* Willem Wilmink (nee)
* Willem Wilmink (nee)
Leestafel heeft toestemming van de erven Wilmink voor de gedichten die op de site staan, zie
http://www.poezie-leestafel.info/willem-wilmink
Er mogen dus niet méér gedichten bij geplaatst worden.
Dettie
http://www.poezie-leestafel.info/willem-wilmink
Er mogen dus niet méér gedichten bij geplaatst worden.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Ma Mar 02, 2009 14:37, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 18 sep 2004 02:43 pm
Allerzielen
Soms loopt er door een drukke straat
ineens een oude kameraad
of reisgenoot.
Je weet zodra je hem begroet:
het kan niet dat ik hem ontmoet,
want hij is dood.
Eerst ben je nog een tijd verbaasd
omdat die levende toch haast
die dode was.
Heb je de zaak dan afgedaan,
dan komt er weer zo'n dode aan,
met flinke pas.
Thuis van het dodencarnaval
zie je de spiegel in de hal,
je schrik is groot:
die man daar in het spiegelglas,
met die bekende regenjas,
was die niet dood?
Willem Wilmink
uit: Ernstig genoeg,
Liedjes en gedichten vanaf 1986,
Bert Bakker Amsterdam 1995
Lizzy
Allerzielen
Soms loopt er door een drukke straat
ineens een oude kameraad
of reisgenoot.
Je weet zodra je hem begroet:
het kan niet dat ik hem ontmoet,
want hij is dood.
Eerst ben je nog een tijd verbaasd
omdat die levende toch haast
die dode was.
Heb je de zaak dan afgedaan,
dan komt er weer zo'n dode aan,
met flinke pas.
Thuis van het dodencarnaval
zie je de spiegel in de hal,
je schrik is groot:
die man daar in het spiegelglas,
met die bekende regenjas,
was die niet dood?
Willem Wilmink
uit: Ernstig genoeg,
Liedjes en gedichten vanaf 1986,
Bert Bakker Amsterdam 1995
Lizzy
Geplaatst: 18 sep 2004 02:44 pm
Vader
vader kocht ooit
een verzameld werk
een bundel gedichten
van degelijk merk
bij wat hij mooi vond
zette hij strepen
een enkele keer
een uitroepteken
bij tijd en wijle
herlees ik die
zeer summiere
biografie
in een code
van strepen en stippen
steeg het water
hem naar de lippen
Willem Wilmink
uit: Goejanverwellesluis, korenschoven, liedjes en gedichten
Amsterdam : de Arbeiderspers, 1971
Vader
vader kocht ooit
een verzameld werk
een bundel gedichten
van degelijk merk
bij wat hij mooi vond
zette hij strepen
een enkele keer
een uitroepteken
bij tijd en wijle
herlees ik die
zeer summiere
biografie
in een code
van strepen en stippen
steeg het water
hem naar de lippen
Willem Wilmink
uit: Goejanverwellesluis, korenschoven, liedjes en gedichten
Amsterdam : de Arbeiderspers, 1971
Geplaatst: 19 sep 2004 11:55 am
In "Mijn middeleeuwen schrijft Wilmink over het
gastenboek van Charles d' Orléans.
Bezoekers moesten een ballade schrijven met de
beginregel 'Ik stierf van dorst in 't zicht van stromend
water'. Daarna moesten nog meer van zulke tegengestelde
regels komen. Dit is de 'eigen' versie van Wilmink.
Ik stierf van dorst in 't zicht van stromend water
Ik stierf van dorst in 't zicht van stromend water
en dronk daarna te veel in de woestijn.
Dat was het einde, het begin kwam later.
Soms kort de tijd de afstand tot die pijn,
maar dan kan ik in treurnis vrolijk zijn,
zoals in 't najaar 't voorjaar herbegint,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.
Ik stel geen prijs op wat wordt aangeprezen,
ik stel mij pas echt open als ik dicht,
hoe meer ik lees, hoe meer ik nog moet lezen,
al wat ik nader raakt steeds meer uit zicht,
hoe dichterbj, hoe verder weg het ligt,
ik zoek altijd wat anders dan ik vind,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.
Ik kan niet ernstig zijn dan door te spelen,
ik spreek de waarheid als ik me vergis,
niet bang alleen, maar eenzaam tussen velen,
vol doodsgedachten als er bruiloft is,
vol levensvreugde bij een dodenmis
en een verliezer ziende in wie wint,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.
Prins, wat ik dicht, is als een oud verhaal,
dat nieuwer wordt, hoe meer ik het herhaal.
Ik ben de man die nooit iets nieuws verzint,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.
Willem Wilmink
Uit: Mijn Middeleeuwen
Amsterdam : Bert Bakker, 1998.
Lizzy
In "Mijn middeleeuwen schrijft Wilmink over het
gastenboek van Charles d' Orléans.
Bezoekers moesten een ballade schrijven met de
beginregel 'Ik stierf van dorst in 't zicht van stromend
water'. Daarna moesten nog meer van zulke tegengestelde
regels komen. Dit is de 'eigen' versie van Wilmink.
Ik stierf van dorst in 't zicht van stromend water
Ik stierf van dorst in 't zicht van stromend water
en dronk daarna te veel in de woestijn.
Dat was het einde, het begin kwam later.
Soms kort de tijd de afstand tot die pijn,
maar dan kan ik in treurnis vrolijk zijn,
zoals in 't najaar 't voorjaar herbegint,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.
Ik stel geen prijs op wat wordt aangeprezen,
ik stel mij pas echt open als ik dicht,
hoe meer ik lees, hoe meer ik nog moet lezen,
al wat ik nader raakt steeds meer uit zicht,
hoe dichterbj, hoe verder weg het ligt,
ik zoek altijd wat anders dan ik vind,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.
Ik kan niet ernstig zijn dan door te spelen,
ik spreek de waarheid als ik me vergis,
niet bang alleen, maar eenzaam tussen velen,
vol doodsgedachten als er bruiloft is,
vol levensvreugde bij een dodenmis
en een verliezer ziende in wie wint,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.
Prins, wat ik dicht, is als een oud verhaal,
dat nieuwer wordt, hoe meer ik het herhaal.
Ik ben de man die nooit iets nieuws verzint,
bij 't ouder worden jonger dan als kind.
Willem Wilmink
Uit: Mijn Middeleeuwen
Amsterdam : Bert Bakker, 1998.
Lizzy
Geplaatst: 19 sep 2004 11:59 am
Ik vind dit echt een prachtig gedicht Lizzy!
Wat een verschillende soort gedichten schreef hij.
hoe meer ik lees, hoe meer ik nog moet lezen,
al wat ik nader raakt steeds meer uit zicht,
Prachtig!
Hij staat op de site Lizzy
http://www.poezie-leestafel.info/willem-wilmink
Dettie
Ik vind dit echt een prachtig gedicht Lizzy!
Wat een verschillende soort gedichten schreef hij.
hoe meer ik lees, hoe meer ik nog moet lezen,
al wat ik nader raakt steeds meer uit zicht,
Prachtig!
Hij staat op de site Lizzy
http://www.poezie-leestafel.info/willem-wilmink
Dettie
Geplaatst: 19 sep 2004 08:57 pm
Ik zou me graag bij jullie aansluiten, maar dat zou niet oprecht zijn. Prachtig vind ik dit niet. Er zitten mooie ideeën in en het is een spel met tegenstellingen... ik weet niet echt waaraan het ligt, misschien omdat het rijmt, want dat is niet echt mijn ding. Anderzijds zijn er wel rijmende gedichten die ik mooi vind (Mei van Gorter bv., we hadden het erover in de chat.). Misschien moet ik dit meer leren appreciëren?
Groetjes. Tiba.
Ik zou me graag bij jullie aansluiten, maar dat zou niet oprecht zijn. Prachtig vind ik dit niet. Er zitten mooie ideeën in en het is een spel met tegenstellingen... ik weet niet echt waaraan het ligt, misschien omdat het rijmt, want dat is niet echt mijn ding. Anderzijds zijn er wel rijmende gedichten die ik mooi vind (Mei van Gorter bv., we hadden het erover in de chat.). Misschien moet ik dit meer leren appreciëren?
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 20 sep 2004 08:14 pm
Het is ook een taalspel. Maar ik ben het met Dettie eens. Het is een mooi gedicht, misschien wel omdat het rijmt. Maar dat is mijn persoonlijke mening. In dit geval gaat het mij om wat hij met de taal en de betekenis daarvan doet. Het is dichten op een hoog plan.
Lizzy
Het is ook een taalspel. Maar ik ben het met Dettie eens. Het is een mooi gedicht, misschien wel omdat het rijmt. Maar dat is mijn persoonlijke mening. In dit geval gaat het mij om wat hij met de taal en de betekenis daarvan doet. Het is dichten op een hoog plan.
Lizzy
Geplaatst: 20 sep 2004 08:23 pm
Hamert hij de tegenstellingen er niet wat fel in?
Het zijn inderdaad dingen die al zoveel gezegd zijn, dus niet nieuw zoals hijzelf zegt, vaak op een subtielere manier.
Nee, bij nogmaals herlezen vind ik het te veel van hetzelfde.
Overigens vind ik de laatste strofe wél mooi.
Groetjes Tiba.
Hamert hij de tegenstellingen er niet wat fel in?
Het zijn inderdaad dingen die al zoveel gezegd zijn, dus niet nieuw zoals hijzelf zegt, vaak op een subtielere manier.
Nee, bij nogmaals herlezen vind ik het te veel van hetzelfde.
Overigens vind ik de laatste strofe wél mooi.
Groetjes Tiba.
Geplaatst: 21 sep 2004 09:37 am
Soms kort de tijd de afstand tot die pijn,
Platgezegd: Tijd heelt alle wonden, Na verloop van tijd slijt het verdriet,
de pijn.
bij 't ouder worden jonger dan als kind. dementeren
al wat ik nader raakt steeds meer uit zicht,
hoe dichterbij, hoe verder weg het ligt,
Hoe meer je probeert te begrijpen, in te zien, te leren, hoe meer je beseft dat je nog zo weinig weet
niet bang alleen, maar eenzaam tussen velen,
Wie kent het niet!
vol levensvreugde bij een dodenmis
Het intense gevoel dat je LEEFT als iemand begraven wordt.
en een verliezer ziende in wie wint,
Bijvoorbeeld iemand die rijk is geworden (winner) maar totaal niet weet wat leven is, alles in uiterlijkheden stopt. (uiteindelijk verliezer)
Dat bedoelde ik Tiba
Dettie
Soms kort de tijd de afstand tot die pijn,
Platgezegd: Tijd heelt alle wonden, Na verloop van tijd slijt het verdriet,
de pijn.
bij 't ouder worden jonger dan als kind. dementeren
al wat ik nader raakt steeds meer uit zicht,
hoe dichterbij, hoe verder weg het ligt,
Hoe meer je probeert te begrijpen, in te zien, te leren, hoe meer je beseft dat je nog zo weinig weet
niet bang alleen, maar eenzaam tussen velen,
Wie kent het niet!
vol levensvreugde bij een dodenmis
Het intense gevoel dat je LEEFT als iemand begraven wordt.
en een verliezer ziende in wie wint,
Bijvoorbeeld iemand die rijk is geworden (winner) maar totaal niet weet wat leven is, alles in uiterlijkheden stopt. (uiteindelijk verliezer)
Dat bedoelde ik Tiba
Dettie
Geplaatst: 11 okt 2004 12:25 pm
Zomeravond
(Naar het Portugees)
Kindje, slaap maar, kindje,
't was ook zo warm deze dag.
In de schemer
zit nu een kleine egel
met zijn mooie stekels
eenzaam in het gras.
Het gras wacht op regen.
Geen takje beweegt er.
Luister naar de merel,
hoog op ons dak.
Avond vol verlangen.
De maan maakt zich klaar voor de nacht.
In de avondschemer
komt strakjes onze egel
nog een egel tegen,
liefkoost haar vacht.
Van ver wordt de merel
antwoord gegeven.
Morgen komt de regen
waar het gras op wacht.
Kindje, slaap maar, kindje,
in de avondschemer.
Hebt al slaap gekregen.
Slaap maar mijn schat.
Willem Wilmink
uit Verzamelde liedjes en gedichten .
Bert Bakker Amsterdam 1986
Zomeravond
(Naar het Portugees)
Kindje, slaap maar, kindje,
't was ook zo warm deze dag.
In de schemer
zit nu een kleine egel
met zijn mooie stekels
eenzaam in het gras.
Het gras wacht op regen.
Geen takje beweegt er.
Luister naar de merel,
hoog op ons dak.
Avond vol verlangen.
De maan maakt zich klaar voor de nacht.
In de avondschemer
komt strakjes onze egel
nog een egel tegen,
liefkoost haar vacht.
Van ver wordt de merel
antwoord gegeven.
Morgen komt de regen
waar het gras op wacht.
Kindje, slaap maar, kindje,
in de avondschemer.
Hebt al slaap gekregen.
Slaap maar mijn schat.
Willem Wilmink
uit Verzamelde liedjes en gedichten .
Bert Bakker Amsterdam 1986
Geplaatst: 20 nov 2004 02:37 pm
Ben Ali Libi
Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord,
staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord,
dus keek ik er met verwondering naar:
Ben Ali Libi. Goochelaar.
Met een lach en een smoes en een goocheldoos
en een alibi dat-ie zorgvuldig koos,
scharrelde hij de kost bij elkaar:
Ben Ali Libi, de goochelaar.
Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost
dat Nederland nodig moest worden verlost
van het wereldwijd joods-bosjewistisch gevaar.
Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar.
Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt,
kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt.
Er stond al een overvalwagen klaar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.
In 't concentratiekamp heeft hij misschien
zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien
met een lach en een smoes, een misleidend gebaar,
Ben Ali Libi, de goochelaar.
En altijd als ik een schreeuwer zie
met een alternatief voor de democratie,
denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.
Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel,
hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.
Willem Wilmink,
Uit: Je moet je op het ergste voorbereiden
Uitgeverij Bert Bakker 2003
Ben Ali Libi
Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord,
staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord,
dus keek ik er met verwondering naar:
Ben Ali Libi. Goochelaar.
Met een lach en een smoes en een goocheldoos
en een alibi dat-ie zorgvuldig koos,
scharrelde hij de kost bij elkaar:
Ben Ali Libi, de goochelaar.
Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost
dat Nederland nodig moest worden verlost
van het wereldwijd joods-bosjewistisch gevaar.
Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar.
Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt,
kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt.
Er stond al een overvalwagen klaar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.
In 't concentratiekamp heeft hij misschien
zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien
met een lach en een smoes, een misleidend gebaar,
Ben Ali Libi, de goochelaar.
En altijd als ik een schreeuwer zie
met een alternatief voor de democratie,
denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.
Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel,
hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.
Willem Wilmink,
Uit: Je moet je op het ergste voorbereiden
Uitgeverij Bert Bakker 2003
Geplaatst: 09 feb 2005 03:08 pm
Het lied van Mustafa
Het huis waar ik woon, heeft wel erg dunne muren
en we wonen te dicht op een kluit.
Dus een klein beetje herrie geeft ruzie met buren
en zo'n ruzie maakt ook weer geluid.
Men wil in dit land dat we heel anders leven,
ook al zijn we hier soms maar kort.
Maar mijn oom in Marokko heeft laatst nog geschreven
dat ik te veel Nederlands word.
Ik zal deze buurt op de duur wel verlaten,
alhoewel ik er toch wel van hou.
Maar ik wil wel eens hard kunnen zingen en praten
en ik wil wel eens weg uit de kou.
Er is een land waar ze niet meteen vloeken,
er is een land waar ik dikwijls van droom.
Daar zal ik zelf wel een meisje gaan zoeken,
tot verdriet van mijn vader en oom.
Willem Wilmink
uit: We zien wel wat het wordt
Bert Bakker, Amsterdam 1985
Tiba.
Het lied van Mustafa
Het huis waar ik woon, heeft wel erg dunne muren
en we wonen te dicht op een kluit.
Dus een klein beetje herrie geeft ruzie met buren
en zo'n ruzie maakt ook weer geluid.
Men wil in dit land dat we heel anders leven,
ook al zijn we hier soms maar kort.
Maar mijn oom in Marokko heeft laatst nog geschreven
dat ik te veel Nederlands word.
Ik zal deze buurt op de duur wel verlaten,
alhoewel ik er toch wel van hou.
Maar ik wil wel eens hard kunnen zingen en praten
en ik wil wel eens weg uit de kou.
Er is een land waar ze niet meteen vloeken,
er is een land waar ik dikwijls van droom.
Daar zal ik zelf wel een meisje gaan zoeken,
tot verdriet van mijn vader en oom.
Willem Wilmink
uit: We zien wel wat het wordt
Bert Bakker, Amsterdam 1985
Tiba.
Geplaatst: 09 feb 2005 03:26 pm
Willem staat ook weer bijgewerkt op de site
http://www.poezie-leestafel.info/willem-wilmink
Dettie
Willem staat ook weer bijgewerkt op de site
http://www.poezie-leestafel.info/willem-wilmink
Dettie
Geplaatst: 10 aug 2005 04:59 pm
De documentaire van Wilmink was prachtig,
Ik had m de eerste keer gemist.
Behalve het verhaal van zijn leven, vooral het laatste end, maakte de ontroerende voordracht door Joost Prinsen van
Ben Ali Libi, goochelaar
behoorlijk indruk.
Wilde meteen een of ander verzameld werk aan schaffen,
de man heeft toch wel erg mooie dingen geschreven.
Wil
(vanaf vakantieadres, dus definitief verslaafd)
De documentaire van Wilmink was prachtig,
Ik had m de eerste keer gemist.
Behalve het verhaal van zijn leven, vooral het laatste end, maakte de ontroerende voordracht door Joost Prinsen van
Ben Ali Libi, goochelaar
behoorlijk indruk.
Wilde meteen een of ander verzameld werk aan schaffen,
de man heeft toch wel erg mooie dingen geschreven.
Wil
(vanaf vakantieadres, dus definitief verslaafd)
Geplaatst: 09 okt 2005 08:49 am
Ik heb hier een gedicht van willem wilmink gevonden genaamd
Allerzielen:
Soms loopt er door een drukke straat
ineens een oude kameraad
of reisgenoot.
Je weet zodra je hem begroet:
het kan niet dat ik hem ontmoet,
want hij is dood.
Eerst ben je nog een tijd verbaasd
omdat die levende toch haast
die dode was.
Heb je de zaak dan afgedaan,
dan komt er weer zo'n dode aan,
met flinke pas.
Thuis van het dodencarnaval
zie je de spiegel in de hal,
je schrik is groot:
die man daar in het spiegelglas,
met die bekende regenjas,
was die niet dood?
Kan een van jullie het mij uitleggen wat het betekent en op doelt, wat is de interpretatie?
Alvast bedankt
Jeroen
Ik heb hier een gedicht van willem wilmink gevonden genaamd
Allerzielen:
Soms loopt er door een drukke straat
ineens een oude kameraad
of reisgenoot.
Je weet zodra je hem begroet:
het kan niet dat ik hem ontmoet,
want hij is dood.
Eerst ben je nog een tijd verbaasd
omdat die levende toch haast
die dode was.
Heb je de zaak dan afgedaan,
dan komt er weer zo'n dode aan,
met flinke pas.
Thuis van het dodencarnaval
zie je de spiegel in de hal,
je schrik is groot:
die man daar in het spiegelglas,
met die bekende regenjas,
was die niet dood?
Kan een van jullie het mij uitleggen wat het betekent en op doelt, wat is de interpretatie?
Alvast bedankt
Jeroen
Geplaatst: 10 okt 2005 07:22 pm
Een poging Jeroen...maar niet meer dan dat hoor.
Het zou kunnen dat de dichter zoveel mensen verloren heeft in de loop van zijn leven dat hij steeds gezichen meent te herkennen onderweg,
die dan niet degene blijken te zijn die hij dacht dat het was.
Hoe ouder hij word, hoe meer verliest, hoe vaker hij een gezicht meent te herkennen.
De laatste regels zijn lastig...
Ik denk dat de dichter zich door al de mensen die dood zijn (en die hij nog steeds meent tegen te komen) zich steeds meer bewust word van zijn eigen sterfelijkheid, en het feit dat ook voor hem de dood dichter bij komt.
Groeten,
Wil
Een poging Jeroen...maar niet meer dan dat hoor.
Het zou kunnen dat de dichter zoveel mensen verloren heeft in de loop van zijn leven dat hij steeds gezichen meent te herkennen onderweg,
die dan niet degene blijken te zijn die hij dacht dat het was.
Hoe ouder hij word, hoe meer verliest, hoe vaker hij een gezicht meent te herkennen.
De laatste regels zijn lastig...
Thuis van het dodencarnaval
zie je de spiegel in de hal,
je schrik is groot:
die man daar in het spiegelglas,
met die bekende regenjas,
was die niet dood?
Ik denk dat de dichter zich door al de mensen die dood zijn (en die hij nog steeds meent tegen te komen) zich steeds meer bewust word van zijn eigen sterfelijkheid, en het feit dat ook voor hem de dood dichter bij komt.
Groeten,
Wil
Geplaatst: 10 okt 2005 08:41 pm
De titel Allerzielen zegt het ook al.
Dat is in het geloof de dag dat je de doden herdenkt.
Je hebt vaak dat je mensen ziet die door een bepaalde houding, bepaalde manier van lopen of iets dergelijks je aan iemand doet denken. Je denkt dan hé daar loopt Piet maar dan komt het besef dat dat niet kan, want Piet is dood. Je bent dan even verbaasd want diegene leek even écht op Piet. En ben je dat net weer kwijt in je hoofd dan zie je alweer de volgende waarvan je wéér denkt hé daar loopt Annie, maar dat kan niet want Annie leeft ook niet meer.
Als je thuiskomt van het dodencarnaval (carnaval staat hier voor verkleedpartij denk ik) dan kijk je in de spiegel en je schrikt want je bent er nu niet meer zeker van (door steeds iemand te zien die je niet meer kon zien) of het wel écht degene is die je nu ziet .
Nu denk je niet meer hé daar is Piet of Annie maar hé die is toch dood?
Ik hoop dat het mét de uitleg van Wil en Tiba erbij een beetje duidelijk is Jeroen.
Of had jij wat anders gedacht?
Dettie
De titel Allerzielen zegt het ook al.
Dat is in het geloof de dag dat je de doden herdenkt.
Je hebt vaak dat je mensen ziet die door een bepaalde houding, bepaalde manier van lopen of iets dergelijks je aan iemand doet denken. Je denkt dan hé daar loopt Piet maar dan komt het besef dat dat niet kan, want Piet is dood. Je bent dan even verbaasd want diegene leek even écht op Piet. En ben je dat net weer kwijt in je hoofd dan zie je alweer de volgende waarvan je wéér denkt hé daar loopt Annie, maar dat kan niet want Annie leeft ook niet meer.
Als je thuiskomt van het dodencarnaval (carnaval staat hier voor verkleedpartij denk ik) dan kijk je in de spiegel en je schrikt want je bent er nu niet meer zeker van (door steeds iemand te zien die je niet meer kon zien) of het wel écht degene is die je nu ziet .
Nu denk je niet meer hé daar is Piet of Annie maar hé die is toch dood?
Ik hoop dat het mét de uitleg van Wil en Tiba erbij een beetje duidelijk is Jeroen.
Of had jij wat anders gedacht?
Dettie
Geplaatst: 29 apr 2006 08:08 am
Over het gedicht Ben Ali Libi
Het gedicht gaat over Michel Velleman
Michel Velleman trok vanuit zijn geboorteplaats Groningen naar Amsterdam. Vanaf de jaren ’20 trad hij op als de ‘humoristisch goochelaar, professor Ben Ali Libi’.
Het Nieuwsblad van het Zuiden schrijft in 1924 over hem: ‘Ben Ali Libi is een handige toovenaar die de aanwezigen versteld doet staan van zijn ongelooflijke toeren. Al deze toeren op te noemen is natuurlijk onmogelijk, doch hij had een groot succes. Een heele avond met deze toovenaar alleen zou niemand vervelen’.
Hij trad in het genre variété voornamelijk in Amsterdam op, maar ook daarbuiten, in het Rooms-Katholiek Doofstommen Instituut in Sint Michielsgestel, in het Apeldoornse Bos, etc. Hij stond onder impresariaat van de bekende Max van Gelder. Hij trad onder meer op voor Prins Hendrik en voor de Duitse ex-keizer Wilhelm.
Ben Ali Libi bracht een boekje uit met eenvoudige gocheltrucjes. Het boekje kostte 25 cent.
Tijdens een razzia in juni 1942 werd hij in zijn huis aan de Amsterdamse Biesboschstraat opgepakt.
Bron: http://www.nederland4045.nl/blog/?p=15
Dettie
Over het gedicht Ben Ali Libi
Het gedicht gaat over Michel Velleman
Michel Velleman trok vanuit zijn geboorteplaats Groningen naar Amsterdam. Vanaf de jaren ’20 trad hij op als de ‘humoristisch goochelaar, professor Ben Ali Libi’.
Het Nieuwsblad van het Zuiden schrijft in 1924 over hem: ‘Ben Ali Libi is een handige toovenaar die de aanwezigen versteld doet staan van zijn ongelooflijke toeren. Al deze toeren op te noemen is natuurlijk onmogelijk, doch hij had een groot succes. Een heele avond met deze toovenaar alleen zou niemand vervelen’.
Hij trad in het genre variété voornamelijk in Amsterdam op, maar ook daarbuiten, in het Rooms-Katholiek Doofstommen Instituut in Sint Michielsgestel, in het Apeldoornse Bos, etc. Hij stond onder impresariaat van de bekende Max van Gelder. Hij trad onder meer op voor Prins Hendrik en voor de Duitse ex-keizer Wilhelm.
Ben Ali Libi bracht een boekje uit met eenvoudige gocheltrucjes. Het boekje kostte 25 cent.
Tijdens een razzia in juni 1942 werd hij in zijn huis aan de Amsterdamse Biesboschstraat opgepakt.
Bron: http://www.nederland4045.nl/blog/?p=15
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten