Simon Carmiggelt (ja)
Simon Carmiggelt (ja)
We mogen méér gedichten plaatsen van Simon Carmiggelt. Maar geen hele bundels
Dettie
Dettie
Geplaatst: 12 jul 2006 08:48 pm
De schilder
Zijn vrees staat als een bevend spook
te kijk op zijn Picasso-doeken.
Steeds angst, op al die Talens-koeken.
En in de keuken staat ze ook.
Want deze vrouw, zo fel en kloek,
verdreef hem uit de luwe sferen
van landschap en van jutteperen,
te hoop gelopen op het doek.
O kalme jaren, toen hij dat nog deed:
de lichtvlek mikken op de vaas,
de gaatjes nadoen van de kaas.
Dat stille werk dat niemand leed.
Maar zij dreef blauwzuur in zijn coloriet.
Haar strengheid tormenteert zijn kwast,
en als zijn angst zich paars ontlast,
ageert hij tegen haar 'Kom eten, Piet.
S. Carmiggelt
Uit: De gedichten, Amsterdam 1974
De schilder
Zijn vrees staat als een bevend spook
te kijk op zijn Picasso-doeken.
Steeds angst, op al die Talens-koeken.
En in de keuken staat ze ook.
Want deze vrouw, zo fel en kloek,
verdreef hem uit de luwe sferen
van landschap en van jutteperen,
te hoop gelopen op het doek.
O kalme jaren, toen hij dat nog deed:
de lichtvlek mikken op de vaas,
de gaatjes nadoen van de kaas.
Dat stille werk dat niemand leed.
Maar zij dreef blauwzuur in zijn coloriet.
Haar strengheid tormenteert zijn kwast,
en als zijn angst zich paars ontlast,
ageert hij tegen haar 'Kom eten, Piet.
S. Carmiggelt
Uit: De gedichten, Amsterdam 1974
Geplaatst: 16 jul 2006 07:50 am
Moet ergens wel lachen om dit gedicht.
De schilder die vroeger zo heerlijk in de luwe sferen van landschap en van jutteperen lichtvlekken kon mikken op de vaas en gaatjes nadoen van de kaas wordt door zijn vrouw verstoten uit dit vredige landschap.
nu schildert hij Picasso-doeken.
Prachtig is de zin:
en als zijn angst zich paars ontlast.
Heel subtiel zegt hij in het begin. In de keuken staat ze ook. (het loeder)
Om op het eind terug te komen daarop, het eten is klaar.
Hij durft niets terug te zeggen op haar visie over schilderen dus valt hij maar uit als ze zegt dat het eten klaar is.
Dettie
Moet ergens wel lachen om dit gedicht.
De schilder die vroeger zo heerlijk in de luwe sferen van landschap en van jutteperen lichtvlekken kon mikken op de vaas en gaatjes nadoen van de kaas wordt door zijn vrouw verstoten uit dit vredige landschap.
nu schildert hij Picasso-doeken.
Prachtig is de zin:
en als zijn angst zich paars ontlast.
Heel subtiel zegt hij in het begin. In de keuken staat ze ook. (het loeder)
Om op het eind terug te komen daarop, het eten is klaar.
Hij durft niets terug te zeggen op haar visie over schilderen dus valt hij maar uit als ze zegt dat het eten klaar is.
Dettie
Geplaatst: 19 jul 2006 05:57 pm
Tekst voor een wijnkaart
O,drank, je hebt zoveel verpest.
Toch ben je in mijn dorstig leven
altijd die ene hoer gebleven,
die mij het diepste heeft gelest,
want hoe je me ook hebt geflest
door altijd (en ik kon het weten)
al je beloften te vergeten,
als je weer klaar lag voor de rest,
en hoe je m'ook hebt uitgemest
door alles wat je van me nam,
ik leefde als ik bij je kwam,
bij jou alleen. Dat weet je best.
Je grokstem en je valse streken,
de stomme platheid van je spreken
en van je bed de wulpse stank,
't was niets, als ik maar weg mocht zinken
in jou om steeds weer in te drinken
jouw zoete leugen-bitt're drank.
Simon Carmiggelt
uit: De gedichten
Amsterdam 1974
Tekst voor een wijnkaart
O,drank, je hebt zoveel verpest.
Toch ben je in mijn dorstig leven
altijd die ene hoer gebleven,
die mij het diepste heeft gelest,
want hoe je me ook hebt geflest
door altijd (en ik kon het weten)
al je beloften te vergeten,
als je weer klaar lag voor de rest,
en hoe je m'ook hebt uitgemest
door alles wat je van me nam,
ik leefde als ik bij je kwam,
bij jou alleen. Dat weet je best.
Je grokstem en je valse streken,
de stomme platheid van je spreken
en van je bed de wulpse stank,
't was niets, als ik maar weg mocht zinken
in jou om steeds weer in te drinken
jouw zoete leugen-bitt're drank.
Simon Carmiggelt
uit: De gedichten
Amsterdam 1974
Geplaatst: 19 jul 2006 08:35 pm
De puber
Ik ben verliefder dan ik zeg.
Als onheil drukt het op mijn maag.
Ik kus haar - ja, dat doe ik graag.
Maar eig'lijk wil ik ook wel weg.
Want geurig is de eenzaamheid.
O - 's avonds zwerven in haar straat
en vrezen dat ze met een ander gaat...
Als 'k aanbel, sterft die heerlijkheid.
Soms is er twist, omdat ze zei:
'Vandaag heb 'k niet aan je gedacht.'
Wrange confessie! Een doorwaakte nacht
scheidt ons van de verzoeningshuilpartij.
Daar staat Oom Karel. Hij lacht zuur
en zegt: 'Die kinderen zijn gek.'
Capitulantje met je varkensnek,
hoed af - dit is de liefde puur!
Simon Carmiggelt
uit: De gedichten, De Arbeiderspers, Amsterdam 1974
Tiba.
De puber
Ik ben verliefder dan ik zeg.
Als onheil drukt het op mijn maag.
Ik kus haar - ja, dat doe ik graag.
Maar eig'lijk wil ik ook wel weg.
Want geurig is de eenzaamheid.
O - 's avonds zwerven in haar straat
en vrezen dat ze met een ander gaat...
Als 'k aanbel, sterft die heerlijkheid.
Soms is er twist, omdat ze zei:
'Vandaag heb 'k niet aan je gedacht.'
Wrange confessie! Een doorwaakte nacht
scheidt ons van de verzoeningshuilpartij.
Daar staat Oom Karel. Hij lacht zuur
en zegt: 'Die kinderen zijn gek.'
Capitulantje met je varkensnek,
hoed af - dit is de liefde puur!
Simon Carmiggelt
uit: De gedichten, De Arbeiderspers, Amsterdam 1974
Tiba.
Geplaatst: 20 jul 2006 06:12 am
Heerlijk gedicht dit.
Want geurig is de eenzaamheid.
O - 's avonds zwerven in haar straat
en vrezen dat ze met een ander gaat...
Als 'k aanbel, sterft die heerlijkheid
Het gevoel van verliefdheid met alle gedachten erbij is bijna nog heerlijker dan haar écht zien.
Dettie
Heerlijk gedicht dit.
Want geurig is de eenzaamheid.
O - 's avonds zwerven in haar straat
en vrezen dat ze met een ander gaat...
Als 'k aanbel, sterft die heerlijkheid
Het gevoel van verliefdheid met alle gedachten erbij is bijna nog heerlijker dan haar écht zien.
Dettie
Geplaatst: 05 jan 2007 07:02 pm
Louter droefheid
Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen?
Een platte geest dronk nu een glaasje.
Maar ik ben een poëtisch baasje
en ga mijn weemoed in een versje doen.
Dat is het voordeel van mijn gave.
De burger kan zijn ei niet kwijt,
terwijl ik, rustig mijn neerslachtigheid
gelijk een paardje voor mijn kar laat draven.
Is het volbracht, dan ben ik opgelucht.
'k Heb schoonheid uit mijn pijn gewrongen.
Mijn lieve pen heeft mooi gezongen.
Ik stap in bed. Ik geeuw en zucht.
En staan mijn verzen later soms te kijk
in 'Gouden Aren' of in 'Dichterschat',
dan zegt de leraar bij deez' pennespat:
'Kijk jongens, hier had hij het moejelijk.'
Simon Carmiggelt
uit: 'De Gedichten',
Arbeiderspers 1974.
Louter droefheid
Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen?
Een platte geest dronk nu een glaasje.
Maar ik ben een poëtisch baasje
en ga mijn weemoed in een versje doen.
Dat is het voordeel van mijn gave.
De burger kan zijn ei niet kwijt,
terwijl ik, rustig mijn neerslachtigheid
gelijk een paardje voor mijn kar laat draven.
Is het volbracht, dan ben ik opgelucht.
'k Heb schoonheid uit mijn pijn gewrongen.
Mijn lieve pen heeft mooi gezongen.
Ik stap in bed. Ik geeuw en zucht.
En staan mijn verzen later soms te kijk
in 'Gouden Aren' of in 'Dichterschat',
dan zegt de leraar bij deez' pennespat:
'Kijk jongens, hier had hij het moejelijk.'
Simon Carmiggelt
uit: 'De Gedichten',
Arbeiderspers 1974.
Dettie schreef:Geplaatst: 20 jul 2006 06:12 am
Heerlijk gedicht dit.
Want geurig is de eenzaamheid.
O - 's avonds zwerven in haar straat
en vrezen dat ze met een ander gaat...
Als 'k aanbel, sterft die heerlijkheid
Het gevoel van verliefdheid met alle gedachten erbij is bijna nog heerlijker dan haar écht zien.
Dettie
Bij die laatste zin VOEL je echt dat de spanning/het verrassingsaspect verdwijnt. Ik herken er wel wat van.
Molly
~ Het is een kunst om de zee in een glas te vangen ~
(naar: Italo Calvino)
(naar: Italo Calvino)
http://simoncarmiggelt.blogspot.com/
Hierboven een link naar een blog over Simon Carmiggelt, geschreven door Al (lid van het poëzieforum).
Tiba.
Hierboven een link naar een blog over Simon Carmiggelt, geschreven door Al (lid van het poëzieforum).
Tiba.
De Bakker
Des morgens komt de bakker. Hij heet Gijs.
De naam van iemand uit een prentenboek.
Hij wordt al oud en zijn gehoor is zoek
Maar niets brengt hem in 't leven van de wijs.
De bakker houdt van ons. Wij houden van de bakker
Want och, hij is zoo'n goede, brave Gijs!
Wel dom, maar als hij glimlacht is hij wijs
En roept een diepe weemoed in mij wakker.
Hij heeft een zere voet. Die laat hij telkens zien
Die blote bakkerstenen! 't Is een blaar
Of een soort bult. Of 'n gezwel misschien?
Mijn vrouw bekijkt het. En ik houd van haar.
Het leven ligt in duizend kleine dingen
In de presentie van een brave Gijs
Met blaar en al. Hij is misschien niet wijs,
Maar zegt: "Meneer, de wereld is vol mooie dingen."
En God mag weten wat hij dan bedoelt
Die goede Gijs, met zijn bezeerde teen.
Maar ik moet knikken en ik denk alleen:
Gijs heeft gelijk. Ik heb het steeds gevoeld.
Simon Carmiggelt. 1913 - 1987
Bron: Wat het harte boeit. Mijn liefste gedichten. Verzameld door J. Riemens-Reurslag
W.P. Van Stockum en Zoon. 's-Gravenhage 1948
Het gedicht heet wel Bakker maar gaat niet echt over het beroep maar over de mens. Dus heb ik het niet bij gedichten over beroepen geplaatst.
Mijn vrouw bekijkt het. En ik houd van haar. vind ik de mooiste regel uit dit gedicht.
Bakker Gijs die telkens praat over zijn blaar en zijn vrouw die altijd opnieuw maar belangstelling toont. Daarom houdt hij van haar.
Dettie
Des morgens komt de bakker. Hij heet Gijs.
De naam van iemand uit een prentenboek.
Hij wordt al oud en zijn gehoor is zoek
Maar niets brengt hem in 't leven van de wijs.
De bakker houdt van ons. Wij houden van de bakker
Want och, hij is zoo'n goede, brave Gijs!
Wel dom, maar als hij glimlacht is hij wijs
En roept een diepe weemoed in mij wakker.
Hij heeft een zere voet. Die laat hij telkens zien
Die blote bakkerstenen! 't Is een blaar
Of een soort bult. Of 'n gezwel misschien?
Mijn vrouw bekijkt het. En ik houd van haar.
Het leven ligt in duizend kleine dingen
In de presentie van een brave Gijs
Met blaar en al. Hij is misschien niet wijs,
Maar zegt: "Meneer, de wereld is vol mooie dingen."
En God mag weten wat hij dan bedoelt
Die goede Gijs, met zijn bezeerde teen.
Maar ik moet knikken en ik denk alleen:
Gijs heeft gelijk. Ik heb het steeds gevoeld.
Simon Carmiggelt. 1913 - 1987
Bron: Wat het harte boeit. Mijn liefste gedichten. Verzameld door J. Riemens-Reurslag
W.P. Van Stockum en Zoon. 's-Gravenhage 1948
Het gedicht heet wel Bakker maar gaat niet echt over het beroep maar over de mens. Dus heb ik het niet bij gedichten over beroepen geplaatst.
Mijn vrouw bekijkt het. En ik houd van haar. vind ik de mooiste regel uit dit gedicht.
Bakker Gijs die telkens praat over zijn blaar en zijn vrouw die altijd opnieuw maar belangstelling toont. Daarom houdt hij van haar.
Dettie
De toneelcriticus
De criticus zit vadsig in zijn stoel
en kijkt neerslachtig naar 't nieuwe stuk.
En heel de schouwburg weet het: 't geluk
van onze diva koorddanst op zijn lustgevoel.
Vindt hij het goed, wat zij daar aanricht,
rollenden oogs en machtigen gebaars?
O - dit zijn voor 't mens de uren des gevaars,
als zij voor déze blik haar sluier oplicht.
Hij zucht en mompelt. In de pauze zwijgt hij zuur
en giet de koffie in zijn tragisch mannenhoofd.
Zijn vrouw staat blij-voldaan. Heeft zij beloofd,
hem nooit te wekken voor 't noodlotsuur?
Maar thuis vraagt zij, als een die weten moet:
'Hoe was 't Piet?' Hij opent juist zijn jas.
Zijn buik zwelt op en met sonore bas
velt hij zijn oordeel: 'Mien het was niet goed.'
Karel Bralleput (1913-1987)
uit: Het jammerhout
Arbeiderspers 1948
Karel Bralleput is een van de pseudoniemen van Simon Carmiggelt.
zie ook: http://www.inghist.nl/Onderzoek/Project ... n4/carmigg
Dit gedicht kreeg ik toegestuurd via het Project Laurens Jz. Coster
Als je wilt kun je elke werkdag een gedicht toegestuurd krijgen
Aan- en afmelden: http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l
Website: http://cf.hum.uva.nl/dsphome/ljc/
Redactie: Raymond Noë
Reacties, suggesties: eon@planet.nl
Dettie
De criticus zit vadsig in zijn stoel
en kijkt neerslachtig naar 't nieuwe stuk.
En heel de schouwburg weet het: 't geluk
van onze diva koorddanst op zijn lustgevoel.
Vindt hij het goed, wat zij daar aanricht,
rollenden oogs en machtigen gebaars?
O - dit zijn voor 't mens de uren des gevaars,
als zij voor déze blik haar sluier oplicht.
Hij zucht en mompelt. In de pauze zwijgt hij zuur
en giet de koffie in zijn tragisch mannenhoofd.
Zijn vrouw staat blij-voldaan. Heeft zij beloofd,
hem nooit te wekken voor 't noodlotsuur?
Maar thuis vraagt zij, als een die weten moet:
'Hoe was 't Piet?' Hij opent juist zijn jas.
Zijn buik zwelt op en met sonore bas
velt hij zijn oordeel: 'Mien het was niet goed.'
Karel Bralleput (1913-1987)
uit: Het jammerhout
Arbeiderspers 1948
Karel Bralleput is een van de pseudoniemen van Simon Carmiggelt.
zie ook: http://www.inghist.nl/Onderzoek/Project ... n4/carmigg
Dit gedicht kreeg ik toegestuurd via het Project Laurens Jz. Coster
Als je wilt kun je elke werkdag een gedicht toegestuurd krijgen
Aan- en afmelden: http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l
Website: http://cf.hum.uva.nl/dsphome/ljc/
Redactie: Raymond Noë
Reacties, suggesties: eon@planet.nl
Dettie
Had je deze link gebruikt Pieter?
http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l
Bij mij is de tekst daar in het nederlands met daaronder een stukje in het Engels. Ik ben al twee jaar lid geloof ik en heb nog nooit last gehad met beveiliging of iets dergelijks.
Maar ik heb ze gemaild en gemeld dat je die melding 'Deze verbinding is niet beveiligd' krijgt en of er een andere manier van inschrijven is.
Dettie
http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l
Bij mij is de tekst daar in het nederlands met daaronder een stukje in het Engels. Ik ben al twee jaar lid geloof ik en heb nog nooit last gehad met beveiliging of iets dergelijks.
Maar ik heb ze gemaild en gemeld dat je die melding 'Deze verbinding is niet beveiligd' krijgt en of er een andere manier van inschrijven is.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast