan haastig in te pakken
hun bladeren gaan in de koffers van de grond
de wind is een gezwinde sleutel
en over het deksel legt zij een kleed van wolken

de vensters van mijn lichaam zijn blind
en bij het haardvuur van mijn dromen zie ik
de dagen als vlammen boompje verwisselen
en weggaan in een oude stam van het huis

hoe laat zou het al zijn de rivieren staan
te heupwiegen als een raam tegen het landschap
mijn lichaam mijn teder lichaam zachtjes heengaand
of een lege postbode verdrinkt in de landweg.

Hans Lodeizen,
Uit: 'Het innerlijk belang en andere gedichten',
Van Oorschot 1952

Wouter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:16

Geplaatst: 17 sep 2005 08:21 am

Wat een prachtige gedicht!
Het valt op dat in de meeste herfstgedichten de link naar de mens wordt gelegd en men het heeft over het voortschrijden van de tijd, verval van lichaam, ouder worden, de naderende dood enz.
Zuivere natuurgedichten over de herfst zijn er minder.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:16

Geplaatst: 17 sep 2005 09:58 am

Het knisperend geluid van de bladeren
het kletterend geluid van de regen op de ramen
Het geluid van de wind die langs het huis schuurt
en de warme gloed van het haardvuur
dat is voor mij de herfst :)

Sanne

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:18

Geplaatst: 18 sep 2005 06:11 pm

Stem van de Herfstregen

Wees niet bevreesd wanneer de vlagen gaan
rondom uw huis-het is uw aards verblijf.
Wees niet bevreesd als ziekte u komt slaan-
uw lichaam was altijd een aards verblijf.
Zonder bekommernis laat u ontgaan
roem, eer en staat; zij zijn een aards bedrijf.
Maar wees bevreesd wanneer de tranen gaan,
de bevende, om wat is aangedaan
door u.
De liefde is uw eeuwige verblijf.

Ida Gerhardt,
uit zeven maal om de aarde te gaan,
een keuze uit haar gedichten door Gerrit Komrij
Athenaeum-Polak & Van Gennep,
Amsterdam 2001

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:19

Geplaatst: 18 sep 2005 06:15 pm

in de herfst

Hol en leeg van verlangen
en de gele amberen bomen
de groene en barnstenen stammen.

Het licht hangt stil in de blaren.

Mijn hart is te veel geopend,
te veel in het licht gevangen
in der wolken licht varen…
En pijndoend, schrijnend dromen
weg van mijzelf te komen
En eigenlijk zo wanhopend.

M. Vasalis
uit Parken en Woestijnen
Uitgeverij van Oorschot 1940

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:20

Geplaatst: 18 sep 2005 06:48 pm

Het gedicht van Gerhardt is heel erg mooi, Wil.
Ik vind het ook wel heel idealistisch of onreëel (ik vind het juiste woord niet). Ik bedoel: is natuurlijk makkelijk gezegd: wees niet bevreesd als je in de puree zit, of als je ten dode ziek bent. Zo van 'trek het je niet aan joh, dat is niet zo erg. 't Is alleen maar erg als je zelf kwaad gedaan hebt.'
Ik vermoed dat honderdduizenden op deze planeet daar niet echt een boodschap aan hebben.
Maar het is wél een mooi gedicht!

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:21

Geplaatst: 18 sep 2005 07:24 pm

Zij is een Christelijke dichter, vanuit dat perspectief schrijft ze dit denk ik,

maar ik ben het met je eens..ik ben ook niet zo van de pasklare antwoorden, zo werkt het meestal niet.

de laatste regel vond ik erg mooi

De liefde is uw eeuwige verblijf



Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:22

Geplaatst: 18 sep 2005 08:15 pm

Ja Wil, het ís mooi.

En bij het vorige gedicht, dat van Vasalis, spreekt me dit aan:

weg van mijzelf te komen
En eigenlijk zo wanhopend

.
Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:22

Geplaatst: 19 sep 2005 02:33 pm

Buiten, herfst

De bliksem heeft mij niet geraakt
vandaag, hij was een weiland verder
dat is niet ver. Mijn huis nog onder
de hemel met de laatste muggen,
eerste ganzen die vluchten. Rafels
van licht, het donkert snel.
Over de sloot, onzichtbaar
hangen daar de zoetste bramen.
Zolang ik opblijf zal ik dromen
van gemis, vliegkunst, eeuwigheid.
in dood is alles te nabij.

Anneke Brassinga,
uit Landgoed
De Bezige Bij 1989

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:23

Geplaatst: 22 sep 2005 05:56 pm

De bliksem heeft mij niet geraakt
vandaag,


Alweer zo'n mooie eerste versregel, ...en met een dubbele bodem, denk ik.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:23

Geplaatst: 23 sep 2005 12:38 pm

In de herfst zijn de bejaarden op hun sterfst.

Drs. P.

Lizzy

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:23

Geplaatst: 23 sep 2005 02:02 pm

Haha Lizzy. Wel sarcastisch hoor. Gelukkig komt het niet van jou maar van Drs P.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:24

Geplaatst: 23 sep 2005 03:11 pm

Ja eerst zo'n heerlijk herfstgedicht en dan hup een dodelijke zin erachteraan. Daar gaat m'n herfst-gemoedsrust :wink:

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:25

Geplaatst: 24 sep 2005 03:15 pm

Herfst

Toornige vreugde doet mij rechtop gaan
dwars door de herfstige plantsoenen
waar in het nat verwilderd gras
rillend naast de zwarte plas
een troep verregende kalkoenen
verworpen, onheilspellend staat.

Dewind schuift in de glazen wolken
lichtende wakken hemel open
en wervelt glinsterende kolken
omhoog uit gele bladerhopen.
Als gevallen englen hokken
door geen zon meer te verzoenen
in een somber dreigend mokken
daar mijn broeders de kalkoenen.

Maria Vasalis,
uit parken en woestijnen
Uitgeverij van Oorschot 1940

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:26

Geplaatst: 24 sep 2005 04:28 pm

Dit gedicht ken ik helemaal niet, Wil.

Heel beeldend: die arme verregende kalkoenen nat van de herfstregen
'door geen zon meer te verzoenen".
'Mijn broeders, de kalkoenen', de dichteres voelt zich o zo verwant met hen.
"Toornige vreugde": toorn om de zomer die voorbijgaat, om de sukkels van de verregende kalkoenen die haar gevoelens beamen?
Toch vreugde....

Dit was een impressie bij een eerste lectuur.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:26

Geplaatst: 25 sep 2005 08:29 am

Ja ik zag ze helemaal staat die kalkoenen.

Ze heeft heel veel over de Herfst geschreven, ik vond zonder heel hard zoeken vier herfstgedichten van haar.
Ik zal ze niet allemaal plaatsen, maar deze vond ik ook wel mooi.....

Herfst

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot,
steeds zeldner denk ik dat mijn werkelijk wezen
zich tonen zal en durven te genezen
van de steeds naderende duidelijker dood.
Vandaag zag ik de hemel door het weemlend lover
verbleken tot een doodlijk zuivere helderheid.
Ik heb mezelf nog van geen ding bevrijd
en er is haast geen tijd meer voor mij over.
Er ruist een hoge ruime wind
door de recht opgerezen bomen:
aan het zwarte water is een hert gekomen,
en door het oevergras schijnt laag de zon...
Dit is het enig antwoord, dat ik vind,
dat mij bevrijden zou, zo ik t vertalen kon.

Maria Vasalis,
uit Parken en Woestijnen
Van Oorschot 1940.

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:29

Geplaatst: 25 sep 2005 08:45 pm

Een vliegje in de herfst,
vliegt tussen de takken van een berk-
geur van bladeren,
natte aarde-
en tussen die takken is niets
en tussen die en die,
het vliegje denkt misschien:
de spin is een verzinsel, het eerste web
moet nog worden uitgevonden!
Het wordt donker,
de maan komt op,
oud bos,
slingerende paden, nauwelijks lanen,
de moed om te verdwalen
bijna gemist.

Toon Tellegen, uit
Gedichten 1977-1999
Querido 2000

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:30

Geplaatst: 25 sep 2005 08:56 pm
de moed om te verdwalen
bijna gemist

.

mooie eindregels, Wil.
De rest van het gedicht vind ik mooi als idee (het vliegje en de spin), maar minder van uitwerking.
Als ik het lees, is het niet ritmisch genoeg:

de spin is een verzinsel, het eerste web
moet nog worden uitgevonden!



klinkt in mijn oren niet goed (oei, wat ben ik kritisch!), tenzij ik het verkeerd lees natuurlijk...

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:30

Geplaatst: 25 sep 2005 09:06 pm

klinkt in mijn oren niet goed (oei, wat ben ik kritisch!), tenzij ik het verkeerd lees natuurlijk...


Nee hoor, je leest het wel goed denk ik.
Al ben ik nu moe om het goed kritisch op ritme te herlezen.
Ik heb t vooral gelezen als een typisch Tellegen gedicht, en zat na te denken over wat hij nu eigenlijk bedoelde.

Ondanks gevaar toch onderweg weg gaan, ofzoiets???

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:31

Geplaatst: 25 sep 2005 09:17 pm

Ik zoek er eigenlijk geen bedoeling achter, Wil :oops: .
Volgens mij is het (heb het gedicht nog maar 3x gelezen en kende het niet), gewoon een observatie tijdens een herfstwandeling: hij ziet dat vliegje en probeert zich voor te stellen wat het denkt ...

maarre, binnenkort zal ik het opnieuw lezen! Dat zal beter zijn...

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:31

Geplaatst: 26 sep 2005 07:22 am

Misschien zoek ik wel te veel een bedoeling.
Ik zat toen ik zat te puzzelen wat hij bedoelde al te denken dat Tellegen meestal niet zo veel bedoelt, maar inderdaad meer observeert en beschrijft.

Groetjes,
Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:33

Geplaatst: 01 okt 2005 10:20 am

De zomerstoelen waarin wij nog kortgeleden zaten
staan zo geschikt alsof ze bij het opstaan
weggeschoven door ons zijn verlaten.
Het riet kraakte, niet meer van ons, maar van
de najaarsregens en de zittingen vergaarden
om zich toe te dekken blad dat
daar zelf in een vluchtpoging belandde.
Weerloze hoek is het, die geen beschutting
aan zichzelf kan bieden en,
niet voor de overwintering gemaakt,
ook geen verlichting geven zal aan anderen,
noch aan degene die hem plaatste.

O pijnlijk is het, onverdraaglijk,
het weinig zichtbare verschil dat soms bestaat
tussen de dierbaarste momenten en de desolaatste.

Elly de waard
Uit: 'Afstand', '
Amsterdam: De Harmonie, 1978

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:33

Geplaatst: 01 okt 2005 10:28 am Onderwerp: Reageer met quote Bewerk/Verwijder dit bericht Meld post Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
HERFST

De bomen roesten in het zieke licht
langs somber in zichzelf gekeerde grachten.
In wilde, stormdoorvlaagde regennachten
vertoont de maan een bleek, behuild gezicht

boven de lege straten, smalle schachten
waar in een onverbiddelijk gericht
de zomer langzaam voor het najaar zwicht,
terwijl de huizen op het einde wachten.

Tegen de morgen is de strijd beslecht.
Een vage geur van heimelijk bederven
heeft aan de moede wind zich vastgehecht.

Tussen een handvol dunne zonnescherven
heeft zich de zomer moeizaam neergelegd
om eenzaam en onopgemerkt te sterven.

Hanny Michaelis
uit 'Verzamelde gedichten'
Van Oorschot 1996

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 15:34

Geplaatst: 05 okt 2005 06:00 pm Onderwerp: Reageer met quote Bewerk/Verwijder dit bericht Meld post Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
Kil

De herfst wordt nu kil.
De meeste bomen houden hun groen vol,
maar de berken, van vorm en tint toch al ijl,
slinken tot geesten.
Hun schemerende skeletten zijn behangen
met dunne gouden munten waar de zon doorheen schijnt,
versleten dukaten die zullen
vallen op vochtige hollandse zandgrond.

Hans Andreus,
uit: Groen land
Amsterdam: uitg. Holland.
(De windroos, nr. 60).1961

Wil


Terug naar “Thema's in de poëzie”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten