Elly de Waard (ja)
Geplaatst: 10 aug 2006 06:05 pm
En hier een linkje naar kunst en koningsduin
http://www.kunstenkoningsduin.nl/
Dettie
En hier een linkje naar kunst en koningsduin
http://www.kunstenkoningsduin.nl/
Dettie
Geplaatst: 24 aug 2006 02:02 pm
Ouder geworden en
dieper verstrikt geraakt
in de verfijningen
van het bestaan, vonden
wij nooit het grotere
gemak waarnaar wij streefden
alleen het groeien
van de moeilijkheden;
de aarde zelf bleef mooi,
een regenwolk die jaagde
langs de lucht, een bries
die vochtig langs de wangen
strijkt, ze kust, konden
een dag al waardevol
maken. De rest was niets.
Wij zouden zo gelukkig
kunnen zijn als wij
onszelf niet waren
Elly de Waard,
uit Eenzang Twee. Het ikst
Uitg. De Harmonie 1993
Wil
Ouder geworden en
dieper verstrikt geraakt
in de verfijningen
van het bestaan, vonden
wij nooit het grotere
gemak waarnaar wij streefden
alleen het groeien
van de moeilijkheden;
de aarde zelf bleef mooi,
een regenwolk die jaagde
langs de lucht, een bries
die vochtig langs de wangen
strijkt, ze kust, konden
een dag al waardevol
maken. De rest was niets.
Wij zouden zo gelukkig
kunnen zijn als wij
onszelf niet waren
Elly de Waard,
uit Eenzang Twee. Het ikst
Uitg. De Harmonie 1993
Wil
Laatst gewijzigd door Dettie op Ma Feb 16, 2009 11:10, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 24 aug 2006 02:10 pm
Ik heb dit gedicht uit de bundel "Dichtersgesprekken"van Marjoleine Vos, waarin Marjoleien Vos dichters intervieuwt over één bepaalt gedicht.
mijn oog viel meteen op dit gedicht ..ik vind het prachtig.
Ook die laatste regel
Het gaat eigenlijk over hoe meer je begrijpen wilt van het leven hoe ingewikkelder het wordt..hoe meer je verstrikt raakt in de verfijningen van het bestaan, en hoe vaak je je zelf in de weg staat in dat leven..hoeveel makkelijker het zou zijn als wij onszelf niet waren,
En dat wat ons rest in al deze ingewikkeldheid is de natuur..die troost..in dit gedicht zelfs letterlijk...een bries die langs de wangen strijkt en kust.
prachtig gedicht.
Wil
de aarde zelf bleef mooi,
een regenwolk die jaagde
langs de lucht, een bries
die vochtig langs de wangen
strijkt, ze kust, konden
een dag al waardevol
maken. De rest was niets.
Ik heb dit gedicht uit de bundel "Dichtersgesprekken"van Marjoleine Vos, waarin Marjoleien Vos dichters intervieuwt over één bepaalt gedicht.
mijn oog viel meteen op dit gedicht ..ik vind het prachtig.
Ook die laatste regel
Wij zouden zo gelukkig
kunnen zijn als wij
onszelf niet waren
Het gaat eigenlijk over hoe meer je begrijpen wilt van het leven hoe ingewikkelder het wordt..hoe meer je verstrikt raakt in de verfijningen van het bestaan, en hoe vaak je je zelf in de weg staat in dat leven..hoeveel makkelijker het zou zijn als wij onszelf niet waren,
En dat wat ons rest in al deze ingewikkeldheid is de natuur..die troost..in dit gedicht zelfs letterlijk...een bries die langs de wangen strijkt en kust.
prachtig gedicht.
Wil
Geplaatst: 08 sep 2006 04:21 pm
En iedere keer als ik langs de
Spiegel loop, zie ik meer- het grijze
Aan de slapen, het woeste blonde
Bovenop- de kop, het aangezicht
Van mijn vader. De staat van schedel
Nadert bij leven en onwelzijn-
Bot, dat sinds de geboorte van
Het vlees van kraakbeen verhard is
Tot. Om het hoofd te bieden aan.
Om overeind te blijven staan.
En iedere week denk ik halver-
Wege, de volgende week doe ik het
Beter. En na het snikken ligt ze
Als een kind, opgerold, afgewend.
Ik kijk naar haar, haar lief gezicht
En vraag me af waaraan ons falen
Ligt. We have no aim, we 're empty,
It's our emptiness- had ik wat
Ik zag als ons probleem tot in een
Andere taal van mij vervreemd.
Elly de Waard,
uit Een wildernis van verbindingen,
uitg. De Harmonie, 1986
----
Elly de Waard is jarig vandaag, dus maar even een mooi gedicht geplaatst.
Dit gedicht gaat ook over ouder worden, en over de onmacht van ons mensen. (volgens mij)
Niet echt een opgewekt verjaardagsthema, maar tóch (of misschien wel juist daardoor) een mooi gedicht.
Vond ik.
Wil
En iedere keer als ik langs de
Spiegel loop, zie ik meer- het grijze
Aan de slapen, het woeste blonde
Bovenop- de kop, het aangezicht
Van mijn vader. De staat van schedel
Nadert bij leven en onwelzijn-
Bot, dat sinds de geboorte van
Het vlees van kraakbeen verhard is
Tot. Om het hoofd te bieden aan.
Om overeind te blijven staan.
En iedere week denk ik halver-
Wege, de volgende week doe ik het
Beter. En na het snikken ligt ze
Als een kind, opgerold, afgewend.
Ik kijk naar haar, haar lief gezicht
En vraag me af waaraan ons falen
Ligt. We have no aim, we 're empty,
It's our emptiness- had ik wat
Ik zag als ons probleem tot in een
Andere taal van mij vervreemd.
Elly de Waard,
uit Een wildernis van verbindingen,
uitg. De Harmonie, 1986
----
Elly de Waard is jarig vandaag, dus maar even een mooi gedicht geplaatst.
Dit gedicht gaat ook over ouder worden, en over de onmacht van ons mensen. (volgens mij)
Niet echt een opgewekt verjaardagsthema, maar tóch (of misschien wel juist daardoor) een mooi gedicht.
Vond ik.
Wil
Geplaatst: 08 sep 2006 09:32 pm
Nou, dit is een confronterend gedicht.
En steengoede poëzie.
Het is pas de laatste jaren dat ik de gedichten van Elly de Waard ontdekt heb (mede door Leestafel ben ik meer gaan zoeken). In Vlaanderen is ze niet zo bekend, denk ik toch, maar ze verdient meer.
Dus terecht, Wil, dat je op haar verjaardag een gedicht plaatst!
Het laatste deel vind ik moeilijk:
En vraag me af waaraan ons falen
Ligt. We have no aim, we 're empty,
It's our emptiness- had ik wat
Ik zag als ons probleem tot in een
Andere taal van mij vervreemd.
Wat bedoelt ze met "had ik wat" ??? Is dat een Nederlandse uitdrukking?
Sluit het aan bij wat voorafgaat? Het ontgaat me momenteel volledig.
en de laatste twee regels:
Ik zag als ons probleem tot in een
Andere taal van mij vervreemd.
Moet ik toch nog even over nadenken.
Groetjes. Tiba.
Nou, dit is een confronterend gedicht.
En steengoede poëzie.
Het is pas de laatste jaren dat ik de gedichten van Elly de Waard ontdekt heb (mede door Leestafel ben ik meer gaan zoeken). In Vlaanderen is ze niet zo bekend, denk ik toch, maar ze verdient meer.
Dus terecht, Wil, dat je op haar verjaardag een gedicht plaatst!
Het laatste deel vind ik moeilijk:
En vraag me af waaraan ons falen
Ligt. We have no aim, we 're empty,
It's our emptiness- had ik wat
Ik zag als ons probleem tot in een
Andere taal van mij vervreemd.
Wat bedoelt ze met "had ik wat" ??? Is dat een Nederlandse uitdrukking?
Sluit het aan bij wat voorafgaat? Het ontgaat me momenteel volledig.
en de laatste twee regels:
Ik zag als ons probleem tot in een
Andere taal van mij vervreemd.
Moet ik toch nog even over nadenken.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 28 feb 2008 09:20 am
Mijn kabels liggen naar je uitgestrekt,
Het net is open,
Cijfers regenen over het landschap,
Lijnen, vaten van communicatie,
Beginnen in patroon te lopen,
Het bloed gaat in galop, het raast en klopt
En vraagt bellend belet-ben je al op?
O, dat het bij je binnen dringt, je lippen
Wijken en ik voel
Hoe je mij toestaat ze met mijn lippen
Te bestrijken. Kussen spatten uit de hoorn,
De muze aan de telefoon!
O help mij in dit labyrint
De draad te volgen die ons bindt.
Elly de Waard
Uit: Furie,
Uitgeverij De Harmonie, Amsterdam 1981
Irene
Hier geplaatst n.a.v. de eerste regels: Raad de dichter.
Mijn kabels liggen naar je uitgestrekt,
Het net is open,
Cijfers regenen over het landschap,
Lijnen, vaten van communicatie,
Beginnen in patroon te lopen,
Het bloed gaat in galop, het raast en klopt
En vraagt bellend belet-ben je al op?
O, dat het bij je binnen dringt, je lippen
Wijken en ik voel
Hoe je mij toestaat ze met mijn lippen
Te bestrijken. Kussen spatten uit de hoorn,
De muze aan de telefoon!
O help mij in dit labyrint
De draad te volgen die ons bindt.
Elly de Waard
Uit: Furie,
Uitgeverij De Harmonie, Amsterdam 1981
Irene
Hier geplaatst n.a.v. de eerste regels: Raad de dichter.
Geplaatst: 07 nov 2008 03:45 pm
Zien I
Velden met bloei
van vruchtbloemen
telkens in één
kleur: roze, wit
geplant in vier-
kant en gesnoeid
tot op gelijke
hoogte. de takken
als koraal, met
bloesemen bezet
Per boom teer en
doorzichtig, het
geheel van een
intense kleur en
stralend sterk.
Het democratische
principe, hier misschien
op zijn best, of zelfs
op zijn gelukkigst
uitgewerkt
Elly de Waard
Uit: Proeven van moord
Uitg. De Harmonie, Amsterdam 1999
Dettie
Zien I
Velden met bloei
van vruchtbloemen
telkens in één
kleur: roze, wit
geplant in vier-
kant en gesnoeid
tot op gelijke
hoogte. de takken
als koraal, met
bloesemen bezet
Per boom teer en
doorzichtig, het
geheel van een
intense kleur en
stralend sterk.
Het democratische
principe, hier misschien
op zijn best, of zelfs
op zijn gelukkigst
uitgewerkt
Elly de Waard
Uit: Proeven van moord
Uitg. De Harmonie, Amsterdam 1999
Dettie
Geplaatst: 13 nov 2008 07:40 pm
Nog even gebloemleesd op Leestafel en opnieuw Elly de Waard ontmoet.
Toch wel een verademing na het lezen van hermetischer poëzie.
Biografische gegevens opgezocht.
Haar naam klonk zeer bekend.
Echt mooie gedichten.
Tiens, ze woont in Castricum.
Zee, duinen...
Moet wel inspirerend werken.
mira :wink:
Nog even gebloemleesd op Leestafel en opnieuw Elly de Waard ontmoet.
Toch wel een verademing na het lezen van hermetischer poëzie.
Biografische gegevens opgezocht.
Haar naam klonk zeer bekend.
Echt mooie gedichten.
Tiens, ze woont in Castricum.
Zee, duinen...
Moet wel inspirerend werken.
mira :wink:
Geplaatst: 21 dec 2008 11:27 pm
Dit gedicht nog even hernomen.
Sensueel (o dat het bij je binnendringt, je lippen wijken) en humoristisch tegelijk ( o.a. kussen spatten uit de hoorn, de muze aan de telefoon).
Knap gedicht!
Tiba.
Mijn kabels liggen naar je uitgestrekt,
Het net is open,
Cijfers regenen over het landschap,
Lijnen, vaten van communicatie,
Beginnen in patroon te lopen,
Het bloed gaat in galop, het raast en klopt
En vraagt bellend belet-ben je al op?
O, dat het bij je binnen dringt, je lippen
Wijken en ik voel
Hoe je mij toestaat ze met mijn lippen
Te bestrijken. Kussen spatten uit de hoorn,
De muze aan de telefoon!
O help mij in dit labyrint
De draad te volgen die ons bindt.
Dit gedicht nog even hernomen.
Sensueel (o dat het bij je binnendringt, je lippen wijken) en humoristisch tegelijk ( o.a. kussen spatten uit de hoorn, de muze aan de telefoon).
Knap gedicht!
Tiba.
Hier het gedicht dat te raden was op 'Raad de dichter' en gevonden door Mira:
De ribben van de brug liggen
Als wervels in de lymfe van
De lucht en trillen van hitte.
Rug, die zich spant van de oever
Naar een overkant. Door het land-
Schap flitsen spiegels, ruiten,
Blinkende lemmetten. Wind
Rolt op licht gedragen over de
Golven aan, zijn slaven. Stralend
Zijn ze gebogen onder zijn
Koninklijke slagen.De hemel
Gorgelt kort uit haar metalen
Kelen.Achter hun namen rusten
Onzichtbare dorpen en steden.
Wildernis van verbindingen
Strekking van ribben; ik glijd
Langs de knopen van haar rug,
Touwladder naar een jungle van
Geluk. Tussen de wegen en het
Doel, is daar een juiste midden?
uit: Een wildernis van verbindingen.
uitg. De Harmonie A'dam.1986
De ribben van de brug liggen
Als wervels in de lymfe van
De lucht en trillen van hitte.
Rug, die zich spant van de oever
Naar een overkant. Door het land-
Schap flitsen spiegels, ruiten,
Blinkende lemmetten. Wind
Rolt op licht gedragen over de
Golven aan, zijn slaven. Stralend
Zijn ze gebogen onder zijn
Koninklijke slagen.De hemel
Gorgelt kort uit haar metalen
Kelen.Achter hun namen rusten
Onzichtbare dorpen en steden.
Wildernis van verbindingen
Strekking van ribben; ik glijd
Langs de knopen van haar rug,
Touwladder naar een jungle van
Geluk. Tussen de wegen en het
Doel, is daar een juiste midden?
uit: Een wildernis van verbindingen.
uitg. De Harmonie A'dam.1986
O que for quando for, é que será o que é (F. Pessoa)
Elly de Waard
In haar nieuwste dichtbundel 'In het halogeen' thematiseert Elly de Waard de verhouding tussen de virtuele en de natuurlijke wereld, hoe deze elkaar beïnvloeden of zelfs wezenlijk veranderen. 'In het halogeen' refereert niet alleen aan het nieuwe en kunstmatige licht waarin wij de dingen kunnen zien, maar De Waard creëert met deze titel ook een tijdperk in de geschiedenis.
Wim Brands praat met dichter Elly de Waard, naar aanleiding van haar nieuwe bundel. Ook praten zij over de tentoonstelling ‘Het mooiste leeft in doodsgevaar’, te zien in museum Kranenburgh in Bergen (N-H), waar het werk van Chris van Geel (1917-1974) wordt getoond. Elly de Waard leefde twaalf jaar samen met Chris van Geel.
Bij de tentoonstelling verzorgt het literaire tijdschrift 'De Parelduiker' een themanummer over het leven en het werk van Chris van Geel. Gelijktijdig verschijnt bij Uitgeverij Van Oorschot een bloemlezing uit de gedichten van Van Geel: 'Het mooiste leeft in doodsgevaar', gekozen en ingeleid door Willem Jan Otten.
Het programma is hier te beluisteren
http://www.vpro.nl/programma/deavonden/ ... /41825200/
---
In haar nieuwste dichtbundel 'In het halogeen' thematiseert Elly de Waard de verhouding tussen de virtuele en de natuurlijke wereld, hoe deze elkaar beïnvloeden of zelfs wezenlijk veranderen. 'In het halogeen' refereert niet alleen aan het nieuwe en kunstmatige licht waarin wij de dingen kunnen zien, maar De Waard creëert met deze titel ook een tijdperk in de geschiedenis.
Wim Brands praat met dichter Elly de Waard, naar aanleiding van haar nieuwe bundel. Ook praten zij over de tentoonstelling ‘Het mooiste leeft in doodsgevaar’, te zien in museum Kranenburgh in Bergen (N-H), waar het werk van Chris van Geel (1917-1974) wordt getoond. Elly de Waard leefde twaalf jaar samen met Chris van Geel.
Bij de tentoonstelling verzorgt het literaire tijdschrift 'De Parelduiker' een themanummer over het leven en het werk van Chris van Geel. Gelijktijdig verschijnt bij Uitgeverij Van Oorschot een bloemlezing uit de gedichten van Van Geel: 'Het mooiste leeft in doodsgevaar', gekozen en ingeleid door Willem Jan Otten.
Het programma is hier te beluisteren
http://www.vpro.nl/programma/deavonden/ ... /41825200/
---
Liedje
Struikje, struikje, stevig
knopje, wel bestand
tegen de wind
Koppig ballende zijn
vuistje, lachend, lachende
daarin
Elly de Waard
uit: In het halogeen
De Harmonie 2009
zie ook http://www.lezen.tv/content/view/136/1/ (filmpje Elly de Waard over de bundel In het halogeen)
Dettie
Struikje, struikje, stevig
knopje, wel bestand
tegen de wind
Koppig ballende zijn
vuistje, lachend, lachende
daarin
Elly de Waard
uit: In het halogeen
De Harmonie 2009
zie ook http://www.lezen.tv/content/view/136/1/ (filmpje Elly de Waard over de bundel In het halogeen)
Dettie
Omdat het nu volop wintert ging ik op zoek naar een wintergedicht en vond dit:
Winter
Winter is het, Kerstmis spoedig,
Onder het poetsen wordt geoefend
In het zingen door mijn moeder.
Donker is het dagelijks vroeger,
Koper blinkt, de kachel brandt.
In de koude hak ik hout.
Sterren schieten uit de schoorsteen,
Regenen wensen naar beneden
Waar standvastig en aanbeden
Venus op de dakpunt staat.
Binnen ruikt het naar gebak
Dat de oven heeft verlaten
En naar vlees dat wordt gebraden.
Voeten rennen door de kamers,
Stemmen wisselen kreten uit.
Onbeschaamd als blauwe luchten
Waar een sneeuwbui zich in uitschudt,
Vliegensvlug in achterhalen
Van wie vluchtend en toch dralend
Zo mijn kussen niet ontloopt -
Fantoom van licht, waar heb je je
Verstopt? Lig je, slaap je, heb
Je je sterren van ogen dicht?
Ruwe nimf ben je, vlinderlicht
Je lieftallige hielen gelicht.
Verlegenheid heeft appelrode wangen,
Je kunt ze proeven, kunt ze vangen,
Kunt ze tussen het sparregroen hangen,
Blozende als zonsondergangen
Zijn ze, gave, glanzende vrucht.
Winter is het, Kerstmis nadert,
Het huis in rust en het ademt
Uit zijn schoorsteen witte rook.
De hemel is bestrooid met sterren,
Een pruik van sneeuw ligt op de dennen,
Men is thuis, er wordt gestookt.
Elly de Waard
uit: Strofen, De Harmonie, Amsterdam 1983
Tiba.
Winter
Winter is het, Kerstmis spoedig,
Onder het poetsen wordt geoefend
In het zingen door mijn moeder.
Donker is het dagelijks vroeger,
Koper blinkt, de kachel brandt.
In de koude hak ik hout.
Sterren schieten uit de schoorsteen,
Regenen wensen naar beneden
Waar standvastig en aanbeden
Venus op de dakpunt staat.
Binnen ruikt het naar gebak
Dat de oven heeft verlaten
En naar vlees dat wordt gebraden.
Voeten rennen door de kamers,
Stemmen wisselen kreten uit.
Onbeschaamd als blauwe luchten
Waar een sneeuwbui zich in uitschudt,
Vliegensvlug in achterhalen
Van wie vluchtend en toch dralend
Zo mijn kussen niet ontloopt -
Fantoom van licht, waar heb je je
Verstopt? Lig je, slaap je, heb
Je je sterren van ogen dicht?
Ruwe nimf ben je, vlinderlicht
Je lieftallige hielen gelicht.
Verlegenheid heeft appelrode wangen,
Je kunt ze proeven, kunt ze vangen,
Kunt ze tussen het sparregroen hangen,
Blozende als zonsondergangen
Zijn ze, gave, glanzende vrucht.
Winter is het, Kerstmis nadert,
Het huis in rust en het ademt
Uit zijn schoorsteen witte rook.
De hemel is bestrooid met sterren,
Een pruik van sneeuw ligt op de dennen,
Men is thuis, er wordt gestookt.
Elly de Waard
uit: Strofen, De Harmonie, Amsterdam 1983
Tiba.
Mira schreef onder het thema wintergedichten:
Akkoord dat Elly de Waard mooiere gedichten geschreven heeft, maar m.i. geeft dit toch wel geel goed de sfeer weer van winterdagen uit een "vroegere" tijd.
Daarnaast vind ik deze regels prachtig:
Mooi toch!
Tiba.
Dit gedicht kan me niet echt bekoren.
De bundel is van 83, maar dit gedicht klinkt vele tientallen jaren ouder, en dat dit op rekening kan geschreven worden van een zekere nostalgie, redt m.i. het gedicht niet.
Elly de Waard heeft wel prachtige (andere) gedichten gemaakt.
mira
Akkoord dat Elly de Waard mooiere gedichten geschreven heeft, maar m.i. geeft dit toch wel geel goed de sfeer weer van winterdagen uit een "vroegere" tijd.
Daarnaast vind ik deze regels prachtig:
Verlegenheid heeft appelrode wangen,
Je kunt ze proeven, kunt ze vangen,
Mooi toch!
Tiba.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten