Marjoleine de Vos (ja)

Van José Ángel Valente t/m Driek van Wissen
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Marjoleine de Vos (ja)

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:20

Leestafel heeft toestemming van uitgeverij Van Oorschot om de door hen uitgegeven gedichten te plaatsen.
Maar geen complete bundels.



Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:20

Geplaatst: 17 mei 2005 09:15 am

Zien is kennen-over het geluk

Het geluk zit bij zonsopgang in de trein
en zingt Vivaldi met de kievit
fietst langs de Waddendijk: een feilloos oog
voor wollen schapen, ruime lucht van Hollands blauw.
Looft keuken en kamer, leest de krant
loopt de straat door om de herfst te prijzen,
verliefd op het gouden licht van september
lacht het naar oude dames babies leren jacks.
Het geluk bezit goed ingelopen wandelschoenen.
s Avonds zit het aan tafel met vrienden
het drinkt oude jenever, volgt een talencursus
doucht elke ochtend warm, zwemt s zomers
spetterend door de lauwe zee. Het geluk schrijft
lange brieven, eet een haring, heeft een moeder
viert Sinterklaas.

Het geluk ligt graag in bed.Het is getrouwd
heeft tot zijn verdriet geen kinderen maar
het geluk houdt zich groot.

Marjoleine de Vos,
Uit: Zeehond graag,
uitg.Van Oorschot 2000

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:20

Geplaatst: 17 mei 2005 12:20 pm

Mooi Wil. Bedankt!

"Het geluk houdt zich groot"...
prachtig geformuleerd.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:21

Geplaatst: 17 mei 2005 01:12 pm

Ja is mooi he,
Ik val zelf altijd voor de regel dat het geluk ingelopen wandelschoenen bezit.
Dit lijkt zo simpel dat ik denk..dit zou ik geschreven kunnen hebben,
maar ja, dat kan ik dan weer net niet,
en zij dus wel.

Ze heeft ook wel minder toegankelijke dingen geschreven trouwens.
ik zal nog wel eens wat plaatsen.

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:21

Geplaatst: 17 mei 2005 01:14 pm

Ja die goed ingelopen wandelschoenen vallen wel op he :D .

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:22

Geplaatst: 17 mei 2005 01:18 pm

Maar om nog even in jouw opmerking in te gaan


Het geluk houdt zich groot"...
prachtig geformuleerd.



Dat is inderdaad heel erg mooi geformuleerd,
heeft ook iets van..hoe perfekt geluk ook is, helemaal perfekt is het nooit, ofzo,
heel knap om er in de laatste regels die draai nog aan te geven.

Groetjes,
Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:22

Geplaatst: 01 nov 2005 02:54 pm

Mevrouw Despina is verdwaald

Middenin het leven zou ze in een donker -
maar was daar niet, waarschijnlijk ergens
op de fiets de stad door op de weg naar niets
geen wonderen wel roze ondergoed
en droeve junks, een vuilnisbak patat.
Ziet ze geen pad naar ooit of later
alleen het donker klopt, het grachtenwater
ruikt naar gracht de nacht is goed
maar hoe het leven moet, mijn God
zo laat al en geen weet van heg en steg.
Moet ze wellicht de wereld in om nieuw
haar ogen uit te spoelen, anders bestaan
op verre grond de oude maan zien
krimpen met haar mee of met pensioen
en uien kweken. Was ze maar oud
en liefst nog wijs, wou ze wel dood
had ze die zogenaamde levensreis
gewoon gemaakt. Zou ze bezweren:
niets aan het ging vanzelf het is gedaan.

Marjoleine de Vos
uit: Kat van sneeuw,
Van Oorschot 2003

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:23

Geplaatst: 02 nov 2005 07:47 pm

Mooi Tiba!

Vooral

op verre grond de oude maan zien
krimpen met haar mee of met pensioen
en uien kweken. Was ze maar oud
en liefst nog wijs, wou ze wel dood
had ze die zogenaamde levensreis
gewoon gemaakt. Zou ze bezweren:
niets aan het ging vanzelf het is gedaan.


Ze heeft een hele reeks over Mevrouw despina geschreven,
allemaal van een afstandje beschouwend.

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:23

Geplaatst: 14 jan 2006 06:15 pm

Een kat van sneeuw

Staat in de sneeuw die kat ineens.
Wou ze weer zelf uit sneeuw
gehouwen zijn zo koel daar staan
geen denken meer aan ooit een poot
die ze verzet ter ere van de melk
het braaf gespin of goejig kopjes doen.


Maar als dan uit de hemel plots een zonnestraal
een stem die 'liefste' zegt en 'kom'.
Zou zij terstond de sneeuw ontrouw
meteen niet koud of leeg meer zijn
maar warm, tot stervens toe bereid
voor hem haar ijs te smelten?


Marjoleine de Vos
uit: Kat van sneeuw
Van Oorschot 2003

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:24

Geplaatst: 14 jan 2006 08:08 pm

Marjoleine de Vos,
geboren in 1957, getrouwd met Tom van Deel, eveneens dichter en criticus, is redacteur kunst bij NRC Handelsblad. Ze schrijft over kunst, literatuur, en heeft een tweewekelijkse column op de opiniepagina.. In "Iedereen is in aanleg poëzielezer" verdedigt zij hartstochtelijk het bestaansrecht van de poëzie. "De kunst is om jonge mensen te overspoelen met poëzie." Een selectie uit deze columns werd gebundeld in Nu en altijd: bespiegelingen (2000). In 2000 verscheen ook haar eerste poëziebundel Zeehond graag, in 2003 gevolgd door Kat van sneeuw.

Marjoleine de Vos had veel succes met haar eerste bundel Zeehond graag .In deze bundel introduceert ze een alter ego in de persoon van Mevrouw Despina.
Ze werd genomineerd voor de VSB-poëzieprijs en voor de Buddingh’-prijs. In haar tweede bundel Kat van sneeuw gaat zij verder op de weg van eeuwige vragen. We komen weer mevrouw Despina tegen, aan wie een hele afdeling is gewijd.
Naar aanleiding van deze tweede bundel noemt Piet Gerbrandy haar ‘de gedroomde opvolgster van Vasalis.’ In zijn recentie in De Volkskrant van 7 april 2000 zegt hij verder: ‘Marjoleine de Vos verplaatst zich met groot gemak in een marmeren beeld, in een perzik op sap of in de zeehond uit het titelgedicht, ondanks al die gedaantewisselingen blijft ze met dezelfde stem spreken’.
Haar columns beperken zich niet tot beschouwingen over kunst. Want behalve over kunst en literatuur schrijft ze over de verrukkingen van de keuken. Er verscheen een kookboek van haar: De thuiskok.

Over Kat van sneeuw zei Marjoleine de Vos in een interview: ‘In deze bundel zie je een spanning tussen lichaam en geest. Aan de ene kant moet je het lichaam vooral niet verwaarlozen, aan de andere kant moet je niet doen alsof dat het enige is. Helemaal ziel is onaantrekkelijk, helemaal lichaam ook’.

aangeleverd door irene

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:24

Geplaatst: 14 jan 2006 08:16 pm

Bedankt, Irene, voor deze interessante toelichting.
Zo leren we de dichteres wat beter kennen.
Ook toeval dat ik net het gedicht 'een kat van sneeuw' geplaatst heb :D .

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:25

Geplaatst: 14 jan 2006 08:31 pm

Ik dacht dat ik dit gedicht ooit al eens geplaatst had, maar misschien is ie met de crash verdwenen,
nu even overgezet uit het dierentopic...
en het blijft een van mijn favorieten van haar....

Zeehond graag

Het liefst zou mevrouw Despina zeehond zijn.
Springen, poon verschalken, applaus
voor uw lenig spek dat overheerlijk
de kant op kletst, dik verpakt geraamte,
grootogige boksbal vol vis, lekkerbek.
Binnenin zat mevrouw Despina, veilig
in glad vel, waterafstotend vermomd
als onhoekig dier, elegant toegerust voor
poolstorm en schotsen. Lachend heft ze
haar snor boven water, poseert voor
verrekijkers, zont op een zandplaat.
Gooit het leven juichend de lucht in
stuitert ze op zeewaardige kussens
haar vrolijk vet maakt elke landing zacht.

Marjoleine de Vos,
uit: Zeehond graag
uitg. Van Oorschot 2000

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:26

Geplaatst: 20 jan 2006 10:25 am

Zie de Lente

Barst plots in de sneeuw de helleborus open
trompettert leven en knalt geel forsythia.
Guur waait de lente weg de stille winter
dun hoog licht verdrijft behaaglijk vuur.
Ineens moet alles uit zijn grond of tak
in bermen joelen paardebloemen
de kromme wilg rilt in zijn lichte groen.
Daar staan wij ook, naakt en koud met bloesem
in grijzig haar en willen warm en wild
en dat we houden van die schrille kleuren
van elkaar.

Marjoleine de Vos,
Uit: Kat van sneeuw
uitg. Van Oorschot 2003

Wil

Voorjaarsgedicht, ook even hier geplaatst

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:26

Geplaatst: 20 jan 2006 10:27 am

Ah Heerlijk Wil!

Ineens moet alles uit zijn grond of tak
in bermen joelen paardebloemen
de kromme wilg rilt in zijn lichte groen.


Dát is lente!!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:27

Geplaatst: 20 jan 2006 10:34 am

Ja... je ruikt het bijna

Groetjes,
Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:27

Geplaatst: 21 jan 2006 10:31 am

IN DE BOEKWINKEL


Zelf geschreven door een dichter
onbekend met zin of rijm
wil mevrouw Despina alle tekens
hartgrondig tot een orde lezen
zo zichzelf zien of een ander
in wat zonder haar niet leeft.

Beeft ze hier tussen de kasten
steunend van wat steeds herboren
altijd stervend zich een weg baant
door de eeuwen naar haar ogen
die hier redden naar vermogen
wat maar wind zou zijn geweest.


Marjoleine de Vos
Uit: Kat van sneeuw,
G.A. van Oorschot, 2003

Karin

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:28

Geplaatst: 21 jan 2006 11:09 am

wat steeds herboren
altijd stervend zich een weg baant
door de eeuwen naar haar ogen


mooi gezegd: steeds herboren

maar waarom 'altijd stervend'?

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:28

Geplaatst: 21 jan 2006 01:29 pm

Dat vond ik ook een lastige Tiba.

Zou het kunnen betekenen dat nog maar weinigen ‘geloven’, in oude dogma’s, in zaken die verankerd liggen in religies en mythen, en dat daarmee misschien ook veel waardevols verloren gaat?

Uit het interview dat Remco Ekkers met haar had, over haar tweede bundel, Kat van sneeuw, werd mij in ieder geval duidelijk dat dit gedicht (ook) een zelfportret is en dat Marjoleine de Vos aan zingeving doet: ‘Jij wilt hartstochtelijk betekenis geven aan het leven. Terwijl je weet dat het een illusie is. Een noodzakelijke illusie’.

Het is nodig dat het gebeurt: 'tot een orde lezen'. Als zij het geen zin zou geven, dan is het allemaal wind.

(…)

Anker doet ook aan zingeving, aan betekenisgeving in ieder geval. Hij heeft alleen geen zin in de oude dogma's. We moeten het zelf maar zien te redden, zonder zogenaamde goden. Ik voel wel voor dat standpunt, maar ik vind dat er in religies en mythe zo veel belangrijks zit, te veel om dat los te laten. Daar zit mijn probleem. Ik wil het vasthouden, maar ik wil er niet in geloven. Maar je kunt het niet vasthouden als je er niet in gelooft. Alleen de gelovigen houden het in leven. Het gaat niet alleen om levensfilosofische kwesties; de mythe heeft nog meer dan dat. De hele beeldenrijkdom die verwijst naar geheimenissen. Dingen die je niet zult doorgronden en waar die beelden omheen zijn geweven. Ik denk dat het van levensbelang is dat we die beelden redden. Als ze wegraken, verdwijnt daarmee zo veel. Zo veel meer dan het geloof in een almachtige vader, maar ook alle zingeving van eeuwen”.

Beeft ze hier tussen de kasten
steunend van wat steeds herboren
altijd stervend zich een weg baant
door de eeuwen naar haar ogen
die hier redden naar vermogen
wat maar wind zou zijn geweest.


Bron: http://home.planet.nl/~ekker036/interview8.html

groet. karin

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:29

Geplaatst: 01 feb 2006 04:06 pm

Februari

De keuze, zegt hij, is niet groot, er is verdriet
om bij te blijven, of kies je voor het leven.
Zo makkelijk klinkt hij, lacht moeilijk
en wenst geloof ik alle dingen nieuw.
Achter het raam zit het huiselijk leven
onder de lamp bij de hagelslag
luistert slordig naar elkaar en de muziek;
vier jaargetijden, eerste deel. Hoor de lente.

Wat al ruikbaar is moet nog te voorschijn komen
het kan eenvoudig toegevroren, februari,
verijsde rietpluimen aan metalen water.
Toch doet een reeds vergeten geur geloven
dat het komen zal. De dolle pimpelmees
weet er al van, net als de vlier aan het diepje
dat zich een weg slingert door modderig gras.

Het is zo ver weg, wij zijn zo stram vertederd
het huiverig oog stuit op de kerktoren
in de verte tussen onzichtbaar bezige bomen.
Gehoorzaam halen wij onze adem in en
als koolzuur in de Spa zo onbedwingbaar
groeit alles zich een weg naar boven
feestelijk bereid tot bijna niets.

Marjoleine de Vos,
uit Zeehond graag
uitg: Van Oorschot 2000



Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:31

Geplaatst: 01 feb 2006 07:22 pm

Gehoorzaam halen wij onze adem in en
als koolzuur in de Spa zo onbedwingbaar
groeit alles zich een weg naar boven
feestelijk bereid tot bijna niets.


Dit is mooi!

Wel een heel speciaal begin:

De keuze, zegt hij, is niet groot, er is verdriet
om bij te blijven, of kies je voor het leven.
Zo makkelijk klinkt hij, lacht moeilijk
en wenst geloof ik alle dingen nieuw.


Ofwel blijf je bij je verdriet staan, ofwel ga je vooruit.
Is het dat wat ze bedoelt?
En dit is een keuze die makkelijk lijkt, maar toch moeilijk is...
Begrijp ik dit juist, Wil?

Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:32

Geplaatst: 01 feb 2006 09:24 pm
Ofwel blijf je bij je verdriet staan, ofwel ga je vooruit.
Is het dat wat ze bedoelt?
En dit is een keuze die makkelijk lijkt, maar toch moeilijk is...
Begrijp ik dit juist, Wil?



Ja ik dacht ook die kant op,
en dan de lente als symbool voor nieuw begin,
waarvan de tekenen weliswaar alleen nog maar voor de goede waarnemer zichtbaar zijn
maar wat er onbedwingbaar als koolzuur in de spa zich toch een weg zal banen.

Zoiets.

groetjes,
Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:33

Geplaatst: 02 feb 2006 12:35 pm

Nog even het gedicht "Zie de lente" herlezen, dat hierboven staat:

Daar staan wij ook, naakt en koud met bloesem
in grijzig haar en willen warm en wild
en dat we houden van die schrille kleuren
van elkaar.


Is zó prachtig gezegd!
bloesem in grijzig haar
en dan de tegenstelling met
warm en wild want dat verwacht je niet van iemand met grijzig haar...
en natuurlijk ook warm en wild tegenover naakt en koud
Voel je zelfs in de klanken!

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:34

Geplaatst: 07 feb 2006 12:47 pm

We hebben toestemming van uitgeverij van Oorschot (ze gedogen het) om enkele gedichten te plaatsen van Marjoleine de Vos uitgegeven door Van Oorschot

We mogen natuurlijk niet alle gedichten plaatsen.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:35

Geplaatst: 15 jun 2006 03:34 pm

De eerste bundel van Marjoleine de Vos Zeehond graag (2000) werd over het algemeen goed ontvangen. Vooral over de parlandostijl en de gelaagdheid was men te spreken. Enigszins vreemd werd aangekeken tegen de persoon mevrouw Despina die Marjoleine de Vos introduceerde als alter ego. In veel recensies wordt een verklaring voor het woord Despina gezocht. Despina is een Griekse vrouwennaam, die vrouw des huizes betekent of godin of heerseres. Ze is de vrouwelijk tegenhanger van de heer Cogito die de, door Marjoleine de Vos bewonderde, Poolse schrijver Zbigniew Herbert beschreef in zijn gedichten.

Dit vond ik bij de koninklijke bibliotheek http://www.kb.nl/dichters/vos/vos-04.html

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Mar 01, 2009 17:35

Geplaatst: 14 nov 2006 02:03 pm

Najaarsmuziek

Is de cello een engel gevallen ter aarde
om in het najaar voor weemoed te zorgen
klaagt hij, want huilt niet om zoete verrotting.

Wij verdwalen aandachtig in druipende bossen
plukken boleten vol maden en inktzwarte
zwammen en koken daar soep van.

Stervende wereld hoe moeten we leven
in deze maanden vol herfsthouten strijkers
die als engelen zingen dat wij vergaan.

Marjoleine de Vos
Kat van Sneeuw,
Uitgeverij G.A. van Oorschot, Amsterdam, Tweede druk, november 2003 (gesigneerd exemplaar!)

N.a.v. het item Raad de dichter dit prachtige gedicht hier neergezet.

Irene


Terug naar “Gedichten U-V-W”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 13 gasten