Geplaatst: 01 jan 2008 02:35 pm
Nut en genoegen
Met eindeloos geduld
vlechten mijn vingers
de wingerd tot een ereboog
voor wie mijn wereld
binnentreedt. Om mij heen
de stilte van de winter
het ruisen van bomen en
gescharrel van vogels.
Ik stap in de rij tuinders,
plant bomen en struiken.
Na elk karwei komt er
weer een klusje bij.
Fijn nog jong te zijn,
in welzijn en gezond:
nog zoveel tijd te gaan
op dit stuk oude grond.
Zoals voor mij zal na mij
dit werk blijven bloeien.
De eeuwigheid van de natuur
sluit mijn bestaan in.
De tijd gaat hier traag maar
een mensenleven duurt kort.
De huurders zijn tijdelijker
dan prunus, roos en den.
Diana Ozon,
Uit Bronwater
uitgeverij Passage 2005
Dettie
Gedichten over de tuin
Geplaatst: 15 jan 2008 11:49 am
Er is niets zo zoet als ‘s avonds
onder de bloemen te zijn,
probeer het eens
licht het dak op en
alle sterren komen los te zitten
als de tuinman met
zijn wilde spuit vele bloemen
van hun stelen rukt en
vrolijk een deuntje fluit
denkend aan de avond
ruik de
verlichting juist boven
de aarde, glimlachend
drinkend van het water
natuurlijk zijn wij
onder het dak vandaan
de tuin ingelopen.
Hans Lodeizen
Uit: Verzamelde gedichten
G.A. van Oorschot Amsterdam 1996
Er is niets zo zoet als ‘s avonds
onder de bloemen te zijn,
probeer het eens
licht het dak op en
alle sterren komen los te zitten
als de tuinman met
zijn wilde spuit vele bloemen
van hun stelen rukt en
vrolijk een deuntje fluit
denkend aan de avond
ruik de
verlichting juist boven
de aarde, glimlachend
drinkend van het water
natuurlijk zijn wij
onder het dak vandaan
de tuin ingelopen.
Hans Lodeizen
Uit: Verzamelde gedichten
G.A. van Oorschot Amsterdam 1996
Geplaatst: 15 jan 2008 01:19 pm
Ik heb altijd zo'n bewondering voor en ook een beetje afgunst op die dichters die zomaar uit de losse pols (lijkt het) zulke mooie beelden op kunnen roepen die ook nog mysterieus zijn want ik begrijp ze maar half of helemaal niet. Als ik zoiets opschrijf denk ik altijd: wat zullen de lezers wel niet denken, het is hem zeker in zijn bol geslagen terwijl ik dat van Hans Lodeizen helemaal niet denk.
Bijvoorbeeld begrijp ik van het bovenstaande gedicht niet:
licht het dak op en alle sterren komen los te zitten
(als het dak de hemel is gaan de sterren met het dak mee omhoog)
ruik de verlichting = is de geur minder zwaar geworden? Zou kunnen, maar je wordt wel even op het verkeerde been gezet.
Ik heb ook nog nooit een tuinman gezien die wild de bloemen van hun stelen spuit, een tuinman ontziet de bloemen meestal. Is dit een metafoor
ergens voor?
Kortom, een beetje mysterieus, wel mooi.
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Ik heb altijd zo'n bewondering voor en ook een beetje afgunst op die dichters die zomaar uit de losse pols (lijkt het) zulke mooie beelden op kunnen roepen die ook nog mysterieus zijn want ik begrijp ze maar half of helemaal niet. Als ik zoiets opschrijf denk ik altijd: wat zullen de lezers wel niet denken, het is hem zeker in zijn bol geslagen terwijl ik dat van Hans Lodeizen helemaal niet denk.
Bijvoorbeeld begrijp ik van het bovenstaande gedicht niet:
licht het dak op en alle sterren komen los te zitten
(als het dak de hemel is gaan de sterren met het dak mee omhoog)
ruik de verlichting = is de geur minder zwaar geworden? Zou kunnen, maar je wordt wel even op het verkeerde been gezet.
Ik heb ook nog nooit een tuinman gezien die wild de bloemen van hun stelen spuit, een tuinman ontziet de bloemen meestal. Is dit een metafoor
ergens voor?
Kortom, een beetje mysterieus, wel mooi.
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Geplaatst: 15 jan 2008 02:19 pm
probeer het eens
licht het dak op en
alle sterren komen los te zitten
als de tuinman met
zijn wilde spuit vele bloemen
van hun stelen rukt
Volgens mij zegt hij, ga naar buiten, blijf niet binnen zitten want er is niets mooiers als 's avonds onder de bloemen te zijn.
Met sterren bedoelt hij volgens mij de bloemen die door de tuinman bij het watergeven van hun stelen gerukt worden.
Het gedicht eindigt ook met:
natuurlijk zijn wij
onder het dak vandaan
de tuin ingelopen
De tuinman geeft de planten water.
Er staat:
ruik de verlichting juist boven
de aarde, glimlachend
drinkend van het water
Je kent die geur wel als het net geregend heeft of hoe het kan ruiken in een tuin waar net water is gegeven. De verlichting slaat op de aarde dat blij met het water is (glimlachend).
En ach die tuinman, hij had het gewoon naar zijn zin en was lekker kwistig met water aan het rondspuiten. Hij floot er zelfs een deuntje bij.
Ik zie het zo voor me, zo'n heerlijke zomeravond.
Dettie
probeer het eens
licht het dak op en
alle sterren komen los te zitten
als de tuinman met
zijn wilde spuit vele bloemen
van hun stelen rukt
Volgens mij zegt hij, ga naar buiten, blijf niet binnen zitten want er is niets mooiers als 's avonds onder de bloemen te zijn.
Met sterren bedoelt hij volgens mij de bloemen die door de tuinman bij het watergeven van hun stelen gerukt worden.
Het gedicht eindigt ook met:
natuurlijk zijn wij
onder het dak vandaan
de tuin ingelopen
ruik de verlichting = is de geur minder zwaar geworden?
De tuinman geeft de planten water.
Er staat:
ruik de verlichting juist boven
de aarde, glimlachend
drinkend van het water
Je kent die geur wel als het net geregend heeft of hoe het kan ruiken in een tuin waar net water is gegeven. De verlichting slaat op de aarde dat blij met het water is (glimlachend).
En ach die tuinman, hij had het gewoon naar zijn zin en was lekker kwistig met water aan het rondspuiten. Hij floot er zelfs een deuntje bij.
Ik zie het zo voor me, zo'n heerlijke zomeravond.
Dettie
Geplaatst: 15 jan 2008 03:00 pm
Dettie, bedankt, wat kun jij je goed in een gedicht inleven.
In de tussentijd heb ik niet stil gezeten en getracht een enigszins mysterieus tuindicht te schrijven.
Lees en huiver!
De Tuin der Dichterslusten
Het is een vreemd verhaal maar helaas waar
mijn lichaam is geheel door de Poëzie verteerd,
na eerst in de Tuin der Dichterslusten
door het lezersvolk te zijn gestripteaseerd.
Toen ging mijn naakte huid aan het krullen en vielen
er vellen met rijmwoorden op de gulzige grond
waarna het even gulzige lezersvolk
gretig mijn dichtersvlees verslond.
Nu rest nog slechts een suikerwit geraamte
dat beheerst wordt door mijn licht aangetaste geest,
die de vreemdste gedichten blijft produceren
en deze, met mijn skelet tesamen, voorleest op een suikerfeest.
Pjotr Metland
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Dettie, bedankt, wat kun jij je goed in een gedicht inleven.
In de tussentijd heb ik niet stil gezeten en getracht een enigszins mysterieus tuindicht te schrijven.
Lees en huiver!
De Tuin der Dichterslusten
Het is een vreemd verhaal maar helaas waar
mijn lichaam is geheel door de Poëzie verteerd,
na eerst in de Tuin der Dichterslusten
door het lezersvolk te zijn gestripteaseerd.
Toen ging mijn naakte huid aan het krullen en vielen
er vellen met rijmwoorden op de gulzige grond
waarna het even gulzige lezersvolk
gretig mijn dichtersvlees verslond.
Nu rest nog slechts een suikerwit geraamte
dat beheerst wordt door mijn licht aangetaste geest,
die de vreemdste gedichten blijft produceren
en deze, met mijn skelet tesamen, voorleest op een suikerfeest.
Pjotr Metland
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
)
Geplaatst: 28 jan 2008 11:55 am
Thuiskomen is een tuin. Met vogels.
Met muntekruid tot de rand toe gevuld.
Een duif vliegt porceleinblauw over
in een klapwiegend ongeduld.
De bomen kalkwit langs de muren,
verwilderd. Distels staan in zaad.
Grasvinken in verborgen polken.
Dit wist zij steeds: de tuin bestaat.
Het perk vol zijden pluimgewassen,
kamille, wilde weegbree, merels op het grind,
het onkruid hoog, blond stof op terrassen.
Een enkele maal staat men van vreugde blind.
Aleidis Dierick
Uit: Een zomer voorzien
Orion Brugge 1977
Dettie
Thuiskomen is een tuin. Met vogels.
Met muntekruid tot de rand toe gevuld.
Een duif vliegt porceleinblauw over
in een klapwiegend ongeduld.
De bomen kalkwit langs de muren,
verwilderd. Distels staan in zaad.
Grasvinken in verborgen polken.
Dit wist zij steeds: de tuin bestaat.
Het perk vol zijden pluimgewassen,
kamille, wilde weegbree, merels op het grind,
het onkruid hoog, blond stof op terrassen.
Een enkele maal staat men van vreugde blind.
Aleidis Dierick
Uit: Een zomer voorzien
Orion Brugge 1977
Dettie
Geplaatst: 28 jan 2008 12:33 pm
Helemaal mee eens, Wil. Maar Dettie is een ervaren goudzoekster, evenal Tiba en Leni dat zijn.
Pieter
WilV schreef:
Thuiskomen is een tuin. Met vogels.
Met muntekruid tot de rand toe gevuld.
Een duif vliegt porceleinblauw over
in een klapwiegend ongeduld.
Zo zeg, wat mooi is dit, waar heb je dit gevonden?
Heel erg mooi!
Groeten
Wil
Helemaal mee eens, Wil. Maar Dettie is een ervaren goudzoekster, evenal Tiba en Leni dat zijn.
Pieter
-
brownsunny148
- Berichten: 1
- Lid geworden op: Ma Mar 04, 2024 08:50
Re: Gedichten over de tuin
What a wonderful poem, I can imagine the garden in front of me. If only the garden had more grapes, bananas, guavas, oranges, watermelons, and melons, it would be great. suika game
Re: Gedichten over de tuin
What a beautiful poem! Because of the beauty and beauty of nature and life. Infinite Craft
Terug naar “Thema's in de poëzie”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 47 gasten