Robert Verhoeven (ja)

Van José Ángel Valente t/m Driek van Wissen
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Robert Verhoeven (ja)

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:28

Leestafel heeft toestemming van Robert Verhoeven om zijn gedichten te plaatsen.

Enkele gedichten staan op de site, zie

http://www.poezie-leestafel.info/robert-verhoeven

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:28

Geplaatst: 01 dec 2006 11:09 am

Alweer een bijzondere dichter op de dichter uitgelicht pagina.
Tekenaar, schilder, dichter, schrijver.

De zinnen is het boek van Robert Verhoeven, waarvan vandaag het verslag geplaatst wordt.

Ik wens julie veel genoegen met zijn gedichten

http://www.poezie-leestafel.info/robert-verhoeven

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:29

Geplaatst: 02 dec 2006 02:17 pm

Al even vluchtig de gedichten bekeken.
Ziet er speciaal uit!

Volgend week heb ik meer tijd.
Dan kom ik erop terug.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:29

Geplaatst: 04 dec 2006 08:26 am

De kruin van de kastanje

De kruin van de kastanje
vangt het laatste zonlicht.

De kaarsen in de boom staan de Anne Frank
van alle tijden te ontmoeten.

De vensters van alle achterhuizen kennen de bomen
die allen aan de achterkamers toebehoren. Inclusief

de vogels die de kinderkamers binnenzingen

die stilte in altijd dat licht, in altijd dat luisteren

altijd een kussen met een kinderhoofd

in het lange laat op blijf licht
van de volwassenen.

© Robert Verhoeven

Ben erg benieuwd wat jullie hier van vinden.

Bernadet

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:30

Geplaatst: 06 dec 2006 09:18 am

De vensters van alle achterhuizen kennen de bomen
die allen aan de achterkamers toebehoren. Inclusief

de vogels die de kinderkamers binnenzingen



Mooi. De bomen die aan alle achterkamers toebehoren.

Bernadet

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:31

Geplaatst: 06 dec 2006 06:46 pm

die stilte in altijd dat licht, in altijd dat luisteren

altijd een kussen met een kinderhoofd

in het lange laat op blijf licht
van de volwassenen.


vind ik ook heel mooi gezegd.
Ik zit nog te kijken naar het standpunt van waaruit alles bekeken wordt, merkwaardig toch, ik denk even luidop:

- eerst: algemeen beschrijvend: een boom in het zonlicht,
- dan een detail: de kaarsen in de boom... maar die doen iets, die wachten op de ontmoeting met iemand --> je kruipt als het ware mee in de boom en kijkt rondom je, dus vanuit het standpunt van de boom
- dan verandert het perspectief: de vensters van de achterkamer kijken naar de boom (je kijkt mee), die wordt bekeken en is vertrouwd aan wie erdoor kijkt (is wel goed gevonden, dat veranderen van perspectief), zo vertrouwd dat ze bij de achterkamers horen.
De blik gaat vanuit de vensters naar de vogels in de bomen, maar keert dan terug want: vogels die de kinderkamers binnenzingen
en dan een mooie beschrijving van de kamers binnen

die stilte in altijd dat licht, in altijd dat luisteren

slaat dit op het kind dat nog wakker is in bed en ligt te luisteren terwijl het licht van de volwassenen nog brandt? Zo begrijp ik het toch.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:31

Geplaatst: 06 dec 2006 08:38 pm

Fragment

midden in de nacht
stond de jongen
alleen met de afwas
onder de douche
’s avonds veranderde
de keuken tijdens
de afwas altijd
in zijn nachtclubje
maar ditmaal had ’t hem
ontbroken aan tijd
zodoende had hij
z’n activiteiten
samengebracht
de afwas, hijzelf
en op de toiletpot
buiten het gespetter, de
radio. Nu was
zijn nachtclubje
daar in die
minuscule
doucheruimte,
hij zong, hij danste
en er was geen ruimte
maar hij zong dan ook dat er
geen ruimte
was
en danste dat
en schonk de
wijn van onuit
gedronken glazen

in een glas
en dronk en zong in
1 teug
en toen
brak er glas
onder z’n voet
en auu, auuu
vulde de douche
hij hinkte ‘t
gangetje op en wikkelde
de droogdoek
om z’n voet

na het stelpen
bekeek hij de
wond en haalde
er nog wat glas
uit
en verbond zichzelf
nu zorgvuldig, met gaas en pleisters
uit een
trommeltje

met zijn handen onder
z’n hoofd op
z’n kussen en z’n
gewonde voet
op een stapeltje kussens
lag hij op z’n brits
hij keek naar buiten, de nacht
in, een boom in,
en de verlichte
vensters
erachter
boven lag z’n vriendin
hoogzwanger
als hij, enkele
weken verwijderd
van hun kindje

Ik heb dit ook even gecopieerd van de site.
Ik weet niet goed wat ik ermee moet aanvangen.
Waarschijnlijk is dit niet als gedicht bedoeld?

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:32

Geplaatst: 06 dec 2006 09:56 pm

Ja het is wel een gedicht, alles wat daar op staat zijn gedichten uit de bundel
als een god die nog geen godsdienst kent, ontmoet het licht de jongen

Je kan de gedichten hier beluisteren http://www.voorlezer.net/html/verhoeven.html

Bernadet

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:32

Geplaatst: 07 dec 2006 12:32 am

Oeps, de luidsprekers van mijn pc zijn nog altijd niet geïnstalleerd (bewust), een erfenis van mijn vorige computer: ik schrok me altijd rot als ik die aanzette, van het onverwachts geluid...heb ik toen ooit stiller gezet (nadien was er geen kik meer uit te krijgen), maar het was wel een hemelse stilte. Houd ik nog even zo.

Ik kom later nog terug op de gedichten van Verhoeven, al kan ik nu al zeggen dat 'De kruin van de kastanje' me meer aanspreekt dan het fragment hierboven. Daarover later meer.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:33

Geplaatst: 07 dec 2006 12:21 pm

Ik vind dit meer een "tekst" dan een gedicht.
Beetje absurde trekjes erin volgens mij, bevalt me wel.
Maar voor een echt gedicht lijkt het me te veel uitgesponnen, vandaar dat ik dacht dat het een verbindingstekst of zoiets was, al heb ik in laatste bloemlezingen gemerkt dat het een trend is langere, meer verhalende gedichten te maken.
Misschien moet ik er aan wennen.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:33

Geplaatst: 09 dec 2006 06:07 pm

Persoonlijk spreekt het mij niet zo aan deze poëzie...

Leni

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:34

Geplaatst: 09 dec 2006 09:16 pm

Alleen te voet te bevatten

Alleen te voet te bevatten
Gent
De meisjes daar, …
alleen
met vingertoppen

Stegen
ertussen

Haar aarzelen
treft etalages,
Om
in, …
en, … stil, … te houden
Afstand te verkorten
Tot hij voor dezelfde boekenetalage
Waar zij besluit naar binnen te gaan
Soortgelijke interesse volgt
Zijn vingers bladeren
Naast haar handen
Door een boek
Van dezelfde stapel
Dan legt zij neer voor hem terug en neemt een ander
En wel zo dat hij de inzage heeft
Waarvan zij weet
Vervolgens zijn zij weer in stilstand naast elkaar
Al die tijd elkaar totaal niet in de gaten hebbend
Haar heup raakt nu de zijne
Dan is hij nu aan de beurt met net iets verder in de taal die zij kozen
te gaan en hij reikt over haar schouder naar een boek bovenaan
Waarbij hij even duidelijk in articulatie
Pal tegen haar aan



Haar aangename tegendruk
Vertaalt
In niet van wijken
Slechts van reiken weten,
naar dat boek daar bovenaan
En hoe hoe is dit verhaal verder gegaan
Van het afstand korten in het elkaar niet weten
Terwijl bij beiden alles vervuld is van 1 ding
Ik kan u vertellen
Hun vingertoppen hebben elkaar gevonden
Nog in die boekwinkel
Toen zij daar na een kwartier
Nog stonden
Toen ze niet langer ontkennen konden
Schoten ze in de lach
Zij: ‘voetje maken?’
Zij vouwde haar handen voor haar schoot en hij plaatste
Zijn voet want had zijn veter in 1
Gebaar ontknoopt,
zijn schoen uitgedaan,
zij droeg hem op handen
en met zijn aangedaanheid
ruim bebroekt
voor haar onontkoombaar gezicht
heeft hij op de juiste plank een boek
god mag weten welk
er uit gelicht,…
de aangedaanheid van mensen laat zich
als zij er op ingaan
lezen als een gedicht,
het is een taal om in te wonen
stille daden
voor de taallozen
die toch wel verstaan
en daar mee om weten te gaan
bevat een wereld vol ontmoetingen,….
Fijn te weten
tussen een wereld vol begroetingen
zonder

© Robert Verhoeven

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:34

Geplaatst: 09 dec 2006 09:18 pm

Dit gedicht van de site gecopieerd.
Nog enkele malen herlezen.
Ik kom erop terug.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:35

Geplaatst: 18 dec 2006 10:31 pm

Het gedicht "alleen te voet te bevatten" heeft wel een leuk gegeven.
De ontmoeting tussen de jongen en het meisje in een boekenwinkel, en hoe ze nader tot elkaar komen, de anecdote van de voet.

Toch staan hierin ook zinnen die meer proza zijn dan poëzie, voor mij werkt dat storend;
een voorbeeld:


Tot hij voor dezelfde boekenetalage
Waar zij besluit naar binnen te gaan
Soortgelijke interesse volgt



en:


Vervolgens zijn zij weer in stilstand naast elkaar
Al die tijd elkaar totaal niet in de gaten hebbend



Ik vraag me af wat jullie daarvan vinden.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:36

Geplaatst: 19 dec 2006 04:34 pm

Een eerste reactie op "alleen te voet te bevatten"

De beginzin is prachtig


Alleen te voet te bevatten
Gent
De meisjes daar, …



en bijvoorbeeld


Al die tijd elkaar totaal niet in de gaten hebbend



Ik zie het helemaal voor me.. zie jij mij, dan zie ik jou, en dan doe ik per ongeluk dit....etc. etc .
erg herkenbaar.
en erg mooi beschreven..


Toch staan hierin ook zinnen die meer proza zijn dan poëzie,



ik snap jouw vraag wel Tiba..het is misschien ook wel meer proza dan poezie,
maar ik vind het persoonlijk niet storend, ik houd wel van die "beschrijvende gedichten",
omdat ze de situatie bijna letterlijk beschrijven , doorgaans in erg mooie taal,zodat ik het bijna als een film voor mijn ogen zie


Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:36

Geplaatst: 19 dec 2006 04:41 pm

Haar aangename tegendruk
Vertaalt
In niet van wijken
Slechts van reiken weten


Vind ik ook mooi!

het is een taal om in te wonen
stille daden
voor de taallozen
die toch wel verstaan
en daar mee om weten te gaan


Ja ik vind het wel een mooi gedicht.
Ik vind juist die afwisseling in poëtisch en stukjes bijna proza wel apart.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:37

Geplaatst: 19 dec 2006 06:43 pm

Dettie schrijft:

Haar aangename tegendruk
Vertaalt
In niet van wijken
Slechts van reiken weten


Vind ik ook mooi!

het is een taal om in te wonen
stille daden
voor de taallozen
die toch wel verstaan
en daar mee om weten te gaan



Ja, dit vind ik ook de mooiste stukjes, Dettie,
en ook het begin (de eerste strofe) met de woordspeling
alleen te voet te bevatten en dan de overgang naar vingertoppen...

voor mij mocht het hele gedicht zo :D .

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:38

Geplaatst: 03 jan 2007 03:45 pm

GERUISLOOS WORDEN SCHELPEN AAN ONZE VOETEN NEERGELEGD

De storm buldert
Geruisloos worden schelpen
aan onze voeten, neergelegd
De jaarwisseling spat stom uiteen
Geluidloos achter een oorverdovend stil vuurwerk
Van openscheurende wolken, uiteengereten verstilt langs drijvend
Langs het razen
Van adem inhoudende hemelen
Stiller dan ooit
De kust donker beukend
En wij, nietig
neu.kend
op een vlot
opgetild, neergekwakt
glimmend lijvend, naar god nijgend
die ons streelt met bliksemflitsen
donderslagen
ons laat schateren
als een vader
op zijn spierbal zijn kind,

wanneer de wind gaat liggen
ik mezelf en haar weervind
aangetroffen, aangespoeld
lees ik de tekst van mijn hand in het strand

en ons laken, drijft onnavolgbaar wit
in zwart oneindig deinen

enfin, we lopen terug, en zien gewoon konijnen
ook ons huis is niets mee aan de hand
een afwas tot de rand, dat wel
we pakken aan
en zetten koffie

in de container
waar ik de vuilniszak deponeer
kijkt de gisteren
daar ook in geworpen tv
ons stralend aan
een snoer liet haar de nacht lang
onafgebroken kleuren braken

met 1 nagel gebaar
krijs ik de vuilniszak open
hij bloed het vuil
over dit licht
dan klap ik de container dicht
---------

Robert Verhoeven

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mar 04, 2009 11:40

Geplaatst: 03 jan 2007 06:57 pm

En wij, nietig
neu.kend
op een vlot
opgetild, neergekwakt
glimmend lijvend, naar god nijgend
die ons streelt met bliksemflitsen
donderslagen
ons laat schateren
als een vader
op zijn spierbal zijn kind,


Dit is een mooi gedeelte!


wanneer de wind gaat liggen
ik mezelf en haar weervind
aangetroffen, aangespoeld
lees ik de tekst van mijn hand in het strand

en ons laken, drijft onnavolgbaar wit
in zwart oneindig deinen



Ook dit is mooi


kijkt de gisteren
daar ook in geworpen tv



maar dit niet meer (opstapeling van daar-ook)


enfin, we lopen terug, en zien gewoon konijnen

we pakken aan
en zetten koffie



en dit is gewoon proza


dan klap ik de container dicht



En dit is dan weer een goed einde.

Zomaar mijn mening hoor.

Groetjes. Tiba.


Terug naar “Gedichten U-V-W”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten