Geplaatst: 22 jan 2006 09:48 pm
Moeten we dus weer op broeden, Wil!
Misschien dat Dettie meedoet?
Groetjes. Tiba.
* M. Vasalis (ja uitgegeven door Van Oorschot)
Geplaatst: 22 jan 2006 09:54 pm
het heeft inderdaad iets onvrijwilligs..
misschien bedoelt ze dat een volmaakte wereld zonder smet of onvolkomenheid ook niet alles is,
en de echte levende wereld met al zijn onvolmaaktheid toch beter????
Ik roep maar wat.
groetjes,
Wil
en voelde me in 't paradijs gedreven.
Wie kan daar leven?
het heeft inderdaad iets onvrijwilligs..
misschien bedoelt ze dat een volmaakte wereld zonder smet of onvolkomenheid ook niet alles is,
en de echte levende wereld met al zijn onvolmaaktheid toch beter????
Ik roep maar wat.
groetjes,
Wil
Geplaatst: 22 jan 2006 10:43 pm
Bedoelt ze dat ze niet goed tegen verandering , vooruitgang kan?
Dat ze liever heeft dat alles blijft zoals het is?
Groetjes. tiba.
ik niet. En toch, je bent gemaakt om te bewegen
in lange lijnen als een langzame muziek,
en dan weer stil te staan, omhoog, een slanke basiliek.
Daar kan ik beter tegen.
Bedoelt ze dat ze niet goed tegen verandering , vooruitgang kan?
Dat ze liever heeft dat alles blijft zoals het is?
Groetjes. tiba.
Geplaatst: 01 feb 2006 03:53 pm
Appelboompjes
Op een recht, zwart kousenbeen,
dunne rokjes opgeheven,
dansend in de vroege regen
en de tuin voor zich alleen,
staan twee jonge appelbomen,
't witte bloed omhooggestegen,
vlinder/hoofden wijd omgeven
door hun aller/eerste dromen.
Met hun smalle voet in 't gras,
ingetogener en lomer
staan zij later in de zomer
na te peinzen hoe het was.
Voller wordend met de dagen,
vastgegroeid in 't ogenblik,
bestemd, mijn zustertjes, - als ik-
te wortlen, rijpen en vruchten te dragen.
Maria Vasalis, uit de vogel Phoenix
Wil
Bomengedicht, ook even hier geplaatst
Appelboompjes
Op een recht, zwart kousenbeen,
dunne rokjes opgeheven,
dansend in de vroege regen
en de tuin voor zich alleen,
staan twee jonge appelbomen,
't witte bloed omhooggestegen,
vlinder/hoofden wijd omgeven
door hun aller/eerste dromen.
Met hun smalle voet in 't gras,
ingetogener en lomer
staan zij later in de zomer
na te peinzen hoe het was.
Voller wordend met de dagen,
vastgegroeid in 't ogenblik,
bestemd, mijn zustertjes, - als ik-
te wortlen, rijpen en vruchten te dragen.
Maria Vasalis, uit de vogel Phoenix
Wil
Bomengedicht, ook even hier geplaatst
Geplaatst: 01 feb 2006 04:01 pm
Op een recht, zwart kousenbeen,
dunne rokjes opgeheven,
Mooi die stam en de ijle takken zo te beschrijven!
't witte bloed omhooggestegen,
Ik neem aan dat bloesem bedoeld wordt
Voller wordend met de dagen,
vastgegroeid in 't ogenblik,
bestemd, mijn zustertjes, - als ik-
te wortlen, rijpen en vruchten te dragen.
Mooi die omslag naar haar, de mens.
Dettie
Op een recht, zwart kousenbeen,
dunne rokjes opgeheven,
Mooi die stam en de ijle takken zo te beschrijven!
't witte bloed omhooggestegen,
Ik neem aan dat bloesem bedoeld wordt
Voller wordend met de dagen,
vastgegroeid in 't ogenblik,
bestemd, mijn zustertjes, - als ik-
te wortlen, rijpen en vruchten te dragen.
Mooi die omslag naar haar, de mens.
Dettie
Geplaatst: 07 feb 2006 12:54 pm Onderwerp: Reageer met quote Bewerk/Verwijder dit bericht Meld post Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
We hebben toestemming van uitgeverij van Oorschot (ze gedogen het) om gedichten van
M Vasalis te plaatsen uit de bundels:
Parken en woestijnen (1940)
De vogel Phoenix (1949)
Vergezichten en gezichten (1954)
De oude kustlijn (2002)
Gedichten (2002)
Verzamelde gedichten (april 2006)
Op een vlot van helderheid (2009)
(Wat natuurlijk niet betekent dat we alles uit die bundels mogen plaatsen. Maar evengoed heerlijk dat ze het gedogen!)
Dettie
We hebben toestemming van uitgeverij van Oorschot (ze gedogen het) om gedichten van
M Vasalis te plaatsen uit de bundels:
Parken en woestijnen (1940)
De vogel Phoenix (1949)
Vergezichten en gezichten (1954)
De oude kustlijn (2002)
Gedichten (2002)
Verzamelde gedichten (april 2006)
Op een vlot van helderheid (2009)
(Wat natuurlijk niet betekent dat we alles uit die bundels mogen plaatsen. Maar evengoed heerlijk dat ze het gedogen!)
Dettie
Geplaatst: 09 feb 2006 10:55 am
eyz,
ik kwam op dit forum en zag dat iedereen hier erg geinteresseerd is in gedichten van vasalis..
nu hebben wij de dichtbundel: " De oude kustlijn" opgedragen gekregen voor ons poezie tentamen. Als iemand ons een beetje zou willen/kunnen helpen met de thematiek van deze bundel zou dat heel fijn zijn. wij zelf komen namelijk niet erg ver, omdat het een samengevoegde bundel is en wij verder weinig van poezie begrijpen.
daarnaast hebben we allebei een gedicht uitgezocht om te verklaren.
ik heb het gedicht: "Cet age est sans pitié" gekozen. volgens mij is het allemaal vrij duidelijk wat ze ermee bedoeld, maar als iemand een diepere betekenis vind, zou ik die graag willen horen
volgens mij gaat het erover dat volwassenen kinderen niet altijd begrijpen en dat ze zich er beter niet mee kunnen bemoeien omdat kinderen het op die leeftijd allemaal makkelijk zelf op kunnen lossen...
misschien heeft die ex-kapitein nog een extra betekenis, ik weet het echt niet. ik ga zelf ook nog verder op onderzoek uit, maar alle hulp is welkom :razz:
Cet age est sans pitié
Links naast ons – midscheeps – woonde de ex-kapitein
Ter zee, weduwnaar, purper van het drinken.
Hij had een dochtertje, dat opzienbarend lelijk was,
Zo opgestopt, verkeerd begroeid en kruislings scheel,
Dat iedereen wel graag met haar zou willen spelen
Alleen al om dichtbij iets zo uitzonderlijks te zijn.
Haar vader maakte dat onmooglijk, want hij bood ons geld
Voor als ze mee mocht doen; zo dachten wij
Dat het een soort van werkje was – en wilden niet.
Ze glimlachte zo trots en raadselachtig bovendien
Dat het gevaarlijk leek – wij zagen niets van het verlangen
In ’t uren lang met krabben-armpjes uit het venster hangen.
Maar moeder wel – ze bleef vaak even staan, zei wat
En vroeg wat, nauwelijks te verstaan, en op een dag
vertelde zij: ze vroeg of ze me moeder noemen mag.
Je hebt toch zeker nee gezegd! Waarom? Ze zij
Ik zei natuurlijk: graag. Ze was heel blij.
Maria Vasalis,
uit De oude kustlijn
Uitgeverij van Oorschot 2004
whiehj
eyz,
ik kwam op dit forum en zag dat iedereen hier erg geinteresseerd is in gedichten van vasalis..
nu hebben wij de dichtbundel: " De oude kustlijn" opgedragen gekregen voor ons poezie tentamen. Als iemand ons een beetje zou willen/kunnen helpen met de thematiek van deze bundel zou dat heel fijn zijn. wij zelf komen namelijk niet erg ver, omdat het een samengevoegde bundel is en wij verder weinig van poezie begrijpen.
daarnaast hebben we allebei een gedicht uitgezocht om te verklaren.
ik heb het gedicht: "Cet age est sans pitié" gekozen. volgens mij is het allemaal vrij duidelijk wat ze ermee bedoeld, maar als iemand een diepere betekenis vind, zou ik die graag willen horen
volgens mij gaat het erover dat volwassenen kinderen niet altijd begrijpen en dat ze zich er beter niet mee kunnen bemoeien omdat kinderen het op die leeftijd allemaal makkelijk zelf op kunnen lossen...
misschien heeft die ex-kapitein nog een extra betekenis, ik weet het echt niet. ik ga zelf ook nog verder op onderzoek uit, maar alle hulp is welkom :razz:
Cet age est sans pitié
Links naast ons – midscheeps – woonde de ex-kapitein
Ter zee, weduwnaar, purper van het drinken.
Hij had een dochtertje, dat opzienbarend lelijk was,
Zo opgestopt, verkeerd begroeid en kruislings scheel,
Dat iedereen wel graag met haar zou willen spelen
Alleen al om dichtbij iets zo uitzonderlijks te zijn.
Haar vader maakte dat onmooglijk, want hij bood ons geld
Voor als ze mee mocht doen; zo dachten wij
Dat het een soort van werkje was – en wilden niet.
Ze glimlachte zo trots en raadselachtig bovendien
Dat het gevaarlijk leek – wij zagen niets van het verlangen
In ’t uren lang met krabben-armpjes uit het venster hangen.
Maar moeder wel – ze bleef vaak even staan, zei wat
En vroeg wat, nauwelijks te verstaan, en op een dag
vertelde zij: ze vroeg of ze me moeder noemen mag.
Je hebt toch zeker nee gezegd! Waarom? Ze zij
Ik zei natuurlijk: graag. Ze was heel blij.
Maria Vasalis,
uit De oude kustlijn
Uitgeverij van Oorschot 2004
whiehj
Geplaatst: 09 feb 2006 11:26 am
Hoi whiehj
Cet age est sans pitié
Links naast ons – midscheeps – woonde de ex-kapitein
Ter zee, weduwnaar, purper van het drinken.
Nee ik geloof niet dat die ex-kapitein ter zee een extra betekenis heeft.
dat hij weduwnaar is, is misschien belangrijker, het dochtertje heeft dus geen moeder meer. (Het kan zijn dat de kapitein voor zijn dochtertje niet meer vaart)
Hij had een dochtertje, dat opzienbarend lelijk was,
Zo opgestopt, verkeerd begroeid en kruislings scheel,
Dat iedereen wel graag met haar zou willen spelen
Alleen al om dichtbij iets zo uitzonderlijks te zijn.
Het dochtertje van de kapitein was erg lelijk, ik denk dik (opgestopt) en met haargroei op plekken dat niet gewoon was (misschien op haar wang of hele harige armen) en ze was heel erg scheel.
De kinderen wilden wel met haar spelen omdat ze zoiets lelijks wel van dichtbij wilden bekijken. Ze was apart door haar lelijkheid en dat vonden de kinderen wel interessant.
Haar vader maakte dat onmooglijk, want hij bood ons geld
Voor als ze mee mocht doen; zo dachten wij
Dat het een soort van werkje was – en wilden niet.
Dat spelen lukte niet want haar vader bood geld aan om zijn dochtertje mee te mogen laten spelen. Doordat hij dat geld aanbood zagen de kinderen het niet meer als spelen maar als een werkje, een klusje en dat wilden ze niet.
Ze glimlachte zo trots en raadselachtig bovendien
Dat het gevaarlijk leek – wij zagen niets van het verlangen
In ’t uren lang met krabben-armpjes uit het venster hangen.
Het dochtertje glimlachte trots en raadselachtig (dachten de kinderen)
Ze leek gevaarlijk daardoor maar de kinderen zagen niet dat ze heel erg verlangde naar meespelen. Het dochtertje hing uren uit het raam om (verlangend) naar de spelende kinderen te kijken.
Maar moeder wel – ze bleef vaak even staan, zei wat
En vroeg wat, nauwelijks te verstaan, en op een dag
vertelde zij: ze vroeg of ze me moeder noemen mag.
Je hebt toch zeker nee gezegd! Waarom? Ze zij
Ik zei natuurlijk: graag. Ze was heel blij.
Maar de moeder van de schrijfster zag het verlangen en de eenzaamheid van het meisje wel en bleef vaak even staan om met haar te praten.
Op en dag vertelde de moeder dat het meisje gevraagd had of ze haar moeder mocht noemen.
De schrijfster zegt dan: "Je hebt natuurlijk nee gezegd! "
en dan zegt de moeder: "Waarom? Ik heb graag gezegd. En dat meisje was er heel blij om."
Hopelijk heb je hier wat aan. Succes ermee.
Je hebt wel een beetje gelijk, de kapitein had nooit geld aan moeten bieden om zijn dochtertje mee te laten mogen spelen. had hij dat niet gedaan dan had het zijn dochtertje waarschijnijk wel gewoon mee kunnen spelen.
Maar de moeder van de schrijfster bemoeit zich ook met het dochtertje en die ziet wel heel goed hoe eenzaam dat meisje is en wil een beetje troost bieden, aandacht geven aan dat meisje omdat ze zo alleen is.
Groetjes
Dettie
Hoi whiehj
Cet age est sans pitié
Links naast ons – midscheeps – woonde de ex-kapitein
Ter zee, weduwnaar, purper van het drinken.
Nee ik geloof niet dat die ex-kapitein ter zee een extra betekenis heeft.
dat hij weduwnaar is, is misschien belangrijker, het dochtertje heeft dus geen moeder meer. (Het kan zijn dat de kapitein voor zijn dochtertje niet meer vaart)
Hij had een dochtertje, dat opzienbarend lelijk was,
Zo opgestopt, verkeerd begroeid en kruislings scheel,
Dat iedereen wel graag met haar zou willen spelen
Alleen al om dichtbij iets zo uitzonderlijks te zijn.
Het dochtertje van de kapitein was erg lelijk, ik denk dik (opgestopt) en met haargroei op plekken dat niet gewoon was (misschien op haar wang of hele harige armen) en ze was heel erg scheel.
De kinderen wilden wel met haar spelen omdat ze zoiets lelijks wel van dichtbij wilden bekijken. Ze was apart door haar lelijkheid en dat vonden de kinderen wel interessant.
Haar vader maakte dat onmooglijk, want hij bood ons geld
Voor als ze mee mocht doen; zo dachten wij
Dat het een soort van werkje was – en wilden niet.
Dat spelen lukte niet want haar vader bood geld aan om zijn dochtertje mee te mogen laten spelen. Doordat hij dat geld aanbood zagen de kinderen het niet meer als spelen maar als een werkje, een klusje en dat wilden ze niet.
Ze glimlachte zo trots en raadselachtig bovendien
Dat het gevaarlijk leek – wij zagen niets van het verlangen
In ’t uren lang met krabben-armpjes uit het venster hangen.
Het dochtertje glimlachte trots en raadselachtig (dachten de kinderen)
Ze leek gevaarlijk daardoor maar de kinderen zagen niet dat ze heel erg verlangde naar meespelen. Het dochtertje hing uren uit het raam om (verlangend) naar de spelende kinderen te kijken.
Maar moeder wel – ze bleef vaak even staan, zei wat
En vroeg wat, nauwelijks te verstaan, en op een dag
vertelde zij: ze vroeg of ze me moeder noemen mag.
Je hebt toch zeker nee gezegd! Waarom? Ze zij
Ik zei natuurlijk: graag. Ze was heel blij.
Maar de moeder van de schrijfster zag het verlangen en de eenzaamheid van het meisje wel en bleef vaak even staan om met haar te praten.
Op en dag vertelde de moeder dat het meisje gevraagd had of ze haar moeder mocht noemen.
De schrijfster zegt dan: "Je hebt natuurlijk nee gezegd! "
en dan zegt de moeder: "Waarom? Ik heb graag gezegd. En dat meisje was er heel blij om."
Hopelijk heb je hier wat aan. Succes ermee.
volgens mij gaat het erover dat volwassenen kinderen niet altijd begrijpen en dat ze zich er beter niet mee kunnen bemoeien omdat kinderen het op die leeftijd allemaal makkelijk zelf op kunnen lossen...
Je hebt wel een beetje gelijk, de kapitein had nooit geld aan moeten bieden om zijn dochtertje mee te laten mogen spelen. had hij dat niet gedaan dan had het zijn dochtertje waarschijnijk wel gewoon mee kunnen spelen.
Maar de moeder van de schrijfster bemoeit zich ook met het dochtertje en die ziet wel heel goed hoe eenzaam dat meisje is en wil een beetje troost bieden, aandacht geven aan dat meisje omdat ze zo alleen is.
Groetjes
Dettie
Geplaatst: 09 feb 2006 08:51 pm
De kinderen wilden aanvankelijk wel met haar spelen, niet omdat ze haar lief vonden of zo maar omdat ze haar als een curiosum, een attractie zagen.
Zelf vind ik dat nogal gruwelijk! Ik vraag me af of de dichteres niet het feit wil benadrukken dat kleine kinderen gruwelijk zijn????
De titel is: "cet age est sans pitié" wat betekent : "deze leeftijd is zonder medelijden". De leeftijd van wie? Ik denk dat het op de kinderen slaat en op hun meedogenloosheid (met vraagteken erbij, ben het niet zeker) van te willen spelen met het meisje dat er zo uitzonderlijk uit zag en alleen daarom.
De vader heeft niet door dat de kinderen met haar willen spelen, en zeker niet dat het daarom is, en biedt geld opdat zijn dochter toch speelkameraadjes zou hebben (ik denk dat hij een goed hart heeft, maar het verkeerd aanpakt).
En dat vertrouwen de kinderen niet, ze wenden zich van het meisje af ...
zonder een greintje medelijden met het feit dat ze dan eenzaam is; dus opnieuw "cet age sans pitié"
Alleen de moeder begrijpt het. Ze is niet zo hard als de kinderen.
De dichteres vertelt het als iets dat ze zelf heeft meegemaakt als kind
(r.1: ons) en beseft nu hoe hard kinderen soms kunnen zijn (en zijzelf als diegene die er bij was)
Ik hoop dat ik juist zit met deze uitleg
Groetjes. Tiba.
P.S moet de voorlaatste regel niet zijn "ze zei"?
Laatst aangepast door tiba op 09 feb 2006 11:10 pm, in totaal 1 keer bewerkt
Haar vader maakte dat onmooglijk, want hij bood ons geld
Voor als ze mee mocht doen;
De kinderen wilden aanvankelijk wel met haar spelen, niet omdat ze haar lief vonden of zo maar omdat ze haar als een curiosum, een attractie zagen.
Zelf vind ik dat nogal gruwelijk! Ik vraag me af of de dichteres niet het feit wil benadrukken dat kleine kinderen gruwelijk zijn????
De titel is: "cet age est sans pitié" wat betekent : "deze leeftijd is zonder medelijden". De leeftijd van wie? Ik denk dat het op de kinderen slaat en op hun meedogenloosheid (met vraagteken erbij, ben het niet zeker) van te willen spelen met het meisje dat er zo uitzonderlijk uit zag en alleen daarom.
De vader heeft niet door dat de kinderen met haar willen spelen, en zeker niet dat het daarom is, en biedt geld opdat zijn dochter toch speelkameraadjes zou hebben (ik denk dat hij een goed hart heeft, maar het verkeerd aanpakt).
En dat vertrouwen de kinderen niet, ze wenden zich van het meisje af ...
zonder een greintje medelijden met het feit dat ze dan eenzaam is; dus opnieuw "cet age sans pitié"
Alleen de moeder begrijpt het. Ze is niet zo hard als de kinderen.
De dichteres vertelt het als iets dat ze zelf heeft meegemaakt als kind
(r.1: ons) en beseft nu hoe hard kinderen soms kunnen zijn (en zijzelf als diegene die er bij was)
Ik hoop dat ik juist zit met deze uitleg
Groetjes. Tiba.
P.S moet de voorlaatste regel niet zijn "ze zei"?
Laatst aangepast door tiba op 09 feb 2006 11:10 pm, in totaal 1 keer bewerkt
Geplaatst: 09 feb 2006 10:48 pm
dank jullie wel!!
inderdaad klinkt de betekenis van tiba ook heel logisch door de titel..zo had ik er nog niet over nagedacht. ik had meer de onschuld en eerlijkheid van kinderen erin gezien en dat ze daarom niet voor geld wilden spelen. aan de hand van informatie over vasalis zelf klinkt jou betekenis wel een stuk logischer
van de voorlaatste regel zal ik nog even nakijken. ik had de tekst snel even overgetypt..
van Dettie vink t heel fijn dat ze het per stuk beetje omschreven heeft!!
echt super bedankt, nu is het gedicht een stuk duidelijker en ik hoop met deze informatie een goed punt te halen
whiehj
dank jullie wel!!
inderdaad klinkt de betekenis van tiba ook heel logisch door de titel..zo had ik er nog niet over nagedacht. ik had meer de onschuld en eerlijkheid van kinderen erin gezien en dat ze daarom niet voor geld wilden spelen. aan de hand van informatie over vasalis zelf klinkt jou betekenis wel een stuk logischer
van de voorlaatste regel zal ik nog even nakijken. ik had de tekst snel even overgetypt..
van Dettie vink t heel fijn dat ze het per stuk beetje omschreven heeft!!
echt super bedankt, nu is het gedicht een stuk duidelijker en ik hoop met deze informatie een goed punt te halen
whiehj
Geplaatst: 10 feb 2006 09:17 am
haha, nou vasalis was toch kinderpsychiater?!
dergelijke verhalen zal ze wel regelmatig gehoord hebben denk ik. misschien dat met de moeder dan vasalis zelf bedoeld wordt in de vorm van kinderpsychiater. het kind kan haar verhaal wel bij haar kwijt.
tuurlijk laat ik nog wat weten als ik mijn punt terugkrijg!! het examen heb ik pas 21februari, maar ik dacht: ik begin maar vast op tijd.
groetjes marianne (whiehj)
haha, nou vasalis was toch kinderpsychiater?!
dergelijke verhalen zal ze wel regelmatig gehoord hebben denk ik. misschien dat met de moeder dan vasalis zelf bedoeld wordt in de vorm van kinderpsychiater. het kind kan haar verhaal wel bij haar kwijt.
tuurlijk laat ik nog wat weten als ik mijn punt terugkrijg!! het examen heb ik pas 21februari, maar ik dacht: ik begin maar vast op tijd.
groetjes marianne (whiehj)
Geplaatst: 10 feb 2006 11:27 am
o, je doelde daarop!
Ik denk niet dat Vasalis met de moeder zichelf bedoelde, want ze bekijkt het vanuit het standpunt van de kinderen: hij bood ons geld --> dus ze stelt het voor alsof zij een van de kinderen was.
Ik zit nog te denken over die scheepskapitein, purper van het drinken.
Misschien bedoelt ze dat de buren uit een nogal verloederd milieu kwamen? De man dronk....
Met het meisje zouden ze nooit gespeeld hebben als ze er gewoon of leuk uitzag. Ik denk omdat ze zich er te goed voor voelden.
en "midscheeps": ze neemt de taal van de kapitein over.
Misschien gebruikte hij dat woord zelf? Lachen de kinderen een beetje met zijn taal?
Groetjes. Tiba.
P.S. Kijk je nog eens naar die voorlaatste regel?
haha, nou vasalis was toch kinderpsychiater?!
dergelijke verhalen zal ze wel regelmatig gehoord hebben denk ik. misschien dat met de moeder dan vasalis zelf bedoeld wordt in de vorm van kinderpsychiater. het kind kan haar verhaal wel bij haar kwijt.
o, je doelde daarop!
Ik denk niet dat Vasalis met de moeder zichelf bedoelde, want ze bekijkt het vanuit het standpunt van de kinderen: hij bood ons geld --> dus ze stelt het voor alsof zij een van de kinderen was.
Ik zit nog te denken over die scheepskapitein, purper van het drinken.
Misschien bedoelt ze dat de buren uit een nogal verloederd milieu kwamen? De man dronk....
Met het meisje zouden ze nooit gespeeld hebben als ze er gewoon of leuk uitzag. Ik denk omdat ze zich er te goed voor voelden.
en "midscheeps": ze neemt de taal van de kapitein over.
Misschien gebruikte hij dat woord zelf? Lachen de kinderen een beetje met zijn taal?
Groetjes. Tiba.
P.S. Kijk je nog eens naar die voorlaatste regel?
Geplaatst: 10 feb 2006 11:33 am
Zou het niet zo zijn dat ze een beeld over zijn uiterlijk wilde geven?
De scheepvaartwereld staat wel bekend om hun drinkgedrag. Ik denk dat ze een typerende kapitein neer wilde zetten.
Ik denk juist wel dat ze met het meisje gespeeld zouden hebben als ze er gewoon uitzag. Ze wilden nu ook met haar spelen maar om een andere reden, omdat ze er ongewoon uitzag, ze wilden kijken van dichtbij hoe dat rare meisje was.
Als het meisje er gewoon uit had gezien dan was er geen probleem geweest, dan had de kapitein ook geen geld hoeven aanbieden.
Dettie
Ik zit nog te denken over die scheepskapitein, purper van het drinken.
Misschien bedoelt ze dat de buren uit een nogal verloederd milieu kwamen? De man dronk....
Met het meisje zouden ze nooit gespeeld hebben als ze er gewoon of leuk uitzag. Ik denk omdat ze zich er te goed voor voelden.
Zou het niet zo zijn dat ze een beeld over zijn uiterlijk wilde geven?
De scheepvaartwereld staat wel bekend om hun drinkgedrag. Ik denk dat ze een typerende kapitein neer wilde zetten.
Ik denk juist wel dat ze met het meisje gespeeld zouden hebben als ze er gewoon uitzag. Ze wilden nu ook met haar spelen maar om een andere reden, omdat ze er ongewoon uitzag, ze wilden kijken van dichtbij hoe dat rare meisje was.
Als het meisje er gewoon uit had gezien dan was er geen probleem geweest, dan had de kapitein ook geen geld hoeven aanbieden.
Dettie
Geplaatst: 10 feb 2006 11:47 am
Het is inderdaad een typerende kapitein.
maar zijn uiterlijk wordt wel als negatief ervaren.
Of de kinderen wel met haar hadden willen spelen als ze er gewoon uitzag... ik weet het niet goed.
In elk geval geeft de vader geld omdat hij denkt dat de kinderen niet met haar willen ze spelen, omdat ze zo lelijk is, en schat hij hen verkeerd in, juist daarom willen ze wel... is geen aardige motivering.
Groetjes. Tiba.
Ik denk dat ze een typerende kapitein neer wilde zetten.
Het is inderdaad een typerende kapitein.
maar zijn uiterlijk wordt wel als negatief ervaren.
Of de kinderen wel met haar hadden willen spelen als ze er gewoon uitzag... ik weet het niet goed.
In elk geval geeft de vader geld omdat hij denkt dat de kinderen niet met haar willen ze spelen, omdat ze zo lelijk is, en schat hij hen verkeerd in, juist daarom willen ze wel... is geen aardige motivering.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 27 feb 2006 07:28 pm
Tijd
Ik droomde, dat ik langzaam leefde ....
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee
de bomen zich uit de aarde wrongen
terwijl ze hees en hortend zongen;
terwijl de jaargetijden vlogen
verkleurende als regenbogen .....
Ik zag de tremor van de zee,
zijn zwellen en weer haastig slinken,
zoals een grote keel kan drinken.
En dag en nacht van korte duur
vlammen en doven: flakkrend vuur.
- De wanhoop en welsprekendheid
in de gebaren van de dingen,
die anders star zijn, en hun dringen,
hun ademloze, wrede strijd ....
Hoe kón ik dat niet eerder weten,
niet beter zien in vroeger tijd ?
Hoe moet ik het weer ooit vergeten ?
Ik vind het een heel mooi gedicht. Betekent het dat de tijd normaal zo snel gaat en dat ze dan dingen over het hoofd ziet?
groetjes,
Janine
Tijd
Ik droomde, dat ik langzaam leefde ....
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee
de bomen zich uit de aarde wrongen
terwijl ze hees en hortend zongen;
terwijl de jaargetijden vlogen
verkleurende als regenbogen .....
Ik zag de tremor van de zee,
zijn zwellen en weer haastig slinken,
zoals een grote keel kan drinken.
En dag en nacht van korte duur
vlammen en doven: flakkrend vuur.
- De wanhoop en welsprekendheid
in de gebaren van de dingen,
die anders star zijn, en hun dringen,
hun ademloze, wrede strijd ....
Hoe kón ik dat niet eerder weten,
niet beter zien in vroeger tijd ?
Hoe moet ik het weer ooit vergeten ?
Ik vind het een heel mooi gedicht. Betekent het dat de tijd normaal zo snel gaat en dat ze dan dingen over het hoofd ziet?
groetjes,
Janine
Geplaatst: 27 feb 2006 07:41 pm
Ja dat heb je goed janine. Je kan het zien zoals ze soms in een film doen.
Dan laten ze bijvoorbeeld een bloem in de knop zien en dan filmen ze heel snel het uitkomen van de bloem, de bloei en het doodgaan van de bloem.
Dat wordt eigenlijk ook in dit gedicht gezegd.
Ze droomde dat zij langzaam leefde en daardoor gaat alles om haar heen heel snel.
Ze ziet bomen uit de grond schieten, en lente, zomer, herfst en winter voorbij vliegen.
De eb en vloed van de zee ziet ze heel snel gaan, het lijkt op iemand die met grote slokken drinkt, dan zie je die keel op en neer bewegen. Zo hard gaat de eb en vloed.
Ze ziet alle moeite die het kost, de bomen die elke keer weer opnieuw blaadjes krijgen, groen worden, verkleuren en afvallen en dan zegt ze
De wanhoop en welsprekendheid
in de gebaren van de dingen,
die anders star zijn, en hun dringen,
hun ademloze, wrede strijd ....
Het lijkt allemaal zo gewoon (welsprekendheid) en er lijkt weinig te gebeuren (star) maar er gebeurt héél veel (hun dringen, hun ademloze, wrede strijd) de bomen komen uit de grond, hun moeite om te groeien, om licht te krijgen, het groen worden enz.
Dan zegt ze
Hoe kan het dat ik dat niet eerder zag, dit zal ik nu nooit meer vergeten.
Dettie
Ja dat heb je goed janine. Je kan het zien zoals ze soms in een film doen.
Dan laten ze bijvoorbeeld een bloem in de knop zien en dan filmen ze heel snel het uitkomen van de bloem, de bloei en het doodgaan van de bloem.
Dat wordt eigenlijk ook in dit gedicht gezegd.
Ze droomde dat zij langzaam leefde en daardoor gaat alles om haar heen heel snel.
Ze ziet bomen uit de grond schieten, en lente, zomer, herfst en winter voorbij vliegen.
De eb en vloed van de zee ziet ze heel snel gaan, het lijkt op iemand die met grote slokken drinkt, dan zie je die keel op en neer bewegen. Zo hard gaat de eb en vloed.
Ze ziet alle moeite die het kost, de bomen die elke keer weer opnieuw blaadjes krijgen, groen worden, verkleuren en afvallen en dan zegt ze
De wanhoop en welsprekendheid
in de gebaren van de dingen,
die anders star zijn, en hun dringen,
hun ademloze, wrede strijd ....
Het lijkt allemaal zo gewoon (welsprekendheid) en er lijkt weinig te gebeuren (star) maar er gebeurt héél veel (hun dringen, hun ademloze, wrede strijd) de bomen komen uit de grond, hun moeite om te groeien, om licht te krijgen, het groen worden enz.
Dan zegt ze
Hoe kan het dat ik dat niet eerder zag, dit zal ik nu nooit meer vergeten.
Dettie
Geplaatst: 27 feb 2006 07:49 pm
ja ik vind het ook een heel mooi gedicht, en het leuke is dat je hoe vaker je het leest je er echt meer van gaat begrijpen. Het helpt ook om een gedicht hardop te lezen. Dan zie je ook vaak ineens waar het om gaat.
Veel succes met alles! Laat je nog even horen hoe het allemaal gegaan is?
Dettie
ja ik vind het ook een heel mooi gedicht, en het leuke is dat je hoe vaker je het leest je er echt meer van gaat begrijpen. Het helpt ook om een gedicht hardop te lezen. Dan zie je ook vaak ineens waar het om gaat.
Veel succes met alles! Laat je nog even horen hoe het allemaal gegaan is?
Dettie
Geplaatst: 28 feb 2006 09:58 am
Cannes
In een woestijn van zon, dicht langs de zee
staan de platanen in een brede allee:
dorstige herten, plotseling betoverd
en in hun ren naar 't water star gebleven,
het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd,
het wit gewei breed opgeheven.
Langslopend, te gezond, te naakt
en door een lichte wijn in een soort droom bewegend,
besef ik plotseling de enig werkelijke zonde:
dat ik door het verwonderlijkste nauw geraakt,
zonder besef door het bestaan gezegend
en door de schadelijkste dingen nauw geschonden,
ver van de werkelijkheid ben weggeraakt.
M. Vasalis,
uit: de Vogel Phoenix,
Van Oorschot, Amsterdam 1961
Cannes
In een woestijn van zon, dicht langs de zee
staan de platanen in een brede allee:
dorstige herten, plotseling betoverd
en in hun ren naar 't water star gebleven,
het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd,
het wit gewei breed opgeheven.
Langslopend, te gezond, te naakt
en door een lichte wijn in een soort droom bewegend,
besef ik plotseling de enig werkelijke zonde:
dat ik door het verwonderlijkste nauw geraakt,
zonder besef door het bestaan gezegend
en door de schadelijkste dingen nauw geschonden,
ver van de werkelijkheid ben weggeraakt.
M. Vasalis,
uit: de Vogel Phoenix,
Van Oorschot, Amsterdam 1961
Geplaatst: 28 feb 2006 10:12 am
Wat een prachtige regels,
ik ben toch iedere keer weer onder de indruk van haar ,
het raakt vaak precies de kern van het bestaan.
groetjes,
Wil
besef ik plotseling de enig werkelijke zonde:
dat ik door het verwonderlijkste nauw geraakt,
zonder besef door het bestaan gezegend
en door de schadelijkste dingen nauw geschonden,
ver van de werkelijkheid ben weggeraakt.
Wat een prachtige regels,
ik ben toch iedere keer weer onder de indruk van haar ,
het raakt vaak precies de kern van het bestaan.
groetjes,
Wil
Geplaatst: 05 mrt 2006 11:48 am
hallo,
voor school moet ik een gedicht analyseren. Ik heb voor het gedicht 'Vriend' van M. Vasalis gekozen uit haar gedichtenbundel "De Oude Kustlijn'.
nu wil ik u vragen of u mij wilt helpen met het mij laten begrijpen en het uitleggen van dit gedicht (per regel)? Dit zou ik erg op prijs stellen!
BVD
met vriendelijke groet,
jantine
hallo,
voor school moet ik een gedicht analyseren. Ik heb voor het gedicht 'Vriend' van M. Vasalis gekozen uit haar gedichtenbundel "De Oude Kustlijn'.
nu wil ik u vragen of u mij wilt helpen met het mij laten begrijpen en het uitleggen van dit gedicht (per regel)? Dit zou ik erg op prijs stellen!
BVD
met vriendelijke groet,
jantine
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 54 gasten