gedichten over archeologie

Gedichten op thema
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

gedichten over archeologie

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 21:54

Geplaatst: 03 jul 2006 01:38 pm Onderwerp: Reageer met quote Bewerk/Verwijder dit bericht Meld post Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
Vaas uit Attika

Ik lag zo lang in uw barmhartig bed,
aarde van Attika. Ik lag verzadigd
binnen de gladde rondheid van mijn vormen
nog vol herinneringen aan het parfum van bloemen,
aan spitse vingers om mijn hals gesloten.

De zwarte strijder is nog niet gestorven,
hij staat nog recht met opgeheven armen
maar zonder wapen zonder tegenstander.


Anton van Wilderode
uit: Volledig dichtwerk, Lannoo, Tielt 1999

Ik lag verzadigd
binnen de gladde rondheid van mijn vormen


Toch wel prachtig gezegd!
Mooi ook hoe de archeologische vaas hier zelf aan het woord is.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 21:55

Geplaatst: 04 jul 2006 05:45 am

De zwarte strijder is nog niet gestorven,
hij staat nog recht met opgeheven armen
maar zonder wapen zonder tegenstander.



Ik vind dit stukje heel mooi.
De afbeelding op de vaas is nog niet vervaagd,
de strijder staat er nog duidelijk op
alleen het wapen is niet meer te zien
en de tegenstanders zijn er niet meer.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 21:55

Geplaatst: 05 jul 2006 09:21 am

Muntstuk met uil

De ronde bolle ogen onbeweeglijk,
de spitse bek gesloten bijna innig
de veren vol nog van een suizend vliegen
onder de zilvermist van de olijven.

Een kleine munt die in mijn handpalm ademt.


Anton van Wilderode
uit: Volledig dichtwerk, Lannoo 1999

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 21:56

Geplaatst: 15 jul 2006 10:10 pm

Romeins

Praatjes verkopen op een antiek
en halfuitgevallen vloermozaïek
motors starten tussen de brokken
van het verleden (een god geeft de geest),
in het heden leven en in de verte
een oude romp zien, een stenen stumperd,
een groene, roestende kop.

J.A. Emmens
uit: Gedichten en aforismen,
Van Oorschot 1980

Dit "archeologisch" gedicht stond al bij het item J.A. Emmens met enig commentaar

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 21:57

Geplaatst: 16 sep 2006 10:06 am

Uit Apulia

Er waren dunne, zwijgende dingen, uit Apulia,
verdwaalde schilfers van een aarde, zoals zij
achterblijft als de goden en de mensen haar
verlaten, dorre schilfers van een oude huid.

Ik wilde iets zien, ik zag de resten van dag
in hete okeren akkers, in roestbruine steen,
de resten van nacht in as van verbrande olijven,
in het git van lava in maanlicht, de resten
van uitzicht in lapis lazuli van hemel en zee.

Ik wilde iets zien, want ik zocht naar een tijd,
een plek, naar woorden kortom in die schilfers,
die huid van die zeer oude moeder, die verdroogde
voedster, haar huid waarin de chaos groeit en
de woorden voor tijd en plek langzaam verwoest.

Dunne, zwijgende dingen, de wederkeer tot stof.


Rutger Kopland
uit: Geduldig gereedschap,
Van Oorschot, Amsterdam 1993

Ik wilde iets zien, want ik zocht naar een tijd,
een plek, naar woorden kortom in die schilfers,
die huid van die zeer oude moeder, die verdroogde
voedster


Heel mooi is dit!
"Die zeer oude moeder" ik veronderstel dat daarmee Apulië (een streek in Italië) of Italië zelf bedoeld is.


Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 21:58

Geplaatst: 26 sep 2006 01:33 pm

Kasselse Apollo

We kennen niet zijn ongelooflijk hoofd
waarin de appels rijpten. (Zijn tors is
marmer, wit gewelfd.) Wij zien niet meer
de grens die door de ogen liep, waar zon
in sterren overgaat. Maar eens dan breekt
zijn stilte aan. Dan wekt hij slaapsters op,
tot beelden van verhevenheid.

Ooit neemt hij in uw ogen plaats, zijn voet
stapt plechtig uit de tijd. Hij stijgt in u
een hemel in, en zoekt steeds hoger (oude
Montgolfière) naar oeverloze leegten, ver.

Smalwangige atleet. Door hem schrijft gij
de regenboog aan God opnieuw, of Iris, toe.
Loop om zijn mathematisch lichaam heen.
Hij woont zo ver. Er is geen plek
die u niet ziet.

Uw leven moet nu anders zijn.


Erik Spinoy
uit: Susette. Gedichten, De Arbeiderspers
Amsterdam 1990

Afbeelding

Tiba.
Laatst gewijzigd door Dettie op Wo Feb 11, 2009 22:01, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 21:59

Geplaatst: 26 sep 2006 05:33 pm

Apollo van Kassel
Periode Pré-classicisme (460 v.Chr.)
Technische fiche marmer (het is een Romeinse kopie, het oorspronkelijke beeld was in brons).
hoogte: 1,97m (zonder basis)
vindplaats: in de nabijheid van Terracina
heden: Kunstverzameling van de staat, antieke afdeling, Kassel
Info over beeld De boomstam met koker is later bijgevoegd.
Het beeld bevat een wijopschrift : het is door de Atheners gewijd aan Apollo Parnopios, de sprinkhaandoder, als dank omdat de god hun streek van een sprinkhaanplaag heeft bevrijd.
De rechtervoet is een weinig naar voren geplaatst. Beide voeten staan met de voetzool op de grond. Het lichaamsgewicht steunt op 1 been,de knie is lichtjes gebogen. Het bekken verschuift waardoor er beweging ontstaat. De frontaliteit is doorbroken!
Het bovenlichaam is atletisch gespierd.
Het hoofd is lichtjes naar links gedraaid. Het haar omgeeft met vele lokken het hoofd : in de nek valt het haar uiteen in 2 vlechten.
De armen staan los van het lichaam. In de linkerhand hield de figuur pijl en boog, in de rechterhand een lauriertwijg of meer waarschijnlijk een sprinkhaan.

bron: http://www.salco-haasrode.be/~grieks/be ... apollo.htm

Tiba


Terug naar “Thema's in de poëzie”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 18 gasten