Vaas uit Attika
Ik lag zo lang in uw barmhartig bed,
aarde van Attika. Ik lag verzadigd
binnen de gladde rondheid van mijn vormen
nog vol herinneringen aan het parfum van bloemen,
aan spitse vingers om mijn hals gesloten.
De zwarte strijder is nog niet gestorven,
hij staat nog recht met opgeheven armen
maar zonder wapen zonder tegenstander.
Anton van Wilderode
uit: Volledig dichtwerk, Lannoo, Tielt 1999
Ik lag verzadigd
binnen de gladde rondheid van mijn vormen
Toch wel prachtig gezegd!
Mooi ook hoe de archeologische vaas hier zelf aan het woord is.
Tiba.