* Anton van Wilderode (ja)
* Anton van Wilderode (ja)
We hebben toestemming van Jo Neetesonne (erven Anton van Wilderode) voor het plaatsen van gedichten van Anton van Wilderode.
(Maar geen complete bundels)
Enkele gedichten van hem staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/anton-van-wilderode
Dettie
(Maar geen complete bundels)
Enkele gedichten van hem staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/anton-van-wilderode
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Do Mar 05, 2009 15:14, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 12 mrt 2005 05:12 pm
Katakomben
1
De zon die mij bepoedert doet mij dromen.
Ik loop aandachtig door een helder Rome
als jaren hér, weg uit mijn donker land,
aan een langdurig heimwee ontkomen.
2
Fel bovengronds woekert de tijm van pasen,
beneden waait met aanhijgen en blazen
de nachtwind uit de katakombe mij voorbij
met zulke zekerheid, in pace, pace!
3
Zijn naam en leeftijd spoorloos weggewist
werd hij een niemand zonder aangezicht,
een handvol as in de amfoor gebleven
die omgevallen in de muurnis ligt.
Anton van Wilderode
uit: Volledig dichtwerk, Lannoo 1999
Tiba.
Katakomben
1
De zon die mij bepoedert doet mij dromen.
Ik loop aandachtig door een helder Rome
als jaren hér, weg uit mijn donker land,
aan een langdurig heimwee ontkomen.
2
Fel bovengronds woekert de tijm van pasen,
beneden waait met aanhijgen en blazen
de nachtwind uit de katakombe mij voorbij
met zulke zekerheid, in pace, pace!
3
Zijn naam en leeftijd spoorloos weggewist
werd hij een niemand zonder aangezicht,
een handvol as in de amfoor gebleven
die omgevallen in de muurnis ligt.
Anton van Wilderode
uit: Volledig dichtwerk, Lannoo 1999
Tiba.
Geplaatst: 12 mrt 2005 05:56 pm
Tarquinia 5
De fluitspeler
(Tomba dei Leopardi)
Hij wandelt wijdbeens, mantelpanden wuivend
door het olijfbos, met zeer dikke vingers
over de gaten van de tweefluit schuivend,
de wangen bol, het achterhoofd vol vlinders.
Wat kunnen doden van de krekels horen
die hij doet krijsen in de sarkofagen
in open kruiken kraters en amforen
waar zij versmachten onder sintellagen?
Anton van Wilderode
uit: De overoever.
Beveren: Orion-Colibrant, 1981
Tiba.
Tarquinia 5
De fluitspeler
(Tomba dei Leopardi)
Hij wandelt wijdbeens, mantelpanden wuivend
door het olijfbos, met zeer dikke vingers
over de gaten van de tweefluit schuivend,
de wangen bol, het achterhoofd vol vlinders.
Wat kunnen doden van de krekels horen
die hij doet krijsen in de sarkofagen
in open kruiken kraters en amforen
waar zij versmachten onder sintellagen?
Anton van Wilderode
uit: De overoever.
Beveren: Orion-Colibrant, 1981
Tiba.
Geplaatst: 13 apr 2005 03:36 pm
Het Land van Amen
1
Ik zal voorbij zijn en het dorp zal duren
gelijk vandaag met harpen in de bomen.
Geblaat geblaf. En telkens toegenomen
bewegingen tegen de middaguren.
Het gras ontelbaar tussen vogelveren
en leeuwerikken als omhooggetrokken
onhoorbaar bezig in een tijd vol klokken.
De knapen die nu haastig huiswaarts keren,
en ransels rondzwaaiend naar alle kanten
zullen volwassen zijn met grote handen.
Anton van Wilderode
uit: Dorp zonder ouders.
Brugge: Orion 1978
Tiba.
Het Land van Amen
1
Ik zal voorbij zijn en het dorp zal duren
gelijk vandaag met harpen in de bomen.
Geblaat geblaf. En telkens toegenomen
bewegingen tegen de middaguren.
Het gras ontelbaar tussen vogelveren
en leeuwerikken als omhooggetrokken
onhoorbaar bezig in een tijd vol klokken.
De knapen die nu haastig huiswaarts keren,
en ransels rondzwaaiend naar alle kanten
zullen volwassen zijn met grote handen.
Anton van Wilderode
uit: Dorp zonder ouders.
Brugge: Orion 1978
Tiba.
Geplaatst: 18 aug 2005 05:00 pm
De dag van Eden
In memoriam matris
1
Als ik vanavond thuiskom ben je weg.
Ik zal de tuin inlopen rokend en verdrietig
om al het liefs dat ik je wilde zeggen.
Je zwarte stoel staat in het erwtenbed.
Je zat er vaak tussen twee beurten in
nog met je handen aan de groene lussen
een uur vol gras en vogels uit te rusten,
de druppels zweet al haastig weggewist.
Een fijne sluier zand ligt op je stoel.
Ik zal hem in spiraaltjes openblazen.
Want je bent weg, ik moet mij nooit meer haasten.
Voor hoeveel jaren is dat nu voorgoed.
II
Ik keek door het venster maar je was er niet.
De kamer schijnt eensklaps te groot geworden
met weggeschoven stoelen, lege borden.
Je bril ligt in je boek, vergeet hem niet.
Van ergens dringt je stem nog tot mij door.
Ik weet het al, je bent waarschijnlijk boven,
ik zal het kraken van de treden horen,
je woorden zijn je altijd even voor.
De deur staat op een kier, je komt terug
je was alleen maar weg om iets te halen.
Het duurt wel lang, mijn ogen staan vol tranen,
een onverdacht verdriet achter je rug.
Anton van Wilderode
uit: De dag van Eden.
Hasselt: Heideland 1964
Tiba.
De dag van Eden
In memoriam matris
1
Als ik vanavond thuiskom ben je weg.
Ik zal de tuin inlopen rokend en verdrietig
om al het liefs dat ik je wilde zeggen.
Je zwarte stoel staat in het erwtenbed.
Je zat er vaak tussen twee beurten in
nog met je handen aan de groene lussen
een uur vol gras en vogels uit te rusten,
de druppels zweet al haastig weggewist.
Een fijne sluier zand ligt op je stoel.
Ik zal hem in spiraaltjes openblazen.
Want je bent weg, ik moet mij nooit meer haasten.
Voor hoeveel jaren is dat nu voorgoed.
II
Ik keek door het venster maar je was er niet.
De kamer schijnt eensklaps te groot geworden
met weggeschoven stoelen, lege borden.
Je bril ligt in je boek, vergeet hem niet.
Van ergens dringt je stem nog tot mij door.
Ik weet het al, je bent waarschijnlijk boven,
ik zal het kraken van de treden horen,
je woorden zijn je altijd even voor.
De deur staat op een kier, je komt terug
je was alleen maar weg om iets te halen.
Het duurt wel lang, mijn ogen staan vol tranen,
een onverdacht verdriet achter je rug.
Anton van Wilderode
uit: De dag van Eden.
Hasselt: Heideland 1964
Tiba.
Geplaatst: 18 aug 2005 09:29 pm
Anton van Wilderode is/was in Vlaanderen heel bekend.
Hij was priester-dichter, classicus, leraar, vertaler, overtuigd Vlaamsgezinde (ik weet niet in welke volgorde).
Als leraar had hij invloed op heel wat leerlingen en schrijvers o.a. op Tom Lanoye die van hem les kreeg en veel waardering voor hem heeft. Zijn gedichten zijn heel 'klassiek' maar er zijn pareltjes tussen.
Als ik me niet vergis staat 'het land van Amen' op een witte tuinmuur gekalkt in Watou, het poëziedorp in Vlaanderen.
Groetjes. Tiba.
Anton van Wilderode is/was in Vlaanderen heel bekend.
Hij was priester-dichter, classicus, leraar, vertaler, overtuigd Vlaamsgezinde (ik weet niet in welke volgorde).
Als leraar had hij invloed op heel wat leerlingen en schrijvers o.a. op Tom Lanoye die van hem les kreeg en veel waardering voor hem heeft. Zijn gedichten zijn heel 'klassiek' maar er zijn pareltjes tussen.
Als ik me niet vergis staat 'het land van Amen' op een witte tuinmuur gekalkt in Watou, het poëziedorp in Vlaanderen.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 19 aug 2005 09:22 am
Tom Lanoye voert hem op in zijn boek "kartonnen dozen" (staat nog altijd op mijn lijstje) met de naam Mussolini (omdat er enige fysieke gelijkenis was).
enkele links
http://www.ned.univie.ac.at/lic/autor.a ... ut_id;726/
http://users.pandora.be/louis.jacobs/Vanwilderode.html
Groetjes. Tiba.
Tom Lanoye voert hem op in zijn boek "kartonnen dozen" (staat nog altijd op mijn lijstje) met de naam Mussolini (omdat er enige fysieke gelijkenis was).
enkele links
http://www.ned.univie.ac.at/lic/autor.a ... ut_id;726/
http://users.pandora.be/louis.jacobs/Vanwilderode.html
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 19 aug 2005 10:26 am
Epidauros
De zee ligt in de nacht gelijk blauw goud
boven een kim van groen. Ik hoor haar slagen
van ver met intervallen aangedragen
door zachte wind zonder muziek of zout.
Op de orcheistra staan de vijftien pal
in hun cocon van purperen gewaden.
Antigone draagt trots haar ongenade
en Kreoon is een vorst, - tot vóór zijn val.
De zee is op de einder van ivoor
met strelingen van maanlicht stilgevallen.
In het theater waden duizendtallen
de wateren van het verleden door.
Anton van Wilderode
Uit: Volledig dichtwerk,
Lannoo 1999
Dettie
Epidauros
De zee ligt in de nacht gelijk blauw goud
boven een kim van groen. Ik hoor haar slagen
van ver met intervallen aangedragen
door zachte wind zonder muziek of zout.
Op de orcheistra staan de vijftien pal
in hun cocon van purperen gewaden.
Antigone draagt trots haar ongenade
en Kreoon is een vorst, - tot vóór zijn val.
De zee is op de einder van ivoor
met strelingen van maanlicht stilgevallen.
In het theater waden duizendtallen
de wateren van het verleden door.
Anton van Wilderode
Uit: Volledig dichtwerk,
Lannoo 1999
Dettie
Geplaatst: 08 feb 2006 04:54 pm
hier een prachtige site van Anton van Wilderode
http://users.pandora.be/antonvanwilderode/
Groetjes. Tiba.
hier een prachtige site van Anton van Wilderode
http://users.pandora.be/antonvanwilderode/
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 02 mrt 2006 12:07 am
Bij avondschemer is hij uitgedragen
haastig en stil als werd hij weggeroofd;
de zachtste klok snikte driemaal gedoofd
alsof driemaal een deur dichtviel met doffe slagen.
Achter zijn uitvaart staan de zuivere dagen
des zomers puilende van groen gereed
om met zacht gras, traag als het menselijk leed,
de plek te dempen die zijn naam zal dragen.
Anton van Wilderode
uit: "zachtjes, mijn zoon ligt hier",
facet, 1988
Tiba.
Bij avondschemer is hij uitgedragen
haastig en stil als werd hij weggeroofd;
de zachtste klok snikte driemaal gedoofd
alsof driemaal een deur dichtviel met doffe slagen.
Achter zijn uitvaart staan de zuivere dagen
des zomers puilende van groen gereed
om met zacht gras, traag als het menselijk leed,
de plek te dempen die zijn naam zal dragen.
Anton van Wilderode
uit: "zachtjes, mijn zoon ligt hier",
facet, 1988
Tiba.
Geplaatst: 02 mrt 2006 12:13 am
De bundel "zachtjes, mijn zoon ligt hier", heb ik onlangs op de kop kunnen tikken, een dunne bundel met een twintig gedichten.
Er staan heel mooie, verstilde gedichten in. Het is alsof de priester-dichter het leed van alle vaders en moeders die een kind verloren een eind mee wil dragen.
Heel mooi.
Groetjes. Tiba.
De bundel "zachtjes, mijn zoon ligt hier", heb ik onlangs op de kop kunnen tikken, een dunne bundel met een twintig gedichten.
Er staan heel mooie, verstilde gedichten in. Het is alsof de priester-dichter het leed van alle vaders en moeders die een kind verloren een eind mee wil dragen.
Heel mooi.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 15 mrt 2006 01:44 pm
De akker
Ik zal die zondagmiddag met mijn vader
op wandel door het land niet licht vergeten
al is het vijftig jaar en méér geleden,
zo dicht bij hem als bijna nooit meer later.
Wij kwamen bij een akkerstuk, door bossen
die aan vier kanten stonden, ingesloten, –
door varens een verwoestend spoor gestoten
dan verend verder over vedermossen.
Wij vonden er een hof. Het hoge koren
met ritselingen rijpgestookt van boven
stond in de palle juli onbewogen
tegen mijn open ogen en mijn oren.
Ik zág niets anders, hóórde niets dan droge
verdorde zoemgeluiden van insecten
onzichtbaar kevertjes en rode plekken
papavers door veel bijen aangevlogen.
Een wereld die bestond en aan den lijve
ervaarbaar vaderlijk, een nieuwe aarde
met ademing en aanvangen van klaarte
waarin ik wilde blijven en verblijven.
Anton van Wilderode
Uit: Daar is maar één land dat mijn land kan zijn
Tielt Lannoo 1983
Dettie
De akker
Ik zal die zondagmiddag met mijn vader
op wandel door het land niet licht vergeten
al is het vijftig jaar en méér geleden,
zo dicht bij hem als bijna nooit meer later.
Wij kwamen bij een akkerstuk, door bossen
die aan vier kanten stonden, ingesloten, –
door varens een verwoestend spoor gestoten
dan verend verder over vedermossen.
Wij vonden er een hof. Het hoge koren
met ritselingen rijpgestookt van boven
stond in de palle juli onbewogen
tegen mijn open ogen en mijn oren.
Ik zág niets anders, hóórde niets dan droge
verdorde zoemgeluiden van insecten
onzichtbaar kevertjes en rode plekken
papavers door veel bijen aangevlogen.
Een wereld die bestond en aan den lijve
ervaarbaar vaderlijk, een nieuwe aarde
met ademing en aanvangen van klaarte
waarin ik wilde blijven en verblijven.
Anton van Wilderode
Uit: Daar is maar één land dat mijn land kan zijn
Tielt Lannoo 1983
Dettie
Geplaatst: 15 mrt 2006 01:53 pm
Aandachtig
De vogelen verzamelen zonder tal.
Het bos wordt grijs, het water diep en zuiver.
Ik ben een eenzaam man die huivert
van heimwee, in de duizelende bladerval.
Anton van Wilderode
Uit: De moerbeitoppen ruischten
Antwerpen: De Nederlandsche Boekhandel 1943
Een mooi klein maar fijn gedicht.
De melancholie en de herfst, het blijkt echt bij elkaar te horen.
Dettie
Aandachtig
De vogelen verzamelen zonder tal.
Het bos wordt grijs, het water diep en zuiver.
Ik ben een eenzaam man die huivert
van heimwee, in de duizelende bladerval.
Anton van Wilderode
Uit: De moerbeitoppen ruischten
Antwerpen: De Nederlandsche Boekhandel 1943
Een mooi klein maar fijn gedicht.
De melancholie en de herfst, het blijkt echt bij elkaar te horen.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten