Remco Campert (ja)
Geplaatst: 30 sep 2006 03:11 pm
Niet te geloven
Niet te geloven
dat ik knaap nog
een vers schreef over de
zilverwitheid van een berkenstam
en om mij heen
grootse dronkenschap
van de bevrijding
het water was whisky geworden
Alles zoop en naaide
heel Europa was EEN groot matras
en de hemel het plafond
van een derderangshotel.
En ik bedeesde jongeling
moest nodig
de reine berk bezingen
en zijn bescheiden bladerpracht.
Remco Campert
uit: Dit gebeurde overal,
De Bezige Bij Amsterdam 1962
Leuke anekdote over het bovenstaande gedicht
Omdat Remco Campert in de aflevering van de serie Literaire ontmoetingen die Hans Keller in mei 1964 over hem maakte, dit gedicht voordroeg, besloot de AVRO het programma niet uit te zenden. Niet omwille van de naïviteit van de poëtische jongeling met al te weinig feeling voor de tijdgeest maar omwille van het woord naaide. ‘We kunnen het ons nauwelijks meer voorstellen, het woord “naaide” als steen des aanstoots,’ schreef Tom Rooduijn op 5 juni 1998 in een column in NRC Handelsblad. Hij voegde eraan toe dat ook de Volkskrant in de berichtgeving over het incident de strofe niet durfde te publiceren en het gewraakte woord omschreef als ‘een handeling waar wij het voortbestaan van de wereld aan te danken hebben’. Enkele andere kranten drukten de tekst van het gedicht wel af en de bundel was spoedig uitverkocht.
Dettie
Niet te geloven
Niet te geloven
dat ik knaap nog
een vers schreef over de
zilverwitheid van een berkenstam
en om mij heen
grootse dronkenschap
van de bevrijding
het water was whisky geworden
Alles zoop en naaide
heel Europa was EEN groot matras
en de hemel het plafond
van een derderangshotel.
En ik bedeesde jongeling
moest nodig
de reine berk bezingen
en zijn bescheiden bladerpracht.
Remco Campert
uit: Dit gebeurde overal,
De Bezige Bij Amsterdam 1962
Leuke anekdote over het bovenstaande gedicht
Omdat Remco Campert in de aflevering van de serie Literaire ontmoetingen die Hans Keller in mei 1964 over hem maakte, dit gedicht voordroeg, besloot de AVRO het programma niet uit te zenden. Niet omwille van de naïviteit van de poëtische jongeling met al te weinig feeling voor de tijdgeest maar omwille van het woord naaide. ‘We kunnen het ons nauwelijks meer voorstellen, het woord “naaide” als steen des aanstoots,’ schreef Tom Rooduijn op 5 juni 1998 in een column in NRC Handelsblad. Hij voegde eraan toe dat ook de Volkskrant in de berichtgeving over het incident de strofe niet durfde te publiceren en het gewraakte woord omschreef als ‘een handeling waar wij het voortbestaan van de wereld aan te danken hebben’. Enkele andere kranten drukten de tekst van het gedicht wel af en de bundel was spoedig uitverkocht.
Dettie
Geplaatst: 05 jan 2007 07:13 pm
Credo
ik geloof in een rivier
die stroomt van zee naar de bergen
ik vraag van poëzie niet meer
dan die rivier in kaart te brengen
ik wil geen water uit de rotsen slaan
maar ik wil water naar de rotsen dragen
droge zwarte rots
wordt blauwe waterrots
maar de kranten willen het anders
willen droog en zwart van koppen staan
werpen dammen op en dwingen
rechtsomkeert
Remco Campert
uit: 'Vogels vliegen toch',
Uitgeversmaatschappij Holland 1951
de windroos no 14
Dettie
Laatst aangepast door Dettie op 06 jan 2007 08:30 am, in totaal 1 keer bewerkt
Credo
ik geloof in een rivier
die stroomt van zee naar de bergen
ik vraag van poëzie niet meer
dan die rivier in kaart te brengen
ik wil geen water uit de rotsen slaan
maar ik wil water naar de rotsen dragen
droge zwarte rots
wordt blauwe waterrots
maar de kranten willen het anders
willen droog en zwart van koppen staan
werpen dammen op en dwingen
rechtsomkeert
Remco Campert
uit: 'Vogels vliegen toch',
Uitgeversmaatschappij Holland 1951
de windroos no 14
Dettie
Laatst aangepast door Dettie op 06 jan 2007 08:30 am, in totaal 1 keer bewerkt
Geplaatst: 05 jan 2007 07:49 pm
Poëzie is een daad
Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.
Poëzie is een toekomst, denken
aan de volgende week, aan een ander land,
aan jou als je oud bent.
Poëzie is mijn adem, beweegt
mijn voeten, aarzelend soms,
over de aarde die daarom vraagt.
Voltaire had pokken, maar
genas zichzelf door o.a. te drinken
120 liter limonade: dat is poëzie.
Of neem de branding. Stukgeslagen
op de rotsen is zij niet werkelijk verslagen,
maar herneemt zich en is daarin poëzie.
Elk woord dat wordt geschreven
is een aanslag op de ouderdom.
Tenslotte wint de dood, jazeker,
maar de dood is slechts de stilte in de zaal
nadat het laatste woord geklonken heeft.
De dood is een ontroering.
Remco Campert
uit: 'Het huis waarin ik woonde'
De Bezige Bij. 1955
Dettie
Laatst aangepast door Dettie op 05 jan 2007 09:28 pm, in totaal 1 keer bewerkt
Poëzie is een daad
Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.
Poëzie is een toekomst, denken
aan de volgende week, aan een ander land,
aan jou als je oud bent.
Poëzie is mijn adem, beweegt
mijn voeten, aarzelend soms,
over de aarde die daarom vraagt.
Voltaire had pokken, maar
genas zichzelf door o.a. te drinken
120 liter limonade: dat is poëzie.
Of neem de branding. Stukgeslagen
op de rotsen is zij niet werkelijk verslagen,
maar herneemt zich en is daarin poëzie.
Elk woord dat wordt geschreven
is een aanslag op de ouderdom.
Tenslotte wint de dood, jazeker,
maar de dood is slechts de stilte in de zaal
nadat het laatste woord geklonken heeft.
De dood is een ontroering.
Remco Campert
uit: 'Het huis waarin ik woonde'
De Bezige Bij. 1955
Dettie
Laatst aangepast door Dettie op 05 jan 2007 09:28 pm, in totaal 1 keer bewerkt
Geplaatst: 06 jan 2007 12:08 pm
En Remco Campert staat ook op de site http://www.poezie-leestafel.info/remco-campert
Bernadet
En Remco Campert staat ook op de site http://www.poezie-leestafel.info/remco-campert
Bernadet
Geplaatst: 13 mrt 2007 11:56 pm
Pluksgewijs
Het gras komt pluksgewijs op
daar waar vorig jaar vuur grond kaal maakte.
In onwennige samenwerking
stuwen lichaam en het brein daarin vervat
op papier een spriet van een woord
snikkend om lucht
voort
meteen al doend
alsof het er altijd was
Remco Campert
uit: Scènes in hotel Morandi,
De Bezige bij, Amsterdam 1983
Uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst
Pluksgewijs
Het gras komt pluksgewijs op
daar waar vorig jaar vuur grond kaal maakte.
In onwennige samenwerking
stuwen lichaam en het brein daarin vervat
op papier een spriet van een woord
snikkend om lucht
voort
meteen al doend
alsof het er altijd was
Remco Campert
uit: Scènes in hotel Morandi,
De Bezige bij, Amsterdam 1983
Uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst
Geplaatst: 14 mrt 2007 11:45 am
Even gecopieerd wat Jan S. over "Pluksgewijs" schreef in het draadje "raad de dichter".
Tiba.
Ik zou denken dat het hier gaat om het verwerken van een of andere trieste gebeurtenis. Het vuur associeer ik met het plots wegwegen van een leven of een dynamiek. En "pluksgewijs" herneemt zich alles, woord voor woord, ....
Even gecopieerd wat Jan S. over "Pluksgewijs" schreef in het draadje "raad de dichter".
Tiba.
Geplaatst: 14 mrt 2007 11:04 pm
Ik heb het gedicht nu enkele malen gelezen, Jan, kon er eerst niet goed weg mee.
Een voorzichtige poging tot interpretatie:
Het zou kunnen gaan over het schrijven van gedichten.
Door een of andere gebeurtenis (vuur maakte de grond kaal), kwam de dichter niet meer tot schrijven/dichten.
En nu komt er plots weer een woord op papier: een grassprietje dat snikt om lucht.
En dat woord doet alsof het er altijd al was: zou kunnen betekenen dat de dichter zijn draai aan het vinden is: hij heeft een woord (het begin van een gedicht?) op papier gezet, dat woord werd voortgestuwd door zijn lichaam een brein (= het moest eruit?).
Eens dat het er staat voelt het woord zich goed denk ik...
Dat haal ik er momenteel uit.
Tiba.
Ik heb het gedicht nu enkele malen gelezen, Jan, kon er eerst niet goed weg mee.
Een voorzichtige poging tot interpretatie:
Het zou kunnen gaan over het schrijven van gedichten.
Door een of andere gebeurtenis (vuur maakte de grond kaal), kwam de dichter niet meer tot schrijven/dichten.
En nu komt er plots weer een woord op papier: een grassprietje dat snikt om lucht.
En dat woord doet alsof het er altijd al was: zou kunnen betekenen dat de dichter zijn draai aan het vinden is: hij heeft een woord (het begin van een gedicht?) op papier gezet, dat woord werd voortgestuwd door zijn lichaam een brein (= het moest eruit?).
Eens dat het er staat voelt het woord zich goed denk ik...
Dat haal ik er momenteel uit.
Tiba.
Geplaatst: 04 apr 2007 04:59 pm
Gemompel
Kijk hem met zijn bloemen.
Nou denk je hij heeft succes gehad
of een rijke bewonderaar.
Maar reken maar dat ze elke avond dezelfde bos krijgen
op alle bühnes van het land
rozen van plastic
voor de goedkoopte.
Remco Campert
uit: Remco Campert. Dichter,
De Bezige Bij, Amsterdam 1995
Tiba.
uit het thema "gedichten over bloemen" ook hier geplaatst
Gemompel
Kijk hem met zijn bloemen.
Nou denk je hij heeft succes gehad
of een rijke bewonderaar.
Maar reken maar dat ze elke avond dezelfde bos krijgen
op alle bühnes van het land
rozen van plastic
voor de goedkoopte.
Remco Campert
uit: Remco Campert. Dichter,
De Bezige Bij, Amsterdam 1995
Tiba.
uit het thema "gedichten over bloemen" ook hier geplaatst
Geplaatst: 14 apr 2007 01:01 pm
Ja rozen
Dit zijn rozen voor je
en alle poëzie
Dit is mijn mooiste pose:
die van liefdes acrobaat,
zwevend schijnbaar moeiteloos,
maar met krampende tenen
boven een bed
van rozen en doornen.
Ik zal je nu beschrijven:
kijk ik teken rozen op je huid
en jij doornen op de mijne.
Goed,
ik ben acrobaat.
Is er een mooiere pose?
Pose van gevaar,
balancerend tussen begeerte en verweer:
ik stijg, ik val en onderwijl:
ik teken rozen
rozen
rozen
en dit zijn rozen.
Remco Campert
uit: Remco Campert. Dichter,
De Bezige Bij, 1995
Tiba.
uit het thema "gedichten over bloemen" ook hier geplaatst.
Ja rozen
Dit zijn rozen voor je
en alle poëzie
Dit is mijn mooiste pose:
die van liefdes acrobaat,
zwevend schijnbaar moeiteloos,
maar met krampende tenen
boven een bed
van rozen en doornen.
Ik zal je nu beschrijven:
kijk ik teken rozen op je huid
en jij doornen op de mijne.
Goed,
ik ben acrobaat.
Is er een mooiere pose?
Pose van gevaar,
balancerend tussen begeerte en verweer:
ik stijg, ik val en onderwijl:
ik teken rozen
rozen
rozen
en dit zijn rozen.
Remco Campert
uit: Remco Campert. Dichter,
De Bezige Bij, 1995
Tiba.
uit het thema "gedichten over bloemen" ook hier geplaatst.
Geplaatst: 01 okt 2007 01:02 pm
Kino-Palast
Toen heel ons leven ver voor ons lag
en we niet zagen hoe vlak voor onze voeten
de grond vertrapt werd
was er in het Westen niets nieuws
maar toen dat er kwam werd het verboden
am Nollendorfplatz waar film
en Frisierkunst schitterend bloeiden.
Nu jaren later op dezelfde plaats
duik ik op een koude avond
bezaaid met al te jonge dennebomen
in onbestaanbaar Berlijn de p.orno in
jonge bruid bruiloftsmaal
bruidegom jonge arts weggepiept
voor spoedgeval getuigen angeheitert
vergrijpen zich und so weiter.
En zoals in elke film
onverbiedbaar
een moment van waarheid
een hand die zich verraadt
ogen in de camera
veel warmer dan ik vraag.
Straks naar het hotel
en niet willen weten hoe het afloopt.
Remco Campert
uit: Remco Campert. Dichter,
De Bezige Bij, Amsterdam 1995,
(oorspronkelijk verschenen in "Scènes uit Hotel Morandi").
Tiba.
uit het thema "gedichten over film" ook hier geplaatst
Kino-Palast
Toen heel ons leven ver voor ons lag
en we niet zagen hoe vlak voor onze voeten
de grond vertrapt werd
was er in het Westen niets nieuws
maar toen dat er kwam werd het verboden
am Nollendorfplatz waar film
en Frisierkunst schitterend bloeiden.
Nu jaren later op dezelfde plaats
duik ik op een koude avond
bezaaid met al te jonge dennebomen
in onbestaanbaar Berlijn de p.orno in
jonge bruid bruiloftsmaal
bruidegom jonge arts weggepiept
voor spoedgeval getuigen angeheitert
vergrijpen zich und so weiter.
En zoals in elke film
onverbiedbaar
een moment van waarheid
een hand die zich verraadt
ogen in de camera
veel warmer dan ik vraag.
Straks naar het hotel
en niet willen weten hoe het afloopt.
Remco Campert
uit: Remco Campert. Dichter,
De Bezige Bij, Amsterdam 1995,
(oorspronkelijk verschenen in "Scènes uit Hotel Morandi").
Tiba.
uit het thema "gedichten over film" ook hier geplaatst
Geplaatst: 10 okt 2007 06:36 am
Gedicht
Als we dan liefhebben, liefhebben
tussen veel papier, holle mannen en metaal,
laten we dan liefhebben, zoals mij goeddunkt:
Liefhebben met de rust van de onrust, niet
die van de routine, elkaars ogen verliezen
en weer ontdekken, voorbij de huizen gaan,
het land in, de streling van onbekende struiken
ondergaan, de wind proeven op een steeds andere tong,
de maan zien en de zon in een kaartloze baan.
En laten de vrienden snel verouderen, worden
tot waardevolle verhalen, en die meter aarde is slechts vruchtbaar
waarop wij gaan.
Remco Campert
Uit 'Een standbeeld opwinden'
De Bezige Bij 1952
Waarom dit gedicht geplaatst?
Omdat het zo mooi weergeeft hoe apart, bijzonder het is als je
liefhebt en zoals Campert het treffend zegt het elkaar steeds
weer opnieuw ontdekken niet
die van de routine, elkaars ogen verliezen
en weer ontdekken en
en die meter aarde is slechts vruchtbaar
waarop wij gaan.
Dit zegt veel meer over de essentie van liefde dan 'ik hou van jou, blijf je eeuwig trouw.'
Dettie
Gedicht
Als we dan liefhebben, liefhebben
tussen veel papier, holle mannen en metaal,
laten we dan liefhebben, zoals mij goeddunkt:
Liefhebben met de rust van de onrust, niet
die van de routine, elkaars ogen verliezen
en weer ontdekken, voorbij de huizen gaan,
het land in, de streling van onbekende struiken
ondergaan, de wind proeven op een steeds andere tong,
de maan zien en de zon in een kaartloze baan.
En laten de vrienden snel verouderen, worden
tot waardevolle verhalen, en die meter aarde is slechts vruchtbaar
waarop wij gaan.
Remco Campert
Uit 'Een standbeeld opwinden'
De Bezige Bij 1952
Waarom dit gedicht geplaatst?
Omdat het zo mooi weergeeft hoe apart, bijzonder het is als je
liefhebt en zoals Campert het treffend zegt het elkaar steeds
weer opnieuw ontdekken niet
die van de routine, elkaars ogen verliezen
en weer ontdekken en
en die meter aarde is slechts vruchtbaar
waarop wij gaan.
Dit zegt veel meer over de essentie van liefde dan 'ik hou van jou, blijf je eeuwig trouw.'
Dettie
Geplaatst: 25 nov 2007 03:57 pm
Onderwerp: mooiste gedicht van Remco Campert volgens Leni
Dit gedicht staat op mijn lijstje van 10 mooiste gedichten op de tweede plaats:
Lamento
Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in het water rimpelend
dat altijd in levende stilte
dat ik altijd zou leven in levende stilte
dat je altijd maar dat wuivend oeverriet altijd maar
langs het lange diepe water dat altijd maar je huid
dat altijd maar in de middag je huid
altijd maar in de zomer in de middag je huid
dat altijd maar je ogen zouden breken
dat altijd van geluk je ogen zouden breken
altijd maar in de roerloze middag
langs het lange diepe water dat ik dacht
dat ik dacht dat je altijd maar
dat ik dacht dat geluk altijd maar
dat altijd maar het licht roerloos in de middag
dat altijd maar het middaglicht je okeren schouder
je okeren schouder altijd maar in het middaglicht
dat altijd maar je kreet hangend
altijd maar je vogelkreet hangend
in de middag in de zomer in de lucht
dat altijd maar de levendel ucht dat altijd maar
altijd maar het rimpelend water de middag je huid
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit
hier nu langs het lange diepe water dat nooit
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water
hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer
Remco Campert
uit 'Rechterschoenen' 1992
De Bezige Bij Amsterdam
Ik vind dit adembenemend...
Onderwerp: mooiste gedicht van Remco Campert volgens Leni
Dit gedicht staat op mijn lijstje van 10 mooiste gedichten op de tweede plaats:
Lamento
Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in het water rimpelend
dat altijd in levende stilte
dat ik altijd zou leven in levende stilte
dat je altijd maar dat wuivend oeverriet altijd maar
langs het lange diepe water dat altijd maar je huid
dat altijd maar in de middag je huid
altijd maar in de zomer in de middag je huid
dat altijd maar je ogen zouden breken
dat altijd van geluk je ogen zouden breken
altijd maar in de roerloze middag
langs het lange diepe water dat ik dacht
dat ik dacht dat je altijd maar
dat ik dacht dat geluk altijd maar
dat altijd maar het licht roerloos in de middag
dat altijd maar het middaglicht je okeren schouder
je okeren schouder altijd maar in het middaglicht
dat altijd maar je kreet hangend
altijd maar je vogelkreet hangend
in de middag in de zomer in de lucht
dat altijd maar de levendel ucht dat altijd maar
altijd maar het rimpelend water de middag je huid
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit
hier nu langs het lange diepe water dat nooit
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water
hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer
Remco Campert
uit 'Rechterschoenen' 1992
De Bezige Bij Amsterdam
Ik vind dit adembenemend...
Geplaatst: 26 nov 2007 02:08 pm
Een prachtig gedicht inderdaad Leni, héél erg mooi.
Wat hiet net bovenstaat
is ook al zo mooi.
Ik heb het al vaker gezegd in dit topic maar ik houd van zijn gedichten,
de sfeer, de woorden..t is altijd raak, en 't raakt mij bijna altijd.
Wil
hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer
Een prachtig gedicht inderdaad Leni, héél erg mooi.
Wat hiet net bovenstaat
Als we dan liefhebben, liefhebben
tussen veel papier, holle mannen en metaal,
laten we dan liefhebben, zoals mij goeddunkt:
is ook al zo mooi.
Ik heb het al vaker gezegd in dit topic maar ik houd van zijn gedichten,
de sfeer, de woorden..t is altijd raak, en 't raakt mij bijna altijd.
Wil
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten