Anneke Brassinga (ja)

Van Gerrit Achterberg t/m Chretien Breukers
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:17

Geplaatst: 07 nov 2008 04:18 pm

Ik houd van wat die vrouw schrijft.
Het is zo vaak móói.

Willeke

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:17

Geplaatst: 07 nov 2008 09:38 pm

Ja mooi he willeke, ik had het ergens uitgescheurd en bij het opruimen kwam ik het weer tegen, dus gelijk maar geplaatst.

Vooral de laatste versregels vind ik mooi

..................zegen
eeuwig vallend voor ons?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:17

Geplaatst: 07 nov 2008 09:42 pm

Een voor mij onbekende dichteres.
Ik heb even 'teruggebladerd'.
De gedichten van A. Brassinga zijn zeer 'pakkend',...
ja, mooi, en (tot nu toe) voor mij ongrijpbaar.

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:18

Geplaatst: 07 nov 2008 09:45 pm

Ik heb haar ook hier ontdekt Mira,
en heb inmiddels al het een en ander van haar in mijn kast staan. De sfeer van haar gedichten vind ik meestal erg mooi.

Groeten
Willeke

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:18

Geplaatst: 09 nov 2008 07:51 pm

Blauw

kleine droefheid roept en raast
als regen in de duinen
kleine droefheid kijkt verdwaasd
naar de bramen neder.

zwarte vrucht van droefheid
in de regen, zoet en koud
roept en raast, verdwaasd en teder.
koude duinen, wolkenblauw

bewaasd, omringen de verdwaalde
droefheid, stervend haast,
die in al haar kleinheid
roept en raast.

Anneke Brassinga
Uit: Aurora, Amsterdam, 1987

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:19

Geplaatst: 10 nov 2008 10:15 pm

mira schreef:

Blauw

kleine droefheid roept en raast
als regen in de duinen
kleine droefheid kijkt verdwaasd
naar de bramen neder.

zwarte vrucht van droefheid
in de regen, zoet en koud
roept en raast, verdwaasd en teder.
koude duinen, wolkenblauw

bewaasd, omringen de verdwaalde
droefheid, stervend haast,
die in al haar kleinheid
roept en raast.

Anneke Brassinga
Uit: Aurora, Amsterdam, 1987

mira


Na het gedicht van Germain Droogenbroodt Ochtend toch een wel wat ander kaliber. Toch zijn er wel een paar vergelijkingspunten, maar daar zal ik later misschien nog wel eens op terugkomen.

Ik schud hier alvast enige opmerkingen uit mijn mouw. Volgens mij gaat het hier in de eerste plaats om de droefheid, om emoties dus. Klein lijkt deze droefheid wel (ze wordt ook letterlijk zo aangeduid in het eerste vers), men kan ze zelfs vergelijken met de bramen in het bos (misschien ook wel wat kleur betreft - donkerblauw tot zwart). De droefheid gaat samen met toch niet al te aangename weertypes, die gedachten oproepen aan het najaar (kouder, natter). Bramen zijn trouwens ook eerst wat later op het jaar rijp.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:20

Geplaatst: 11 nov 2008 08:26 am

Mooi die opmerking Rutger dat bramen pas later in het jaar rijp zijn. Dat stemt tot nadenken.

Zou Anneke Brassinga bedoelen dat ook aan kleine droefheden aandacht geschonken moet worden. De kleine droefheid roept en raast, wil kennelijk gehoord worden.

Duinen associeer je met zon.
door de droefheid te vergelijken met als regen in de duinen benadrukt ze de kleinheid van de droefheid.
Regen in de duinen is niet van een onoverkomelijke droefheid maar toch heeft het iets triest.

Ook een braam associeer je met zon.
Brassinga roept hier de droefheid op door te 'zeggen'
zwarte vrucht van droefheid
in de regen.
De vrucht is zoet en koud (dus weer het benadrukken van de kleinheid van de droefheid, de vrucht is ook zoet)
evenals verwaasd en teder.
en koude duinen, wolkenblauw.
Steeds tegenstellingen waar ook iets positiefs bij zit.

Zij omringen de verdwaalde droefheid, stervend haast (verdwijnt de droefheid? Hij is nu al verdwaald en haast stervend)
maar toch... wil de droefheid nog niet verdwijnen.
Het lijkt haast of de kleine droefheid nog niet weg mag, nog even vastgehouden moet/wil worden.

Dettie
die benieuwd is of jij je hier in kan vinden Rutger.

---

Laatst aangepast door Dettie op 11 nov 2008 07:02 pm, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:21

Geplaatst: 11 nov 2008 02:36 pm

Blauw

kleine droefheid roept en raast
als regen in de duinen
kleine droefheid kijkt verdwaasd
naar de bramen neder.

zwarte vrucht van droefheid
in de regen, zoet en koud
roept en raast, verdwaasd en teder.
koude duinen, wolkenblauw

bewaasd, omringen de verdwaalde
droefheid, stervend haast,
die in al haar kleinheid
roept en raast.

Anneke Brassinga
Uit: Aurora, Amsterdam, 1987


Hoe meer ik dit gedicht lees, hoe meer het beeld van de kleine Mei van Gorter opduikt.
De kleine droefheid is als een klein, teer kind, dat wellicht van bramen houdt, nu een vrucht van droefheid.
Kleine Mei voelt haar einde naderen,- verdwaalde droefheid is 'haast stervend'- de maan ('en zo met blauw licht om zich, en gelaat/Van droefheid grauw en met een grauw gewaad) brengt kleine Mei bij de dichter die haar naar de duinen brengt, zand dekte haar toe...
Kleine Mei is gelaten, maar kleine droefheid roept en raast.

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:21

Geplaatst: 11 nov 2008 06:59 pm

Nog een toevoeging en verduidelijking.
Kleine droefheid is alleszins een personificatie, ze roept en raast.
Bij mij verscheen direct het beeld van een kind, een klein kind.
Misschien is het verdriet niet echt klein, maar enkel het beeld, want het is een droefheid die opstandig maakt, doet roepen en razen.
Toch geen klein verdriet!
Het beeld van het kind wordt bij mij versterkt door het bramen plukken, niet echt exclusief voor kinderen alleen, maar toch zit juist dat beeld op mijn netvlies; ook 'verdwaasd' associeer ik in dit geval eerder met een kind, het is onwetend, begrijpt niet wat het overkomt.
En de kleine Mei is een persoonlijke associatie, maar toch, 'droefheid, kleinheid, duinen, stervend haast...'
Ik heb er Gorter bij gehaald en lees daar ook nog:

'Toen stond hij op en Mei zag een blauw waas
Boven zijn hoofd, zijn aanschijn blonk, als dwaas
Stond hij,....'

Dit gaat over Balder, haar onbeantwoorde liefde.
Zou dit een sleutel kunnen zijn????

Wie heeft trouwens een verklaring voor de titel 'Blauw'?

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:22

Geplaatst: 11 nov 2008 07:34 pm

Maar waarom heet het gedicht dan Blauw mira, net als jou vraag ik me dat af.

(Even voor alle duidelijkheid voor mensen die Mei van Herman Gorter niet kennen.
Kleine Mei is het verhaal van de maand mei die het voorjaar en bloemen brengt en aan het eind van de maand afscheid moet nemen. Kleine Mei is op zoek naar de blinde God Balder, die zij, evenmin als de andere maanden dat kunnen, nooit zal hebben. Mei wil onsterfelijk worden net als Balder, die de god van het licht, wijsheid en lente is, maar dat zal niet gaan, zij is er maar één maand per jaar.)

Als je Mei erbij wil halen dan kan je dat denken over het gedeelte dat zij verdwaald is, want het is tegen de herfst, de bramen zijn al blauw. Maar ergens vind ik het een beetje onaannemelijk dat Anneke Brassinga naar Mei van Gorter verwijst.

Maar ja, ik zit er meestal helemaal naast :mrgreen:

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:23

Geplaatst: 11 nov 2008 07:48 pm

blauw is een primaire kleur.
een blauwe maandag betekent korte tijd
blauw bloed hebben betekent van adel zijn.

Ik denk dat ze met dit gedicht bedoelt dat een kleine droefheid door iemand ook gevoeld wordt en gezegd moet kunnen worden. Ook al vinden anderen het maar iets kleins. Diegene is wél bedroefd en wil dat uiten, het raast omdat ze haar droefheid niet kwijt kan.

Net als een braam, ook iets kleins, dat toch de aandacht krijgt maar wel iets triest/droefs heeft zo in de regen.
Staat regen misschien voor tranen? Dat zou ook het bewaast kunnen verklaren.

Dettie
die toch ook nog even doorpuzzelt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:23

Geplaatst: 11 nov 2008 07:59 pm

Mijn vraag naar de titel was een open vraag, Dettie, de titel is moeilijk te begrijpen vanuit het gedicht zelf.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik direct de associatie maakte met het beeld van een kind, en misschien direct daarna met de kleine Mei, al was het jaren geleden dat ik het nog gelezen had.
Ik heb dan gezocht naar verzen die met mijn impressie overeenkwamen, en wonderwel.
Maar misschien zegt die dichteres wel, gesteld dat ze dit leest: ach weer zo'n Hineininterpretierung.

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:24

Geplaatst: 11 nov 2008 08:45 pm

Ja ik zit ook zo over die titel na te denken.
en ik moest wel lachen om je laatste zin, dat zelfde zat ik ook al te denken!

groetjes
Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:24

Geplaatst: 12 nov 2008 06:18 pm

Hier nog een paar bedenkingen.
Als je kleine droefheid vervangt door bv. 'klein droef kind', kom je een heel eind verder, denk ik.

En wat vind ik op internet in een biografie : 'ze was een boze kleine kleuter'.
Misschien wel een kleuter die roept en raast bij verdriet.

Ook nog: in de bundel Landgoed staat een loflied op de zon, Gorteriaanse lichtdronkenheid (Remco Ekkers).

Heeft de dichteres dan ook nog de Herman Gorterprijs gewonnen!
Maar dat zal er wel niets mee te maken hebben. :)

Aan jou het woord, Dettie.
Of Rutger.

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:25

Geplaatst: 12 nov 2008 06:54 pm

Vandaag las ik in de krant, dat zij ook de Huygensprijs gekregen heeft.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:26

Geplaatst: 12 nov 2008 08:37 pm

Het doet mij plezier, dat mijn opmerkingen toch heel wat losweken.

Vertrekkende van mijn oorspronkelijke opmerkingen heb ik geprobeerd jullie bevinden hierbij te betrekken. Ik herhaal het nog eens, ik heb zeker niet als enige de wijsheid in pacht, en voor mij zullen gedichten altijd pluri- of multi-interpretabel blijven.

Rutger schreef:Volgens mij gaat het hier in de eerste plaats om de droefheid, om emoties dus. Klein lijkt deze droefheid wel (ze wordt ook letterlijk zo aangeduid in het eerste vers), men kan ze zelfs vergelijken met de bramen in het bos (misschien ook wel wat kleur betreft - donkerblauw tot zwart). De droefheid gaat samen met toch niet al te aangename weertypes, die gedachten oproepen aan het najaar (kouder, natter). Bramen zijn trouwens ook eerst wat later op het jaar rijp.


Blauw verwijst volgens mij heel eenvoudig naar de kleur die bramen tijdens hun groei naar rijpheid (zwart) krijgen. De kleine droefheid, door mira terecht een personificatie genoemd, wordt eigenlijk in de tweede strofe met zwarte vrucht van droefheid gelijkgesteld. De droefheid, het verdriet, kan men daar een term als groot of klein aan toekennen ? Ik denk het niet. Trouwens, de werkwoorden en adjectieven, die in dit gedicht verbonden worden met droefheid zijn zowel "groot" (eerder negatief klinkend) als "klein" (eerder positief klinkend) : klein, roepen, razen, verdwaasd, teder. Uiteindelijk wordt het door iedereen anders ervaren, zoals Dettie zegt.

Mei heb ik helaas nooit helemaal gelezen (wel een fragment aan de universiteit, in het kader van de literatuurgeschiedenis), dus ik wil mij niet uitspreken over mira's link naar dit gedicht van Gorter. Intertekstualiteit is trouwens een hele boeiende studie.

Zouden jullie je kunnen vinden in volgende (gebaseerd op bovenstaande commentaren) samenvattende uitspraak over dit gedicht (waarmee ik de discussie niet wil afsluiten !!) : Anneke probeert hier het begrip "droefheid" in poëzie te vatten, meer bepaald in natuurbeelden.

Rutger

_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:26

Geplaatst: 12 nov 2008 09:47 pm

Hoe meer ik dit gedicht lees, hoe mysterieuzer ik het begin te vinden.
Met je 'samenvattende uitspraak', kan ik het eens zijn, maar ze blijft wel heel vaag.
Toch goed om even te 'recapituleren'.

Ik heb mijn twijfels over je uitleg van 'blauw' die zou verwijzen naar de bramen 'in hun groei naar rijpheid'.
Wel niet onmogelijk, maar ik begrijp je redenering ook niet zo goed. Is de achterliggende gedachte dan:bramen zijn niet meer blauw, nu op het einde van het seizoen, bij volle rijpheid zijn ze zwart. Nee, ik begrijp het niet, ik zie ook niets van een 'groei', ofwel ontgaat mij dat.

Een nieuwe gedachte: blauw geldt als een koele, koude kleur, als ik me niet vergis (zelf heb ik dat nooit gevonden), bv. bij het maken van bloemenborders, ook geassocieerd met ijs.
koude duinen, wolkenblauw/bewaasd zou dan kunnen een associatie zijn, van koud naar het koele blauw van wolken????

Of is er een verband met het Engelse (feel) blue, in de put zitten, triestig zijn?
Ook vergezocht.

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:27

Geplaatst: 13 nov 2008 09:23 am

Ik ga eens de Grada methode proberen.

Blauw

kleine droefheid roept en raast

kleine droefheid, dus geen groot verdriet
maar toch roept en raast hij/zij
roepen wijst op gehoord willen worden
razen wijst op woede.

als regen in de duinen
roept en raast als regen in de duinen...
wat wil deze vergelijking zeggen? Roept en raast regen in de duinen?
Niet echt, tenzij het stormt maar dat is hier niet aan de orde anders had dat er wel gestaan. Je hoort hooguit de gestage regenval.


kleine droefheid kijkt verdwaasd
verdwaasd is volgens het woordenboek tot dwaasheid vervallen
verdwazen is dwaas maken, dwaas worden.
Wordt de kleine droefheid dwaas? Is hij dwaas geworden? Of...
Wordt de kleine droefheid dwaas gevonden...
naar de bramen neder.

De kleine droefheid kijkt roepende en in razernij en dwaasheid op de bramen neder. Neerkijken kan betekenen dat iemand zich beter/hoger voelt dan de ander.

zwarte vrucht van droefheid
Het zwart duidt op diepe, donkere droefheid in tegenstelling tot kleine droefheid
in de regen, zoet en koud
De diepe droefheid, het zwarte, ook in de regen, is tegelijkertijd zoet én koud.
roept en raast, verdwaasd en teder.
De diepe droefheid roept en raast en is dwaas én teder.
koude duinen, wolkenblauw
De duinen zijn koud net als de zoete braam, maar dan... wolkenblauw!
De regen is gestopt. Het wordt lichter...

bewaasd, omringen de verdwaalde
droefheid, stervend haast,

de duinen en het wolkenblauw bewaasd en omringen de verdwaalde droefheid. De droefheid is verdwaald, hoort daar niet, de verdwaalde droefheid moet weg, ergens anders heen.
Het wolkenblauw laat de damp opstijgen (bewaasd) Laat zien dat de kleine droefheid nietszeggend is... de droefheid

die in al haar kleinheid
roept en raast.


De droefheid in al haar kleinheid maakt een hoop lawaai op niets af. Moet ergens anders heen, hoort niet daar waar ze nu is.
Plat gezegd, de kleine droefheid moet zich niet aanstellen en wegwezen.

Kleine droefheid kan gezien worden als verdriet hebben om een pukkeltje op je wang en daar een hoop bombarie om maken, dat is dwaas, het stelt niets voor tegenover wezenlijke droefheid, die ook teder, zoet, (troost) gekmakend, koud en zwart kan zijn (diep bedroefd)
en dan wolkenblauw! het wordt weer lichter, het diepe verdriet wordt dragelijker, is stervend haast, heeft een plek gekregen.

De kleine droefheid (verdriet om een pukkeltje) is niet op zijn plaats, maar dreint en zeurt (roept en raast) vreselijk tegen iedereen hoe erg dat puistje het wel is. Totdat iemand zegt, rot op met je pukkeltje er zijn ergere dingen in de wereld. De kleine droefheid, blijft echter roepen en razen in al haar kleinheid, het wolkenblauw (lichter worden, inzicht krijgen, verwerken) raakt haar niet.

Hierdoor zou de titel ook verklaard zijn.

Ben benieuwd wat jullie hier op te zeggen hebben.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:28

Geplaatst: 14 nov 2008 07:34 pm

Durft niemand meer te reageren?

Zijn jullie het eens? Oneens?

vertel, vertel.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:28

Geplaatst: 14 nov 2008 07:44 pm

Kom hier tijdens het weekend nog op terug, Dettie. De Grada-methode is heel praktisch.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:29

Geplaatst: 14 nov 2008 09:41 pm

Ik wil ook nog reageren, Dettie, maar jouw antwoord is een 'studie' waard. :)
Tijd vinden.

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:29

Geplaatst: 14 nov 2008 10:44 pm

Eventjes 'cool'.
Wat zou Grada daarvan zeggen?

M.a w., Grada heeft toch heel wat betekend voor Leestafel.
Oke, Grada, je hebt het zeer druk, en je boek komt eraan. Kun je toch niet wat tijd vinden voor de poëzie van Leestafel?

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:30

Geplaatst: 18 nov 2008 11:42 am

Volgens mij is hier sprake van een jeugdherinering: zij is zelf de kleine, in de duinen verdwaalde droefheid bij regen en storm in de duinen. Identificeert zich met de bramen.

Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Feb 01, 2009 12:30

Geplaatst: 18 nov 2008 12:59 pm

en daar kunnen we het mee doen :D

Dettie

Molly
Berichten: 129
Lid geworden op: Ma Aug 03, 2009 19:59
Locatie: Utrecht

Berichtdoor Molly » Di Aug 04, 2009 09:58

Dettie schreef:Geplaatst: 29 mei 2006 11:45 am

Aanzoek

Ik ben al vaak door mijzelf op straat gezet,
heengezonden, onbewoonbaar verklaard,
uitgerookt, door ploffende kachels beroet.
En nu hier, het lekt er en tocht. Te moe
voor ander onderdak. Maar ruimte is er
te over voor wie ik bij me heb, in armen sluit
als liefste doorluchte, als kroonluchter
ontvlammen laat, in rust voel aan ’t geraamte.

Een klein maar taai oneetbaar hart blijft fier
zich weren tegen binnenschuivend donker. Blijf.
Blijf met mij hokken in dit schrale ribbenkast
in het innig bed van geest, bij het weerlicht
getemperd door weemoed, van ons verstand.

Anneke Brassinga
uit: Verschiet
De Bezige Bij, 2001

Ik blijf het een mooi gedicht vinden

Dettie


Teleurgesteld (in vers 1) naar vol doorzettingsvermogen (vers 2). De Ik-persoon in het gedicht krijgt heel wat voor zijn/haar kiezen. Ik ben altijd benieuwd of de dichter zoiets uit eigen ervaring ' vertelt' of dat het te maken heeft met iemand die zij kent, of dat het een uit de lucht gegrepen inspiratie was.

Molly
~ Het is een kunst om de zee in een glas te vangen ~

(naar: Italo Calvino)


Terug naar “Gedichten A-B”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten