Gedichten over de zomer

Gedichten op thema
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Gedichten over de zomer

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 12:53

Geplaatst: 16 jun 2006 04:52 pm

Nu is er weer dat zomerse godlof

Nu is er weer dat zomerse godlof
van meisjes die in korte rokken
door alle straten fietsen
in ons land, ons land gezegend
met pastoors en dominees
die met schuine oogjes kijken
naar dat deksels jonge volkje
dat met naakte knietjes
door hun straten fietst godlof

en in de zwoele avondlucht
in hun seringentuin
werken zij verder
de pastoors en dominees
aan het gemengd-zwemverbod


Remco Campert
uit: Dichter,
De Bezige bij, Amsterdam 1995

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 12:53

Geplaatst: 16 jun 2006 05:19 pm

Zomeravond

Weer niets gedaan.
En weer was alles vergeefs vandaag.

Ik zocht een verre plek om onder de mensen te blijven.
Een zuivere merel heeft zich daarnet in mijn oren geknoopt
En langzaam zijn de ogen van een vrouw over me heen gegaan
Als veel lauw water 's avonds van een zomerregen.

En slapende paren, mijn ouders misschien, hebben vandaag gehoopt
Op mij, en sloom en treuzelend zijn zij uit mij opgestaan
Als kinderen 's ochtends voor ze naar beneden gaan
Om er te spelen met de wijzers van de klok.

Weer niets gedaan.
Dan dit geluk dat mij wordt aangedaan.


Leonard Nolens
uit: Tweedracht,
Querido, Amsterdam 1996

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 12:54

Geplaatst: 29 jun 2006 12:42 pm

De zomers

Klaprozen, korenbloemen, barstenvolle
goudgele aren streelden mijn gezicht.
Groengouden vliegen zoemden een gedicht.
Rood liet het ooft de appelwangen bollen.

Zomernachtdonker is gesmolten licht.
Niet bang zijn voor kabouters en voor trollen.
Ze komen 's nachts het grasveld voor je rollen.
Alleen een dom kind houdt zijn ogen dicht.

Zullen wij dit soort zomers nooit meer zien?
Ging dan het paradijs voorgoed verloren
omdat wij aan de wereld toebehoren?
Huil niet, huil niet, de hemel zal misschien
een zolder in een huis zijn zonder zorgen.
Daar hebben ze die zomers opgeborgen.


Kees Stip
uit: Au! de rozen bloeien. Sonnetten van bedreigd geluk.
Bert Bakker 1983

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 12:55

Geplaatst: 02 jul 2006 08:34 pm

Zomer

Verwachten, wachten met alle achting, en hopen maar.
Het dartelen reeds verleerd en de maatstaf afgewogen.
Nu slechts prooi: beduusd het cirkelen
ervaren rond deze ogenblikken van lokkende wonden.

Zo maar toebehoren, het beruchte inzicht kwijt;
zo maar aanvaarden, het hoogtepunt omzeild;
zo maar de jeugd aanaarden, de sappen sarren, genot
tot de hoogste toppen van de hoogtevrees hanteren.

Met reuzenschreden zich beramen,
de behoeften bang. Geen prooi wordt troost
en even voorbij het beleven reeds
in flitsen bewustzijn een lichtend Nu.


Marcel van Maele
uit: Rendez-vous Merendree/Gent, Sintjoris/
Poëziecentrum 1995

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 12:55

Geplaatst: 03 jul 2006 02:41 pm

Ik heb een prachtige seizoenenbundel..ik zal ook eens gaan speuren of ik wat plaatsen kan.

Bovenstaand gedicht moet ik nog even goed overlezen.
dringt nog niet helemaal goed door, misschien als het wat koeler is straks.

Groetjes,
Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 12:57

Geplaatst: 03 jul 2006 03:24 pm

Ik vind het ook een moeilijk gedicht, Wil. Ik las het al enkele malen maar het blijft moeilijk.

Dit vind ik mooi:

Zo maar toebehoren, het beruchte inzicht kwijt;
zo maar aanvaarden, het hoogtepunt omzeild;



het zijn versregels die een paar dagen zijn blijven hangen in mijn hoofd!

Leuk dat je meezoekt naar zomergedichten.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 12:58

Geplaatst: 07 jul 2006 10:08 am

Niets is vernielender dan de warmte
De kou houdt in stand, is statisch;
de warmte beweegt met de vernieling mee
en wekt een valse schijn
van zon, gezondheid, zinvolle zonde
De warmte vleit, paait, belooft,
maakt stofgoud van stof
liefde van begeerte,
poëzie van leugens
Ik hou niet van warmte,
broedplaats van muggen en maden
poel van limonade en andere slopende dranken
Schenk mij liever klare
kou en koffie,
destructie bevroren, duidelijk zichtbaar
en aanvaardbaar
Wie in de kou zit schept geen illusies,
Maar schept sneeuw, vrij ongenaakbaar,
in de menselijke
soms bovenmenselijke winter.

Remco Campert,
uit Dichter,
De Bezige Bij, Amsterdam 1995

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 12:58

Geplaatst: 07 jul 2006 10:11 am

Ik houd niet van de warmte


Ik houd wel van de warmte..maar zo mooi als Campert schrijft waarom hij dat niet doet ben ik bijna bereid om in zijn betoog mee te gaan.

Al gaat het waarschijnlijk niet aleen over de seizoenen, maar over de opgetogen manier van leven tegenover de wat sombere manier,
Denk ik.

Ik vind zijn taal in iedergeval altijd prachtig.

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 12:59

Geplaatst: 07 jul 2006 11:03 am

Wie in de kou zit schept geen illusies,
Maar schept sneeuw, vrij ongenaakbaar,
in de menselijke
soms bovenmenselijke winter.



Als ik het goed begrijp associeert hij zomer met beloftes en leugens, de winter met eerlijkheid.
Maar het gaat ook over hoe mensen met elkaar omgaan... eerlijkheid verkiest hij boven illusies
Op het einde dat "soms bovenmenselijke winter":
misschien wil hij ook zeggen: toch is die winter soms hard.
Zou het kunnen zijn dat hij daarmee ook bedoelt: daarmee missen we die illusies een beetje?

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:00

Geplaatst: 07 jul 2006 12:09 pm

Niets is vernielender dan de warmte
De kou houdt in stand, is statisch;


Bij warmte bederft er veel
bij kou niet

de warmte beweegt met de vernieling mee
en wekt een valse schijn
van zon, gezondheid, zinvolle zonde


De warmte zindert met het bederf mee
en wekt een vals schijn
iedereen lijkt gezond (door bruin worden)
zinvolle zonde (door blotere kleding lijkt seks eerder geoorloofd?)

De warmte vleit, paait, belooft,
maakt stofgoud van stof

In de zomer zijn mensen uitdagender.
Dwarrelende stof beschenen door de zon lijkt stofgoud

liefde van begeerte,
mensen zijn hitsiger 's zomers, verleiden meer, het lijkt liefde maar is begeerte.

poëzie van leugens
Ik hou niet van warmte,
broedplaats van muggen en maden
poel van limonade en andere slopende dranken
Schenk mij liever klare
kou en koffie,


Grapje van de dichter? Klare is jenever
geef mij liever heldere kou en koffie die benevelt je niet zoals de
slopende dranken wel doen

destructie bevroren, duidelijk zichtbaar
en aanvaardbaar

In de winter is alles duidelijker, je ziet verder, niets belemmert het zicht, alles is kaal.


Wie in de kou zit schept geen illusies,
dikke kleren, in elkaar gekrompen, geen uitdaging

Maar schept sneeuw, vrij ongenaakbaar,
in de menselijke
soms bovenmenselijke winter
.

bovenmenselijk... meer tijd om na te denken in de winter, niet afgeleid door mensen, lawaai. Bezinning, verdieping.

Ik denk dat hij het zo bedoeld heeft
maar als jullie een andere mening hebben dan graag!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:00

Geplaatst: 07 jul 2006 06:00 pm

soms bovenmenselijke winter.


tijd voor bezinning, verdieping....
ja, ik denk dat dat een betere verklaring is: de winter is de periode om na te denken, niet afgeleid door alle verlokking en uiterlijke schijn van de zomer, een tijd om te filosoferen over alles wat het menselijke te boven gaat.
Lijkt me een zinnige verklaring (ik dacht meer in de richting van 'bovenmenselijk' zoals een bovenmenselijke inspanning, dus een enorme, maar maar die uitleg voldeed niet echt, vandaar dat ik dit aanhaalde).
Toch blijf ik nog een beetje twijfelen en begin me nu ineens vragen te stellen over "menselijke winter", een rare combinatie.
Gewoon een tegenstelling met bovenmenselijk dat hij op het einde schreef en al in zijn hoofd had?
"menselijk" zou kunnen zijn: "de meer echte wereld, ontdaan van de schijn van de zomer?" Toch nog even over nadenken.
Herman de Coninck schreef ergens hoe belangrijk het is hoe in een gedicht de woorden tegenover elkaar staan. Ik denk dat hij gelijk heeft.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:01

Geplaatst: 08 jul 2006 07:29 am

menselijke winter

Ik denk dat hij bedoelt dat mensen in de winter echter zijn.
Net wat jij zegt: ontdaan van de schijn van de zomer.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:01

Geplaatst: 14 jul 2006 05:31 am

Waar ik naar verlang vandaag

Waar ik naar verlang vandaag
een frisse zomerjurk te dragen
met blote schouders, een uitgesneden
hals en rug en vooral goed
los om de heupen

waarmee ik dan de tuin in loop
de zon schijnt warm, maar de wind
houdt het draaglijk en brengt
de jurk in beweging en dan

ben jij er natuurlijk ook die
de jurk al even mooi vindt en samen
trekken we hem uit en hangen hem
aan een tak

en liggen te kijken in het gras naar
zo'n frisse zomerjurk in een boom, daar
verlang ik het meest naar vandaag.

Jo Govaerts
uit: 'Waar je naar zit te kijken',
Kritak 1994.

Ik was aan het zoeken en kwam deze weer tegen, ik vind het zo'n heerlijk vrolijk, zorgeloos zomergedicht.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:04

Geplaatst: 14 jul 2006 07:55 am

He wat grappig..die wilde ik ook plaatsen een dezer dagen..

Ja, echt zo'n vrolijk zomergedicht is dit.

groetjes,
Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:05

Geplaatst: 19 jul 2006 09:46 pm

Buddléia

Wat weten vlinders van augustus?
De buddléia bloeit, ze nemen het
ervan. Je dochter kan dat eigenlijk
niet aan, zo ijl, zo flinterdun

haar jurk. Je bent haar vader maar
kunt kijken als een man. Waar eindigen
haar poten? Hoge zomen vangen wind,
de zomer raakt nu op zijn bangst.

Ze fladdert weg, je kijkt haar na zoals
de vriend die laatst iets ongelukkigs
zei toen zij op haar fiets passeerde.

Later als het licht de middag heet
en scherp maakt bij de sloot aan gene
zijde jaagt een man bij de buddléia 's.


Victor Vroomkoning
uit: Oud zeer,
Manteau, Antwerpen/Amsterdam 1993

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:05

Geplaatst: 05 aug 2006 12:17 pm

Juli en onverdraaglijk herfstig

Juli en onverdraaglijk herfstig
is de lucht. Zoveel bladeren
van het berkje dwarrelen nu al
in de vroegte samen tegen
de stenen traptreden. Hun geel
vergaderen is verontrustend.

Een koude wind om de hoek valt
van het huis, waar ik al bladerend
in mijn geschriften in de ochtend
zit en huiver en mij niet thuis
voel, toch blijf weigeren
naar elders te vluchten.

En mijn hart is moe en het hangt
als een rood blad aan zijn aderen
en zijn grote geruchten zijn
geluwd, zijn in de koude wind
weggeschuwd en het houdt zich klein
en hurkt weg in voorzichtig zuchten.


Elly de Waard
uit: Anderling,
De Harmonie, Amsterdam 1998

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:06

Geplaatst: 08 aug 2006 12:20 pm

En mijn hart is moe en het hangt
als een rood blad aan zijn aderen



wat is dit mooi gezegd:
de koude julimaand en de bladeren worden al rood ....
zo moe is ook haar hart.

Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:07

Geplaatst: 08 aug 2006 12:34 pm

Vlieger

Ik spit in mijn tuin van heden
en het handvat van mijn spade
wordt plots de houten klos -
het vliegertouw schiet los
en de vlieger op een windvlaag
springt als een vis in de hemel.

We liepen die middag over de stoppels
van de keiheuvel
bij het kastanjebos.
Het was de laatste augustusmaand
van mijn kinderjaren en ons spel
duurde niet langer dan een uur.
Maar dat ene uur bleef leven
en zoveel latere jaren zijn dood.

Plots brak een onweer los.
De wereld leek te vergaan.
De vlieger werd doorweekt.
Hij is nooit meer omhooggegaan.


Willy Spillebeen
uit: Land van vergeten,
Gent, Poëziecentrum 1995

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:07

Geplaatst: 19 aug 2006 08:58 am

En alle zomergedichten staan er weer op

http://www.poezie-leestafel.info/zomergedichten

Tiba ik vind dat van Willy Spillebeen meer een gedicht over het kind.
Het laatste kinderjaar.
Vind jij het meer een zomergedicht?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:08

Geplaatst: 19 aug 2006 09:38 am

Het is zeker een gedicht over het kind, 100% gelijk :D .
Ik vind dat het tegelijk ook over de laatste zomer van de jeugd gaat (de laatste augustusmaand/van mijn kinderjaren), en het daarom hier ook past.
Het spelen met de vlieger, het onweer dat plots losbreekt, is toch ook typisch voor de zomer?

Ik vond het trouwens in een bloemlezing waar de gedichten volgens de maanden gerangschikt zijn. Daar stond het bij augustus.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 20, 2009 13:09

Geplaatst: 26 aug 2006 04:56 pm

augustus

het strand kijkt naar de zee en ziet
dat het water oud is geworden
de meeuwen vliegen door de gedachten van de zon
en hangen hun poten te drogen

in de liezen van de duinen
stoeien de vakantielieven in de lakens
van het zand
er knarst iets in de tederheid

de boeren oogsten hun twijfels
en na de avond kijken ze met de ogen
van hun tractors naar de open wonden
van de velden, er komt ruimte
voor de landing van de herfst

het jaar sterft een eerste keer
aan voorbij zijn, op de patio van hun afscheid
bergen de reizigers de avondzon in hun koffers
met het heimwee van hun aarzeling
verliezen ze hun keuze
tussen thuis en horizon

Roel Richelieu van Londersele,
uit gedichten 1980-1992,
Poeziecentrum,Gent, 1992

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 14, 2009 09:20

Alle zomergedichten staan op de site

http://www.poezie-leestafel.info/zomergedichten

---

Cyra
Berichten: 87
Lid geworden op: Zo Feb 08, 2009 17:05

Berichtdoor Cyra » Zo Aug 09, 2009 10:28

Liggen in de zon


Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato
de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht
ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo
ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht.

Ik lig languit lig in mijn huid te zingen
lig zacht te zingen antwoord op het licht
lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen
te zingen van het licht dat om en op mij ligt

Ik lig hier duidelijk zeer zuidelijk lig zonder
te weten hoe of wat ik lig alleen maar stil
ik weet alleen het licht van wonder boven wonder
er ik weet alleen maar alles wat ik weten wil.


Hans Andreus

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Aug 11, 2009 16:45

Het blijft een schitterend écht zomers gedicht.
Hans Andreus kan dat intense gevoel weergeven als je op een mooie zonnige dag ontzettend geniet van de warmte, de zon, het leven.

De Italiaanse muziekterm pizzicato betekent voor strijkers dat in plaats van met de strijkstok de snaren met de vingertop van een van de vingers, meestal van de rechterhand, getokkeld worden.

Hier staan uitgebreide toelichtingen/analyses van dit gedicht

http://www.collegenet.nl/phpbb/viewtopic.php?t=47481&

http://klassiekegedichten.net/index.php?id=87

Dit gedicht doet me vaag denken aan het gedicht Lamento van Remco Campert. In die zin dat ook woorden herhaald worden, met dezelfde woorden gespeeld wordt.

Dettie

Cyra
Berichten: 87
Lid geworden op: Zo Feb 08, 2009 17:05

Berichtdoor Cyra » Di Aug 11, 2009 17:57

De Italiaanse muziekterm pizzicato betekent voor strijkers dat in plaats van met de strijkstok de snaren met de vingertop van een van de vingers, meestal van de rechterhand, getokkeld worden.


Pizzicato betekent 'tokkelen', dit wordt gebruikt bij snaarinstrumenten (niet alleen strijk...), ik heb zelf namelijk een harp. :)


Terug naar “Thema's in de poëzie”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten