Leestafel heeft toestemming van Erwin Vogelezang om zijn gedichten te plaatsen.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/erwin-vogelezang
Dettie
Erwin Vogelezang (ja)
Geplaatst: 01 aug 2006 02:14 pm
Erwin Vogelezang is de dichter van de maand augustus 2006.
We mochten gedichten plaatsen uit zijn debuutbundel 'Bladluis' en zelfs gedichten die nog in wording zijn!
Zijn gedichten verschenen o.a. in De Klos, En Er Is, De Gekooide Roos, Het beste uit tien jaar Meander en Karakatou.
Geniet ze!
http://www.poezie-leestafel.info/erwin-vogelezang
Dettie
Erwin Vogelezang is de dichter van de maand augustus 2006.
We mochten gedichten plaatsen uit zijn debuutbundel 'Bladluis' en zelfs gedichten die nog in wording zijn!
Zijn gedichten verschenen o.a. in De Klos, En Er Is, De Gekooide Roos, Het beste uit tien jaar Meander en Karakatou.
Geniet ze!
http://www.poezie-leestafel.info/erwin-vogelezang
Dettie
Geplaatst: 02 aug 2006 06:12 pm
een sterk verhaal
en op de achtste dag
besloot ik mezelf te scheppen
uit de kuil waarin ik als kind gevallen was.
ik had een groen schepje
- onbreekbaar plastic -
van het merk madeintaiwan.
eenmaal uitgegraven
beviel ik mezelf zo goed
dat ik jou schiep.
ik droeg een paarse cape
met gouden epauletten
en blauwe kwastjes
waarmee ik lucht schilderde,
en ik was verbaasd
want je borst ging op en neer.
ik zuchtte wat wolken
om samen op weg te drijven
en aldus geschiedde.
jij mocht me God noemen
of Erwin. dat is het dus geworden
Erwin Vogelezang
uit: Bladluis
De Windroos gedichten
Uitg. Holland-Haarlem 2006
Dit gedicht hier even gecopieerd.
Heel origineel vind ik het!
humoristisch is het ook!
Tiba.
een sterk verhaal
en op de achtste dag
besloot ik mezelf te scheppen
uit de kuil waarin ik als kind gevallen was.
ik had een groen schepje
- onbreekbaar plastic -
van het merk madeintaiwan.
eenmaal uitgegraven
beviel ik mezelf zo goed
dat ik jou schiep.
ik droeg een paarse cape
met gouden epauletten
en blauwe kwastjes
waarmee ik lucht schilderde,
en ik was verbaasd
want je borst ging op en neer.
ik zuchtte wat wolken
om samen op weg te drijven
en aldus geschiedde.
jij mocht me God noemen
of Erwin. dat is het dus geworden
Erwin Vogelezang
uit: Bladluis
De Windroos gedichten
Uitg. Holland-Haarlem 2006
Dit gedicht hier even gecopieerd.
Heel origineel vind ik het!
jij mocht me God noemen
of Erwin. dat is het dus geworden
humoristisch is het ook!
Tiba.
Geplaatst: 20 aug 2006 12:13 pm
juriste in de trein
ze draagt een spijkerjasje,
mijn juriste in de trein,
spuugt volzinnen in nokiaas.
dwingt juridisch correct
maar onweerstaanbaar
meisjesachtig excuses af.
het is om de linkerwant misschien
die ze in haar rechterhand houdt.
of om het linnen tasje
van een vergeten festival
om haar magere schouder.
of om de plotselinge stilte
als haar adem even stokt
omdat de zon op dat moment
heel eventjes iets moois doet,
waarom ik bij het uitstappen
die ene lok van haar voorhoofd veeg
en volkomen zeker weet
dat niemand haar ooit nog
in zal stoppen als ik verstopt
in een gedachte deed.
Erwin Vogelezang
juriste in de trein
ze draagt een spijkerjasje,
mijn juriste in de trein,
spuugt volzinnen in nokiaas.
dwingt juridisch correct
maar onweerstaanbaar
meisjesachtig excuses af.
het is om de linkerwant misschien
die ze in haar rechterhand houdt.
of om het linnen tasje
van een vergeten festival
om haar magere schouder.
of om de plotselinge stilte
als haar adem even stokt
omdat de zon op dat moment
heel eventjes iets moois doet,
waarom ik bij het uitstappen
die ene lok van haar voorhoofd veeg
en volkomen zeker weet
dat niemand haar ooit nog
in zal stoppen als ik verstopt
in een gedachte deed.
Erwin Vogelezang
Geplaatst: 20 aug 2006 12:17 pm
Ik zie dit helemaal voor me, de juriste die zakelijk een telefoongesprek voert, diegene aan de telefoon ziet niet hoe kwetsbaar ze eigenlijk is.
De dichter wel en hij is vertederd en veegt een lok haar weg bij het uitstappen, wetend dat ze dit gebaar nooit meer zal vergeten
Dettie
Ik zie dit helemaal voor me, de juriste die zakelijk een telefoongesprek voert, diegene aan de telefoon ziet niet hoe kwetsbaar ze eigenlijk is.
De dichter wel en hij is vertederd en veegt een lok haar weg bij het uitstappen, wetend dat ze dit gebaar nooit meer zal vergeten
Dettie
Geplaatst: 20 aug 2006 02:51 pm
Dat vind ik er niet in, Dettie. Waaruit haal je dat?
Op de laatste strofe zit ik te kijken, eigenlijk begrijp ik ze niet helemaal.
De juriste en haar telefoongesprek is inderdaad heel accuraat beschreven, en met een vertederde blik. Mooi!
Groetjes. Tiba.
wetend dat ze dit gebaar nooit meer zal vergeten
Dat vind ik er niet in, Dettie. Waaruit haal je dat?
Op de laatste strofe zit ik te kijken, eigenlijk begrijp ik ze niet helemaal.
De juriste en haar telefoongesprek is inderdaad heel accuraat beschreven, en met een vertederde blik. Mooi!
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 20 aug 2006 03:22 pm
en volkomen zeker weet
dat niemand haar ooit nog
in zal stoppen als ik verstopt
in een gedachte deed
ja je hebt gelijk ik zeg het verkeerd.
Instoppen, een kind stop je in, het is teder, lief dat instoppen.
Een knuffeltje voor het slapen gaan ,een aai over het bolletje, haartjes wegvegen.
Dat is wat hij deed en hij weet dat niemand dat ooit nog zo liefdevol zal doen zoals hij dat (verstopt) in zijn gedachten deed.
Dettie
en volkomen zeker weet
dat niemand haar ooit nog
in zal stoppen als ik verstopt
in een gedachte deed
ja je hebt gelijk ik zeg het verkeerd.
Instoppen, een kind stop je in, het is teder, lief dat instoppen.
Een knuffeltje voor het slapen gaan ,een aai over het bolletje, haartjes wegvegen.
Dat is wat hij deed en hij weet dat niemand dat ooit nog zo liefdevol zal doen zoals hij dat (verstopt) in zijn gedachten deed.
Dettie
Geplaatst: 20 aug 2006 03:35 pm
ja, bij dat instoppen dacht ik ook aan in bed stoppen.
Maar ik begreep de link niet tussen de vorige strofe (de lok van haar voorhoofd vegen) en het instoppen in bed.
Met je uitleg wordt dat nu ook duidelijk: zoals je zegt even een lok van het voorhoofd vegen bij het in bed leggen. Dat ik dat niet gesnapt heb Verward/Confused .
Dus eigenlijk heeft hij als de juriste uitstapt, even een denkbeeldige aai over haar haren gegeven, zoals men doet bij iemand in bed stoppen.
Heel vertederend is dat.
Grroetjes. Tiba.
ja, bij dat instoppen dacht ik ook aan in bed stoppen.
Maar ik begreep de link niet tussen de vorige strofe (de lok van haar voorhoofd vegen) en het instoppen in bed.
Met je uitleg wordt dat nu ook duidelijk: zoals je zegt even een lok van het voorhoofd vegen bij het in bed leggen. Dat ik dat niet gesnapt heb Verward/Confused .
Dus eigenlijk heeft hij als de juriste uitstapt, even een denkbeeldige aai over haar haren gegeven, zoals men doet bij iemand in bed stoppen.
Heel vertederend is dat.
Grroetjes. Tiba.
Geplaatst: 20 aug 2006 03:55 pm
Ik weet het niet zeker, Dettie.
In de voorlaatste strofe zou je zeggen, dat hij echt die lok wegveegt.
Maar bij het lezen van de laatste strofe heb ik het idee dat hij de lezer even op het verkeerde been gezet heeft, en dat hij het enkel in gedachten gedaan heeft. Ik leid dat af uit: "verstopt in een gedachte".
Zou dus ook op de voorlaatste strofe kunnen slaan. Zeker ben ik niet.
Groetjes. Tiba.
Ik weet het niet zeker, Dettie.
In de voorlaatste strofe zou je zeggen, dat hij echt die lok wegveegt.
Maar bij het lezen van de laatste strofe heb ik het idee dat hij de lezer even op het verkeerde been gezet heeft, en dat hij het enkel in gedachten gedaan heeft. Ik leid dat af uit: "verstopt in een gedachte".
Zou dus ook op de voorlaatste strofe kunnen slaan. Zeker ben ik niet.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 01 sep 2006 09:55 am
God en de buitenwijk
vale damesbillen,
de zakken zwaar van airmiles,
stijgen traag de treden op.
zelfs als deze vluchtige ontmoeting
al om enkele woorden vraagt
zal niemand die uitspreken.
boven loert haar leven
verscholen in de barsten
van het te vaak verlaagd plafond
een milder God zou haar verlossen
en toverde heel even maar
een glimlach op haar verzuurd gezicht.
ik zwijg met hem.
Erwin Vogelezang
uit: Bladluis
De windroos gedichten
Uitgeverij Holland Haarlem 2006
God en de buitenwijk
vale damesbillen,
de zakken zwaar van airmiles,
stijgen traag de treden op.
zelfs als deze vluchtige ontmoeting
al om enkele woorden vraagt
zal niemand die uitspreken.
boven loert haar leven
verscholen in de barsten
van het te vaak verlaagd plafond
een milder God zou haar verlossen
en toverde heel even maar
een glimlach op haar verzuurd gezicht.
ik zwijg met hem.
Erwin Vogelezang
uit: Bladluis
De windroos gedichten
Uitgeverij Holland Haarlem 2006
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten