Griekse mythen en poëzie

Gedichten op thema
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 13:25

Geplaatst: 08 sep 2008 07:10 pm

Bladerend op leestafel kwam ik het gedicht 'Woordjes leren' van J. van Eijkelboom tegen. Hoe meer ik het las, hoe mooier ik het vond. Komisch en intriest tegelijk.
Wat mij vooral intrigeert:
'omdat ik later woordjes leerde
waarmee je het monster kunt bezweren'

Welke woordjes leerde hij? Welke woorden kunnen het verdriet bezweren? Welk geheim heeft hij ontdekt?

Ziet iemand daar klaar in?

mira

Laatst aangepast door mira op 17 feb 2009 06:53 pm, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 13:25

Geplaatst: 09 sep 2008 06:11 am

Volgens mij zijn het de woorden die hij voor zijn gedichten gebruikt: de woorden zijn dus zijn gedichten!

Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 13:26

Geplaatst: 09 sep 2008 06:55 am

Wat mij vooral intrigeert:
'omdat ik later woordjes leerde
waarmee je het monster kunt bezweren'

Welke woordjes leerde hij? Welke woorden kunnen het verdriet bezweren? Welk geheim heeft hij ontdekt?

Ziet iemand daar klaar in?

Mira



Daar heb ik ook lang over nagedacht Mira, welke woordjes dat kunnen zijn.
Dat zal voor ieder wel verschillen.
De een kan misschien monsters (nare, verdrietige, angstige gedachten) bezweren door "Ga weg" te zeggen in zichzelf. De ander heeft misschien een paar regels van een liedje die helpen of woorden uit een gedicht.
Ik denk dus dat die woordjes heel persoonlijk zijn.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 13:26

Geplaatst: 09 sep 2008 07:43 pm

Ja Dettie, als woorden dat al kunnen, zijn ze wellicht voor iedereen anders.
Maar 'k voel zeker ook wat voor het antwoord van Pieter. Het gedicht van J. Eijkelboom maakt op mij een sterk autobiografische indruk, schoolherinneringen uit zijn jeugd (al weet je dat nooit zeker) en als dichter (ik-persoon) refereert hij misschien wel naar zijn eigen verzen. Zouden die hem troost kunnen bieden, of het feit van te dichten tout court, zijn dichterschap?
Biedt poëzie troost? De eigen verzen? Die van anderen?
Van de schoonheid en de troost...er zijn veel uitzendingen aan gewijd en ik meen mij te herinneren dat de antwoorden van de kunstenaars zeer divers waren.

Bedankt allebei.

mira

Laatst aangepast door mira op 17 feb 2009 06:52 pm, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 13:27

Geplaatst: 10 sep 2008 06:35 am

Ik vind het toch nog best moeilijk Mira.

Jongens, heb je verdriet,
sprak toen de leraar Grieks,

dan moet je woordjes leren, woordjes
leren. Hij knikte energiek


Hier komen de woordjes op mij over als de rijen woordjes die je voor een vreemde taal, in dit geval Grieks, moet leren.

En dat het overging als je maar
woordjes leerde, dat was iets

zo absurds, zo dolkomieks
dat het in omloop kwam als een

gevleugeld woord.


Hier gaat het nog steeds om die rijen woordjes.
Het wordt onder de studenten zelfs een grap...
'Heb je verdriet? Ga woordjes leren!'

Het klapwiekt
nu verdrietig om mij heen

omdat ik later woordjes leerde
waarmee je 't monster kunt bezweren


Ik neem aan dat met 't monster, verdriet bedoeld wordt?
Woordjes om te troosten? Woordjes om het verdriet aan te geven?
Bedoelde de leraar met 'ga woordjes leren' misschien, zoek afleiding?
(door woordjes te gaan leren denk je even niet aan je verdriet, kan je het verdrietmonster even bezweren)

en ik hem niet meer zeggen kan
hoe ik soms naar die stem verlang,
naar dat onhandige advies.


De leraar bedoelde het heel goed maar bracht het op een stuntelige manier. Zij advies wordt pas later écht begrepen door de dichter.

Ik zit een beetje 'hardop' te denken hoor.
Weet helemaal niet mijn interpretatie klopt.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 13:28

Geplaatst: 10 sep 2008 07:07 am

Dettie, ik denk dat de woordjes van de leraar bedoeld waren als echte Griekse woorden. Maar de dichter vond later andere woorden. Dat is mijn interpretatie. Het woordjes leren gaat vooraf aan het inzicht. Misschien is dat bedoeld.

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 13:28

Geplaatst: 10 sep 2008 07:50 am

Ja Pieter in feite zeg ik hetzelfde maar dan op een onhandige manier.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 13:28

Geplaatst: 10 sep 2008 01:06 pm

Die woorden van de leraar zijn inderdaad bedoeld als afleiding voor 't verdriet van de pubers.
In feite minimaliseert hij hun verdriet een beetje, of zo komt 't alleszins over bij zijn leerlingen door zijn dwaze remedie.
En zij, zij denken dat ze alle leed van de wereld torsen, puberteit, weet je wel, hun leraar is dat stadium allang voorbij, hij weet niet meer wat lijden is.
Maar later heeft die leerling eigen ' woordjes' gevonden, ik denk niet dat dat te maken heeft met het advies van de leraar, hij heeft iets gevonden, woorden? gedichten of dichterschap, ...een inzicht.
De laatste strofe lijkt mij niet meer te verwijzen naar hetgeen de dichter gevonden heeft. Het lijkt mij eerder een soort van heimwee, de leraar leeft wrschl. niet meer, ergens mist hij hem, zelfs dat onhandige advies.

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 13:34

Er stond nog een stukje geschreven voor Inge.
Het voorgaande daarover is verdwenen (forumcrash?) maar Inge vroeg iets over Chiron/Cheiron, over de ommekeer van "vechtbaas" naar "genezer".
Tiba gaf dit antwoord:

Hallo Inge, heb nu pas je oproepje gelezen en ben even gaan opzoeken en heb de link gelezen. Ik lees dat de centauren een bergvolk waren, half mens half paard. Apollo die o.a. ook god van de geneeskunst was leerde veel van zijn kennis aan de centauren, vooral aan Cheiron die de oudste en meest wijze was. Hij was vooral bedreven in de kennis van kruiden. Daar hij zo wijs was werden heel wat Griekse helden aan zijn opvoeding toevertrouwd o.a. Achilles, de grootste Griekse held in de Trojaans oorlog.Apollo vertrouwde zelfs zijn eigen zoon Asclepius aan Cheiron toe om hem te onderrichten in de kennis van kruiden en later gaf Apollo zelf zijn eigen kennis en genezende kracht aan Asclepius door, zodat hij de grote geneesheer op aarde werd.
Van een overgang van krijgsman naar genezer vind ik niets. Hij wordt overal afgeschilderd als "de oude, wijze centaur".

Verder vind ik in het boek"Van Achilles tot Zeus"nog het volgende.
Cheiron ging gebukt onder een hevige en blijvende pijn tengevolge van een wonde hem door Herakles toegebracht. Hij wilde door de dood uit zijn lijden verlost worden. Daarom zocht hij iemand die van hem de onsterfelijkheid wilde overnemen. Hij vond daartoe Prometheus bereid en deze verkreeg zodoende de onsterfelijkheid.

Groetjes. Tiba

---
Inge's reactie:

bedankt Tiba. Misschien kan ik nu verder zoeken in de richting van die kruidenkenner. Misschien kom ik zo het verhaal eens tegen. Ik vind in de boeken ook dat hij een groot krijger was maar van die ommekeer is er inderdaad niets te vinden.

groetjes Inge

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 23, 2009 13:38

Dit item stond vroeger op de site. Helaas moesten er toentertijd zoveel gedichten af dat ik het hele item weggehaald had en alles op het forum geplaatst had.
Het is wel de bedoeling dat het weer op de site komt.
Maar nu even niet. druk, druk, druk.

Dettie


Terug naar “Thema's in de poëzie”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten