Bernard Dewulf (ja)

Van Remco Campert t/m Jan Ducheyne
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Bernard Dewulf (ja)

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 17:50

We hebben toestemming (via Leni) om meer gedichten van Bernard Dewulf te plaatsen
Maar geen hele bundels.


Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Di Feb 24, 2009 09:35, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 17:50

Geplaatst: 15 jul 2006 01:58 pm

Jeetje, wat goed!

Thuiskomst

Ik heb je lief, al kan ik het niet weten.
Ik bedenk het als je thuiskomt van een dag
in je leven. Maar het is geen gedachte.
Je streelt mijn wang en wie weet,
dat gebaar. Het wordt duizend keer gemaakt
voor het bestaat. Hangt je jas aan de kapstok,
iets van niets, maar morgen ontbreekt het
misschien. Of schudt de dag uit je haar.
Wat ik daarin zie, is het begin.
Het huis ontstaat, de tafel neemt plaats,
wij veroorzaken elkaar. Het is toch niet
denkbaar dat iemand dit alles verzint.

Bernard Dewulf
uit: Waar de egel gaat,
uitgeverij contact Amsterdam Antwerpen 1995


Zeer mooi gedicht vind ik dit trouwens.

Het huis ontstaat, de tafel neemt plaats,
wij veroorzaken elkaar.



Wat een mooie gedacht is dit: door het binnenkomen ontstaat het huis en krijgt alles een plaats en zin.
Wij veroorzaken elkaar:
wat de ene doet brengt een reactie teweeg van de andere, zonder dewelke ze niet zouden kunnen leven/bestaan.
Ze zijn elkaars reden van handelen en zijn en vormen de volmaakte aanvulling. Zo mooi is dat dat het haast wel verzonnen lijkt.
Dat vind ik erin. Iemand wat anders?

Groetjes. Tiba.
Laatst gewijzigd door Dettie op Ma Feb 02, 2009 17:53, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 17:52

Geplaatst: 15 jul 2006 03:30 pm

Ik heb je lief, al kan ik het niet weten.
Ik bedenk het als je thuiskomt van een dag
in je leven. Maar het is geen gedachte.
Je streelt mijn wang en wie weet,
dat gebaar. Het wordt duizend keer gemaakt
voor het bestaat. Hangt je jas aan de kapstok,
iets van niets, maar morgen ontbreekt het
misschien. Of schudt de dag uit je haar.



ja wat jij zegt over het laatste gedeelte vind ik ook.

Het begin vind ik wel moeilijk.
Volgens mij heeft hij het over het ontstaan van 'het houden van'
Het kan ontstaan als diegene thuiskomt. Of het kan in een gebaar zitten, of doordat de jas daar hangt. Het gevoel van ja! dit wil ik, dit is het, van dit mens hou ik! Dat gevoel is ontstaan door schijnbaar niets dat gebaar. Het wordt duizend keer gemaakt voor het bestaat

Dat is het begin en daarna voelt het goed, het huis, het elkaar aanvullen enz. Wat denk jij Tiba?

Mooi gedicht!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 17:54

Geplaatst: 15 jul 2006 11:17 pm

Ik zocht verder naar gedichten van Bernard Dewulf.
Het gedicht "poëzie" (Neem een vrouw. Neem haar niet/ in de woorden, vriend), moet ik ooit al geplaatst hebben.
Heb jij dat nog, Dettie?

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 17:55

Geplaatst: 16 jul 2006 06:49 am

Poëzie

Neem een vrouw. Neem haar niet
in de woorden, vriend. In de wetenschap
van een gedicht wordt niet bemind. Hooguit
staat er berekend wat niet overbleef
van een bestaan. Neem een hoofd
en zoen het ver, ver weg van de taal.
Verschroei een schoot en hoor, de zucht
in je werkelijke oor. Ga dan naast haar
liggen, al de lege eeuwen van je zinnen
worden een zondagmiddag in haar waar.

Bernard Dewulf
uit: Waar de egel gaat,
uitgeverij contact Amsterdam Antwerpen 1995

Tiba.

et voilà

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 17:55

Geplaatst: 16 jul 2006 08:28 am

Merci beaucoup. :D
Alweer een prachtig gedicht.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 17:56

Geplaatst: 25 dec 2006 09:18 pm

Naar binnnen

Ik zou haar willen kennen,
deurtje in haar hoofd en zo
naar binnen. Omzichtig door
de doolhof die zij is.

Daar is een kamer vol met
alles wat zij mist. Feiten,
dagen, mensen door elkaar.
Het heeft gewaaid in haar.

Een man is hier die dood is.
Een kind dat niet bestaat.
Ik snuffel in een leven, kan
met alles niets beginnen.

Het is goed dat het vergaat.

Bernard Dewulf
uit: 'Waar de egel gaat',
Uitgeverij Atlas, Amsterdam/Antwerpen 1995

Dettie

Uit het item 'raad de dichter' ook hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 17:57

Geplaatst: 03 jan 2007 11:11 pm

Ik zou haar willen kennen,
deurtje in haar hoofd en zo
naar binnen.



Dit is zo'n begin van een gedicht dat meteen raak is:
een man die een vrouw wil leren kennen, oprechte interesse voor haar heeft, wil weten wat ze denkt en voelt...
Een liefdesgedicht, denk ik dan, gericht aan de vrouw op wie hij verliefd is, van wie hij houdt, de geliefde van wie hij ook het binnenste wil leren kennen, en alles wat zich in haar hoofd afspeelt.

Omzichtig door
de doolhof die zij is.

Daar is een kamer vol met
alles wat zij mist. Feiten,
dagen, mensen door elkaar.
Het heeft gewaaid in haar.


Hier weten we iets meer over die "zij".
Ze is een doolhof... het heeft gewaaid in haar.
Die "zij" heeft veel meegemaakt, mist nu veel...
Wellicht heeft ze in een kamer letterlijk veel herinneringen (foto's, allerhande voorwerpen, misschien zelfs prullen) maar kan ook figuurlijk
bedoeld zijn (wat ik niet echt denk).
In elk geval is die "zij" nu verward: ze slaat alles door elkaar.
Psychisch is ze ontredderd. Of misschien gaat het over iemand die dementeert.

Het kan een nauw familielid zijn (moeder, grootmoeder, tante, zus) of iemand anders met wie de dichter zich verwant voelt, in elk geval is de dichter "geraakt" door haar.

Een man is hier die dood is.
Een kind dat niet bestaat.
Ik snuffel in een leven, kan
met alles niets beginnen.

Het is goed dat het vergaat.


Hier vernemen we meer over het verleden van de "zij" (theorie van de geliefde ondertussen volledig overboord).
De dichter voelt zich ongemakkelijk omdat hij van dat verleden afweet. Hij voelt zich een gluurder. Hij kan er niets mee aan, want niets aan verhelpen...
Met de laatste regel heb ik moeite: is dat berusting?? Of wil het zeggen: dit leven is toch niets meer waard????
Dit is wat ik er momenteel uithaal. Ik ken de context of aanleiding van het gedicht helemaal niet.

In elk geval voor mij een prachtig gedicht én een (soort) liefdesgedicht.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 17:58

Geplaatst: 28 mrt 2007 06:37 pm

Moi Bonnard

(Grand nu bleu,1924)

Dit is mijn vrouw. Zij is mijn duizend-en-één.
Bredere mannen hebben in duizenden hetzelfde,
in haar alleen heb ik de duizend anderen gezien.
Zij was het dichtste, het vertste onder de dingen;
Ik heb niets anders misdaan dan haar benaderd.
Verder dan de verf ben ik niet geraakt. De verf
is haar vlees geworden. Het vlees was moeilijk
zoals alle gras. Ik wilde dat het zienderogen zong.
Ieder treurlied dat het aanhief kreeg mijn kleur.
In mijn duizend kleuren heb ik hetzelfde gezocht.
Altijd dichterbij te kijken, zo bijziend als ik kon
de einder van haar huid volledig te bestrijken.

uit Blauwziek.
Bernard Dewulf
uitgeverij Atlas 2006

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 17:59

Geplaatst: 05 apr 2007 09:49 pm

Dit is mijn vrouw. Zij is mijn duizend-en-één.


Prachtige aanvangsregel is dit, bovendien helemaal een mooi gedicht!

Nieuwsgierig als ik ben heb ik het net afgezocht naar "Le grand nu bleu", deze titel blijkt een "klassieker" onder de schilderijen te zijn (o.a. te vinden bij Matisse).
Na heel wat zoeken heb ik een kleine afbeelding van "Le grand nu bleu, 1924" van Pierre Bonnard gevonden, zit nu in "mijn afbeeldingen".

Hoe moet ik deze naar hier overbrengen? ik heb geen idee :?

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 18:00

Geplaatst: 06 apr 2007 09:01 am

een plaatje dat in je computer staat kan je niet plaatsen.
Je moet de url (= http://www enz) hebben. Dat krijg je door met de muis op een plaatje te gaan staan en dan op je Rechtermuisknop klikken.
Onderaan zie je dan eigenschappen staan. Daar klik je op en dan kopieer je adres (url), je plakt dat adres hier op het forum, je selecteert dat adres en klik op img. en klaar!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 18:00

Geplaatst: 06 apr 2007 09:13 am

Afbeelding

grand nu bleu
Pierre Bonnard 1924

Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 18:01

Geplaatst: 06 apr 2007 09:18 am

een plaatje dat in je computer staat kan je niet plaatsen

.
O, dat wist ik niet.
Ik heb het plaatje nu van de site gekopiëerd, bedankt om de uitleg nog eens te plaatsen.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 18:02

Geplaatst: 01 feb 2008 07:45 am

Notitie

in alle vroegte doodstil opgestaan
om nog eens het eerste licht te zien.
Wassen, oude kleren aan. Koffie
en dan leven voor het open raam.

De meeuwen draaien om wat brood.
De kinderen slapen nog aan later jaren.
De duif zit dagelijks in de dakgoot.
De wolken lijken werkelijk te varen.

Terwijl ik het zit op te schrijven,
geen andere vraag zie dan het kijken,
komt er traag beweging in het huis.
Nooit wil het bij kijken blijven.

Bernard Dewulf
uit: 'Blauwziek',
Uitgeverij Atlas, Antwerpen/Amsterdam, 2006

Wat ik zo mooi vind aan notitie is dat Bernard DeWulf precies dat moment heeft gevangen vlak voor de dag begint.
Alles is nog stil, je hoort de vogels, je geniet nog even van de rust voordat het lawaai van verkeer, mensen e.d. weer losbarst.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 18:03

Geplaatst: 27 okt 2008 08:33 am

De essayist, dichter en De Morgen-columnist Bernard Dewulf krijgt voor Naderingen, kijken en zoeken naar schilders de Dirk Martensprijs voor Literatuur 2008, de prijs van de stad Aalst. De prijs heeft een waarde van 3.000 euro en wordt op zaterdag 22 november 2008 uitgereikt tijdens een literaire avond in het cultuurcentrum De Werf te Aalst om 20 uur.

Lees verder... http://papierenman.blogspot.com/2008/10 ... -dirk.html

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 18:03

Geplaatst: 27 okt 2008 08:18 pm

Hier nog een interessante link:

http://www.8weekly.nl/index.php?art=5806

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 02, 2009 18:04

Geplaatst: 27 okt 2008 08:56 pm

Bernard Dewulf nu pas ontdekt, ...op Leestafel. Zeer interessante link naar zijn essaybundel Naderingen.
Het gedicht 'Naar binnen' lijkt me inderdaad te gaan over iemand die dementeert.
Prangend weergegeven.
Ook de andere gedichten: MOOI.

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 24, 2009 09:36

BREISTER

Laden vol warme halzen
breit zij en komt zo mensen
op het spoor die het jaar door
winter trotseren in haar.

Naalden zijn de laatste taal.
Een na een heeft rijm
de levenden het zwijgen opgelegd.
Toch zijn ze er nog allemaal.

Hun alfabet is een perfect geheim,
het wordt omwonden, niet gezegd.
Wie spreekt kan er niet bij.
Hun gesprek tikt, tikt om mij.


Bernard Dewulf
Uit: Waar de egel gaat.
Atlas Amsterdam 1995

mira

tiba
Berichten: 585
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 00:58

Berichtdoor tiba » Wo Apr 08, 2009 13:32

[quote]Een na een heeft rijm
de levenden het zwijgen opgelegd.
Toch zijn ze er nog allemaal.
[/quote]

Dit begrijp ik niet goed. Iemand wel?

Tiba.

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Wo Apr 08, 2009 14:14

[
BREISTER

Laden vol warme halzen
breit zij en komt zo mensen
op het spoor die het jaar door
winter trotseren in haar.

Naalden zijn de laatste taal.
Een na een heeft rijm
de levenden het zwijgen opgelegd.
Toch zijn ze er nog allemaal.

Hun alfabet is een perfect geheim,
het wordt omwonden, niet gezegd.
Wie spreekt kan er niet bij.
Hun gesprek tikt, tikt om mij.



De breister is (als) de dichter, haar naalden zijn de laatste taal, haar laden liggen vol sjaals of pulls, ze komt ook mensen tegen die die sjaals dragen of herinnert zich voor wie ze die heeft gebreid.
Sommigen zijn mischien al dood of uit het gezichtsveld verdwenen.

Haar naalden produceren taal, in de volgende regel wordt dat 'rijm', gedichten dus. Die hebben de levenden het zwijgen opgelegd, misschien omdat die gedichten over doden gaan, of over herinneringen aan vroeger; de levenden verdwijnen op de achtergrond, zijn het echt doden geworden?
Het rijm legt hen het zwijgen op en bewaart hen tegelijkertijd:
'Ze zijn er nog allemaal' opgetast in laden, zoals de sjaals;

Een poging.

mira

tiba
Berichten: 585
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 00:58

Berichtdoor tiba » Wo Apr 08, 2009 17:49

Die hebben de levenden het zwijgen opgelegd, misschien omdat die gedichten over doden gaan, of over herinneringen aan vroeger;

dat denk ik niet:

Naalden zijn de laatste taal.
Een na een heeft rijm
de levenden het zwijgen opgelegd.
Toch zijn ze er nog allemaal.


momenteel zie ik er dit in:
de naalden blijven tikken, het tikken klinkt als rijmen, als gedichten.
De breister blijft gestaag doortikken, maar de mensen zijn vaak ondertussen al gestorven.
Maar in haar gebreide sjaals, in gedichten blijven ze voortbestaan...
zoiets.

Tiba.


Terug naar “Gedichten C-D”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 23 gasten