Marie Boddaert (1844-1914) (ja)

Van Gerrit Achterberg t/m Chretien Breukers
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Marie Boddaert (1844-1914) (ja)

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 09:03

Omdat het meer dan 70 jaar geleden is dat Marie Boddaert overleed zijn haar gedichten vrij van copyright
Er mogen dus meer gedichten van haar geplaatst worden.


Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 09:03

Geplaatst: 05 apr 2007 04:45 pm

Twee oudjes

De lucht is zo helder, het windje zo warm,
- Hij stiet zijn tuindeur open,-
‘ Kom, vrouwke, een toertje!’ en hij bood haar zijn arm,
‘ Al ’t groen is uitgelopen.’

Zo gingen zij saâm, op hun krukskens geleund,
Langs sappig groene blaren,
Langs ’t bos, waar de merel zijn liedeke dreunt
En kleurige vlinders waren.

Heel langzaam… Zij spraken niet veel daarbij,
Hij dacht: ’Alweer een jaartje;
Daar had ik niet op gerekend!’ – En zij:
‘ Een oud maar gelukkig paartje.’

Marie Boddaert

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 09:04

Geplaatst: 05 apr 2007 05:11 pm


Heerlijk gedicht!

Kim
Laatst gewijzigd door Dettie op Di Feb 03, 2009 09:04, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 03, 2009 09:04

Geplaatst: 05 apr 2007 06:32 pm

Ik vind het ook vertederend, Kim.

Van Marie Boddaert ken ik alleen maar de naam dus het was leuk dit te vinden.
Zij schreef vooral jeugdboeken en gedichten.
Hier een korte biografie en een bibliografie:

http://www.nederlands.nl/biografie.php? ... e+Boddaert

Tiba.

Cyra
Berichten: 87
Lid geworden op: Zo Feb 08, 2009 17:05

Berichtdoor Cyra » Wo Feb 11, 2009 15:00

Mijn ziel is in mij

Mijn ziel is in mij als een kind
Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden,
Van vleugels verloren, die hij, de moede,
Wel eenmaal wedervindt.

Marie Boddaert

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Wo Mei 06, 2009 14:01

Dit gedicht heb ik als kind nog op school geleerd. De naam van Marie Boddaert klonk me al zo bekend in de oren.
Eindelijk heb ik het dan toch gevonden.

KINDERSPROKE
Nacht is niet boos. Als hij komt de nacht
Maakt hij de hemel open,
En veel sterren en sterretjes komen zacht
Op gouden voetjes gelopen.
Ze zijn nieuwsgierig, en naar benêe
Zouden ze heel graag komen;
Maar ze zijn bang, voor de grote zee
En voor de hoge bomen.

’t Is boven ook donker… maar zij hebben licht.
De zon gaf ze allemaal lichtjes,
Voordat hij naar bed ging; die houden ze dicht
Bij hun gouden sterregezichtjes.
Ze kijken, en lachen, en knikken goênacht,
En zeggen: ’ je moet gauw gaan slapen.’
Zij worden eerst naar bed gebracht,
Als de zon heeft uitgeslapen.

Ze wand’len boven de ganse nacht
Op hun kleine blote voetjes.
Dat doet geen pijn… de wolken zijn zacht,
En ze gaan ook maar zoetjes, zoetjes,
Ze mogen nooit leven maken; dat zou
De goede mensen hinderen…
‘k Geloof niet, dat ik ze horen zou;
Maar er zijn ook zieke kinderen.

‘k Zou heel graag eens boven gaan,
Als ‘k wist hoe daar te komen…
Vogels hebben vleugels aan,
Die vliegen boven de bomen.
Bouwen ze boven ook hun nest?
Of zou hun dat niet bevallen?
En lopen ze altijd alleen? Je zou best
Uit je open huis kunnen vallen!

Hebben je boven ook een tuin,
En bloemen… en kersen… en bijen,
Die brommen zo! - en een hoog duin,
Waar je op en af kunt rijen?
En je moeders handen, zijn ze ook zo zacht
Als ze je ’s morgens komt wassen,
En de zeep zo schuimt en een watervracht
Over je rug komt plassen?

In mijn bos woont een nachtegaal
Hebben je kleine musjes,
Die je voeren kunt? - zijn je allemaal
Broertjes… Broertjes en zusjes?
Ik krijg er haast ook een, het bedje staat klaar.
Hebben jullie allemaal bedjes?
Maar waar staan ze dan, ik zie er geen… Waar?
‘k Hou ’t mijne nu altijd netjes.

Twee, tien, twintig… altijd meer
Komen ze aangelopen…
In mijn ogen strooien ze prikkeltjes neer…
Ik hou ze niet meer open!
Tien, zes, honderd… Ik ben te moe
Om je allemaal te tellen…
Als ik wakker word is de hemel toe…
En ‘k heb nog… zoveel… te… vertellen…

Uit de bundel: Aquarellen ( 1887)

Ik was er als kind danig van onder de indruk.
Nog altijd vind ik prachtig hoe ze zich in een kind kan verplaatsen.
Vooral de laatste strofe, het kind dat vecht tegen de slaap, mooi!

mira

PieterD
Berichten: 505
Lid geworden op: Zo Feb 15, 2009 10:15
Locatie: Den Bosch

Berichtdoor PieterD » Wo Mei 06, 2009 18:08

De naam Marie Boddaert heb ik vroeger wel eens gehoord maar zij behoort hier jammer genoeg tot de vergeten dichteressen. Leuk dat je dit gedicht hebt gevonden, Mira.
Pieter

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Wo Mei 06, 2009 20:46

Nou, Marie Boddaert werd dan toch weer tot leven gebracht door Tiba.
En Cyra's bijdrage deed een belletje rinkelen.

Zo klonk het in mijn oren:
pom pom pom pom door Marie Boddaert.
Zo leerde je dat vroeger: de titel en dan de naam van de dichter(es).
pom pom pom pom door Marie Boddaert.
Het bleef maar nadreunen.

Maar ik begin te twijfelen aan mijn herinneringen, wanneer heb ik dat 'geleerd'?
Ik kan me nu nog nauwelijks voorstellen dat ik zo'n lang gedicht van buiten heb geleerd in de lagere school, en toch heb ik het ooit rats van buiten gekend. Vraag me dus niet op welke leeftijd.
Ik kan de eerste en laatste strofe nu bijna weer perfect voordragen.

Ondertussen heb ik ook heel wat kritische bedenkingen gelezen op het net
ivm de gedichten van Marie Boddaert, maar ook rehabilitatie.

Maar zeg nu zelf, beginregels als:

Nacht is niet boos. Als hij komt de nacht
Maakt hij de hemel open


Dat zijn toch schitterende beginverzen.

Vrees voor het donker, kinderangst bij uitstek, maar niet alleen van kinderen.
Want, wie loopt er in het donker nog alleen op straat?
Maar ...'de hemel gaat open'.

Pom pom pom pom door Marie Boddaert.

Dit werd bijna een column.

mira


Terug naar “Gedichten A-B”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten