J.C. Bloem (nee)

Van Gerrit Achterberg t/m Chretien Breukers
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

J.C. Bloem (nee)

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:00

Leestafel heeft toestemming van Athenaeum – Polak & Van Gennep
om onderstaande tien gedichten te publiceren voor educatieve en non-commerciële doeleinden.
Deze toestemming is geldig van 1 november 2014 tot en met 1 november 2019
Voor verlenging moet ik in 2019 december opnieuw toestemming vragen.
Op verzoek van Athenaeum – Polak & Van Gennep graag alle gedichten voorzien van de volgende copyrightnotice, in een leesbaar lettertype en lettergrootte: Copyright © 1965 Athenaeum – Polak & Van Gennep
-----------
Het betreft de gedichten:

Het huisje in de duinen.

In memoriam

November

Het kerkhof aan het meer

De Dapperstraat

De nachtegalen

De gelatene

Dichterschap

Aanvaarding

Zondag




Zie ook http://www.poezie-leestafel.info/jc-bloem

Groetjes

Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Zo Nov 08, 2009 12:13, 2 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:00

Geplaatst: 06 apr 2007 01:26 pm

Heerlijk nieuws is dit :D !
Er zijn heel wat liefhebbers van Bloem op dit forum.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:01

eplaatst: 06 apr 2007 03:39 pm

Het huisje in de duinen

Muurbloemen bloeiden voor het lage raam.
Het late middaglicht was warm en bronzen,
en de ongerepte stilte klonk als gonzen
van vele kleine vleugelen te zaam.

En achter het beschutte, kleine huis
verhieven zich de wit-geblaakte duinen:
een strakke hemel stond boven hun kruinen;
haast niet te horen was het zeegeruuis.

Hier scheen de macht van 't onheil te vergaan,
één ogenblik. Hier scheen 't geluk bereikbaar,
de lome druk der daaglijksheid ontwijkbaar
binnen de grens van een beperkt bestaan.

Welke is die mensen ingeschapen drang,
die geen vervulling duldt van het begeerde,
maar altijd van hun zwakke harten weerde,
waarnaar zij joegen, heel hun leven lang ?

J.C. Bloem
Verzamelde Gedichten
Copyright © 1965 Athenaeum – Polak & Van Gennep

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:01

Geplaatst: 06 apr 2007 03:48 pm

Hier scheen de macht van 't onheil te vergaan,
één ogenblik. Hier scheen 't geluk bereikbaar,
de lome druk der daaglijksheid ontwijkbaar
binnen de grens van een beperkt bestaan.

Welke is die mensen ingeschapen drang,
die geen vervulling duldt van het begeerde,
maar altijd van hun zwakke harten weerde,
waarnaar zij joegen, heel hun leven lang?


Wat een wending in het gedicht.
Eerst de bijna sprookjesachtige beschrijving van het huisje, de duinen, het vage zeegeruis en dan gaat het over op de kwelling van het dagelijkse bestaan. Heel even voelt hij de mogelijkheid dat geluk toch kan bestaan.

De laatste strofe begrijp ik niet helemaal. Bedoelt hij dat mensen liever blijven verlangen naar geluk dan het geluk te grijpen, te willen zien?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:02

Geplaatst: 06 apr 2007 04:12 pm

De laatste strofe begrijp ik niet helemaal. Bedoelt hij dat mensen liever blijven verlangen naar geluk dan het geluk te grijpen, te willen zien?


Ja, zoiets; hij vraagt zich af waarom de mens altijd streeft naar iets wat onbereikbaar is. Ik denk dat hij bedoelt: men kan het vinden in zoiets eenvoudigs als een huisje in de duinen, dus je hoeft niet zover te zoeken.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:02

Geplaatst: 06 apr 2007 06:46 pm

Het verlangen lijdt de nederlaag tegenover de permanente ontgoocheling: de dichter weet zich eenzaam, verlaten en verraden, kommer en ellende is al wat hem rest, leed en wrok zijn de dagelijkse gezellen van de ingekooide. Zelfs het zwerven acht hij doelloos; de wereld heeft geen oorden meer om heen te gaan; het huisje aan de duinen biedt geen blijvende troost: ook binnen de grens van een beperkt bestaan is de lome druk van de ‘dagelijksheid’ niet te ontwijken, en ontsteld vraagt hij zich af, wat toch de zin is van de geheimzinnige drang die hem is ingeschapen, die geen vervulling kent van het begeerde, maar altijd ontbeert waar men zijn leven lang naar jaagt. Er rest de mens niet anders dan ‘gelaten’ in het leven te ‘zijn’; het is de mens niet mogelijk te ontkomen aan zijn lot.
(Bron: DBNL)


Dit vond ik bij de DBNL. Geeft dat een verklaring?

Librije
_________________
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:03

Geplaatst: 07 apr 2007 10:06 am

Ja, Jannie dat verheldert veel:

Het huisje in de duinen lijkt hem wel idyllisch, maar biedt in zijn ogen slechts een kortstondig geluk. Zijn geluk zal wel nooit volledig vervuld worden...

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:03

Geplaatst: 07 apr 2007 12:51 pm

en ontsteld vraagt hij zich af, wat toch de zin is van de geheimzinnige drang die hem is ingeschapen, die geen vervulling kent van het begeerde, maar altijd ontbeert waar men zijn leven lang naar jaagt. Er rest de mens niet anders dan ‘gelaten’ in het leven te ‘zijn’; het is de mens niet mogelijk te ontkomen aan zijn lot



Beetje vreemd dit. Eerst gaat het over hij en dan... er rest de mens... Dat is dan toch de visie van die hij?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:04

Geplaatst: 07 apr 2007 01:07 pm

Ik lees het zo: de persoon om wie het gaat in het gedicht bevindt zich op een paradijselijke plaats, een plaats waarnaar hij heeft verlangd. Maar toch is hij niet gelukkig. En dan beweert de dichter dat mensen het geluk niet grijpen als het voor het grijpen ligt. Het verlangen blijft, maar wordt nooit vervuld.
Ik denk dat die laatste strofe de visie van de dichter is, maar dat is moeilijk met zekerheid te zeggen.
Wel een mooi gedicht, maar ik ben dan ook een Bloem-fan: dat gebukt gaan onder de banaliteit van het dagelijkse, daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Wat leuk dat je ook toestemming hebt voor November en De gelatene. Zinnen uit die gedichten spoken elke dag wel een keer in mijn hoofd rond.

PetraO.
_________________
Ook dit gaat voorbij.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:04

Geplaatst: 07 apr 2007 01:27 pm

Ah ja, ik zag het als één iemand die bij dat huisje is en zich heel even gelukkig voelt maar dat ontglipt hem/haar dan weer. Daarna de 'verzuchting' dat je aldoor maar blijft verlangen naar dat geluk terwijl je eigenlijk weet dat je op een paradijselijke plek bent en niets meer te wensen hebt.

Ik zag de laatste strofe niet als aparte visie van de dichter.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:05

Geplaatst: 07 apr 2007 01:29 pm

Kan ook, hoor, dat het door één en dezelfde persoon wordt verzucht. Die persoon is waarschijnlijk de dichter zelf. Ik zie niet dat hij zich even gelukkig voelt, het is meer dat hij weet dat het voor het grijpen ligt, maar hij stoot het af. Kennelijk wil de mens, zo beweert hij, liever begeren dan het begeerde bezitten.

PetraO.
_________________
Ook dit gaat voorbij.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:05

Geplaatst: 07 apr 2007 01:35 pm

Ja je hebt gelijk! Er staat...
Hier scheen 't geluk bereikbaar.

En nu kan ik nog een heel verhaal gaan ophangen over liever begeren dan het begeerde bezitten maar dat heeft niets met het gedicht te maken dus doe ik het maar niet.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:06

Geplaatst: 09 apr 2007 08:31 am

De nachtegalen

Ik heb van 't leven vrijwel niets verwacht,
't geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
Wat geeft het? - In de koude voorjaarsnacht
Zingen de onsterfelijke nachtegalen

J.C. Bloem
uit: 'Verzamelde gedichten'
Copyright © 1965 Athenaeum – Polak & Van Gennep

Dit gedicht doet me denken aan het gedicht Vroege voorjaarsmorgen van Simon Knepper.
Ook de tevredenheid over iets wat niet te koop is maar wat je ervaart.

En ben ik blij dat ik het ochtendgloren
Weer mag aanschouwen, en de buurthaan horen,
En dat ik tot bestaan ben uitverkoren


Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:07

Geplaatst: 09 apr 2007 01:35 pm

Ik zit met die nachtegalen, die 's nachts zingen. Dat doen ze normaal gesproken toch niet? Dus kennelijk hoort de ik iets wat er helemaal niet is. Toch iets van geluk, in de verte dan. Of misschien alleen in zijn dromen.

PetraO.
_________________
Ook dit gaat voorbij.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:07

Geplaatst: 09 apr 2007 02:11 pm

Ik heb het even voor u uitgezocht:

De nachtegaal is een onopvallende vogel die verscholen leeft in het struikgewas. Hoewel de nachtegaal zich zelden laat zien is het geluid vaak duidelijk te horen, zodat de aanwezigheid van de vogel toch goed opgemerkt kan worden. De zang is ook regelmatig 's nachts of in de schemering te horen, iets waaraan de vogel zijn naam te danken heeft. Als de nachtegaal zich buiten het struikgewas laat zien, valt naast de roodbruine stuit en staart ook het grote, geheel zwarte oog op.

Hier kan je hem ook nog horen http://www.ivnvechtplassen.org/ivn_voge ... nchos.html

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:08

Geplaatst: 09 apr 2007 02:35 pm

hmmmm. dan gaat het om verborgen geluk? Nauwelijks waarneembaar op een bepaald niveau maar op een ander niveau wel?

PetraO.
_________________
Ook dit gaat voorbij.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:08

Geplaatst: 09 apr 2007 03:15 pm

Ik heb van 't leven vrijwel niets verwacht,
't geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
Wat geeft het? - In de koude voorjaarsnacht
Zingen de onsterfelijke nachtegalen


Volgens mij zegt hij hier, ik verwachtte helemaal niets in mijn leven.
Geluk treft je of niet. Maar wat maakt het uit?
Zolang je in de koude voorjaarsnacht de nachtegalen hoort.
Ik zie het gedicht als een vorm van tevredenheid. Het is goed zoals het is.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:09

Geplaatst: 09 apr 2007 03:51 pm

Ik blijf toch zitten met de zin "in de koude voorjaarsnacht zingen de onsterfelijke nachtegalen"

Inderdaad, het doet er niet toe, want het leven leidt toch steeds tot hetzelfde, namelijk de dood. Dus volgens mij niet zozeer tevredenheid, alwel gelatenheid, zich neerleggend bij de zinloosheid van het bestaan.

PetraO.
_________________
Ook dit gaat voorbij.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:09

Geplaatst: 09 apr 2007 04:09 pm

ha het is net zoiets als het glas is halfvol of halfleeg.
Ik zie het als iemand die accepteert dat de dingen zijn zoals ze zijn en geniet van de nachtegalen die er altijd zullen zijn.
Jij dus als gelatenheid.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:11

Geplaatst: 09 apr 2007 05:31 pm

Ik heb van 't leven vrijwel niets verwacht,
't geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
Wat geeft het? - In de koude voorjaarsnacht
Zingen de onsterfelijke nachtegalen



Het heeft geen belang dat je het geluk niet vindt. Of je nu gelukkig bent of niet, is irrelevant want we zijn allemaal eindig.
Wij zijn al lang dood als de nachtegalen nog zingen.

Dit haal ik eruit, dus neig eerder naar de betekenis van PetraO.
Misschien zit er wel ergens een positieve noot in: de nachtegalen blijven zingen, ook als de dichter al overleden is, want zij zijn onsterfelijk.
De dichter kan er dan wel niet meer van genieten (wel anderen na hem, maar of dat een troost is?).
Ik zie vooral de tegenstelling tussen de dichter die nooit gelukkig was, en in het besef van zijn kortstondigheid tot de constatatie komt dat na hem toch iets onsterfelijks blijft.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:11

Geplaatst: 09 apr 2007 06:40 pm

Ik begrijp niet zo goed waarom gedacht wordt dat de dichter ongelukkig was.
Hij zegt zelf al dat hij weinig verwachtte van het leven, maar dat wil dan toch niet zeggen dat iemand ongelukkig is? Als je veel verwacht word je waarschijnlijk ongelukkiger dan als je weinig verwacht, dan is alles wat wél leuk, mooi, goed is lekker meegnomen.
Als je aldoor grote dingen verwacht kan het alleen maar tegenvallen.
Dus... ik zie niet dat de dichter zegt dat hij ongelukkig is.
Hij verwacht niets maar daar zijn de nachtegalen, die er na hem ook nog zullen zijn. In die koude voorjaarsnacht hoort hij het gezang van de nachtegalen waarvan ik de indruk heb dat hij het hun gezang mooi vindt. Na zijn dood zullen anderen er ook nog van genieten. Onsterfelijk zijn die nachtegalen natuurlijk niet maar hun gezang zal wel altijd hetzelfde zijn/klinken. Ik denk dat hij dat bedoelt met 'de onsterfelijke nachtegalen'.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:13

Geplaatst: 09 apr 2007 08:06 pm

Ik heb eens een handgeschreven versie van dit gedicht gezien waar stond:
Ik heb van het leven nooit teveel verwacht. Uiteindelijk is het in de gedrukte versie geworden: vrijwel niets. Dat klinkt nog negatiever. Ik geloof ook niet dat hij het bedoelt als: dan kan het alleen maar meevallen. Dat blijkt ook wel uit de volgende zin: het geluk is nu eenmaal niet te achterhalen (dus je bent naief, als je er meer van verwacht).

Dettie:
Dus... ik zie niet dat de dichter zegt dat hij ongelukkig is.


Misschien zegt hij het niet letterlijk in dit gedicht, maar het ongelukkig zijn spreek uit vrijwel al zijn gedichten. Of anders in elk geval een zekere mistroostigheid, gelatenheid, eenzaamheid. En die toon zit ook in dit gedicht. Vergeet ook niet: Koude voorjaarsnacht Terwijl het voorjaar paartjes, liefde, nieuw leven zou moeten betekenen, is de nacht voor hem koud.

Maar ik denk ook zeker dat hij de nachtegalen mooi vindt zingen en dat hij in al zijn droefheid dat als troost ziet: er zullen altijd en eeuwig voor iedereen nachtegalen zijn die zingen. Of jezelf nu wel of niet alleen bent in het voorjaar.

Librije

_________________
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:13

Geplaatst: 09 apr 2007 08:39 pm

ja, uit "t geluk is nu eenmaal niet te achterhalen"
leid ik ook af dat hijzelf niet gelukkig is (anders schrijf je toch zoiets niet).

Voor de rest kan ik me wel vinden in je uitleg, Jannie.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:13

Geplaatst: 10 apr 2007 06:21 am

Grappig, ik zie ''t geluk is nu eenmaal niet te achterhalen'' ook niet als iets negatiefs. Meer een constateren van een feit.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mar 02, 2009 21:14

Geplaatst: 12 apr 2007 12:59 pm

NOVEMBER

Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
altijd dit lege hart, altijd.

J.C. Bloem
Uit: Het verlangen 1921
opgenomen in 'Verzamelde gedichten'
Copyright © 1965 Athenaeum – Polak & Van Gennep

Dit onderstaande vond ik op internet:
In zijn eerste bundel, Het verlangen (1921), getuigt de dichter van een ‘goddelijke onvervuldheid’ die door haar spanning en stuwkracht het leven draaglijk maakt. Een voorbeeld van een gedicht hieruit is November.
In later werk verdiepte Bloems gevoel zich tot een aanvaarde weerloosheid ten opzichte van eenzaamheid, ouderdom en dood.

Dettie


Terug naar “Gedichten A-B”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 15 gasten