* Anton van Wilderode (ja)

Van José Ángel Valente t/m Driek van Wissen
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:16

Geplaatst: 22 mrt 2006 11:55 pm

Een wereld die bestond en aan den lijve
ervaarbaar vaderlijk



Ik denk dat dit de essentie is van dit mooie gedicht.

"Aandachtig" is inderdaad een schitterend gedicht.

Groetjes. Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:17

Geplaatst: 23 mrt 2006 07:41 am

De akker straalt zoveel vrede uit, zo'n rust. Je ziet de jongen met zijn vader de natuur ontdekken.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:18

Geplaatst: 30 mrt 2006 09:54 pm

In Flanders Fields

In Flanders Fields staan de papavers rood
onder het zwart gelid der houten kruisen.
De leeuwerik vliegt tegen vuur en dood
gevederd in de hemel van Diksmuide
en zaait zijn lied tussen schrapnels en schroot.
Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden
nog levenden die liefhadden en streden
voor dat schoon land waarvan wij zonen waren.
Nu liggen wij alleen in Vlaanderens aarde,
in Flanders Fields!

In Flanders Fields staan de papavers rood
tegen de grijze schilden van de zerken.
De wind waait als een boom boven het groot
landschap tussen Langemark en Klerken
dat zich beschermt gelijk een moederschoot.
Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden
nog levenden met leuzen en gebeden
voor dat schoon land waarvan wij zonen waren.
Nu liggen wij voorgoed in Vlaanderens aarde,
in Flanders Fields!

In Flanders Fields staan de papavers rood
als roest gespat over verminkte graven.
De blauwvoet met zijn zuivere vleugels stoot
tegen de hiërogliefen van de namen ,
de regen leest de zwarte letters bloot.
Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden
nog levenden almachtig aangetreden
voor dat schoon land waarvan wij zonen waren.
Nu liggen wij doodstil in Vlaanderens aarde,
in Flanders Fields!

Anton Van Wilderode
naar John Mc Crae
uit: zachtjes, mijn zoon ligt hier,
Facet 1988

Denerik

Uit het item "gedichten over oorlog" ook even hier geplaatst Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:19

Geplaatst: 04 mei 2006 06:00 pm

Het land der mensen

Ik lig in een landschap van heuvels alleen
met bloemen en water en gras;
de tijd liet me los en liep ijlings heen,
nu ben ik een mosbed, een zwervende steen
of een vlijmscherpe splinter van glas.

Het water beneden maalt binnen zijn boord,
de bloem legt haar bloemenhart bloot;
als de wind herbegint is het grasvlak gestoord
met een snelle golf die vloeit blinkende voort
als de voorgolf, ineens, van de dood.

Met de laatste mens is het laatste gesprek
op het zwijgen der dingen gestrand;
nattuur graaft zich onder herfstelijk dek,
de bomen staan naakt met een twijgenhek
voor een zeekim van zilver en zand.

Ik lig in de schoot van de heuvels alleen
en het licht van de zomer verdooft;
het water spoelt koud op zijn bodem van steen
en mijn hart, als van hoorn of elpenbeen,
stuwt zijn laatste bloed naar mijn hoofd.

Anton van Wilderode
uit: Het land der mensen,
Antwerpen: De Nederlandsche Boekhandel 1952

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:19

Geplaatst: 05 mei 2006 05:33 pm

En Anton van Wilderode staat eindelijkop de site.

Klik hier http://www.poezie-leestafel.info/anton-van-wilderode

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:20

Geplaatst: 05 mei 2006 07:54 pm

Heel mooi is dit, Dettie, als je de gedichten zo samen ziet!

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:21

Geplaatst: 05 mei 2006 07:57 pm

Ik lig in een landschap van heuvels alleen
met bloemen en water en gras;
de tijd liet me los en liep ijlings heen,
nu ben ik een mosbed, een zwervende steen
of een vlijmscherpe splinter van glas.


Hoe mooi is deze eerste strofe.
de ik-persoon die zich volledig vereenzelvigt met de aarde.
Prachtig verwoord hier.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:21

Geplaatst: 03 jul 2006 01:42 pm

Vaas uit Attika

Ik lag zo lang in uw barmhartig bed,
aarde van Attika. Ik lag verzadigd
binnen de gladde rondheid van mijn vormen
nog vol herinneringen aan het parfum van bloemen,
aan spitse vingers om mijn hals gesloten.

De zwarte strijder is nog niet gestorven,
hij staat nog recht met opgeheven armen
maar zonder wapen zonder tegenstander.


Anton van Wilderode
uit: Volledig dichtwerk,
Lannoo, Tielt 1999

Tiba.

Dit gedicht uit het thema "gedichten over archeologie" ook hier even geplaatst. Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:22

Geplaatst: 05 jul 2006 09:19 am

Muntstuk met uil

De ronde bolle ogen onbeweeglijk,
de spitse bek gesloten bijna innig
de veren vol nog van een suizend vliegen
onder de zilvermist van de olijven.

Een kleine munt die in mijn handpalm ademt.


Anton van Wilderode
uit: Volledig dichtwerk,
Lannoo 1999

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:22

Geplaatst: 12 sep 2006 02:25 pm

EN

En, langs het atrium der Vestalinnen
en op de Via Appia Antica gaan
en onder Titus- en Augustusbogen
en voor de David van Bernini staan,

en uit het Pantheon de mussen horen,
en in de buurt de kuil der katten zien,
en door de parken van Maecenas lopen,
en naar de graven der Horatii,

en zitten in de kerk van San Clemente,
en bij de echo's van een springfontein,
en luisteren naar de blinkende Najaden,
en in een kloostertuin gelukkig zijn,

en door Rome zonder tijd bewegen,
en als een pelgrim in de warme nacht,
en in de kokers van het Colosseum kijken.
En leven in een staat van overmacht.


Anton van Wilderode
uit: Volledig dichtwerk,
Lannoo, Tielt 1999

Tiba.

UIt het thema "gedichten over Italië" ook hier geplaatst. Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:23

Geplaatst: 12 sep 2006 02:52 pm

Dit is hier wel goed gevonden: iedere regel begint met "en".
De overvloed in Rome is zo groot, de dichter wordt erdoor overweldigd; hij weet niet waar eerst kijken: dat, én dat, én dat nog, én ook nog dat.... met op het einde: "een staat van overmacht".

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:24

Geplaatst: 29 dec 2006 10:26 am

De laatste dagen

en de laatste vragen
van het geleden jaar
staan voor de deur,
de bomen kouder
en de dromen ouder
maar de verwachting
nog vol gloed en kleur
want wij geloven:
het licht van boven
is niet te doven
stelt niet teleur
voor alle vragen
van alle dagen
achter de einder
achter de deur.


Anton van Wilderode (1918-1998)
uit: Op hoop van vrede (1988)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:26

Geplaatst: 09 aug 2007 08:02 pm

Het is een plezier deze gedichten allemaal te herlezen.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:27

Geplaatst: 05 dec 2007 07:24 pm

tiba schreef:

Teder


Teder de dag die nog niet wil beginnen,
een tentenkamp van tule en wit linnen
waarin de zon met vlokjes licht beweegt
gelijk een vis met niets dan zilvervinnen.

Anton van Wilderode
uit: Poedersneeuw. Kwatrijnen, Lannoo 1991



Prachtig toch, zo'n winterse ochtend in de sneeuw.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:28

Geplaatst: 08 dec 2007 01:48 pm


Prachtig toch, zo'n winterse ochtend in de sneeuw.


Is het een winterse ochtend? Ik zag er een zomerse dag in.
De vlokjes zag ik als vlokjes licht.
Maar jij denkt dat de zon de vlokjes sneeuw beschijnt?
vertel, vertel.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:29

Geplaatst: 08 dec 2007 05:36 pm

Dettie schreef:
Prachtig toch, zo'n winterse ochtend in de sneeuw.


Is het een winterse ochtend? Ik zag er een zomerse dag in. De vlokjes zag ik als vlokjes licht. Maar jij denkt dat de zon de vlokjes sneeuw beschijnt? vertel, vertel.

Dettie


Zoals sunlarmo ergens zei, dat, welke betekenis hij ook in zijn gedicht stopte, deze pas ging leven wanneer de teksten gelezen werden, Dettie, zo ook kan ik mij terechtvinden in jouw idee van een zomerse dag. Hieronder enkele van mijn argumenten om toch maar van een winterse ochtend te spreken.

Eerst en vooral heet de bundel "Poedersneeuw.". Toegegeven, ik heb de rest van de bundel nog niet gelezen, dus eigenlijk is dit argument op zich niet echt overtuigend. Wat wel mijn visie ondersteunt, zijn vooral het tweede en derde vers :
een tentenkamp van tule en wit linnen
waarin de zon met vlokjes licht beweegt
Ik zie hierin een sneeuwtapijt, terwijl het sneeuwt. Hierbij interpreteer ik licht wel als gerelateerd aan gewicht, en niet aan de tegenstelling met duisternis. Vlokjes (sneeuw), waar de zon licht mee speelt (de dwarrelende vlokjes).
Teder de dag die nog niet wil beginnen,
kan er op wijzen, dat de dag eerder laat begint. Maar dan ga je er vanuit dat deze vaststelling niet bepaald om middernacht gedaan wordt.
Het enige dat ik niet zo direct hier kan inpassen is
gelijk een vis met niets dan zilvervinnen.
Maar het lijkt mij toch een vrij aardige vergelijking met de zon die weerkaatst op de sneeuw en sneeuwvlokken.

Zoals hierboven reeds aangestipt, ik kan mij best vinden in jouw beeld. Dus voel je niet verplicht mijn interpretatie als enig zaligmakend te beschouwen. Graag had ik jouw argumentatie gelezen.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:30

Geplaatst: 08 dec 2007 06:32 pm

Dettie schreef:

De laatste dagen


en de laatste vragen
van het geleden jaar
staan voor de deur,
de bomen kouder
en de dromen ouder
maar de verwachting
nog vol gloed en kleur
want wij geloven:
het licht van boven
is niet te doven
stelt niet teleur
voor alle vragen
van alle dagen
achter de einder
achter de deur.


Anton van Wilderode (1918-1998)
uit: Op hoop van vrede (1988)


Het is een voorrecht om zoveel hoop te hebben, Dettie. Wat een optimist moet die van Wilderode geweest zijn. Voor de meesten ligt achter de einder wel wat anders te wachten en ze hebben ook meestal geen stok achter de deur. :) Wel een mooi gedicht, hoor!

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:32

Geplaatst: 08 dec 2007 07:17 pm

Rutger schreef:
Graag had ik jouw argumentatie gelezen.



Teder de dag die nog niet wil beginnen,
een tentenkamp van tule en wit linnen
waarin de zon met vlokjes licht beweegt
gelijk een vis met niets dan zilvervinnen.


Bij dit gedicht zie ik letterlijk een kampeerterrein, tentenkamp.
Ik heb er vele maanden doorgebracht en ging vanuit dat 'tentenkamp' naar m'n werk heel vroeg in de ochtend.

Dit is wat ik vaak heel vroeg in die ochtend zag:
De beginnende dag terwijl de nevel van de nacht er nog hangt.
De tule is in dit geval de nevel en het linnen de tenten die je niet helemaal helder ziet vanwege de nevel, alles is nog een beetje dromerig (de dag die nog niet wil beginnen) alles is nog heel stil, rustig, liefelijk (teder)
De zon komt al wel door bij vlagen.
die vlagen zonlicht doen dingen even schitteren, die schitteringen lijken dan op vissen in het water als de zon ze reflecteert (niets dan zilvervinnen)

Misschien is dit veel te realistisch gezien hoor en is het gedicht veel poëtischer bedoeld dan ik het zie. Maar dit is wat het gedicht bij mij oproept.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:32

Geplaatst: 08 dec 2007 07:23 pm

Jouw uitleg is poëtisch genoeg, Dettie. Dit gedicht heet naar mijn bescheiden mening helemaal niets met sneeuw te maken.
Sorry, Rutger

Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:33

Geplaatst: 08 dec 2007 07:40 pm

PieterW schreef:Jouw uitleg is poëtisch genoeg, Dettie. Dit gedicht heet naar mijn bescheiden mening helemaal niets met sneeuw te maken.
Sorry, Rutger

Pieter

Eigenlijk heb ik alleen maar gedaan wat Sartre zegt Pieter :
PieterW schreef:Hoed u voor de literatuur. Je moet noteren wat er bij je opkomt, zonder naar woorden te zoeken.

Dettie's beeld, waarin ook jij je perfect kunt vinden, vind ik even gelijkwaardig. Het is boeiend, te ervaren dat gedichten zo veel verschillende indrukken bij de lezers kunnen oproepen.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:34

Geplaatst: 08 dec 2007 07:45 pm

Het is boeiend, te ervaren dat gedichten zo veel verschillende indrukken bij de lezers kunnen oproepen.


Misschien is dat wel de essentie van poëzie.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:42

Geplaatst: 09 dec 2007 07:46 am

Rutger schreef:
PieterW schreef:Jouw uitleg is poëtisch genoeg, Dettie. Dit gedicht heet naar mijn bescheiden mening helemaal niets met sneeuw te maken.
Sorry, Rutger

Pieter

Eigenlijk heb ik alleen maar gedaan wat Sartre zegt Pieter :
PieterW schreef:Hoed u voor de literatuur. Je moet noteren wat er bij je opkomt, zonder naar woorden te zoeken.

Dettie's beeld, waarin ook jij je perfect kunt vinden, vind ik even gelijkwaardig. Het is boeiend, te ervaren dat gedichten zo veel verschillende indrukken bij de lezers kunnen oproepen.


Dettie schreef ook nog: misschien is dit wel de essentie van poëzie.

Als we hier van uitgaan nemen we aan dat de poëzie alles relativeert.
Jullie hebben voor een deel van de poëzie gelijk, denk ik. Vooral bij de moderne dichters, waaronder de hermetische, maakt het geen bal meer uit welke betekenis je aan een gedicht hecht. Meestal roepen ze een zeer verward gevoel op en heb je geluk als je de woorden, de compositie, de originaliteit of de nu en dan voorkomende humor mooi vindt, zoals bijv. bij Gerrit Komrij. Maar veel dichters schreven en schrijven hun gedichten met een duidelijke en eenduidige betekenis. (Dante, Gezelle, Bloem, Antjie Krog, etc. etc.)
Over het gedicht hierboven kunnen we naar hartelust van mening verschillen, uiteindelijk is het slechts een beschrijving, een beleving en geen mening.

Dank voor jullie commentaar.
En Rutger, ook het aforisme van Sartre moet je natuurlijk een beetje relativeren en op zijn juiste waarde schatten. Volgens mij bedoelt hij alleen maar dat je niet te gekunsteld en te ingewikkeld moet schrijven.
Maar je schrijft natuurlijk niet meteen de woorden op die bij je opkomen, gelukkig niet. Ieder normaal mens heeft een nuttig filter.

Mooie Zondag, Pieter

_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:43

Geplaatst: 09 dec 2007 10:30 am

Dettie schreef ook nog: misschien is dit wel de essentie van poëzie

Ik bedoelde hiermee wat poëzie persoonlijk bij mensen doet Pieter.
Voor mij riep het gedicht van Van Wildenrode dit persoonlijke beeld op, ik was ook nieuwsgierig hoe Rutger het zag. Ik denk dat voor mensen persoonlijk de essentie van poëzie is dat het wat met ze doet en ze het op hun manier, met hun gevoelens ervaren.

Maar ik denk dat analyseren wat anders is.
Ik weet nog te weinig van poëzie om te kunnen zeggen dat ik een gedicht kan analyseren met alles er op en er aan, ik kan alleen maar mijn indrukken geven of proberen op de manier van Grada een gedicht te bekijken.
Maar... ik vind het wel heel boeiend hoe mensen een gedicht zien en langzamerhand te leren hoe je naar een gedicht kan/moet kijken om het te leren analyseren.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:44

Geplaatst: 09 dec 2007 12:43 pm

Niet te bescheiden, Dettie. Als ik vanmiddag tijd heb plaats ik nog een gedicht over hermetische poëzie onder eigen gedichten.

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mar 05, 2009 15:45

Geplaatst: 09 dec 2007 12:59 pm

Dettie schreef:
Dettie schreef ook nog: misschien is dit wel de essentie van poëzie

Ik denk dat voor mensen persoonlijk de essentie van poëzie is dat het wat met ze doet en ze het op hun manier, met hun gevoelens ervaren.

Maar ik denk dat analyseren wat anders is.
Ik weet nog te weinig van poëzie om te kunnen zeggen dat ik een gedicht kan analyseren met alles er op en er aan, ik kan alleen maar mijn indrukken geven of proberen op de manier van Grada een gedicht te bekijken.
Maar... ik vind het wel heel boeiend hoe mensen een gedicht zien en langzamerhand te leren hoe je naar een gedicht kan/moet kijken om het te leren analyseren.

Dettie


Jij doet het alvast niet slecht Dettie. Analyseren is, zoals je zegt, nog wat anders. Maar je eigen indrukken vormen hierbij toch al een goede basis.

Deze kleine discussie over een kwatrijn vond ik trouwens leerrijk.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje


Terug naar “Gedichten U-V-W”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten