Nic van Bruggen (nee)

Van Gerrit Achterberg t/m Chretien Breukers
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Nic van Bruggen (nee)

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:16

Poëzie-Leestafel heeft geen toestemming om gedichten van Nic van Bruggen te plaatsen.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:17

Geplaatst: 26 sep 2007 07:22 am

Het is niet mijn bedoeling een van jullie voor het hoofd te stoten Ik ga gewoon mijn eerlijke mening geven over twee gedichten van Nic. van Bruggen.

Ik ben een maker van punten en
Komma's, mijn woorden staan daartussen.
Ik stamel poëzie naar het einde van
Mijn zinnen, wanneer ik smachtend zing.

Elke dichter is erop uit met woorden te overtuigen, hij begint dus met een leugen als hij doet alsof woorden onbelangrijk zijn. Hij is aan zijn schrijftafel gaan zitten en dacht: hoe zal ik eens mooi zeggen hoe ik een gedicht schrijf? (maniërisme) Mooi is het trouwens niet.
Dan volgt een voorbeeld van valse bescheidenheid. Hij suggereert dat zijn poëzie een vorm van stamelen is, toch vindt ie die goed genoeg om te publiceren. Aan het einde smacht (smachten=verlangen naar) ie nog steeds, hij heeft een onvolmaakt couplet geschreven, volgens zichzelf. Wat zou hij dan wel moeten zingen? Dit moeten jullie me maar eens uitleggen.

Kritiek volgt.

Pieter

(Het hele gedicht staat hier http://blog.seniorennet.be/timespender/ ... .php?ID=34
Dettie )
Laatst gewijzigd door Dettie op Do Feb 12, 2009 08:25, 2 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:17

Geplaatst: 26 sep 2007 08:33 pm

Ik kijk uit naar je verder kritiek, Pieter.

Maar opgelet bij citeren:
in de vierde regel staat er geen punt na "zing",
de regel loopt verder door in een vijfde regel van deze strofe.

Tiba.

P. S. aangezien we het toch over punten (en komma's) hebben:
waarom Nic. van Bruggen? Ik vind in mijn bundels Nic (zonder punt).

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:27

Geplaatst: 26 sep 2007 08:46 pm

PieterW schreef:
Het is niet mijn bedoeling een van jullie voor het hoofd te stoten Ik ga gewoon mijn eerlijke mening geven over twee gedichten van Nic. van Bruggen.

Ik ben een maker van punten en
Komma's, mijn woorden staan daartussen.
Ik stamel poëzie naar het einde van
Mijn zinnen, wanneer ik smachtend zing.

Elke dichter is erop uit met woorden te overtuigen, hij begint dus met een leugen als hij doet alsof woorden onbelangrijk zijn. Hij is aan zijn schrijftafel gaan zitten en dacht: hoe zal ik eens mooi zeggen hoe ik een gedicht schrijf? (maniërisme) Mooi is het trouwens niet.
Dan volgt een voorbeeld van valse bescheidenheid. Hij suggereert dat zijn poëzie een vorm van stamelen is, toch vindt ie die goed genoeg om te publiceren. Aan het einde smacht (smachten=verlangen naar) ie nog steeds, hij heeft een onvolmaakt couplet geschreven, volgens zichzelf. Wat zou hij dan wel moeten zingen? Dit moeten jullie me maar eens uitleggen
(Het hele gedicht staat hier http://blog.seniorennet.be/timespender/ ... .php?ID=34
Dettie )


Eerst het cliche van het rijgen van woorden.
Wat is hier prachtig aan?
De zin is ver te zoeken.
De spreektaal "Mekaar" misstaat hier.
Hij laat het slangevel na, de buitenkant dus, het waardeloze, het zeldzaam wrakhout, wat een rake typering van het voorgaande. Hij kruipt als een slang weg en laat de lezer het vel. Waar zijn dichter en inhoud gebleven? Die hadden al nauwelijks enige betekenis, behalve wat stamelen en smachten, maar moeten nu kennelijk helemaal het veld ruimen.
Maar kijk, de dichter keert even terug, is kennelijk ook niet tevreden, want gooit ineens een handgranaat in het gezicht van de argeloze lezer. En dat is zeker geen gelukkige vinder want die heeft tot nu toe slechts onzin gevonden.
Maar misschien maakt het derde couplet veel goed. Tot morgen

Pieter

Laatst aangepast door PieterW op 27 sep 2007 08:29 am, in totaal 2 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:29

Geplaatst: 27 sep 2007 11:22 am

Ik denk wel eens [...]
verdriet op aarde.

Ik denk dat dit couplet de twee vorige niet goedmaakt. Wat zou anders moeten zijn? Het stamelen, het smachten, het maken van wrakhout, de handgranaat? Hij bedoelt waarschijnlijk het hele leven. Dit bevestigt mijn eerdere geponeerde opvatting dat deze dichter zeer depressief was. Dat bleek al uit het eerste couplet. Dit is geen qualificatie, het gaat er natuurlijk om dat je je depressiviteit op een wijze onder woorden brengt die de lezer aanspreekt. Daarin slaagt Nic van Bruggen niet. Wat te denken van : zijn potlood wordt er zacht van. Wel een beetje origineel, maar te zwak om echt indruk te maken. Bovendien dien je als dichter zo te schrijven dat je uitdrukkingen gebruikt die niet te evident dubbelzinnig zijn. Dat leidt de lezer af en verzwakt het bedoelde.
Dan komt de slotzin, die mijn buurman ook had kunnen maken. Zo'n eenvoudige constatering roept al eeuwen geen enkel gevoel meer op.

Ik hoop dat je mijn kritiek op de jou gebruikelijke wijze wegveegt, Tiba. Dit geldt trouwens voor iedereen die dit gelezen heeft.

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:30

Geplaatst: 27 sep 2007 12:28 pm

Een slangenvel is een stukje huid.
Hij noemt zijn eigen gedichten zeldzaam wrakhout of een handgranaat.

Hij laat een stukje van zijn huid na (stukje van zichzelf) voor de gelukkige vinder.
en hoopt dat de vinder het ervaart als een zeldzaam stukje wrakhout of dat zijn woorden het effect hebben van een handgranaat.

Hij denkt wel eens dat het anders is (zijn gedichten worden niet gewaardeerd, gevoeld, ervaren)

Dat is wat ik er in zie tenminste, misschien dat Tiba het heel anders ziet?

Dettie

Laatst aangepast door Dettie op 27 sep 2007 04:34 pm, in totaal 2 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:30

Geplaatst: 27 sep 2007 03:43 pm

Mijn reactie volgt als ik wat meer tijd heb.
Nu eventjes druk :? .

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:31

Geplaatst: 28 sep 2007 05:59 pm

tiba schreef:
Mijn reactie volgt als ik wat meer tijd heb.
Nu eventjes druk :? .

Tiba.



Tiba, doe het rustig aan, ik heb alle tijd. Het gebruik van Nic. zal wel een Freudiaanse vertikking zijn. Het valt nog mee dat ik niet steeds Nic; intikte. Voor mij is Nic voor altijd verbonden aan punten en komma's.
Wat betekent jouw leestekentaal eigenlijk? :?.

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:31

Geplaatst: 28 sep 2007 07:29 pm

Ik ben benieuwd Pieter wat je te zeggen hebt op mijn reactie...

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:33

Geplaatst: 28 sep 2007 08:54 pm

Dettie schreef:

Een slangenvel is een stukje huid.
Hij noemt zijn eigen gedichten zeldzaam wrakhout of een handgranaat.

Hij laat een stukje van zijn huid na (stukje van zichzelf) voor de gelukkige vinder.
en hoopt dat de vinder het ervaart als een zeldzaam stukje wrakhout of dat zijn woorden het effect hebben van een handgranaat.

Hij denkt wel eens dat het anders is (zijn gedichten worden niet gewaardeerd, gevoeld, ervaren)

Dat is wat ik er in zie tenminste, misschien dat Tiba het heel anders ziet?

Dettie



Dettie, ik verkeerde in de mening dat jij eerst de uitleg van Tiba wilde afwachten. Maar ik wil proberen nu te reageren.
De dichter laat volgens jou een stukje van zichzelf na. Dat zou kunnen kloppen, maar dan is de beeldspraak wel erg onduidelijk omdat de slang zelf is weggekropen. Je kunt dus ook zeggen, hij is de slang die niets goed in de zin heeft en de lezer slechts wrakhout of een handgranaat nalaat. Hij denkt, hoopt, wenst dat het anders is, hij hoopt dat ie meer achter zou kunnen laten. Daar ben ik het dus niet met jou eens, jij denkt dat zijn gedichten volgens hem gewaardeerd worden, maar dat ook het tegendeel wel eens waar zou kunnen zijn. Kortom, onduidelijkheid troef, Dettie, ik zie het niet anders.

Mooi weekend, Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:34

Geplaatst: 28 sep 2007 09:01 pm

Nee ik bedoelde hij hoopt dat de vinder het ervaart als een zeldzaam stukje wrakhout of dat zijn woorden het effect hebben van een handgranaat, dat zijn woorden/gedichten inslaan/aanslaan (positieve hoop)

Maar hij denkt dat het anders is (niet zo is) maar dat hoeft hij niet op te schrijven dan wordt zijn potlood al te zacht bij het idee oftewel als hij daar aan denkt dan kán hij niet meer schrijven. Dat zou hem verdriet doen (en er is al zoveel verdriet in de wereld)

Een slang vernieuwd zijn huid steeds, je kan ook denken dat de dichter zichzelf steeds vernieuwd.

Tenminste dat zie ik erin.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:35

Geplaatst: 28 sep 2007 10:56 pm

Ik ben een maker van punten en
Komma's, mijn woorden staan daartussen.
Ik stamel poëzie naar het einde van
Mijn zinnen, wanneer ik smachtend zing
Aan de waanzin van dit bestaan.


De eerste twee regels plaatste ik in "raad de dichter". Pieter zei: wellicht geen groot dichter.
Daarop valt moeilijk te reageren, Pieter, want wie is een groot dichter? Hoeveel dichters in het Nederlandse taalgebied behoren tot de "grote dichters"? Dat is niet gemakkelijk te beantwoorden. Als iemand me zou vragen: wie zijn de grootste Vlaamse dichters, zou ik wellicht antwoorden Paul Snoek en Hugo Claus... maar misschien binnen een jaar een andere naam noemen?
Over het gedicht nu:
Pieter schreef:
Elke dichter is erop uit met woorden te overtuigen, hij begint dus met een leugen als hij doet alsof woorden onbelangrijk zijn. Hij is aan zijn schrijftafel gaan zitten en dacht: hoe zal ik eens mooi zeggen hoe ik een gedicht schrijf? (maniërisme) Mooi is het trouwens niet.


Heel mooi begin van een gedicht is dit.
De dichter zegt: ik maak punten en komma's... daartussen staan mijn zinnen.

Zo is het volgens mij ook. De dichter overweegt wat hij schrijft, denkt na, schrapt, plaatst leestekens, bij sommige dichters zijn die heel belangrijk, bij andere dichters weer niet (ik las een uitleg van een dichter bij zijn gedichten, niet meer helemaal zeker, maar ik dacht dat het van R. Campert was: dat hij steeds weer nadacht over: plaats ik daar nu een punt of niet).
De dichter ging volgens mij niet aan zijn schrijftafel gaan zitten en dacht: hoe zal ik het eens mooi zeggen....
Volgens mij had hij een heel goede inval met deze aanvangsverzen, heel vaak ontstaan gedichten met een inval, en deze 2 aanvangsregels zijn ook prachtig. Ik las ondertussen ook ergens het woord "maniëristisch" ivm Van Bruggen, maar deze regels zijn helemaal niet gemaakt, klinken natuurlijk, zijn vloeiend. Begint hij met een leugen? Dat is toch sterk gezegd! Doet hij alsof zijn woorden onbelangrijk zijn? Wellicht in zekere zin, het is een manier om zijn "schrijverij" te relativeren. Niks mis mee.

Dan volgt een voorbeeld van valse bescheidenheid. Hij suggereert dat zijn poëzie een vorm van stamelen is, toch vindt ie die goed genoeg om te publiceren. Aan het einde smacht (smachten=verlangen naar) ie nog steeds, hij heeft een onvolmaakt couplet geschreven, volgens zichzelf. Wat zou hij dan wel moeten zingen? Dit moeten jullie me maar eens uitleggen.


Hij "stamelt poëzie"
stamelen werd later zoveel gebruikt ivm poëzie (misschien ook voor hem, dat weet ik niet)
"naar het einde van mijn zinnen"
duidt op de moeite van het schrijven, tegelijk doet het me ook denken aan "buiten zijn zinnen zijn".
Het verwijst ook weer naar dat punt (leesteken) toe: volgehouden beeld dus.

wanneer ik smachtend zing/
aan de waanzin van dit bestaan

"smachtend zing" ook niet mijn favoriete uitdrukking, maar wellicht welbewust gekozen om de spot te drijven met "grote gevoelens"
(waarom zegt hij "zingen aan" en niet "over" wat men eerder zou verwachten, is me nog niet helemaal duidelijk).
Inderdaad geen optimistische visie!
Tevens is er het spel met zinnen/waanzin en in de volgende strofe volzin.

Dat is voor later, ook mijn reactie op Dettie.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:36

Geplaatst: 29 sep 2007 03:06 pm

Ik ben een maker van punten en
Komma's, mijn woorden staan daartussen.
Ik stamel poëzie naar het einde van
Mijn zinnen, wanneer ik smachtend zing
Aan de waanzin van dit bestaan.


Tiba schreef:ik las een uitleg van een dichter bij zijn gedichten, niet meer helemaal zeker, maar ik dacht dat het van R. Campert was: dat hij steeds weer nadacht over: plaats ik daar nu een punt of niet

Ja, daar wordt inderdaad héél bewust mee omgegaan, dat merk ik ook bij de maanddichters of als er een gedicht op de site staat, dan krijg ik regelmatig een bericht dat daar een punt of komma vergeten is en of ik die er alsjeblieft bij wil plaatsen.

Het stamelen van de poëzie zie ik als het zoeken naar woorden. (het vinden van de juiste woorden tussen de punten en komma's.) het steeds wegstrepen, opnieuw beginnen, dus niet in een vloeiende beweging schrijven maar 'stamelen'.

"naar het einde van mijn zinnen"
duidt op de moeite van het schrijven, tegelijk doet het me ook denken aan "buiten zijn zinnen zijn".
Het verwijst ook weer naar dat punt (leesteken) toe: volgehouden beeld dus.


Ja dat zat ik ook te denken Tiba.
- Letterlijk naar het eind van zijn zinnen (naar de punt toe werken) of
- zijn zinnen waarbij zinnen de betekenis van zijn bewustzijn/ zijn gedachten uitwerken heeft.

wanneer ik smachtend zing
Aan de waanzin van dit bestaan


Smachtend zingen aan de waanzin noemt hij het schrijven van zijn stamelende poëzie!?
Of misschien bedoelt hij wel Aan de waanzin grenzend?

Volgens mij dan allemaal he, wie weet zien jullie het heel anders.

straks weer verder :D

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:38

Geplaatst: 29 sep 2007 05:35 pm

Ha! Een uitwisseling over een gedicht.... Joepie! :D

Dit gedicht van Nic van Bruggen blijkt ars poetica te heten.
Dat betekent 'de kunst van het dichten'.

(Van de kleine letters ben ik niet zeker trouwens.
Heeft Van Bruggen zijn titel inderdaad kleine letters of hoofdletters meegegeven?
Weet iemand dit?)

De bekendste schrijver van een Ars Poetica is volgens mij Aristoteles, de Griekse filosoof uit de antieke oudheid (384 - 322 v.Chr.). Hij bedoelde met 'dichtkunst' de technische vaardigheid van het dichten. Die kreeg je ofwel door een opleiding tot dichter te volgen, ofwel door een veelvuldige beroepspraktijk.
Absoluut niet het bevlogen woord, ingefluisterd door de Inspiratie in de oorspronkelijke geest van de vrije dichter van onze tijd...
Nee, dichten is een vak!
Zoals timmeren en straten maken dat zijn.
Maak een tafel die schraag is in plaats van waterpas en alles valt eraf.
Leg de stenen op een hobbelig rommeltje over elkaar in plaats van keurig rijtje aan aansluitend rijtje en iedereen komt met kapotte knieën thuis....
Doe je vak naar behoren.
Dan krijg je een behoorlijk resultaat.

Zo ook de dichter!
Ofwel... de punten en de komma's, daar gaat het om!!!!!!

Aristoteles was de huisleraar van Alexander de Grote.
Zijn Kunst der Poëzie geldt tot op de dag van vandaag als een van de belangrijkste werken over de dichtkunst.
Hij is dus niet zomaar iemand.
Het is dus ook niet zomaar iets als je een gedicht van jezelf dezelfde titel geeft...

Dat roept voor mij op dat de dichter niet zomaar een gedicht gaat schrijven.
In tegendeel.
Hij wil een 'verklaring af leggen' over wat voor hem een gedicht en de kunst om zo'n ding te schrijven voor hem inhoudt.

Nu kun je volgens mij twee kanten op.
Ofwel Nic van Bruggen heeft een serieuze poging gedaan om zijn visie op de dichtkunst te verwoorden in dit gedicht.
Ofwel hij heeft juist de draak willen steken met dat idee van een 'Kunst van het Dichten'.....
Oh nee, er is nog een derde kant: hij heeft het alletwee gedaan.

Ik laat het open, want ik weet het (nog) niet. ;)

groetjes,
Grada :)
_________________
'Do you think it's a whoozle?'

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:39

Geplaatst: 30 sep 2007 06:58 am

Grada, jij brengt me op het idee dat NvB in de tijd dat hij dit schreef zich echt onbekwaam vond een goed gedicht te schrijven en zich inderdaad op dubbelzinnige wijze afzet tegen het Ars Poëtica van Aristoteles.
Hij heeft later wel eens toegegeven dat hij na dagen reclameteksten maken eigenlijk geen goede gedichten meer kon schrijven, het bleef een lege bezigheid. Misschien dat ik daarom dit gedicht op het eerste gezicht zo matig vond, hoewel tijdens deze discussie mijn oordeel een beetje bijdraait. Maar misschien vinden andere criticasters dit wel een van zijn mooiste gedichten. Ik heb trouwens een heel mooi gevonden, dat hoop ik deze week hier nog te plaatsen. Hg. Pieter

Voor de integrale tekst over Dichters in de reclame zoek op: Johan Vandenbroucke, Schrijvers in de reclame.

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:40

Geplaatst: 30 sep 2007 08:02 pm

Dettie, is het een idee om dit item te verplaatsen naar Poëzie uitgelegd?

Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:40

Geplaatst: 01 okt 2007 10:04 am

Ik weet het niet Grada.
Dit zijn meer gedachtenwisselingen over wat het gedicht eventueel zou kunnen betekenen. Een echte uitleg is het (nog) niet.
Bij het merendeel van de gedichten bij poëzie uitgelegd staat wel een uitleg (een enkele uitzondering daargelaten)

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:41

Geplaatst: 01 okt 2007 11:17 am

Grada schreef:
Dettie, is het een idee om dit item te verplaatsen naar Poëzie uitgelegd?



Kan er ernst zijn die ernstiger is dan poëtische ernst? Paul Mercier

1. Is dit geen rhetorische vraag, Ariadne?
2. Wat is de diepzinnigheid van deze vraag?
3. Ik ken een hoop ernsten die ernstiger zijn dan poëtische ernst.
4. Volgens mij verdwijnt bij zeer grote ernst de poëzie.
(bijvoorbeeld bij een kamerlid dat moet beslissen of we in Uruzgan blijven of niet).

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:43

Geplaatst: 01 okt 2007 11:37 am

Dettie schreef:
Nee ik bedoelde hij hoopt dat de vinder het ervaart als een zeldzaam stukje wrakhout of dat zijn woorden het effect hebben van een handgranaat, dat zijn woorden/gedichten inslaan/aanslaan (positieve hoop)

Maar hij denkt dat het anders is (niet zo is) maar dat hoeft hij niet op te schrijven dan wordt zijn potlood al te zacht bij het idee oftewel als hij daar aan denkt dan kán hij niet meer schrijven. Dat zou hem verdriet doen (en er is al zoveel verdriet in de wereld)

Een slang vernieuwd zijn huid steeds, je kan ook denken dat de dichter zichzelf steeds vernieuwd.

Tenminste dat zie ik erin.

Dettie


Lieve Dettie, jij gaat wel ver in je positiviteit. Een handgranaat brengt voor mij dood, ontzetting en verschrikking teweeg. En hij voelt zich onmachtig om dat te bewerkstelligen, vandaar dat stamelen en smachten. Hij vindt de wereld verschrikkelijk en denkt wel eens dat het anders is. Dit laatste is trouwens herkenbaar, ik denk ook wel eens dat de wereld mooi en wonderbaar is, maar niet zo lang, helaas. (geen medelijden krijgen hoor, ik sla me er wel doorheen).

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:44

Geplaatst: 01 okt 2007 11:52 am

Misschien ga ik ver in mijn positiviteit.

Maar bij handgranaat zie ik iemand die het gedicht leest, het gedicht in de hand houdt, en dat gedicht slaat in als een bom.

Groetjes
Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:45

Geplaatst: 02 okt 2007 07:39 pm

Ja, klopt wel, Dettie. Ik twijfelde zelf ook al over de verplaatsing naar Poëzie uitgelegd. Nu ja, hier staat het zeker ook goed.

De uitspraak: Kan ernst bestaan die ernstiger is dan poëtische ernst? is overigens van Pascal Mercier (niet van Paul, zoals ik eerst abusievelijk zei...) uit de prachtige roman Nachttrein naar Lissabon.

Hai Pieter,

Voor mij is dit zeer zeker een retorische vraag.
Zo is hij ook in het boek bedoeld. Een leraar Grieks/Llatijn/Hebreeuws benadert de bijbel als poëtische tekst ipv het Woord van God. Een leerlinge van hem is dan verontwaardigd; hij zou de bijbel niet ernstig nemen. Dan antwoordt de leraar:
"Kan ernst bestaan die ernstiger is dan poëtische ernst?"
Hij bedoelt natuurlijk dat dat onmogelijk is.
Dat ben ik heel erg verschrikkelijk met hem eens en daarom is dit mijn nieuwe onderschrift geworden.
Overigens vind ik dat hij in beginsel hetzelfde zegt als Multatuli met zijn uitspraak: "Niets is poëtischer dan de waarheid."
In het boek wordt door diezelfde leraar ook een uitspraak aangehaald van Pessoa, die ongeveer zo gaat:
"Het groen van de weiden is nooit zo groen als wanneer beschreven in een gedicht."
Daar begin ik dus bijna bij te huilen, omdat ik het zo mooi en waar vind.
Ik vind al die drie uitspraken van een peilloze diepzinnigheid, maar ik denk dat ik dat niet kan uitleggen. :(

Nou ja, dat over mijn onderschrift en over wat voor mij ernst is. ;)

:) Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 08:47

Geplaatst: 03 okt 2007 06:07 am

Bedankt, Grada. De grote Ludwig zei het al, onze communicatie is een taalspel. En de regels van dat spel (de betekenissen van de woorden) zijn voor ieder van ons een beetje verschillend. Jij verstaat onder poëtisch en ernst kennelijk iets anders dan ik. Een paar dagen geleden moest ik aan iemand het woord mystiek uitleggen. Dat lukte ook niet. In de politiek en in de media komt het ook nogal eens voor, vandaar al die excuses een dag later. En men is nu al maanden bezig met de Nederlandse identiteit, en niemand kan die definiëren. (tussen haakjes: betekenen mystiek en poëzie bij jou zo'n beetje hetzelfde?).

Mooie dag, Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 09:00

Geplaatst: 03 okt 2007 06:17 am

Ik ga een paar weken weg (zelfs naar Kyoto, Dettie, waar jij het gisteren nog over had in je boekbespreking).

Ik geef hieronder als voorlopige laatste bijdrage een couplet van een gedicht van Nic van Bruggen:

Het ijs droogde aan de heesters.
En 's-nachts hoe stond ik in de erker.
Kijkend naar haar laarsjes in
De door wind beschreven sneeuw;
Het laffe licht van het trapportaal.

Uit. Het huis van Nic van Bruggen.

Toch een geweldige dichter, deze Nic van Bruggen!

Ik wens jullie een paar mooie oktoberweken. Pieter

Laatst aangepast door PieterW op 04 okt 2007 12:30 pm, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 09:01

Geplaatst: 03 okt 2007 06:52 am

Goede reis en veilig en gezond weer terug!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Feb 12, 2009 09:03

Geplaatst: 03 okt 2007 07:27 am

PieterW schreef:
Bedankt, Grada. De grote Ludwig zei het al, onze communicatie is een taalspel. En de regels van dat spel (de betekenissen van de woorden) zijn voor ieder van ons een beetje verschillend. Jij verstaat onder poëtisch en ernst kennelijk iets anders dan ik. Een paar dagen geleden moest ik aan iemand het woord mystiek uitleggen. Dat lukte ook niet. In de politiek en in de media komt het ook nogal eens voor, vandaar al die excuses een dag later. En men is nu al maanden bezig met de Nederlandse identiteit, en niemand kan die definiëren. (tussen haakjes: betekenen mystiek en poëzie bij jou zo'n beetje hetzelfde?). Mooie dag, Pieter



Ha Pieter!

Onze grote taalfilosoof Ludwig Wittgenstein wist waar hij het over had! :D
Zei hij ook niet dat we beter kunnen zwijgen over wat niet uit uit te drukken valt in taal?

Maar misschien betekent dat wel dat we dan altijd onze mond moeten houden... :wink:
Want misverstanden ontstaan zoals je zegt erg makkelijk!
Inderdaad: Over politiek en de media en de omgang met taal wil ik het niet eens meer hebben, wat een bedroevende vertoning is dat toch dikwijls.... :roll:

(Mystiek en poëzie liggen voor mij dicht bij elkaar, in zoverre dat ze het onzegbare benaderen. Alleen doet mystiek dat woordeloos (onmiddellijk, ofwel zonder middelen) en in poëzie gebruik je de taal als middel. Vandaar ook dat elk woord daar telt....)

Dank je wel. Jij ook een mooie dag gewenst.

En een hele fijne tijd in Kyoto!
Wat een mooi vers laat je ons na... :D
Kom veilig weer terug.

:) Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'


Terug naar “Gedichten A-B”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten