Leo Vroman (ja)

Van José Ángel Valente t/m Driek van Wissen
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Leo Vroman (ja)

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:04

Leestafel heeft toestemming van Leo Vroman om zijn gedichten te plaatsen

enkele gedichten staan op de site, zie http://www.poezie-leestafel.info/leo-vroman

Dettie
-----------------------------------------------------------


Geplaatst: 28 aug 2004 02:53 pm

Voor wie dit leest

Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.

O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.

Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigeen een vreemdeling gebleven
en wien ik griefde weet ik niets te geven:
liefde is het enige.

Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende vooroverboog
over de woorden die Gij wakker leest.

Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken naar uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.

Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat Uw blik hun innigste niet raken
tenzij Gij door de liefde zijt gedreven.

Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
Ik heb je zo lief.

Leo Vroman
Uit: 262 Gedichten
Querido 1974


Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Di Mar 31, 2009 22:46, 4 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:05

Geplaatst: 10 apr 2005 10:15 pm

Het is vandaag de 90ste verjaardag van Vroman lees ik op de thuispagina. Dat verdient toch wel een gedicht:

Regeneratie

Ieder gedicht
dat ik schrijf
is het laatste
is mijn dood.

Dan smelt mijn gezicht
bijzonder groot
uit in mijn lijf,
in mijn schoot.

Als ik wegloop
mors ik een hoop
dode manen
en kruip-organen,

en ikzelf dool,
zo dun dan
zo fijn van vrees
als een chinees
symbool
voor 'man',

(één lijn
voor gebaar
en één voor voet,
waaruit bij mij
nog wat inkt bloedt)

heen.

schaamte: het oor
groeit het eerst weer aan,
spitst, st: leest iemand dit voor?
Dan zwelt een oogbal,
ontluikt en tuurt: weent iemand al?
En dan spruit bang mijn ellendige
bonzende inwendige uit.

Om zich te bevredigen
staat daar dan
vlak achter de lezende
een geheel volledige
dodelijk vrezende
Vroman.

uit: Slaapwandelen,
Querido 1957

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:06

Geplaatst: 20 okt 2005 02:13 pm

En ook Leo Vroman is weer bijgewerkt op de site.

klik hier http://www.poezie-leestafel.info/leo-vroman

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:07

Geplaatst: 27 okt 2005 12:28 pm

Heel mooi, Dettie, met die tekst erbij "Dit woord is goed".
Alweer gevonden in je grote bibliotheek??
Ziet er prachtig uit.
Enne... er is plaats voor nog gedichten, merk ik Knipoog/Wink .

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:07

Geplaatst: 22 dec 2005 08:32 pm

Drie stenen zitten op een steen.
Acht stenen liggen er om heen.
Daar onder liggen er nog negen.
Andere daar naast en tegen.
Een steen steekt half uit het zand naar buiten
om zich nog eventjes te uiten.
Leert, kinderen, dit uit zijnen mond:
houdt steeds een vuist boven de grond.

Leo Vroman
uit: Tirade 1968


Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:09

Geplaatst: 06 mei 2006 08:19 pm

Mensen dit geloven jullie niet....

Wat Leo Vroman betreft mag alles!!!!!!!!!!

Hij heeft de website bekeken en vindt alles prima!!!

Pfffff, ik verschiet er even van!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:10

Geplaatst: 06 mei 2006 10:13 pm

Mensen dit geloven jullie niet....
Wat Leo Vroman betreft mag alles!!!!!!!!!!
Hij heeft de website bekeken en vindt alles prima!!!

Pfffff, ik verschiet er even van!




JEETJE Wat een super nieuws!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Een fantastisch dichter!!!!
:D :D :D :D :D :D :D

En fantastisch dat je deze toelating hebt verkregen!

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:11

Geplaatst: 07 mei 2006 08:10 am

Kijk....dat is nog eens goed nieuws op de zondagmorgen..

Geweldig Dettie!!!!!!!!!!

Groetjes,
Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:11

Geplaatst: 18 mei 2006 07:45 pm

Mens

Mens is een zachte machine,
een buigbaar zuiltje met gaatjes,
propvol tengere draadjes
en slangetjes die dienen
voor niets dan tederheid
en om warmer te zijn dan lucht.
Och, hij heeft ademzucht
en hart-arbeid.

Heeft hij een welvig lijfje,
hier en daar wat vetjes,
dan vindt hij iets niet netjes
en noemt zichzelf een wijfje;

bovenin zijn haarkleedje
draait hij dan vaak springveren.
Daar kan hij niet mee leren;
ze dansen alleen een beetje.

Het leren gebeurt in een kastje;
je mag dat niet openmaken,
wel teder, teder aanraken,
maar de rest van het zotte bastje
blijft ingepakt en bewaard,
want als het zich bepoedert,
ontwatert of ontvoedert,
ontroert, ontstemt, onthaart,
dan kruipt het een hokje in.
Een deurtje gaat op slot,
en het loopt niet naar buiten tot
het kleertjes heeft, kalmte, en zin.

Maar soms voelt het zich zoet;
het bekje prevelt: "trouwen",
het gladde buikje moet
een klein machientje bouwen.

God behoede de mens
en geve hem een zoen:
er is verder niets met hem te doen.
Streel zijn zoete pens,
want mens is een zachte machine,
een ingewikkeld liefje.
Verzilver zijn statiefje,
leid hem in een vitrine,
doe bij hem een lichtje aan.

Loop zachtjes om hem heen en
ga elders om hem wenen,
maar laat hem staan.


Leo Vroman
uit: Slaapwandelen,
Em. Querido, Amsterdam

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:12

Geplaatst: 14 jul 2006 09:20 am

De kwal en het water

Een kwal die vond dat het water stonk
sprong aan wal, waar hij verdronk.

MORAAL
Wie al te grote afstand neemt
was van tevoren al wat vreemd.
OF
Voor al te fijn besnaarde kwallen
kan evolutie tegenvallen.

Leo Vroman,
Uit: De gebeurtenis en andere gedichten.
Amsterdam: Querido 2001

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:13

Geplaatst: 14 jul 2006 09:21 am

Scheppinkje

Kon ik Jou, Heer, tezamensponzen
tot een gebaartje op mijn hand
en gaf Jou alle kralen, donzen,
poesjesmiepsen en hommelgonzen
en Jij weefde het verband ...

ik zou mijn vingers rond Je sluiten
en Jouw gekriebel zó beminnen
terwijl Je scheppend was daarbinnen
dat ik mijn vuist héél zacht van buiten
zou kussen;

en als ik op een teken
Jouw werk voorzichtig zou ontbloten
nimmermeer zijn uitgekeken
op mijn lege handpalm, grote
God
en nooit meer spreken.

Leo Vroman,
Uit: De gebeurtenis en andere gedichten.
Amsterdam: Querido 2001

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:13

Geplaatst: 03 sep 2006 10:44 pm

Las gisteren dit gedicht en dacht...gezien de weersomstandigheden...en.. (persoonlijke)moet ik dit gedicht gewoon, nu, plaatsen:

Leestafel heeft toestemming van Leo Vroman
om zijn gedichten op de Leestafel-site te plaatsen.

September

Nog eenmaal door de weide,
nu bijna waterdiep,
ruisend voort schrijden,
badend in grasgezwiep;

en binnen, door horregazen,
nachtwind voelen, de koeien
horen ademen en grazen
of zachtjes bonkend stoeien;

nog eenmaal een teruggekeerde
stem en verwaaide taal
van een reeds tot mest verteerde vriend,
nog eenmaal.

Leo Vroman,
uit 262 gedichten,
Querido, Amsterdam, 1974

irene
Laatst gewijzigd door Dettie op Vr Mar 13, 2009 09:42, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:14

Geplaatst: 03 sep 2006 11:11 pm

Wat een prachtig gedicht is dit, Irene.
De laatste strofe is ontroerend mooi.
Dit ga ik nog vaak lezen.

Bedankt dat je dit gedicht met ons wil delen.

Hartelijke groeten. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:14

Geplaatst: 04 sep 2006 09:30 am

Wat een prachtig ontroerend gedicht Irene,..ik kan me voorstellen dat het je raakt,

mij ook, ik ga het overschrijven, érg mooi.

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:15

Geplaatst: 04 sep 2006 04:03 pm

Venezia

't Is avond. Witte gevels staan
als schimmen in de lege zon
te trillen, fraise nevels gaan
als gazen langs de horizon.

Het grauwe water fluistert met de huizen.
Het zwarte water klotst onder de trappen.
Het purper water kabbelt aan de muur.
Het blauwe water krinkelt in de stegen -

Maar Roze vloeit het uit over de Rio,
onder de paarse hemel, in de lage zon.
Roze rust het water in de Rio,

Violette wolken drijven

in de Rio

Grande in de zon.


Leo Vroman
uit: Gedichten 1946-1984,
Querido, Amsterdam 1985

Tiba.

Uit het thema "gedichten over Italië" ook hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:16

Geplaatst: 10 okt 2006 07:02 am

Die boom

Er groeit nog in ons Paradijs
een vreselijke boom.
Zijn stam is grauw, zijn bladgroen grijs:
de boom der kennis van het atoom.

Zijn loverwolk van stof en gas
verduistert onze lucht.
Wij allen ademen de vrucht
van dit verdoemd gewas.

O hadden wij geweten wat
er binnen onze schedel zat
men kroop te elfder stonde

terug over dit levenspad
naar toen de slang nog poten had
en bijbels niet bestonden.


Leo Vroman (1915)
uit: Misschien tot morgen dagboek 2003-2006
Uitgever Querido's Uitgeverij BV, Em.
september 2006

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:16

Geplaatst: 10 okt 2006 11:21 am

Ik zou nooit denken dat dit een gedicht van Vroman was.
Is toch een sonnet of niet?

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:17

Geplaatst: 10 okt 2006 02:01 pm

Ja een sonnet

De minimale eis aan een sonnet is dat het bestaat uit veertien versregels. In de oorspronkelijke, Italiaanse vorm worden deze verder onderverdeeld in vier strofen.
De eerste twee strofen bestaan uit vier regels, de kwatrijnen. Samen heten deze strofen het octaaf.
De laatste twee strofen hebben elk drie regels, de terzinen. Deze strofen heten samen het sextet.
Na het octaaf ligt een inhoudelijke wending, ook wel chute of volta genaamd. De gedeelten voor en na de chute vormen een eenheid van vorm en inhoud. Het octaaf beschrijft bijvoorbeeld een landschap en het sextet geeft een overpeinzing bij dit landschap.

Het rijmschema is vaak abba abba cde cde, hoewel ook andere rijmschema's, bijvoorbeeld cdccdc of cdedce gebruikt worden.

Bij dit gedicht is het rijmschema abab, cddc, eef, eef.

De wending of chute is dat het octaaf gaat over de atoombom
en het sextet over de mens die deze bedacht heeft.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:17

Geplaatst: 01 feb 2007 10:16 am

EEN PSALM VOOR HET SMELTEN

Nu ik weet dat ijs-hoge
torens die het menselijk woelen
in al die kantoren
van bazen en bazinnen
liefde en onvermogen
van binnen niet voelen of horen,
dat die kunnen smelten
in luttele seconden
de pratende omzetten
in pruttelend vlees
en de haatvolle hitte
die hele lieve bevolking
om kan zetten tot een
dikke witte wolk
die na dagen zout en zacht
vredig neerzinkt als een grijze vacht
zodat de nu overtollige
tafels en stoelen, kopjes en borden
binnen verre huizen
mollige wezentjes worden,
en ver buiten de stad
op het gras, het verlaten speelgoed,
het poeder blijft praten
over wie het zopas nog,
al pratende, was,
nu ik dat weet, Systeem,
nu weet ik niets meer

Leo Vroman:
Uit Tweede Verschiet,
Uitgeverij Querido, 2003

n.a.v. het item Raad de dichter hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:18

Geplaatst: 01 feb 2007 10:52 am

Gaat dit gedicht over 11 september, de twintowers...vraagt ze voorzichtig...

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:18

Geplaatst: 01 feb 2007 11:47 am

daar ging ik ook---voorzichtig--vanuit Tiba!

irene

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:19

Geplaatst: 02 feb 2007 10:27 am

Ik ga voorzichtig mee...

Jan S

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:19

Geplaatst: 02 feb 2007 11:53 am

Ik ben niet zo voorzichtig, ik weet het wel zeker.
Het geeft precies de beelden weer die wij zagen.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:35

Geplaatst: 03 feb 2007 06:18 am

Ook ik ben daar van overtuigd.
En als je het met die beelden weer voor ogen nogmaals leest, wordt het nog treffender.

Librije
_________________
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 25, 2009 11:35

Geplaatst: 07 apr 2007 02:41 pm

Bloemen

Als alle mensen eensklaps bloemen waren
zouden zij grote bloemen zijn met lange snorren.
Vermagerde vliegen, dode torren
zouden blijven haken in hun haren.
Tandenstokers, steelsgewijs ontsproten,
zouden zwellen tot gedraaide tafelpoten,
katoenen knoppen zouden openscheuren
tot pluche harten die naar franje geuren,

En op de bergen zouden gipsen zuilen staan
Die gipsen druiven huilen.

Op het water dreven bordkartonnen blaren,
De vlinders vielen uit elkaar tot losse vlerken
En van geur verdorden alle perken
Als alle mensen eensklaps bloemen waren.

Leo Vroman, uit 262 gedichten, Querido, 1974

Bloemengedicht , ook even hier geplaatst.

Wil


Terug naar “Gedichten U-V-W”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten