Geplaatst: 24 mei 2004 06:00 pm
Waarom ik Winter mooi vind. Niet gemakkelijk om uit te leggen. Ik heb het gedicht in een opwelling op de site gezet omdat het me wel toepasselijk scheen door de sneeuw in mijn tuin.
In de eerste strofe krijg je een impressie van de winter, de bomen zijn kaal,je kunt ze weer in het bos onderscheiden (tegelijk positief en negatief volgens mij).
Op het eerste gezicht is er niets nieuws, nu de levenbrengende zon verdwenen is. Maar dan komt de "verlossing" voor de kaalheid en de troosteloosheid van de winter: de sneeuw maakt alles klaar en helder. Als er sneeuw is, wordt het nooit volledig duister. De duisternis, waarvoor ook kinderen bang zijn, is er zelfs niet als het donker is. Vandaar: zo lang er sneeuw is, is er hoop.
Kan het poëtischer en hoopvoller? Je moet wel een dichter zijn om zo-iets te kunnen formuleren. Dit gedicht krijgt zijn betekenis vooral door zijn laatste vers.
N.B. Herman ging steeds naar Nederland, naar een bepaald dorp in Drenthe (Taarlo), huurde daar een kamer en daar, gezeten voor een raam met een boom, kwam hij tot rust en schreef hij veel van zijn poëzie. Ik stel me voor dat hij met zijn eeuwige sigaret en een Duvel bij de hand, uitkijkend over een sneeuwlandschap en mijmerend over het leven dit gedicht heeft gescreven. Maar dat is zo maar een voorstelling van mij.
Groetjes. Tiba.
Voor het tweede gedicht kom ik later terug, want ik vind dit niet zo gemakkelijk
Herman de Coninck (nee)
Geplaatst: 24 mei 2004 06:04 pm
Hallo Noa en Marjo.
Waarom "Verlanglijstje" zo mooi is?
Dit is niet gemakkelijk want het is zo'n eenvoudig gedicht. De dichter verlangt eigenlijk wat iedereen wil: boeken (oude boeken), een partner die van hem houdt. Tegelijk is hij de eeuwige zoeker; na zijn zoveelste "kale" reis staat die partner blijkbaar voor hem klaar. Maar hij is en blijft iemand die steeds op zoek is (naar het volmaakte? naar het antwoord op vragen? naar het echte geluk?) en dat zoeken nooit zal kunnen laten, ook al beseft hij: ik zoek, maar ik heb het al.
In 1991 schrijft hij in de bundel "Enkelvoud"in het gedicht "Het liefste wat ik heb":
Want het is goed om ooit
iets te hebben gehad.
Het is beter dan nooit
iets te hebben gehad.
Groetjes. Tiba.
Hallo Noa en Marjo.
Waarom "Verlanglijstje" zo mooi is?
Dit is niet gemakkelijk want het is zo'n eenvoudig gedicht. De dichter verlangt eigenlijk wat iedereen wil: boeken (oude boeken), een partner die van hem houdt. Tegelijk is hij de eeuwige zoeker; na zijn zoveelste "kale" reis staat die partner blijkbaar voor hem klaar. Maar hij is en blijft iemand die steeds op zoek is (naar het volmaakte? naar het antwoord op vragen? naar het echte geluk?) en dat zoeken nooit zal kunnen laten, ook al beseft hij: ik zoek, maar ik heb het al.
In 1991 schrijft hij in de bundel "Enkelvoud"in het gedicht "Het liefste wat ik heb":
Want het is goed om ooit
iets te hebben gehad.
Het is beter dan nooit
iets te hebben gehad.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 24 mei 2004 06:06 pm
Misschien komt iemand van jullie uit Drenthe, of misschien zijn jullie al in de omgeving van Taarlo geweest waar Herman De Coninck tot rust kwam en schreef...
Mij lijkt het alleszins een plaats om te dromen en te bezinnen...
TAARLO
Wij lopen door het najaar met ons twee.
En dat gevoel heb ik ook in de lente
Wij lopen door veel bruine kroegenbruin van blaren
en door veel donkerrood gemis, appellation controlée,
dat dieper wordt in de kelder van de jaren.
Wij lopen door de beiger wordende bossen van Drenthe.
Hoor de wind door de henna-bomen varen
met een klank van hobo,de zwerver onder de instrumenten.
33, en in het midden van het donker woud
des levens. En met een gevoel van nergens horen
in de bossen thuis en thuis verloren.
Zullen wij later, misschien, ooit?
De zomer is voorbij, er wordt niet meer gehooid.
Het hier is nergens, en het nu is nooit.
Uit: "Met een klank van hobo"
Orion, 1981
N.B. een hobo, heb ik onlangs vernomen, is niet alleen een muziekinstrument maar ook Amerikaans ("slang") voor zwerver, landloper. Dat verklaart ook waarom dit beeld als de titel van de bundel gekozen werd.
Misschien komt iemand van jullie uit Drenthe, of misschien zijn jullie al in de omgeving van Taarlo geweest waar Herman De Coninck tot rust kwam en schreef...
Mij lijkt het alleszins een plaats om te dromen en te bezinnen...
TAARLO
Wij lopen door het najaar met ons twee.
En dat gevoel heb ik ook in de lente
Wij lopen door veel bruine kroegenbruin van blaren
en door veel donkerrood gemis, appellation controlée,
dat dieper wordt in de kelder van de jaren.
Wij lopen door de beiger wordende bossen van Drenthe.
Hoor de wind door de henna-bomen varen
met een klank van hobo,de zwerver onder de instrumenten.
33, en in het midden van het donker woud
des levens. En met een gevoel van nergens horen
in de bossen thuis en thuis verloren.
Zullen wij later, misschien, ooit?
De zomer is voorbij, er wordt niet meer gehooid.
Het hier is nergens, en het nu is nooit.
Uit: "Met een klank van hobo"
Orion, 1981
N.B. een hobo, heb ik onlangs vernomen, is niet alleen een muziekinstrument maar ook Amerikaans ("slang") voor zwerver, landloper. Dat verklaart ook waarom dit beeld als de titel van de bundel gekozen werd.
eplaatst: 24 mei 2004 06:07 pm
Wij lopen door veel bruine kroegenbruin van blaren
en door veel donkerrood gemis, appellation controlée,
dat dieper wordt in de kelder van de jaren.
Wij lopen door de beiger wordende bossen van Drenthe.
Hoor de wind door de henna-bomen varen
Even een eerste reaktie:
Dit vind ik zo'n mooi gedeelte.
Alleen al de fantasie die de man had om dit te kunnen bedenken. Door de henna-bomen, kroegenbruin van blaren, donkerrood gemis, appelation controlée
Daar raak je toch al meteen onder de indruk van.
Heel mooi
Ik kom er nog op terug Tiba.
Groetjes
Dettie
Wij lopen door veel bruine kroegenbruin van blaren
en door veel donkerrood gemis, appellation controlée,
dat dieper wordt in de kelder van de jaren.
Wij lopen door de beiger wordende bossen van Drenthe.
Hoor de wind door de henna-bomen varen
Even een eerste reaktie:
Dit vind ik zo'n mooi gedeelte.
Alleen al de fantasie die de man had om dit te kunnen bedenken. Door de henna-bomen, kroegenbruin van blaren, donkerrood gemis, appelation controlée
Daar raak je toch al meteen onder de indruk van.
Heel mooi
Ik kom er nog op terug Tiba.
Groetjes
Dettie
Geplaatst: 17 aug 2004 09:22 pm
Hallo Dettie,
Ik vond een mooie site over Herman de Coninck: http://www.bertgeens.be/herman/ gemaakt door een 19jarige jongeman.
Ik heb daar in het gastenboek maar iets geschreven omdat ik het prachtig vind wat daar staat, en naar deze site verwezen.
Groetjes. Tiba.
Hallo Dettie,
Ik vond een mooie site over Herman de Coninck: http://www.bertgeens.be/herman/ gemaakt door een 19jarige jongeman.
Ik heb daar in het gastenboek maar iets geschreven omdat ik het prachtig vind wat daar staat, en naar deze site verwezen.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 18 sep 2004 09:36 am
Melkweg
Je kunt in de wei uit een melkweg van wit
één takje fluitekruid plukken om thuis
in een vaasje te zetten en van dat takje
één twijgje afbreken en daarvan één
steeltje en daarvan één bloempje
en van dat bloempje één pointe
van het godganse pointillisme.
Nee, dat kun je niet.
Herman de Coninck
uit: Enkelvoud, De Arbeiderspers 1991
Tiba.
Melkweg
Je kunt in de wei uit een melkweg van wit
één takje fluitekruid plukken om thuis
in een vaasje te zetten en van dat takje
één twijgje afbreken en daarvan één
steeltje en daarvan één bloempje
en van dat bloempje één pointe
van het godganse pointillisme.
Nee, dat kun je niet.
Herman de Coninck
uit: Enkelvoud, De Arbeiderspers 1991
Tiba.
Geplaatst: 18 sep 2004 09:59 am
Hee Tiba, dit is een mooie.
Ik heb het bij de kunst-gedichten gezet.
http://www.poezie-leestafel.info/gedichten-over-kunst
Dettie
Hee Tiba, dit is een mooie.
Ik heb het bij de kunst-gedichten gezet.
http://www.poezie-leestafel.info/gedichten-over-kunst
Dettie
Geplaatst: 04 okt 2004 09:37 pm
Foto
Weemoed is een foto van voor twintig jaar.
Familie, nog samen, nog gezond.
Is toen. Met een lijst van nu errond.
Het nu houdt het verleden bij elkaar.
En omgekeerd. Want nu is maar even.
Is opschrikken en vragen:
waar waren we gebleven?
Bij jou. In Die Dagen.
Alles is ver. En de liefste dingen nog verder.
Maar door het verleden wordt het bij elkaar
gehouden, als schapen door een herder.
Herman de Coninck
uit: Met een klank van hobo, Orion 1981
Tiba.
Foto
Weemoed is een foto van voor twintig jaar.
Familie, nog samen, nog gezond.
Is toen. Met een lijst van nu errond.
Het nu houdt het verleden bij elkaar.
En omgekeerd. Want nu is maar even.
Is opschrikken en vragen:
waar waren we gebleven?
Bij jou. In Die Dagen.
Alles is ver. En de liefste dingen nog verder.
Maar door het verleden wordt het bij elkaar
gehouden, als schapen door een herder.
Herman de Coninck
uit: Met een klank van hobo, Orion 1981
Tiba.
Geplaatst: 30 mrt 2005 11:39 pm
Met niets. Lente. Bijen. De letter z
is ontsnapt. Grassprietje tussen mijn tanden
is niet van mij, liedje ook niet,
handen in zakken wel.
Met zee.
's Avonds is de zee één vuurtoren hoog
maar zo breed als vergeten.
Met benieuwdheid. Het is twee minuten
voor nu. Ik ontbied dit moment.
Ik trek even aan mijn sigaar en zeg: Wel?
Herman de Coninck
uit: Enkelvoud, De Arbeiderspers 1991
Tiba.
Laatst aangepast door tiba op 02 apr 2005 05:06 pm, in totaal 1 keer bewerkt
Met niets. Lente. Bijen. De letter z
is ontsnapt. Grassprietje tussen mijn tanden
is niet van mij, liedje ook niet,
handen in zakken wel.
Met zee.
's Avonds is de zee één vuurtoren hoog
maar zo breed als vergeten.
Met benieuwdheid. Het is twee minuten
voor nu. Ik ontbied dit moment.
Ik trek even aan mijn sigaar en zeg: Wel?
Herman de Coninck
uit: Enkelvoud, De Arbeiderspers 1991
Tiba.
Laatst aangepast door tiba op 02 apr 2005 05:06 pm, in totaal 1 keer bewerkt
Geplaatst: 02 apr 2005 05:18 pm
Met niets. Lente. Bijen. De letter z
is ontsnapt. Grassprietje tussen mijn tanden
is niet van mij, liedje ook niet,
handen in zakken wel.
Deze strofe zie ik zo:
De dichter loopt te genieten van de lente. Daarvoor heb je niets nodig (uit zich ook in het ultra-korte: Lente. Bijen).
De bijen zoemen (zzzzzzz): de letter z is ontsnapt.
Dat alles wordt zomaar geschonken, het is niet van hem, noch het grassprietje, noch het liedje (van de bijen, of een liedje dat hij neuriet?).
De dichter loopt te genieten van de lente: de handen in de zakken, duidt op een zeer ontspannen genieten, en ja, die zijn wel van hem. Dat is zijn eigen kleine bijdrage.
Groetjes. Tiba.
Met niets. Lente. Bijen. De letter z
is ontsnapt. Grassprietje tussen mijn tanden
is niet van mij, liedje ook niet,
handen in zakken wel.
Deze strofe zie ik zo:
De dichter loopt te genieten van de lente. Daarvoor heb je niets nodig (uit zich ook in het ultra-korte: Lente. Bijen).
De bijen zoemen (zzzzzzz): de letter z is ontsnapt.
Dat alles wordt zomaar geschonken, het is niet van hem, noch het grassprietje, noch het liedje (van de bijen, of een liedje dat hij neuriet?).
De dichter loopt te genieten van de lente: de handen in de zakken, duidt op een zeer ontspannen genieten, en ja, die zijn wel van hem. Dat is zijn eigen kleine bijdrage.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 02 apr 2005 06:25 pm
Met zee.
's Avonds is de zee één vuurtoren hoog
maar zo breed als vergeten.
Met benieuwdheid. Het is twee minuten
voor nu. Ik ontbied dit moment.
Ik trek even aan mijn sigaar en zeg: Wel?
Ik snapte dit gedeelte niet zo.
Het begin zag ik ook zo als Tiba. De z van zzzzzzz door de bijen.
Maar dan begint hij met zee en begon toen te twijfelen, bedoelt hij z van zee? Of toch de z van het gezoem van de bijen? Die zee maakte me aan het twijfelen.
De laatste strofe (heet dat zo tiba?) snap ik helemaal niet.
Yo kenne jullie me dat ff vertelle ik heb t nodig voor me oplijding
Dettie
Met zee.
's Avonds is de zee één vuurtoren hoog
maar zo breed als vergeten.
Met benieuwdheid. Het is twee minuten
voor nu. Ik ontbied dit moment.
Ik trek even aan mijn sigaar en zeg: Wel?
Ik snapte dit gedeelte niet zo.
Het begin zag ik ook zo als Tiba. De z van zzzzzzz door de bijen.
Maar dan begint hij met zee en begon toen te twijfelen, bedoelt hij z van zee? Of toch de z van het gezoem van de bijen? Die zee maakte me aan het twijfelen.
De laatste strofe (heet dat zo tiba?) snap ik helemaal niet.
Yo kenne jullie me dat ff vertelle ik heb t nodig voor me oplijding
Dettie
Geplaatst: 02 apr 2005 07:27 pm
zal je ff proberen uit je lijden te verlossen, Dettie.
Ik denk dat dit gedicht tegelijk over de lente/natuur gaat en over het schrijven van een gedicht.
- hij loopt in de natuur (lente) + zee + verwondering
- tegelijk schrijft hij met die 3 ingrediënten een gedicht
Hij zit te wachten op dat gedicht dat binnen 2 minuten geschreven wordt (twee minuten voor nu). (ondertussen is het natuurlijk al "nu" en is hij aan het schrijven, maar toch, het gedicht is zich nog aan het schrijven, dus nog niet helemaal 'nu')
Hij kijkt ernaar met "benieuwdheid" (wat zal het worden?).
Ondertussen trekt hij aan zijn sigaar. Wel? (= kom je nog, gedichie?).
Groetjes. Tiba
P.S. Het moeilijkste lijkt me de 2de strofe (inderdaad, strofe, Dettie) Misschien zit hij aan zee, of misschien doet de "z" van de eerste strofe hem aan de zee denken. Maar waarom: zo breed als vergeten?
zal je ff proberen uit je lijden te verlossen, Dettie.
Ik denk dat dit gedicht tegelijk over de lente/natuur gaat en over het schrijven van een gedicht.
- hij loopt in de natuur (lente) + zee + verwondering
- tegelijk schrijft hij met die 3 ingrediënten een gedicht
Hij zit te wachten op dat gedicht dat binnen 2 minuten geschreven wordt (twee minuten voor nu). (ondertussen is het natuurlijk al "nu" en is hij aan het schrijven, maar toch, het gedicht is zich nog aan het schrijven, dus nog niet helemaal 'nu')
Hij kijkt ernaar met "benieuwdheid" (wat zal het worden?).
Ondertussen trekt hij aan zijn sigaar. Wel? (= kom je nog, gedichie?).
Groetjes. Tiba
P.S. Het moeilijkste lijkt me de 2de strofe (inderdaad, strofe, Dettie) Misschien zit hij aan zee, of misschien doet de "z" van de eerste strofe hem aan de zee denken. Maar waarom: zo breed als vergeten?
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten