Geplaatst: 05 mrt 2006 11:53 am
Vriend
Vriend, metgezel, die meer en minder is
dan vader, moeder, minnaar, kind
hetzelfde als ik, maar anders
onafhankelijk en toegewijd
ouder, jonger, van dezelfde tijd.
Trooster, die getroost kan worden
baken en verhanger van borden
broeder, maar van een andere moeder, zonder rivaliteit
met wie ik samenloop en die mij begeleidt.
Hij gunt mij om te leven en als ik dood
zou willen, geeft hij mij gelijk.
Soms is het, dat ik om hem alleen
verdragen blijf, wat zonder hem ondraaglijk scheen.
Zonder een enkele verplichting
loop ik en altijd in zijn richting.
Maria Vasalis,
uit De oude kustlijn
Uitgeverij van Oorschot 2004
Wat denk je er zelf over Jantine?
Wat denk je dat Vasalis bedoelt met dit gedicht?
metgezel betekent ook vriend/maatje.
Baken is een vast punt bijv een baken in zee, dan weten de schepen waar ze zijn.
ondraaglijk is niet te dragen, heel zwaar, moeilijk.
Dettie
* M. Vasalis (ja uitgegeven door Van Oorschot)
Geplaatst: 05 mrt 2006 04:07 pm
Ze bedoelt er denk ik mee dat je altijd een vriend hebt op wie je terug kunt vallen, die er voor je is. Die je troost en begeleid.
Bedankt voor de uitleg van die woorden!
Maar toch snap ik de zin van 'Baken en verhanger van de borden' nog niet! wat bedoelt ze bijvoorbeeld met dat Baken. (is dit een vast punt in je leven, die er altijd is?)
En de Verhanger (wie of wat is dat?)
En wat zijn de borden? zijn dat borden waarvan we eten, of zijn het soort borden die ons iets wijzen?
En ook de zin: 'Trooster, die getroost kan worden' begrijp ik niet zo goed. betekend dit dat hij degene is die je altijd troost als je droevig bent???
Betekenen de laatste 2 regels dat ze altijd met elkaar 'lopen', de levensweg af, zonder dat het een verplichting is?
Ik vind het in ieder geval heel fijn dat jullie me willen helpen, ik ben zelf niet zo goed in het analyseren van gedichten. Misschien begin ik het hierdoor nog wel leuk te vinden..!
groetjes jantine
Ze bedoelt er denk ik mee dat je altijd een vriend hebt op wie je terug kunt vallen, die er voor je is. Die je troost en begeleid.
Bedankt voor de uitleg van die woorden!
Maar toch snap ik de zin van 'Baken en verhanger van de borden' nog niet! wat bedoelt ze bijvoorbeeld met dat Baken. (is dit een vast punt in je leven, die er altijd is?)
En de Verhanger (wie of wat is dat?)
En wat zijn de borden? zijn dat borden waarvan we eten, of zijn het soort borden die ons iets wijzen?
En ook de zin: 'Trooster, die getroost kan worden' begrijp ik niet zo goed. betekend dit dat hij degene is die je altijd troost als je droevig bent???
Betekenen de laatste 2 regels dat ze altijd met elkaar 'lopen', de levensweg af, zonder dat het een verplichting is?
Ik vind het in ieder geval heel fijn dat jullie me willen helpen, ik ben zelf niet zo goed in het analyseren van gedichten. Misschien begin ik het hierdoor nog wel leuk te vinden..!
groetjes jantine
Geplaatst: 05 mrt 2006 04:26 pm
Vriend
Vriend, metgezel, die meer en minder is
dan vader, moeder, minnaar, kind
Hier zegt ze dat de vriend soms meer is dan een vader of moeder, soms minder. Ik denk dat ze daarmee de zorg bedoelt die ouders voor hun kinderen hebben.
Minnaar, kind... Soms houdt ze zoveel van hem dat het haar minnaar lijkt. Soms voelt ze voor hem alsof het een/haar kind is.
Het is in feite allerlei vormen van houden van. Je houdt van je ouders anders dan van je minnaar of als van je kind.
hetzelfde als ik, maar anders
onafhankelijk en toegewijd
ouder, jonger, van dezelfde tijd.
Met hetzelfde als ik bedoelt ze dat die vriend vaak hetzelfde denkt als zij, dat ze elkaar goed begrijpen. Maar toch is die vriend anders, hij leeft een eigen leven (onafhankelijk) is toegewijd (met liefhebbende zorg voor haar) de vriend is in zijn doen en laten soms ouder, soms jonger soms van dezelfde leeftijd.
Trooster, die getroost kan worden
baken en verhanger van borden
De vriend troost haar (trooster) maar zij troost ook de vriend (getroost worden) Ze helpen elkaar dus als ze het moeilijk hebben.
De vriend is een vast punt in haar leven, iemand op wie ze altijd kan vetrouwen (baken)
en verhanger van borden - de vriend laat haar dingen op een andere manier zien, leert haar dingen anders te bekijken, geeft haar inzicht. De borden kan je zien als wegwijzer, hij laat haar andere wegen zien die ze ook kan nemen. (verhanger van borden)
broeder, maar van een andere moeder, zonder rivaliteit
met wie ik samenloop en die mij begeleidt.
Hij is als een broer maar dan van een andere moeder, maar ze benijden elkaar niet, zijn niet jaloers op elkaar (zonder rivaliteit).
Ze loopt samen met hem en hij helpt haar (begeleidt haar)
Begeleiden kan ook zijn dat hij met haar meegaat ergens naar toe.
Hij gunt mij om te leven en als ik dood
zou willen, geeft hij mij gelijk.
Hij wil graag dat ze een goed leven heeft maar als ze dood zou willen dan begrijpt hij dat ook.
Soms is het, dat ik om hem alleen
verdragen blijf, wat zonder hem ondraaglijk scheen.
Soms is het dat zij de dingen, die heel moeilijk zijn, aankan, kan verdragen, en blijft aankunnen door hem. Als hij er niet was dan zou ze dat niet aankunnen (ondraaglijk)
Zonder een enkele verplichting
loop ik en altijd in zijn richting.
Ze loopt zonder dat ze het moet maar uit eigen vrije wil...
en altijd in zijn richting. Ze ziet hem graag, gaat graag naar hem toe, gaat altijd naar hem toe.
Dettie
Vriend
Vriend, metgezel, die meer en minder is
dan vader, moeder, minnaar, kind
Hier zegt ze dat de vriend soms meer is dan een vader of moeder, soms minder. Ik denk dat ze daarmee de zorg bedoelt die ouders voor hun kinderen hebben.
Minnaar, kind... Soms houdt ze zoveel van hem dat het haar minnaar lijkt. Soms voelt ze voor hem alsof het een/haar kind is.
Het is in feite allerlei vormen van houden van. Je houdt van je ouders anders dan van je minnaar of als van je kind.
hetzelfde als ik, maar anders
onafhankelijk en toegewijd
ouder, jonger, van dezelfde tijd.
Met hetzelfde als ik bedoelt ze dat die vriend vaak hetzelfde denkt als zij, dat ze elkaar goed begrijpen. Maar toch is die vriend anders, hij leeft een eigen leven (onafhankelijk) is toegewijd (met liefhebbende zorg voor haar) de vriend is in zijn doen en laten soms ouder, soms jonger soms van dezelfde leeftijd.
Trooster, die getroost kan worden
baken en verhanger van borden
De vriend troost haar (trooster) maar zij troost ook de vriend (getroost worden) Ze helpen elkaar dus als ze het moeilijk hebben.
De vriend is een vast punt in haar leven, iemand op wie ze altijd kan vetrouwen (baken)
en verhanger van borden - de vriend laat haar dingen op een andere manier zien, leert haar dingen anders te bekijken, geeft haar inzicht. De borden kan je zien als wegwijzer, hij laat haar andere wegen zien die ze ook kan nemen. (verhanger van borden)
broeder, maar van een andere moeder, zonder rivaliteit
met wie ik samenloop en die mij begeleidt.
Hij is als een broer maar dan van een andere moeder, maar ze benijden elkaar niet, zijn niet jaloers op elkaar (zonder rivaliteit).
Ze loopt samen met hem en hij helpt haar (begeleidt haar)
Begeleiden kan ook zijn dat hij met haar meegaat ergens naar toe.
Hij gunt mij om te leven en als ik dood
zou willen, geeft hij mij gelijk.
Hij wil graag dat ze een goed leven heeft maar als ze dood zou willen dan begrijpt hij dat ook.
Soms is het, dat ik om hem alleen
verdragen blijf, wat zonder hem ondraaglijk scheen.
Soms is het dat zij de dingen, die heel moeilijk zijn, aankan, kan verdragen, en blijft aankunnen door hem. Als hij er niet was dan zou ze dat niet aankunnen (ondraaglijk)
Zonder een enkele verplichting
loop ik en altijd in zijn richting.
Ze loopt zonder dat ze het moet maar uit eigen vrije wil...
en altijd in zijn richting. Ze ziet hem graag, gaat graag naar hem toe, gaat altijd naar hem toe.
Dettie
Geplaatst: 06 mrt 2006 02:49 pm
hallo,
weer een vraagje hoor
Ik zat me zo is af te vragen wat ze nu eigelijk bedoelt met dit gedicht?! Wil ze de mensen laten weten dat een goede vriend onmisbaar is? Dus wat wil ze zeggen/bereiken met dit gedicht???
en ik had nog een vraagje: weten jullie/kunnen jullie zien of er een beeldspraak in dit gedicht zit. (dat de dichter een verband constateerd tussen het object waarover hij schrijft en het beeld.) Bijvoorbeeld een vergelijking met als, of een vergelijking zonder als, of een personificatie.
Ik dacht zelf aan trooster. De trooster is dan het beeld. en dat ze dan de Vriend als object beschouwd. maar dit weet ik niet zeker. en Misschien: hetzelfde als ik. Dit zou dan een vergelijking met 'als' zijn. maar dan weet ik niet wat het beeld en wat het object is.
alvast bedankt
jantine
hallo,
weer een vraagje hoor
Ik zat me zo is af te vragen wat ze nu eigelijk bedoelt met dit gedicht?! Wil ze de mensen laten weten dat een goede vriend onmisbaar is? Dus wat wil ze zeggen/bereiken met dit gedicht???
en ik had nog een vraagje: weten jullie/kunnen jullie zien of er een beeldspraak in dit gedicht zit. (dat de dichter een verband constateerd tussen het object waarover hij schrijft en het beeld.) Bijvoorbeeld een vergelijking met als, of een vergelijking zonder als, of een personificatie.
Ik dacht zelf aan trooster. De trooster is dan het beeld. en dat ze dan de Vriend als object beschouwd. maar dit weet ik niet zeker. en Misschien: hetzelfde als ik. Dit zou dan een vergelijking met 'als' zijn. maar dan weet ik niet wat het beeld en wat het object is.
alvast bedankt
jantine
Geplaatst: 06 mrt 2006 03:12 pm
Ik denk niet dat trooster een beeld is, Jantine, hij is een trooster...
Baken volgens mij dan weer wel: is een metafoor voor iets waarop men kan steunen dat je richting geeft en veilige loods temidden van moeilijkheden
Hetzelfde met "verhanger van borden"
Hij verhangt die borden niet echt, dus het is een beeld of metafoor (hij is "als" een verhanger van borden, maar de "als" staat er niet, dus het is geen echte vergelijking. Als er een verband tussen twee begrippen bestaat op basis van een vergelijking, maar er staat geen "als" spreekt men van een matafoor) .. ik weet niet of jullie die term op school gebruiken...
Hetzelfde als ik... is dat een echte vergelijking?
Dat weet ik niet zo goed, moet erover nadenken...
Groetjes. Tiba.
Ik denk niet dat trooster een beeld is, Jantine, hij is een trooster...
Baken volgens mij dan weer wel: is een metafoor voor iets waarop men kan steunen dat je richting geeft en veilige loods temidden van moeilijkheden
Hetzelfde met "verhanger van borden"
Hij verhangt die borden niet echt, dus het is een beeld of metafoor (hij is "als" een verhanger van borden, maar de "als" staat er niet, dus het is geen echte vergelijking. Als er een verband tussen twee begrippen bestaat op basis van een vergelijking, maar er staat geen "als" spreekt men van een matafoor) .. ik weet niet of jullie die term op school gebruiken...
Hetzelfde als ik... is dat een echte vergelijking?
Dat weet ik niet zo goed, moet erover nadenken...
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 06 mrt 2006 03:19 pm
P.S.
Wat me vooral opvalt zijn de tegenstellingen in dit gedicht:
hetzelfde <--> anders
trooster (actief) <--> getroost worden (passief)
ouder <--> jonger
leven <--> dood
verdragen (actief) <--> ondraaglijk (=wat niet kan gedragen worden) (passief)
En er zijn er vast nog meer.
Misschien dat je hier wat aan hebt en nog wat meer kunt uitwerken.
Groetjes. Tiba.
P.S.
Wat me vooral opvalt zijn de tegenstellingen in dit gedicht:
hetzelfde <--> anders
trooster (actief) <--> getroost worden (passief)
ouder <--> jonger
leven <--> dood
verdragen (actief) <--> ondraaglijk (=wat niet kan gedragen worden) (passief)
En er zijn er vast nog meer.
Misschien dat je hier wat aan hebt en nog wat meer kunt uitwerken.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 06 mrt 2006 03:26 pm
volledig mee akkoord.
Het valt me ineens op dat de twee beelden 'baken en verhanger van borden' ook een tegenstelling bevatten:
enerzijds is hij een vast punt waarop je kunt vertrouwen en dat zoals een baken de weg wijst
anderzijds is hij ook diegene die, waar nodig, de wegwijzers verplaatst
Hèhè, ben zelf blij dat ik dit gevonden heb .
Groetjes. Tiba.
Dettie zegt:
De vriend is een vast punt in haar leven, iemand op wie ze altijd kan vetrouwen (baken)
en verhanger van borden - de vriend laat haar dingen op een andere manier zien, leert haar dingen anders te bekijken, geeft haar inzicht. De borden kan je zien als wegwijzer, hij laat haar andere wegen zien die ze ook kan nemen. (verhanger van borden)
volledig mee akkoord.
Het valt me ineens op dat de twee beelden 'baken en verhanger van borden' ook een tegenstelling bevatten:
enerzijds is hij een vast punt waarop je kunt vertrouwen en dat zoals een baken de weg wijst
anderzijds is hij ook diegene die, waar nodig, de wegwijzers verplaatst
Hèhè, ben zelf blij dat ik dit gevonden heb .
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 06 mrt 2006 06:56 pm
Ik denk dat je dit niet noodzakelijk letterlijk moet nemen, dat het ook een beeld is.
Hij is "als" een broeder voor haar (opnieuw een matafoor).
Tussen broers en zussen is er echter vaak rivaliteit, daarom zegt ze waarschijnlijk :"van een andere moeder" dwz wij kennen die rivaliteit niet.
Groetjes. Tiba.
broeder, maar van een andere moeder
Ik denk dat je dit niet noodzakelijk letterlijk moet nemen, dat het ook een beeld is.
Hij is "als" een broeder voor haar (opnieuw een matafoor).
Tussen broers en zussen is er echter vaak rivaliteit, daarom zegt ze waarschijnlijk :"van een andere moeder" dwz wij kennen die rivaliteit niet.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 07 mrt 2006 05:46 pm
Fanfare-corps
De lucht scheen blinkend door de blaren,
bleek en volmaakt als glas geslepen.
Met vaste manlijke gebaren
werden de horens aangegrepen,
en luidkeels zonder enig schromen
spoot de muziek tussen de bomen;
heldhaftig, trots. Een onverbloemde
voor elk verstaanbare muziek,
die aan het ademloos publiek
ieder gevoel met name noemde.
En even plots werd dit geklater
gedempt, twee koopren kelen weenden...
-over het donkergroene water
gleden twee smalle witte eenden
geluidloos als een droombeeld voort-
De horens, smekend en gesmoord
schenen hen dringend iets te vragen
hen volgens met haast menslijk klagen.
Maria Vasalis,
uit Parken en woestijnen,
uitgeverij van Oorschot
Geplaatst omdat het zo n vrolijk muziek gedicht is, vooral de eerste strofe..ik zie en hoor ze haast lopen door het park.
de tweede strofe is moeilijker...
ik denk dat de koopren horens staan voor een tegenstem, een soort klagende ondertoon, die staat voor alle grote vragen en tegenslag van het leven die tegen het vrolijke rumoer van het leven ingaat en er toch ook bij hoort, het misschien wel versterkt....
ik denk maar even hardop hoor
Wil.
Fanfare-corps
De lucht scheen blinkend door de blaren,
bleek en volmaakt als glas geslepen.
Met vaste manlijke gebaren
werden de horens aangegrepen,
en luidkeels zonder enig schromen
spoot de muziek tussen de bomen;
heldhaftig, trots. Een onverbloemde
voor elk verstaanbare muziek,
die aan het ademloos publiek
ieder gevoel met name noemde.
En even plots werd dit geklater
gedempt, twee koopren kelen weenden...
-over het donkergroene water
gleden twee smalle witte eenden
geluidloos als een droombeeld voort-
De horens, smekend en gesmoord
schenen hen dringend iets te vragen
hen volgens met haast menslijk klagen.
Maria Vasalis,
uit Parken en woestijnen,
uitgeverij van Oorschot
Geplaatst omdat het zo n vrolijk muziek gedicht is, vooral de eerste strofe..ik zie en hoor ze haast lopen door het park.
de tweede strofe is moeilijker...
ik denk dat de koopren horens staan voor een tegenstem, een soort klagende ondertoon, die staat voor alle grote vragen en tegenslag van het leven die tegen het vrolijke rumoer van het leven ingaat en er toch ook bij hoort, het misschien wel versterkt....
ik denk maar even hardop hoor
Wil.
Geplaatst: 07 mrt 2006 06:01 pm
Inderdaad Wil, heb het nu een tweede maal gelezen.
Het eerste gedeelte is opgewekt
In het tweede gedeelte is er sprake van klagen
Het beeld van de eenden op het water die geluidloos voortglijden is mooi gevonden, de koperen horens wenen en klagen.
Misschien zijn de eenden die voortglijden symbool van het heimwee in iedere mens? De klanken van de horens gaan met hen mee...
(laatste vers: volgend ipv volgens?)
Mooi gedicht in ieder geval. Moet het nog enkele malen lezen.
Groetjes. Tiba.
Inderdaad Wil, heb het nu een tweede maal gelezen.
Het eerste gedeelte is opgewekt
In het tweede gedeelte is er sprake van klagen
Het beeld van de eenden op het water die geluidloos voortglijden is mooi gevonden, de koperen horens wenen en klagen.
Misschien zijn de eenden die voortglijden symbool van het heimwee in iedere mens? De klanken van de horens gaan met hen mee...
(laatste vers: volgend ipv volgens?)
Mooi gedicht in ieder geval. Moet het nog enkele malen lezen.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 09 mrt 2006 08:38 pm
ik denk dat Dettie gelijk heeft.
volgens mij heeft een dichter niet altijd een specifieke bedoeling met het schrijven van een gedicht.
ik bedoel: hij gaat niet achter zijn schrijftafel zitten om duidelijk te maken: dit wil ik nu aan de wereld verkondigen (denk ik toch).
(Een dichter die publiceert houdt waarschijnlijk wel rekening met het feit dat het gelezen wordt)
ik denk dat met vele gedichten, waaronder dit, de dichter wil uitdrukking geven aan gevoelens die hem op dat moment bezighouden:
hier zegt de dichteres: kijk dat betekent deze speciale vriend voor mij.
bij uitbreiding van betekenis geldt dit voor "de" vriend (in het algemeen),
vandaar dat ik meen dat bernadet het bij het rechte eind heeft: dit geldt zowel voor de vriend die zij voor ogen heeft als voor iedere vriend.
groetjes.tiba.
ik denk dat Dettie gelijk heeft.
volgens mij heeft een dichter niet altijd een specifieke bedoeling met het schrijven van een gedicht.
ik bedoel: hij gaat niet achter zijn schrijftafel zitten om duidelijk te maken: dit wil ik nu aan de wereld verkondigen (denk ik toch).
(Een dichter die publiceert houdt waarschijnlijk wel rekening met het feit dat het gelezen wordt)
ik denk dat met vele gedichten, waaronder dit, de dichter wil uitdrukking geven aan gevoelens die hem op dat moment bezighouden:
hier zegt de dichteres: kijk dat betekent deze speciale vriend voor mij.
bij uitbreiding van betekenis geldt dit voor "de" vriend (in het algemeen),
vandaar dat ik meen dat bernadet het bij het rechte eind heeft: dit geldt zowel voor de vriend die zij voor ogen heeft als voor iedere vriend.
groetjes.tiba.
Geplaatst: 10 mrt 2006 07:35 pm
Liefdesverdriet
Vanavond, met de verschaalde adem der ervaring
gebogen over het vers, ontroostbaar kind
dat zweet en zoute tranen huilt en onbeproefde handen wringt
wetend wat het nu weet: het oude wiegelied
is ontoereikend voor dit fel en nieuw verdriet.
Dit is het uur, het afscheid van de kindertijd
caesuur die troost-ontroostbaarheid voor altijd scheidt.
Ja eigen wegen, omziend, struiklend zullen zij gaan
de kindren, en de ouders, leunend aan
het oud, vertrouwd, volstrekt denkbeeldig hek
met nutteloze handen als verbruikt bestek
hebben de keus tussen een afgedwongen onverschilligheid
en een op niets dan hoop en liefde gefundeerd vertrouwen:
dat het ze goed zal gaan. Tenminste uit te houden.
Hallo allemaal,
(net als Jantine) Ben ik bezig met het analyseren van een gedicht van M. Vasalis.
Dit gedicht heb ik daarvoor uitgekozen uit de bundel de oude kustlijn.
Nu wilde ook ik graag een beroep op jullie doen,
voor het analyseren van dit gedicht, het uitleggen van dit gedicht
(per regel).
Vooral 'met de verschraalde adem der ervaring' + regel 4, 10, 11.
BVD
Groeten Anne-Marie
Liefdesverdriet
Vanavond, met de verschaalde adem der ervaring
gebogen over het vers, ontroostbaar kind
dat zweet en zoute tranen huilt en onbeproefde handen wringt
wetend wat het nu weet: het oude wiegelied
is ontoereikend voor dit fel en nieuw verdriet.
Dit is het uur, het afscheid van de kindertijd
caesuur die troost-ontroostbaarheid voor altijd scheidt.
Ja eigen wegen, omziend, struiklend zullen zij gaan
de kindren, en de ouders, leunend aan
het oud, vertrouwd, volstrekt denkbeeldig hek
met nutteloze handen als verbruikt bestek
hebben de keus tussen een afgedwongen onverschilligheid
en een op niets dan hoop en liefde gefundeerd vertrouwen:
dat het ze goed zal gaan. Tenminste uit te houden.
Hallo allemaal,
(net als Jantine) Ben ik bezig met het analyseren van een gedicht van M. Vasalis.
Dit gedicht heb ik daarvoor uitgekozen uit de bundel de oude kustlijn.
Nu wilde ook ik graag een beroep op jullie doen,
voor het analyseren van dit gedicht, het uitleggen van dit gedicht
(per regel).
Vooral 'met de verschraalde adem der ervaring' + regel 4, 10, 11.
BVD
Groeten Anne-Marie
Geplaatst: 10 mrt 2006 07:44 pm
Hallo Anne-Marie
We vragen altijd eerst wat mensen zelf over het gedicht denken of eraan gedaan hebben. Het helpt vaak om het gedicht even hardop te lezen. En de titel zegt al veel.
Staat er verschaald of verschraald in de eerste regel?
Je noemt alletwee de woorden namelijk.
Het gaat over een kind van iemand dat waarschijnlijk voor het eerst liefdesverdriet heeft.
Groetjes
Dettie
Hallo Anne-Marie
We vragen altijd eerst wat mensen zelf over het gedicht denken of eraan gedaan hebben. Het helpt vaak om het gedicht even hardop te lezen. En de titel zegt al veel.
Staat er verschaald of verschraald in de eerste regel?
Je noemt alletwee de woorden namelijk.
Het gaat over een kind van iemand dat waarschijnlijk voor het eerst liefdesverdriet heeft.
Groetjes
Dettie
Geplaatst: 10 mrt 2006 07:54 pm
Ha,
Sorry het moet verschaald zijn.
Zelf denk ik dat dit kind voor het eerst tot de ontdekking komt dat liefde ook een andere kant heeft. Voor het eerst, wat gelijk ook een afsluiting is van haar kindertijd betekend.
Ik begrijp alleen niet wat ik bij dat verschaald moet bedenken... en nog een aantal regels wat ik hier boven al zei.
Globaal begrijp ik dit gedicht wel maar om het nou precies uit te kunnen leggen, nee dat niet.
Groeten Anne-Marie
Ha,
Sorry het moet verschaald zijn.
Zelf denk ik dat dit kind voor het eerst tot de ontdekking komt dat liefde ook een andere kant heeft. Voor het eerst, wat gelijk ook een afsluiting is van haar kindertijd betekend.
Ik begrijp alleen niet wat ik bij dat verschaald moet bedenken... en nog een aantal regels wat ik hier boven al zei.
Globaal begrijp ik dit gedicht wel maar om het nou precies uit te kunnen leggen, nee dat niet.
Groeten Anne-Marie
Geplaatst: 10 mrt 2006 08:18 pm
het gaat eigenlijk over denkelijk een moeder die ziet dat haar kind verdriet heeft.
Vanavond, met de verschaalde adem der ervaring
gebogen over het vers, ontroostbaar kind
dat zweet en zoute tranen huilt en onbeproefde handen wringt
wetend wat het nu weet: het oude wiegelied
is ontoereikend voor dit fel en nieuw verdriet.
Verschalen betekent letterlijk geur en smaak verliezen van bijv. wijn
Met verschaald adem der ervaring wordt hier denk ik bedoeld dat de moeder niet meer de 'frisse' smaak van een eerste ervaring heeft.
Ze schrijft ook over het vers (betekent hier onervaren) kind. Dat kind is niet te troosten, dat kind zweet en huilt enorm (zoute tranen) en
wringt haar onbeproefde handen (ze draait haar handen steeds in elkaar) onbeproeft betekent onervaren/niet mee bekend zijn.
samengevat: De moeder staat gebogen over haar erg verdrietige kind die voor het eerst liefdesverdriet heeft. Wat vroeger hielp (het wiegelied) helpt nu niet meer voor dit zware en nieuwe verdriet.
Ze kan dus nu niet meer een liedje zingen en dan was alles over zoals toen het een klein kind was. Dat helpt nu niet meer.
Dit is het uur, het afscheid van de kindertijd
caesuur die troost-ontroostbaarheid voor altijd scheidt.
De moeder weet dat nu het uur aangebroken is van afscheid nemen van de kindertijd.
caesuur ( = snijding) Zij kan haar kind niet meer troosten zoals vroeger maar in dit geval zou de enige die het kind kan troosten de verloren geliefde zijn.
Ja eigen wegen, omziend, struiklend zullen zij gaan
de kindren, en de ouders, leunend aan
het oud, vertrouwd, volstrekt denkbeeldig hek
met nutteloze handen als verbruikt bestek
Het kind zal nu haar eigen weg gaan en de ouders kijken het kind na bij het oude vertrouwde (denkbeeldige) hek. Het hek kan je zien als symbool voor het ouderlijk huis.
De ouders staan daar met hun handen klaar om te helpen maar ze kunnen niet meer helpen. Het kind moet het zelf doen.
Ze zegt als verbruikt bestek. mes, vork, lepel hebben hun taak gehad net als de ouders dat hebben gehad.
hebben de keus tussen een afgedwongen onverschilligheid
en een op niets dan hoop en liefde gefundeerd vertrouwen:
dat het ze goed zal gaan. Tenminste uit te houden.
De ouders hebben de keus om te doen alsof ze onverschillig zijn, alsof het ze allemaal niets doet.
OF ze kiezen voor hoop en vertrouwen in hun kind, dat het allemaal wel goed zal komen met het kind.
Groetjes
Dettie
het gaat eigenlijk over denkelijk een moeder die ziet dat haar kind verdriet heeft.
Vanavond, met de verschaalde adem der ervaring
gebogen over het vers, ontroostbaar kind
dat zweet en zoute tranen huilt en onbeproefde handen wringt
wetend wat het nu weet: het oude wiegelied
is ontoereikend voor dit fel en nieuw verdriet.
Verschalen betekent letterlijk geur en smaak verliezen van bijv. wijn
Met verschaald adem der ervaring wordt hier denk ik bedoeld dat de moeder niet meer de 'frisse' smaak van een eerste ervaring heeft.
Ze schrijft ook over het vers (betekent hier onervaren) kind. Dat kind is niet te troosten, dat kind zweet en huilt enorm (zoute tranen) en
wringt haar onbeproefde handen (ze draait haar handen steeds in elkaar) onbeproeft betekent onervaren/niet mee bekend zijn.
samengevat: De moeder staat gebogen over haar erg verdrietige kind die voor het eerst liefdesverdriet heeft. Wat vroeger hielp (het wiegelied) helpt nu niet meer voor dit zware en nieuwe verdriet.
Ze kan dus nu niet meer een liedje zingen en dan was alles over zoals toen het een klein kind was. Dat helpt nu niet meer.
Dit is het uur, het afscheid van de kindertijd
caesuur die troost-ontroostbaarheid voor altijd scheidt.
De moeder weet dat nu het uur aangebroken is van afscheid nemen van de kindertijd.
caesuur ( = snijding) Zij kan haar kind niet meer troosten zoals vroeger maar in dit geval zou de enige die het kind kan troosten de verloren geliefde zijn.
Ja eigen wegen, omziend, struiklend zullen zij gaan
de kindren, en de ouders, leunend aan
het oud, vertrouwd, volstrekt denkbeeldig hek
met nutteloze handen als verbruikt bestek
Het kind zal nu haar eigen weg gaan en de ouders kijken het kind na bij het oude vertrouwde (denkbeeldige) hek. Het hek kan je zien als symbool voor het ouderlijk huis.
De ouders staan daar met hun handen klaar om te helpen maar ze kunnen niet meer helpen. Het kind moet het zelf doen.
Ze zegt als verbruikt bestek. mes, vork, lepel hebben hun taak gehad net als de ouders dat hebben gehad.
hebben de keus tussen een afgedwongen onverschilligheid
en een op niets dan hoop en liefde gefundeerd vertrouwen:
dat het ze goed zal gaan. Tenminste uit te houden.
De ouders hebben de keus om te doen alsof ze onverschillig zijn, alsof het ze allemaal niets doet.
OF ze kiezen voor hoop en vertrouwen in hun kind, dat het allemaal wel goed zal komen met het kind.
Groetjes
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 47 gasten