H.C. ten Berge (ja)

Van Gerrit Achterberg t/m Chretien Breukers
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

H.C. ten Berge (ja)

Berichtdoor Dettie » Vr Jan 16, 2009 21:53

Poezie Leestafel heeft toestemming (via Leni) om gedichten van H.C. ten Berge te plaatsen. Er mogen dus meer gedichten van H.C. ten Berge geplaatst worden Maar niet een hele bundel.

http://www.poezie-leestafel.info/hc-ten-berge

Dettie

---
Laatst gewijzigd door Dettie op Do Mei 14, 2009 15:55, 2 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 14:18

Geplaatst: 01 dec 2007 03:37 am

heel blij zijn we met toestemming van deze veelvuldig bekroonde dichter, essayist, prozaschrijver en vertaler.

In het literaire tijdschrift Revolver(nr.135) verscheen


'Sermoen aangaande het paradijs'
palimpsest en parafrase

hieruit enkele delen:

1.
Er is geen wij en zij,
er is slechts wijd en zijd,
een feestelijke vrijheid met festoenen,
mirlitons en stuwende muziek
die vervallen lijven omvormt
tot aantrekkelijke gestalten.
Blijdschap en voleinding:
Iedereen gelijk aan Elckerlijc.
De deugd voorbij en niets meer hoeven leren.
Twee geslachten huizen in een lichaam,
wezens die zichzelf genoeg zijn,
aangenaam, aanstekelijk,volmaakt
metafysiek.
En die het Alziend Oog niet infecteren.

2.
Waar haalt u het vandaan? vraagt iemand
die zich aandient als een vleugelloze engel,
een nomade zonder laptop,
telefoon, betrouwbaar huisadres.

Heel wat mensen zijn er al geweest,
heel wat mensen hebben het beschreven.
Lieden van allerhand slag
bieden inzicht en geven om niet
hun persoonlijke indrukken prijs.
Legenden brengen ons verder.
leugens doen de rest.
....

7.
Een paradijselijke stem, een hemels genot,
Een goddelijke geur,een fragiel instrument.
Duizendschoon op een braakliggend veld,
Een jongenslach, een meisjeshand.
Een kind dat achter een bal aanrent.
Een speelse blik uit een passerend oog.
Maanlicht over een nachtelijk strand.
Spiegelend ijs op boerensloten,
Stilaan dicht gesneeuwde tuinen.
Een steelse uil die muizend overvliegt.
Een braambos voor een nooit ontdekte grot,
Een offerplaats tussen versteende eiken.
Een bloesemtak in maartse ochtendmist,
Een specht die in de schors naar kevers hakt.
Een lied dat ook vermolmde harten raakt.
Een wulpenkreet boven de laatste duinen,
Een dromer die zijn plicht verzaakt.
.....

10. Een lunch in Linhó

Het paradijs zou een subtiele klank zijn
en geen plaats.
Een kleur misschien, een boog van de veranda
die de tafel met het middageten in de schaduw houdt.
De wijnkaraf gekoeld, het dienblad
ingelegd met blauwe steentjes.
Roodgetint de matte glans van vloerplavuizen,
gedempte stemmen achter groene luiken
en Martinho, de kanarie, zingend in zijn kooi.
De huisslang tussen de agaven,
De vijgenboom tegen de muur.
Een geur van dennenhars, de wind
vanaf de bergen,
het tinteld klokkenspel van glazen staafjes
aan een koord.
In de open deur Maria met een tafelschel.
Zoemende insecten, hagedissen, hier en daar
geritsel van dor blad.
Een doorschijnende libel staat roerloos boven vijverriet.
Gestold dit beeld, ontsnapt
aan de vergetelheid:
Het is al dertig jaar twaalf uur.
Gewassen fruit, nog vers, lekt uit
in een vergiet.

H.C. ten Berge

deze reeks maakt deel uit van een nieuwe bundel die in 2008 zal verschijnen.
Ook in Poëziekrant (september 2007) verscheen een deel van deze teksten samen met een uitgebreid en erg verhelderend interview met de auteur.

leni

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 14:20

Geplaatst: 30 mei 2008 08:22 am

Geplaatst: Za dec 01, 2007 04:37 Onderwerp: H.C. ten Berge

--------------------------------------------------------------------------------

heel blij zijn we met toestemming van deze veelvuldig bekroonde dichter, essayist, prozaschrijver en vertaler.

In het literaire tijdschrift Revolver(nr.135) verscheen


'Sermoen aangaande het paradijs'
palimpsest en parafrase

hieruit enkele delen:

1.
Er is geen wij en zij,
er is slechts wijd en zijd,
een feestelijke vrijheid met festoenen,
mirlitons en stuwende muziek
die vervallen lijven omvormt
tot aantrekkelijke gestalten.
Blijdschap en voleinding:
Iedereen gelijk aan Elckerlijc.
De deugd voorbij en niets meer hoeven leren.
Twee geslachten huizen in een lichaam,
wezens die zichzelf genoeg zijn,
aangenaam, aanstekelijk,volmaakt
metafysiek.
En die het Alziend Oog niet infecteren.



Nu pas valt me deze dichter op. Dit is mooie, maar geen makkelijke poëzie. Gaat dit bovenstaand couplet over de oudere mens die geniet van zijn oude dag? Maar wat bedoelt hij dan met volmaakt metafysiek en het Alziend Oog?

2.
Waar haalt u het vandaan? vraagt iemand
die zich aandient als een vleugelloze engel,
een nomade zonder laptop,
telefoon, betrouwbaar huisadres.

Heel wat mensen zijn er al geweest,
heel wat mensen hebben het beschreven.
Lieden van allerhand slag
bieden inzicht en geven om niet
hun persoonlijke indrukken prijs.
Legenden brengen ons verder.
leugens doen de rest.



Gaan de laatste regels over internetters die om niet hun persoonlijke indrukken prijsgeven?

Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 14:20

Geplaatst: 30 mei 2008 01:06 pm

Wat goed dat deze dichter ook mag, Leni. Ik zie dit nu pas.
Moet wat meer tijd hebben om het gedicht goed te lezen.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mei 14, 2009 15:58

En ook H.C. ten Berge staat nu op de site

zie http://www.poezie-leestafel.info/hc-ten-berge

---

PieterD
Berichten: 505
Lid geworden op: Zo Feb 15, 2009 10:15
Locatie: Den Bosch

Berichtdoor PieterD » Do Mei 14, 2009 19:42

1.

Er is geen wij en zij,
er is slechts wijd en zijd,
een feestelijke vrijheid met festoenen,
mirlitons en stuwende muziek
die vervallen lijven omvormt
tot aantrekkelijke gestalten.
Blijdschap en voleinding:
Iedereen gelijk aan Elckerlijc.
De deugd voorbij en niets meer hoeven leren.
Twee geslachten huizen in een lichaam,
wezens die zichzelf genoeg zijn,
aangenaam, aanstekelijk,volmaakt
metafysiek.
En die het Alziend Oog niet infecteren.

H.C. ten Berge

Geen makkelijk gedicht. Wat wil de dichter ons duidelijk maken?
Een metafysiche utopie? En niets meer dan dat?
Wie durft het aan?
Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mei 14, 2009 20:10

Jij Pieter? :D

Dettie
(beetje plagen mag wel hè)

PieterD
Berichten: 505
Lid geworden op: Zo Feb 15, 2009 10:15
Locatie: Den Bosch

Berichtdoor PieterD » Vr Mei 15, 2009 16:20

--------------------------------------------------------------------------------
Daar kan ik wel tegen, Dettie.

1.

Er is geen wij en zij,
er is slechts wijd en zijd,
een feestelijke vrijheid met festoenen,
mirlitons en stuwende muziek
die vervallen lijven omvormt
tot aantrekkelijke gestalten.


Deze regels zijn al min of meer onbegrijpelijk, Dettie.

Het zou kunnen betekenen: de wereld (het wijd en zijd), is niet verdeeld in groepen, we zijn allemaal gelijk. We kunnen allemaal genieten van een grote vrijheid die we moeten vieren waardoor we onszelf omvormen tot mooiere (betere?) mensen. Het doet ook sterk denken aan het christelijke laatste oordeel waarbij iedereeen (die goed was) bevrijd wordt van alle ellende en feest kan gaan vieren.

Later meer. P.

Maar er zit een addertje onder het gras. Het gebruik van mirlitons, festoenen (guirlandes) en stuwnde muziek wijst op een boertig feest. Er zit volgens mij dus een zekere ironie in de eerste vijf regels.

Later meer. P.

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Vr Mei 15, 2009 20:38

Zoekend op het net ontdekte ik dat H.C. ten Berge een literaire duizendpoot is, om nog maar eens dat cliché te gebruiken.
Zijn interesses zijn immens, en zijn gedichten staan bol van verwijzingen naar vreemde culturen en volkeren, filosofie, mythen, andere dichters, etc. Ook ironie, zelfspot en zelfs provocatie zijn hem niet vreemd.
Dat lees ik over deze dichter.

Leni plaatste deze dichter het eerst en schreef:

Ook in Poëziekrant (september 2007) verscheen een deel van deze teksten samen met een uitgebreid en erg verhelderend interview met de auteur.

Misschien kan Leni enige verduidelijking verschaffen?

Dit is geen gemakkelijke poëzie.
Leestafel wil gedichten toegankelijker maken.
In dit geval dus niet gemakkelijk.

Ik begrijp ook niet goed of de geplaatste gedichten op zichzelf staan of als een geheel moeten gelezen worden.

Maar een boeiend dichter, zeker.

mira

PieterD
Berichten: 505
Lid geworden op: Zo Feb 15, 2009 10:15
Locatie: Den Bosch

Berichtdoor PieterD » Za Mei 16, 2009 06:49

Bedankt, Mira, inderdaad een dichter die de moeite waard is.

Ik ga even verder met de drie volgende regels:

Blijdschap en voleinding:
Iedereen gelijk aan Elckerlijc.
De deugd voorbij en niets meer hoeven leren.


Deze regels sluiten aan op wat ik eerder schreeff over het laatste oordeel.
Elckerlyc is de allegorie van de persoon die vergezeld door symbolische figuren op weg is naar de dood. Alle zorgen zijn voorbij, we hoeven zelfs niet meer aan de strenge regels van de deugd te denken.

Twee geslachten huizen in een lichaam,
wezens die zichzelf genoeg zijn,
aangenaam, aanstekelijk,volmaakt
metafysiek.
En die het Alziend Oog niet infecteren.


Hier wordt de gelijkheid van de mens na zijn/haar dood nog eens benadrukt: de gelijkheid als utopie. En die ook bevrijd zijn van het Alziend Oog: in mijn ogen een ironische aanduiding van de verzonnen God die door zoveel mensen zo gevreesd wordt. Het is een milde aanval op de monotheïstische godsdiensten.
Pieter

Er is geen wij en zij,
er is slechts wijd en zijd,
een feestelijke vrijheid met festoenen,
mirlitons en stuwende muziek
die vervallen lijven omvormt
tot aantrekkelijke gestalten.
Blijdschap en voleinding:
Iedereen gelijk aan Elckerlijc.
De deugd voorbij en niets meer hoeven leren.
Twee geslachten huizen in een lichaam,
wezens die zichzelf genoeg zijn,
aangenaam, aanstekelijk,volmaakt
metafysiek.
En die het Alziend Oog niet infecteren.

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Za Mei 16, 2009 22:09

Je gaat wel heel erg snel, Pieter.
Ik zou willen vertrekken van de titel (van het gedicht, een reeks gedichten of de hele bundel?) 'Sermoen aangaande het paradijs'.

Een sermoen is een preek, een predikatie (religieuze taalsfeer), daarnaast ook een vermanende toespraak.
De dichter schreef ook al 'Hollandse sermoenen'.
Enig ironisch taalgebruik ligt tamelijk voor de hand.

Het eerste gedicht lijkt me een tafereel uit het 'paradijs'.
Ongeremde vrijheid en blijheid, roes, feest, de muziek giert door de lichamen, alle onderscheid valt weg, jong, oud (vervallen lijven), man of vrouw.
Iedereen is een Elckerlijc, d.i. iedere mens.
Vandaar dat de dichter zegt:
'Er is geen wij en zij'

Niet zozeer Elckerlijc, maar veeleer de suggestie van dans (het woord wordt niet vermeld) zie ik als een mogelijke verwijzing naar de dood, een 'danse macrabre', een dodendans.
Ook het beeld van carnaval lijkt me niet veraf.
Maar er zijn wellicht nog heel veel andere inspiratiebronnen op deze wereld.
Een verwijzing naar een laatste oordeel zie ik (voorlopig) helemaal niet.
Wel misschien een verwijzing naar Plato,(een complexe theorie over de oorspronkelijke seksen bij de mens, nl. 3 seksen bij de oorspronkelijke mensen).
Op andere versregels van dit gedicht kan ik voorlopig niet ingaan.

Ik zei het toch al, dit is geen gemakkelijke dichter.
Glad ijs.

mira

PieterD
Berichten: 505
Lid geworden op: Zo Feb 15, 2009 10:15
Locatie: Den Bosch

Berichtdoor PieterD » Zo Mei 17, 2009 18:29

Leuk commentaar van jou, Mira, dat ook wel enig hout snijdt. Maar toevallig gaat Elckerlyc wel over het op weg zijn naar de dood, in het gezelschap van symbolische figuren die allemaal afvallen, behalve de Deught, (ook wel aangezien als de liefde). Vandaar mijn associatie met het laatste oordeel. Die "danse macabre" is niet slecht gevonden maar die wordt meestal niet opgevoerd in een feestelijke omgeving. Ik heb eigenlijk slechts mijn interpretatie van de eerste strofe gegeven zonder me om de rest van het gedicht te bekommeren. Ik heb er trouwens maar de vier strofen van die op Leestafel staan. Misschien moet ik na het lezen van de volgende mijn mening drastisch fherzien.
Hg. Pieter

(P.S. Toevallig heb ik vroeger mogen souffleren bij de opvoering van het
middeleeuwse toneelspel Elckerlyc omdat ik te weinig acteer talent had. P)

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Zo Mei 17, 2009 19:55

Pieter zei:
Leuk commentaar van jou, Mira, dat ook wel enig hout snijdt.

Vooral het woordje 'enig' lijkt me betekenisvol.
Nou, dit was een poging!
Ik begrijp je verwijzing naar de dood en het laatste oordeel nu wel beter.
Ik blijf dit een echt moeilijk dichter vinden.
Mijn uitgangspunt was dat dit een tafereel is uit het zogenaamde paradijs.
Wat is jouw mening daarover?

mira

PieterD
Berichten: 505
Lid geworden op: Zo Feb 15, 2009 10:15
Locatie: Den Bosch

Berichtdoor PieterD » Zo Mei 17, 2009 21:27

Ik ben het wel met je eens, Mira, maar dan heel ironisch, zoniet satyrisch bedoeld, omdat de feestelijke attributen tamelijk kinderachtig zijn, en gelijkheid van sexe nou niet bepaald door de meeste mensen gewenst wordt, denk maar aan de 70 maagden in het WalAllah.
Hg.Pieter

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Ma Mei 18, 2009 23:13

Satire, ja dat zie ik er ook wel in.
Is carnaval ook niet een satire op dit menselijk bestaan?

mira

PieterD
Berichten: 505
Lid geworden op: Zo Feb 15, 2009 10:15
Locatie: Den Bosch

Berichtdoor PieterD » Di Mei 19, 2009 05:58

Je hebt helemaal gelijk, Mira!
Pieter

Molly
Berichten: 129
Lid geworden op: Ma Aug 03, 2009 19:59
Locatie: Utrecht

Berichtdoor Molly » Wo Aug 12, 2009 11:38

Aanvliegen over de sont


Aanvliegen over de sont,
over donkere kommen van finse meren

scheepgaan in de kajak
der gestorvenen

drijven op de wateren
tussen taiga en toendra

oog en oor zuiveren
aan leegte en verte

zich voeden met bessen, met hoed
en geur van de goddelijke paddestoel

dromen de droom
van het eeuwige heden

als arktiese beer
weer tot sneeuwblinde dronkenschap in te keren

Op de tong zeven vlokken
in dovend middaglicht smelten

zijn tent gebukt naar binnen gaan
als de zon slaapziek wegzakt achter de wouden

liggend op zijn bladerbed
het smeulend vuur van berkebast aanblazend

door het rookgat
de witblauwe poolster bespieden

in heldere blijdschap de hemelse spijker
en stralende navel van zijn heelal gadeslaan

als viervoeter zijn tent verlaten
om de verre suizing van een vleugelslag

oog in oog staan met de witte wolven
van een korte dageraad


H.C. ten Berge
Uit: "De witte sjamaan" 1973
~ Het is een kunst om de zee in een glas te vangen ~

(naar: Italo Calvino)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Aug 13, 2009 14:54

Een erg mooie dichterlijke impressie vaneen reis, o.a.

als viervoeter zijn tent verlaten
om de verre suizing van een vleugelslag


Dettie

Librije
Berichten: 197
Lid geworden op: Zo Mar 01, 2009 07:16
Locatie: Zeeuws-Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Librije » Do Aug 13, 2009 16:26

Dit is echt een prachtig gedicht! Daar wil ik me graag nader in verdiepen. Ik kom er op terug, maar kan het forum de komende tijd helaas even niet bezoeken. :cry:
Ik ben benieuwd of er anderen op reageren, dan heb ik een hoop te lezen, als ik er weer ben. ;)

Librije.

Librije
Berichten: 197
Lid geworden op: Zo Mar 01, 2009 07:16
Locatie: Zeeuws-Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Librije » Di Okt 27, 2009 22:00

Omdat deze dichter de naam had hermetische gedichten te schrijven die alleen (en dan nog met veel moeite) begrepen konden worden door zeer belezen mensen met een flinke culturele bagage en achtergrondkennis van de vreemde volkeren en werelden, heb ik me na enkele pogingen niet meer aan zijn gedichten gewaagd.

Het gedicht dat Molly aangedragen heeft (Aanvliegen over de Sont) sprak mij direct zo aan, dat ik eerst maar eens op zoek ben gegaan naar meer informatie over H.C. ten Berge en zijn werk. Een hele goede ingang daarvoor is de KB: zie: http://www.kb.nl/dichters/berge/berge-01.html

Daarin stond ook het volgende:
Het onderweg zijn is dan ook een thema dat veel terugkomt in zijn werk en personages zijn vaak reizigers. Hierbij is het onderweg zijn zelf belangrijker dan de bestemming van de reis; eigenlijk is de reis zelf een bestemming. Als toch een bestemming wordt bereikt is dit een leegte.

Dat lijkt me zeker op het gedicht Aanvliegen boven de Sont te slaan. Op het eerste gezicht lijkt dit gedicht goed te begrijpen. Misschien kunnen we kijken hoe ver we kunnen komen. En misschien willen de anderen een handje toesteken?

Aanvliegen over de sont,
over donkere kommen van finse meren

De reiziger komt aan met het vliegtuig en ziet beneden zich de Sont en de Finse meren: donkere kommen: "donkere" heeft hier denk ik een dubbele betekenis: de kleurschakering en het ongekende, duistere.

scheepgaan in de kajak
der gestorvenen

drijven op de wateren
tussen taiga en toendra

Hij stapt over in een kajak om deze wateren te bevaren. Maar dat is geen gewone kajak, maar de kajak de gestorvenen. Mijn idee is: zoals gestorvenen in mythische verhalen in een boot het water oversteken naar een ander, eeuwig leven. Zo probeert ook de reiziger afstand te nemen van zijn "normale" leven en op zoek te gaan gaan iets zuiverders:

oog en oor zuiveren
aan leegte en verte

zich voeden met bessen, met hoed
en geur van de goddelijke paddestoel

dromen de droom
van het eeuwige heden

De zintuigen worden gezuiverd door rust en ruimte, de natuur levert voedsel. De goddelijke paddestoel - een verwijzing naar hallucinaties? Die misschien meespelen bij de droom van het eeuwige heden? Niet het eeuwige leven of het hiernamaals, maar het eeuwige heden. Een sterke verwijzing naar het verlangen dit geluksgevoel voor eeuwig vast te kunnen houden.

als arktiese beer
weer tot sneeuwblinde dronkenschap in te keren

Zoals de ijsbeer zich terugtrekt (in te keren) voor de winterslaap (sneeuwblinde dronkenschap), zo droomt de reiziger in zijn roes van het eeuwige heden?

Het is duidelijk dat deze reiziger geen ander doel heeft dan de reis zelf, die hem dat brengt waar hij naar verlangt: zuivering, inkeer, een tijdloos leven, een geluksgevoel.

De rest van het gedicht een andere keer. Ik hoor graag eerst wat reacties.

Librije.

Manja Croiset
Berichten: 217
Lid geworden op: Za Jun 27, 2009 18:11
Locatie: Hoogland
Contact:

Berichtdoor Manja Croiset » Di Okt 27, 2009 22:24

Zie je ik ben er slecht. Ik vind het gewoon een mooi gedicht PUNT.
Sorryyyyyyyyyyyyyyyyyyyy
Manja
gedichten of gedachten

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Okt 28, 2009 12:11

Molly schreef:Aanvliegen over de sont


Aanvliegen over de sont,
over donkere kommen van finse meren

scheepgaan in de kajak
der gestorvenen

drijven op de wateren
tussen taiga en toendra

oog en oor zuiveren
aan leegte en verte

zich voeden met bessen, met hoed
en geur van de goddelijke paddestoel

dromen de droom
van het eeuwige heden

als arktiese beer
weer tot sneeuwblinde dronkenschap in te keren

Op de tong zeven vlokken
in dovend middaglicht smelten

zijn tent gebukt naar binnen gaan
als de zon slaapziek wegzakt achter de wouden

liggend op zijn bladerbed
het smeulend vuur van berkebast aanblazend

door het rookgat
de witblauwe poolster bespieden

in heldere blijdschap de hemelse spijker
en stralende navel van zijn heelal gadeslaan

als viervoeter zijn tent verlaten
om de verre suizing van een vleugelslag

oog en oog staan met de witte wolven
van een korte dageraad


H.C. ten Berge
Uit: "De witte sjamaan" 1973


Bedankt Librije! (en Molly)

Librije schreef:Aanvliegen over de sont,
over donkere kommen van finse meren

De reiziger komt aan met het vliegtuig en ziet beneden zich de Sont en de Finse meren: donkere kommen: "donkere" heeft hier denk ik een dubbele betekenis: de kleurschakering en het ongekende, duistere.


Misschien ben ik nuchterder.
Maar ik zie hier 'gewoon' de meren in die er als kommen uit zien.

Bij Wikipedia staat over De Sont:
De Sont[1] (Deens: Øresund, Zweeds: Öresund) is een van de drie zeestraten die het Kattegat (en daarmee de Noordzee) verbindt met de Oostzee, en scheidt het Deense eiland Seeland van het Zweedse Skåne. De doorgang is op zijn nauwst 4,5 kilometer. Het is een van de drukst bevaren waterwegen in de wereld.

De Sont is steeds van groot strategisch belang geweest, wat verklaart dat aan het smalste punt twee burchten staan: bij het Deense Helsingør, kasteel Kronborg, en bij het Zweedse Helsingborg. De koningen van Denemarken werden rijk van de Sonttol die hier vanaf 1429 werd geheven.
Op 8 november 1658 vond de Slag in de Sont plaats, een zeeslag iets ten zuiden van Kopenhagen

Scheepgaan in de kajak
der gestorvenen


Zie ik meer als een verwijzing naar de vele gestorvenen vanwege de vele zeeslagen.
(Beroepsmatig worden kajaks onder andere gebruikt door speciale eenheden van de zeestrijdkrachten zegt wikipedia)

Maar wat jij schrijft Librije Mijn idee is: zoals gestorvenen in mythische verhalen in een boot het water oversteken naar een ander, eeuwig leven. Zo probeert ook de reiziger afstand te nemen van zijn "normale" leven en op zoek te gaan gaan iets zuiverders:
is wel heel erg mooi, en sluit ook mooi aan op het volgende.

Als je mijn gedachten blijft volgen dan wordt het meer een reisverslag.
oog en oor zuiveren
aan leegte en verte

zich voeden met bessen, met hoed
en geur van de goddelijke paddestoel

dromen de droom
van het eeuwige heden


De uitgestrektheid van de meren werkt reinigend.

Tja en zich voeden met bessen en de hoed en geur van de goddelijke paddestoel
Verwezen zou kunnen worden naar de vliegenzwam die ook wel de goddelijke paddestoel genoemd wordt.
Deze paddestoel wordt al duizenden jaren gebruikt door sjamanen en medicijnmannen. De visioenen die ze hierdoor krijgen worden aangewend om te genezen, te voorspellen, om de geesten op te roepen, voorouders waar te nemen en om de goddelijke onsterfelijkheid van je zelf en al het andere leven waar te nemen. (gevonden op internet)

Misschien bedoelt de dichter met het visioen dat je krijgt de droom dromen van het eeuwige heden? Je 'droomt' jouw onsterfelijkheid én al het andere leven... dus je hebt een eeuwig heden...
Het gedicht komt per slot van rekening uit de bundel De witte sjamaan...
Maar het kan ook zijn dat ik het veel te ver zoek.


als arktiese beer
weer tot sneeuwblinde dronkenschap in te keren


Weer bij zinnen komen? Uit de roes ontwaken?

Als arktiese beer, een ijsbeer in sneeuwlandschap. Is moeilijk waar te nemen, vandaar sneeuwblind?
inkeren is tot bezinning komen.

Op de tong zeven vlokken
in dovend middaglicht smelten

Waarom per se zeven
Ik heb even bij wikipedia gekeken, maar voor zeven kunnen veel verklaringen gevonden worden.
http://nl.wikipedia.org/wiki/7_%28getal%29

Tot zover ook maar even.

Dettie

Librije
Berichten: 197
Lid geworden op: Zo Mar 01, 2009 07:16
Locatie: Zeeuws-Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Librije » Wo Okt 28, 2009 20:12

Leuk, Dettie, die 7-pagina! Daar staat veel op.
Bv. dat 7 een geluksgetal is en de som van de heilige getallen 3 en 4.

Maar ik vond ook nog iets bij Sneeuwwoordenverhaal Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Sneeuwwoordenverhaal
De linguïst Benjamin Lee Whorf gebruikte Boas' bewering om er zijn theorie van Linguïstische Relativiteit mee te illustreren: de belevingswereld van een individu wordt in hoge mate bepaald door de taal die hij tot zijn beschikking heeft. Om onbekende redenen breidde Whorf het aantal sneeuwwoorden uit tot 'minstens zeven'.
Het ging over de woorden die de Eskimo's voor verschillende soorten sneeuw zouden hebben. Daarna verwijzend zou de reiziger dus 7 verschillende vlokken sneeuw laten smelten. (Later ontstond het broodjeaapverhaal over tientallen woorden).

Op de tong zeven vlokken
in dovend middaglicht smelten

zijn tent gebukt naar binnen gaan
als de zon slaapziek wegzakt achter de wouden

liggend op zijn bladerbed
het smeulend vuur van berkebast aanblazend

door het rookgat
de witblauwe poolster bespieden


Het is najaar: het licht dooft al in de middag en als de zon ondergaat, kruipt de reiziger in zijn tent en gaat liggen op zijn natuurlijke bed van bladeren bij een vuurtje van berkenbast. Ook dat kan van alles betekenen: gewoon omdat dat dat voorhanden is in die streken en zelfs nat wil branden, maar er zijn ook andere verwijzingen. Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Berk .
Bv.
De berk was een mysterieuze en een heilige boom van de Noorse volkeren. Bij de Kelten is de berk gewijd aan Bergha of Brigit, godin van het onderricht in de dichtkunst, waarzeggen, geneeskunst en smeedwerk.[/i]

Het smeulend vuur van berkenbast aanblazend : aanblazen doet me denken aan de inspiratie (zie de Grote Van Dale). Smeulend vuur van berkenbast: een gedicht dat vlak onder de oppervlakte van het bewustzijn ligt te broeien om geopenbaard te worden?

Het is donker: de poolster verschijnt. De enige ster die vrijwel altijd op dezelfde plaats verschijnt. Een rustpunt, een zekerheid? Maar waarom bespieden?

Morgen weer verder.
Librije.

leni
Berichten: 76
Lid geworden op: Zo Feb 08, 2009 18:53
Locatie: Portugal

Berichtdoor leni » Wo Okt 28, 2009 22:56

Wat een schitterende analyse Librije.
O que for quando for, é que será o que é (F. Pessoa)

tiba
Berichten: 585
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 00:58

Berichtdoor tiba » Do Okt 29, 2009 00:14

Ik vind het ook een schitterende analyse, Librije.
Om mij onbekende redenen :roll: kan ik de informatie niet vinden in de links die je geeft (over ten Berghe in KB en over het sneeuwwoordenverhaal). Zijn het de juiste links of ligt het aan mij?

Jouw interpretatie van de kajaks: dat het over de gestorvenen op weg naar een ander leven, was ook mijn interpretatie.

Wat ik me afvraag: gaat dit over een echte reis of een denkbeeldige? Maar mss. staat dat wel in de link die ik niet vind.

Groetjes. Tiba.


Terug naar “Gedichten A-B”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten