Leestafel heeft toestemming (via Librije) van Hans Dingemanse om gedichten van hem te plaatsen.
Librije zal ons daarin voorzien.
Bedankt Librije!
Zie ook http://www.poezie-leestafel.info/hans-dingemanse
Dettie
Hans Dingemanse (ja via Librije)
Hans Dingemanse (ja via Librije)
Laatst gewijzigd door Dettie op Ma Jul 13, 2009 15:58, 1 keer totaal gewijzigd.
Slik bij Kats
Rand van de wereld. Stervenskoud.
Achter de lege haven waar een on-
zichtbare hand de hele dag een slijptol
gaande houdt, begint het strand.
Het hek piept schuin omhoog in zijn
scharnieren. Schapen en plevieren
maken zich weg. De tijd wordt lang
en dun. Melancholie is niets dan bij
laag tij droogvallend verdriet. Geen
toegang tot het slik: kwetsbaar gebied.
© Hans Dingemanse
(Voor dit gedicht de Jacob van Maerlant Poëzieprijs - 2006)
Rand van de wereld. Stervenskoud.
Achter de lege haven waar een on-
zichtbare hand de hele dag een slijptol
gaande houdt, begint het strand.
Het hek piept schuin omhoog in zijn
scharnieren. Schapen en plevieren
maken zich weg. De tijd wordt lang
en dun. Melancholie is niets dan bij
laag tij droogvallend verdriet. Geen
toegang tot het slik: kwetsbaar gebied.
© Hans Dingemanse
(Voor dit gedicht de Jacob van Maerlant Poëzieprijs - 2006)
Saenredam
Ik zie hem in gedachten lopen
op zijn zelf getekende plavuizen
tussen de zandstenen pilaren
van zorgvuldig aangemaakte verf.
Elke lijn heeft hij precies berekend.
Zijn plattegrond telt duizend
priegelige maten, die met elkaar
het geheimzinnig perspectief bewaren
van zijn schilderij. Hij ziet ook mij -
dat kàn onder een dak dat zelfs
de hemel kan ontsluiten. Ziet mij
en weet: niet nodig dat ik sterf,
het is hier lichter dan daarbuiten.
© Hans Dingemanse
(Voor dit gedicht de VU-Podium Poëzieprijs - 2007)
Ik zie hem in gedachten lopen
op zijn zelf getekende plavuizen
tussen de zandstenen pilaren
van zorgvuldig aangemaakte verf.
Elke lijn heeft hij precies berekend.
Zijn plattegrond telt duizend
priegelige maten, die met elkaar
het geheimzinnig perspectief bewaren
van zijn schilderij. Hij ziet ook mij -
dat kàn onder een dak dat zelfs
de hemel kan ontsluiten. Ziet mij
en weet: niet nodig dat ik sterf,
het is hier lichter dan daarbuiten.
© Hans Dingemanse
(Voor dit gedicht de VU-Podium Poëzieprijs - 2007)
Beschrijving van haar oor
Vorm van ons onderwerp: De rand
van boven scherp, maar zacht,
van onder glooiend als een strand.
Daartussen bergland, slechts bewandelbaar
voor vingers die bekend zijn met
de onvoorspelbaarheid van het terrein. Het
geheel ligt prettig in de hand.
Kleur: Niet te beschrijven,
maar het effect gevoelt men
aan den lijve.
Oppervlak: Van verregaande aaibaarheid.
Wat bovenaan nog huid heet,
heet hier meer velletje, naar dat men
nadert tot het rijmwoord lelletje.
De gladheid lijkt veroorzaakt
door zeer kleine haartjes,
uitsluitend zichtbaar bij
voldoende zonlicht van opzij.
Vindplaats: Veelal halfverscholen
tussen lokken, schuchter kindje
achter rokken.
Doel: Als van alle oren:
voornamelijk gericht op horen,
horen voorlezen vooral
met name een gedicht
inzonderheid door hem.
Zie ook:
'Beschrijving van zijn stem'
© Hans Dingemanse
(Voor dit gedicht de VU-Podium Poëzieprijs - 2002)
Vorm van ons onderwerp: De rand
van boven scherp, maar zacht,
van onder glooiend als een strand.
Daartussen bergland, slechts bewandelbaar
voor vingers die bekend zijn met
de onvoorspelbaarheid van het terrein. Het
geheel ligt prettig in de hand.
Kleur: Niet te beschrijven,
maar het effect gevoelt men
aan den lijve.
Oppervlak: Van verregaande aaibaarheid.
Wat bovenaan nog huid heet,
heet hier meer velletje, naar dat men
nadert tot het rijmwoord lelletje.
De gladheid lijkt veroorzaakt
door zeer kleine haartjes,
uitsluitend zichtbaar bij
voldoende zonlicht van opzij.
Vindplaats: Veelal halfverscholen
tussen lokken, schuchter kindje
achter rokken.
Doel: Als van alle oren:
voornamelijk gericht op horen,
horen voorlezen vooral
met name een gedicht
inzonderheid door hem.
Zie ook:
'Beschrijving van zijn stem'
© Hans Dingemanse
(Voor dit gedicht de VU-Podium Poëzieprijs - 2002)
We vonden het huis VI
We zochten geen huis
maar een deur om door binnen
te gaan, een haardvuur een leeslamp
een tafel met drinkglas en brood
een venster om mijmerend voor
te staan, een veilige ruit tussen
dagblad en al wat ons lief was
een deur die zich achter ons sloot
© Hans Dingemanse.
Ze vonden het huis zegt de titel, ze zochten niet een specifiek huis maar eerder een ruimte met een deur en een raam die hen zou beschermen voor al het akeligs wat je bijv. in een dagblad leest.
De deur en het raam vormen de buffer. Aan de ene kant het haardvuur, leeslamp, eten, drinken en al wat hun lief was. Aan de andere kant de harde buitenwereld.
Eigenlijk wat Librije al zegt. (lees dat nu pas, sorry)
Dettie
We zochten geen huis
maar een deur om door binnen
te gaan, een haardvuur een leeslamp
een tafel met drinkglas en brood
een venster om mijmerend voor
te staan, een veilige ruit tussen
dagblad en al wat ons lief was
een deur die zich achter ons sloot
© Hans Dingemanse.
Ze vonden het huis zegt de titel, ze zochten niet een specifiek huis maar eerder een ruimte met een deur en een raam die hen zou beschermen voor al het akeligs wat je bijv. in een dagblad leest.
De deur en het raam vormen de buffer. Aan de ene kant het haardvuur, leeslamp, eten, drinken en al wat hun lief was. Aan de andere kant de harde buitenwereld.
Eigenlijk wat Librije al zegt. (lees dat nu pas, sorry)
Dettie
Pieter Saenredam was een van Nederlands meest bekende 17e eeuwse architectuurschilders. Hij schilderde veel kerkinterieurs.
Zie : http://www.20eeuwennederland.nl/themas/ ... /1860.html
Plaatjes van zijn werk hier: http://www.wga.hu/frames-e.html?/html/s/saenreda/
Dit gedicht gaat m.i. ook over een kerkinterieur.
Goed dat je er even naar vroeg Mira. Deze toelichting is denk ik voor het begrijpen van het gedicht heel nuttig.
Librije.
Zie : http://www.20eeuwennederland.nl/themas/ ... /1860.html
Plaatjes van zijn werk hier: http://www.wga.hu/frames-e.html?/html/s/saenreda/
Dit gedicht gaat m.i. ook over een kerkinterieur.
Goed dat je er even naar vroeg Mira. Deze toelichting is denk ik voor het begrijpen van het gedicht heel nuttig.
Librije.
Bedankt Librije,
Dit soort informatie vind ik altijd erg interessant.
Zelf dacht ik eerst aan het plaatsje Zaandam
maar begreep niets van het gedicht totdat jij met deze informatie kwam.
Ik denk ook dat het over een kerkinterieur gaat, vooral door;
dat kàn onder een dak dat zelfs
de hemel kan ontsluiten.
Dettie
Dit soort informatie vind ik altijd erg interessant.
Zelf dacht ik eerst aan het plaatsje Zaandam
maar begreep niets van het gedicht totdat jij met deze informatie kwam.
Ik denk ook dat het over een kerkinterieur gaat, vooral door;
dat kàn onder een dak dat zelfs
de hemel kan ontsluiten.
Dettie
Slik bij Kats
Rand van de wereld. Stervenskoud.
Achter de lege haven waar een on-
zichtbare hand de hele dag een slijptol
gaande houdt, begint het strand.
Het hek piept schuin omhoog in zijn
scharnieren. Schapen en plevieren
maken zich weg. De tijd wordt lang
en dun. Melancholie is niets dan bij
laag tij droogvallend verdriet. Geen
toegang tot het slik: kwetsbaar gebied.
© Hans Dingemanse
Dit gedicht is geworteld in de Nederlandse grond, het Nederlandse landschap, alleszins een markant deel ervan.
Een mini-universum: haven, strand, schapen en plevieren, en slik.
De dichter weet het prachtig weer te geven.
Het is er niemandsland, rand van de wereld.
En 'stervenskoud', wat een mooi woord in al zijn barheid.
Want bar is het land, schapen en plevieren vluchten weg bij bij het piepend opengaan van het hek.
Een hek dus, en desolaatheid van het landschap, van de dichter.
Melancholie.
Het slik, tja, daar staat een bord:verboden toegang. Want kwetsbaar.
Het gedicht is wellicht ook te lezen als één grote metafoor: de kwetsbaarheid van de mens, misschien ook wel van de wereld.
Het overstijgt ruim de Nederlandse polder.
mira
Pieter zegt:
Ik probeer dit beeld te interpreteren.
Verdriet is een sterkere emotie dan melancholie.
Melancholie is een gevoel dat overblijft, 'wanneer de zee zich teruggetrokken heeft bij laag tij', maar wat er overblijft is slik(ke), een kaal, dor, kwetsbaar landschap.
En zo desolaat.
mira
Melancholie is niets dan bij laag tij droogvallend verdriet". Om over na te denken.
Pieter
Ik probeer dit beeld te interpreteren.
Verdriet is een sterkere emotie dan melancholie.
Melancholie is een gevoel dat overblijft, 'wanneer de zee zich teruggetrokken heeft bij laag tij', maar wat er overblijft is slik(ke), een kaal, dor, kwetsbaar landschap.
En zo desolaat.
mira
mira schreef:Pieter zegt:Melancholie is niets dan bij laag tij droogvallend verdriet". Om over na te denken.
Pieter
Ik probeer dit beeld te interpreteren.
Verdriet is een sterkere emotie dan melancholie.
Melancholie is een gevoel dat overblijft, 'wanneer de zee zich teruggetrokken heeft bij laag tij', maar wat er overblijft is slik(ke), een kaal, dor, kwetsbaar landschap.
En zo desolaat.
mira
Bedankt, Mira En je zou ook nog kunnen toevoegen dat melancholie altijd blijft (het onderliggende) en dat verdriet wel eens verdwijnt maar toch ook steeds weer terugkomt.
Pieter
De gedichten van Hans Dingemanse zijn nu ook op de site te vinden, zie
http://www.poezie-leestafel.info/hans-dingemanse
Dettie
http://www.poezie-leestafel.info/hans-dingemanse
Dettie
Ik ben nog maar weinig in Zeeland geweest,
maar ik zou nu wel naar Kats willen om te proeven
wat Dingemanse daar ervaren heeft.
Wat een prachtige uitdrukkingen gebruikt hij!
Alleen technisch gezien begrijp ik hem niet goed.
Hoe bepaalt hij het wit tussen de regels,
en de zinsafbreking?
Kijkt hij misschien meer naar de vorm
van het geheel, om alles wat beter uit te laten komen?
Molly
maar ik zou nu wel naar Kats willen om te proeven
wat Dingemanse daar ervaren heeft.
Wat een prachtige uitdrukkingen gebruikt hij!
Alleen technisch gezien begrijp ik hem niet goed.
Hoe bepaalt hij het wit tussen de regels,
en de zinsafbreking?
Kijkt hij misschien meer naar de vorm
van het geheel, om alles wat beter uit te laten komen?
Molly
~ Het is een kunst om de zee in een glas te vangen ~
(naar: Italo Calvino)
(naar: Italo Calvino)
Tot de 100 beste gedichten uit de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd behoort er ook een van Hans Dingemanse (pg. 36).
Niemand anders
Dwars door het douchegeruis hoor ik bestek
dat op de tafel wordt gelegd, zij is in huis
de stilte zegt dat zij de krant gevonden heeft
dan weer geluid: de kamerdeur, het kraken
van de trap, nog even en de deurkruk zal twee
maal bewegen, zodat ik weet dat zij daar is
en niemand anders, straks komt ze binnen en
dan ziet ze mij, niets is zo spannend als elkaar
gewend te raken.
Hans Dingemanse
(in: Zoals een haan een ei legt. Augustus 2009).
Librije.
Niemand anders
Dwars door het douchegeruis hoor ik bestek
dat op de tafel wordt gelegd, zij is in huis
de stilte zegt dat zij de krant gevonden heeft
dan weer geluid: de kamerdeur, het kraken
van de trap, nog even en de deurkruk zal twee
maal bewegen, zodat ik weet dat zij daar is
en niemand anders, straks komt ze binnen en
dan ziet ze mij, niets is zo spannend als elkaar
gewend te raken.
Hans Dingemanse
(in: Zoals een haan een ei legt. Augustus 2009).
Librije.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Bing [Bot] en 1 gast