Ik wilde dit thema openen, maar het was er al. Dus nu maar even omhoog.
Met een eervolle vermelding voor het mooiste leesgedicht;
Onvervreemdbaar
Dit wordt ons niet ontnomen: lezen
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.
Zij waren het van kind af aan.
Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.
Ida Gerhardt
Uit "verzamelde gedichten"
Amsterdam, Athenaeum-Polak
&Van Gennep, 1980
Wil
Gedichten over lezen/boeken
Toch altijd weer een pakkend gedicht.
De vreugde van het lezen, het blad omslaan en de adem inhouden,
de associatie met de eenzaamheid, soms al van heel jong....
Boeken, gedichten kunnen een trouwe bondgenoot zijn, een vriend.
Ze openen een universum waartoe ook de 'kleinen' toegang krijgen.
Daar worden ze niet verstoten. Dit kan niemand hen ontnemen.
Het is 'onvervreemdbaar', wat een mooie titel.
Ook poëtisch/technisch lijkt me dit een perfect gedicht.
In negen verzen die ervaring verwoorden, een hele achtergrond schetsen, en ook nog op rijm, dan moet je de taal en het medium poëzie beheersen tot in je vingertoppen.
mira
De vreugde van het lezen, het blad omslaan en de adem inhouden,
de associatie met de eenzaamheid, soms al van heel jong....
Boeken, gedichten kunnen een trouwe bondgenoot zijn, een vriend.
Ze openen een universum waartoe ook de 'kleinen' toegang krijgen.
Daar worden ze niet verstoten. Dit kan niemand hen ontnemen.
Het is 'onvervreemdbaar', wat een mooie titel.
Ook poëtisch/technisch lijkt me dit een perfect gedicht.
In negen verzen die ervaring verwoorden, een hele achtergrond schetsen, en ook nog op rijm, dan moet je de taal en het medium poëzie beheersen tot in je vingertoppen.
mira
Vertalen
............................voor Giorgio Faggin
Ik lees nu al zo'n zestig jaar het boek
Dat mij dicteert wat ik moet schrijven op leven en dood.
Ik heb geen andere keus.
Anderen hebben het klaargelegd in een grot
Van Lascaux, in een heideggerhut, in de zingende wandelgangen
Van Grieks en Armeens en Hebreeuws.
Weer anderen hebben het opengedaan in het donker
Van kleitabletten en kloostercellen, het spijkerschrift
Van mijn afkomst, in hoekig Latijn.
Ik luister en luister, nog altijd klink ik verkeerd
In de helder beschilderde zuilenhallen van Zeno, nog altijd
Heb ik mijn toekomst verleerd.
Nu schiet mij een anoniem grafschrift van Brodsky te binnen.
Je moet in je leven proberen de tijd te evenaren,
De tijd imiteren.
Vermijd extremiteiten zoals schreeuwen
En schril stemgeluid. Probeer zo te zijn als de tijd.
En wind je niet op. Als je sterft ben je net als tijd.
Leonard Nolens
Uit ' Woestijnkunde' Querido 2008
De openingsregel heeft me getroffen, al lijkt het lezen van een boek hier een metafoor voor het eigen leven, of is het voor het eigen dichterschap?
Toch wou ik het gedicht hier ook onderbrengen.
Er valt uiteraard nog heel wat over te zeggen, maar dan misschien bij de dichter zelf. Later.
mira
............................voor Giorgio Faggin
Ik lees nu al zo'n zestig jaar het boek
Dat mij dicteert wat ik moet schrijven op leven en dood.
Ik heb geen andere keus.
Anderen hebben het klaargelegd in een grot
Van Lascaux, in een heideggerhut, in de zingende wandelgangen
Van Grieks en Armeens en Hebreeuws.
Weer anderen hebben het opengedaan in het donker
Van kleitabletten en kloostercellen, het spijkerschrift
Van mijn afkomst, in hoekig Latijn.
Ik luister en luister, nog altijd klink ik verkeerd
In de helder beschilderde zuilenhallen van Zeno, nog altijd
Heb ik mijn toekomst verleerd.
Nu schiet mij een anoniem grafschrift van Brodsky te binnen.
Je moet in je leven proberen de tijd te evenaren,
De tijd imiteren.
Vermijd extremiteiten zoals schreeuwen
En schril stemgeluid. Probeer zo te zijn als de tijd.
En wind je niet op. Als je sterft ben je net als tijd.
Leonard Nolens
Uit ' Woestijnkunde' Querido 2008
De openingsregel heeft me getroffen, al lijkt het lezen van een boek hier een metafoor voor het eigen leven, of is het voor het eigen dichterschap?
Toch wou ik het gedicht hier ook onderbrengen.
Er valt uiteraard nog heel wat over te zeggen, maar dan misschien bij de dichter zelf. Later.
mira
Ha, toevallig heb ik nu net bij L. Nolens ook een gedicht geplaatst
Geen gemakkelijk gedicht overigens! Moet ik zeker nog enkele keren lezen. Wel heel passend bij dit thema.
Ik heb de bundel "Woestijnkunde", maar had eigenlijk nog geen tijd om erin te lezen.
Tiba (die nu gelukkig wat meer tijd heeft).
Geen gemakkelijk gedicht overigens! Moet ik zeker nog enkele keren lezen. Wel heel passend bij dit thema.
Ik heb de bundel "Woestijnkunde", maar had eigenlijk nog geen tijd om erin te lezen.
Tiba (die nu gelukkig wat meer tijd heeft).
Mira schreef:
Bij heen tweede lectuur moet ik je gelijk geven dat het om een metafoor gaat. Mij ook (nog) niet duidelijk of het om het leven of om het dichterschap gaat, of eventueel om beide samen.
Tiba.
De openingsregel heeft me getroffen, al lijkt het lezen van een boek hier een metafoor voor het eigen leven, of is het voor het eigen dichterschap?
Bij heen tweede lectuur moet ik je gelijk geven dat het om een metafoor gaat. Mij ook (nog) niet duidelijk of het om het leven of om het dichterschap gaat, of eventueel om beide samen.
Tiba.
Terug naar “Thema's in de poëzie”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten