Het is even wennen.
Deze maand een heel toepasselijk thema: verhuizen.
Ook dat thema moet in poëzie te vinden zijn.
Benieuwd of het lukt hier een nieuw thema te plaatsen
.
Tiba.
Gedichten over verhuizen
Gedichten over verhuizen
Het nieuwe poëzieforum is van start gegaan.
Het is even wennen.
Deze maand een heel toepasselijk thema: verhuizen.
Ook dat thema moet in poëzie te vinden zijn.
Benieuwd of het lukt hier een nieuw thema te plaatsen .
Tiba.
Het is even wennen.
Deze maand een heel toepasselijk thema: verhuizen.
Ook dat thema moet in poëzie te vinden zijn.
Benieuwd of het lukt hier een nieuw thema te plaatsen
.
Tiba.
Afscheid
Maar ook zonder ons samen
draait de wereld wel door,
al weet ik niet waarom.
Voor vriendschap is verhuizen
als de dood. En ik blijf stom
omdat ik stoer en sterk moet zijn,
zoals wij waren. Maar stil
durf ik een onbeholpen woord:
enzovoort, enzovoort, enzovoort.
Ted van Lieshout
uit: Van, Als & Och, Leopold 1995
Tiba.
Maar ook zonder ons samen
draait de wereld wel door,
al weet ik niet waarom.
Voor vriendschap is verhuizen
als de dood. En ik blijf stom
omdat ik stoer en sterk moet zijn,
zoals wij waren. Maar stil
durf ik een onbeholpen woord:
enzovoort, enzovoort, enzovoort.
Ted van Lieshout
uit: Van, Als & Och, Leopold 1995
Tiba.
Leuk Tiba!
Ik heb het even op Sticky gezet zodat het bovenaan blijft staan.
Als ik de rest overzet dan raakt het zo verloren in de rij.
Mooi gedicht over verhuizen.
Inderdaad het oude vertrouwde verdwijnt door die verhuizing. De dichter vindt het naar, hij zegt dat niet want hij moet stoer en sterk zijn. Hij weet dat alles dan zal veranderen, de vriendschap waarschijnlijk over zal gaan.
Inwending (maar stil durf ik een onbeholpen woord) neemt hij al afscheid.
Hij heeft het knap verwoord!
Dettie
Ik heb het even op Sticky gezet zodat het bovenaan blijft staan.
Als ik de rest overzet dan raakt het zo verloren in de rij.
Mooi gedicht over verhuizen.
Inderdaad het oude vertrouwde verdwijnt door die verhuizing. De dichter vindt het naar, hij zegt dat niet want hij moet stoer en sterk zijn. Hij weet dat alles dan zal veranderen, de vriendschap waarschijnlijk over zal gaan.
Inwending (maar stil durf ik een onbeholpen woord) neemt hij al afscheid.
Hij heeft het knap verwoord!
Dettie
Het oude huis
Daar zijn we in 't nieuwe huis!
't Is deftig, dubbel, breed.
Hier door mijn wand dringt geen gedruis,
Geen tocht, door raam of reet.
'k Heb tien vertrekken vol gemak,
Een badvertrekje, inkluis;
We zijn, heus! aardig onder dak,
En 'k prijs dit nieuwe huis....
Doch ik verlang naar 't oude weer,
Daar 't lekte door het dak,
En daar, o zegen! steeds al meer
Geen lucht, maar ruimte ontbrak.
Het oude, dat daar aan de vest
Zo witjes lag in 't groen!
Zoet nestje, voor de zomer best,
Doch niet in elk seizoen.
Het oude, daar voor 't eerst mijn hart
Gesmaakt heeft, wat niet al!
Een liefde, een zaligheid, een smart,
Die 'k nooit meer smaken zal!
Daar in een bange, heilge nacht
Uw eerste levenskreet,
O eerste wicht, zo blij verwacht,
Mijn ziele siddren deed;
Het oude, dat het leven, nog
zo nieuw voor mijn gemoed.
Vol frisse glans en schoon bedrog,
Mij toeblonk rijk en zoet!
Het oude, met zijn woonvertrek
Zo vol gezelligheên,
Zijn hof, met menig dierbre plek,
En 't spoor der dierbre scheên!
Het oude, dat van menigeen
De erinring had bewaard,
Die nimmer hier zal binnentreên,
Vreemd aan des vreemden haard....
Ja, keren wou ik, zo het mocht.
Naar de eerste, lieve kluis,
Met halfsteens muur, vol tocht en vocht
En knabbelend gespuis!
'k Voel me in dit mooie huis - niet thuis;
Dees wanden spreken niet,
'k Sleep langs de brede trap mijn kruis
En stootrig klinkt mijn lied!
En toch misschien - 't is wel, 't is wijs,
Schoon nu mij 't harte bloedt,
Dat ik mijn needrig paradijs
Maar moedig heb gegroet!
Het is niet goed, dat we op deze aard
Ons hechten al te zeer
Aan huis en hof, aan haard en gaard
En dingen van 't Weleer.
Verstandig is 't van tijd tot tijd,
Een teedre, sterke band,
Die 't arme harte bindt en vleit,
Te schudden van de hand:
Te scheiden van een dierbre plek,
Vol weemoed en genot,
Te wennen maar aan elk vertrek -
Verhuizen is ons lot.
P.A. de Génestet (1829 – 1861)
Uit: Laatste der eerste
Dettie
die bij het item Génestet haar commentaar over dit gedicht gezet heeft
http://car.messageboard.nl/38686/viewto ... =2862#2862
---
Daar zijn we in 't nieuwe huis!
't Is deftig, dubbel, breed.
Hier door mijn wand dringt geen gedruis,
Geen tocht, door raam of reet.
'k Heb tien vertrekken vol gemak,
Een badvertrekje, inkluis;
We zijn, heus! aardig onder dak,
En 'k prijs dit nieuwe huis....
Doch ik verlang naar 't oude weer,
Daar 't lekte door het dak,
En daar, o zegen! steeds al meer
Geen lucht, maar ruimte ontbrak.
Het oude, dat daar aan de vest
Zo witjes lag in 't groen!
Zoet nestje, voor de zomer best,
Doch niet in elk seizoen.
Het oude, daar voor 't eerst mijn hart
Gesmaakt heeft, wat niet al!
Een liefde, een zaligheid, een smart,
Die 'k nooit meer smaken zal!
Daar in een bange, heilge nacht
Uw eerste levenskreet,
O eerste wicht, zo blij verwacht,
Mijn ziele siddren deed;
Het oude, dat het leven, nog
zo nieuw voor mijn gemoed.
Vol frisse glans en schoon bedrog,
Mij toeblonk rijk en zoet!
Het oude, met zijn woonvertrek
Zo vol gezelligheên,
Zijn hof, met menig dierbre plek,
En 't spoor der dierbre scheên!
Het oude, dat van menigeen
De erinring had bewaard,
Die nimmer hier zal binnentreên,
Vreemd aan des vreemden haard....
Ja, keren wou ik, zo het mocht.
Naar de eerste, lieve kluis,
Met halfsteens muur, vol tocht en vocht
En knabbelend gespuis!
'k Voel me in dit mooie huis - niet thuis;
Dees wanden spreken niet,
'k Sleep langs de brede trap mijn kruis
En stootrig klinkt mijn lied!
En toch misschien - 't is wel, 't is wijs,
Schoon nu mij 't harte bloedt,
Dat ik mijn needrig paradijs
Maar moedig heb gegroet!
Het is niet goed, dat we op deze aard
Ons hechten al te zeer
Aan huis en hof, aan haard en gaard
En dingen van 't Weleer.
Verstandig is 't van tijd tot tijd,
Een teedre, sterke band,
Die 't arme harte bindt en vleit,
Te schudden van de hand:
Te scheiden van een dierbre plek,
Vol weemoed en genot,
Te wennen maar aan elk vertrek -
Verhuizen is ons lot.
P.A. de Génestet (1829 – 1861)
Uit: Laatste der eerste
Dettie
die bij het item Génestet haar commentaar over dit gedicht gezet heeft
http://car.messageboard.nl/38686/viewto ... =2862#2862
---
Terug naar “Thema's in de poëzie”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 38 gasten