Poezie-Leestafel heeft toestemming van Mischa de Vreede om haar gedichten te plaatsen.
Maar geen hele bundels.
Enkele van haar gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/mischa-de-vreede
Dettie
Mischa de Vreede (ja)
Geplaatst: 10 mrt 2005 01:21 pm
vandaag is de wereld in winter gekleed
een vogel vliegt verdrietig door het sneeuwen
en buiten wacht de kou
ik ben vergeten om de herfst te huilen
ik heb niet gejuicht in de lente
mijn plezier om de zomer niet uitgebuit
misschien is de aarde wel omgerold
is de poolgrens verlegd
toen ik sliep
alles wat waar is is anders geworden
wie ben ik nog?
MISCHA DE VREEDE
Uit: Met huid en hand,
uitgeverij Holland,
(Windroosreeks) 1959
Dettie
vandaag is de wereld in winter gekleed
een vogel vliegt verdrietig door het sneeuwen
en buiten wacht de kou
ik ben vergeten om de herfst te huilen
ik heb niet gejuicht in de lente
mijn plezier om de zomer niet uitgebuit
misschien is de aarde wel omgerold
is de poolgrens verlegd
toen ik sliep
alles wat waar is is anders geworden
wie ben ik nog?
MISCHA DE VREEDE
Uit: Met huid en hand,
uitgeverij Holland,
(Windroosreeks) 1959
Dettie
Geplaatst: 10 mrt 2005 02:00 pm
Groot slaaplied
Kom catelijne
mijn lieve kleine
mijn ik in het reine
kom bij me
gaan we terug
naar het ongeboren zijn
wees niet bang voor de slaap
ik blijf bij je
wees niet bang voor de nacht
want ik heb je nacht
wees niet bang voor het water
ik maakte het water
het water is goed
en het draagt je
het wordt weer als vroeger
ik voed je met mijn bloed
ik kleed je met mijn huid
binnen mijn heupen
bouw ik je huis
vanzelfsprekend
heb ik je lief als mezelf
zijn wij naakt voor elkaar
en kennen elkaars binnenkant
mijn naaste naaste
ik wil je sparen
zacht neem ik je mee
vaar met mij
in mijn binnenzee
door de nauwe ingang
van het leven
terug in de wijde
dood
Mischa de Vreede
Uit: Met huid en hand,
uitgeverij Holland,
(Windroosreeks) 1959
Tiba.
Groot slaaplied
Kom catelijne
mijn lieve kleine
mijn ik in het reine
kom bij me
gaan we terug
naar het ongeboren zijn
wees niet bang voor de slaap
ik blijf bij je
wees niet bang voor de nacht
want ik heb je nacht
wees niet bang voor het water
ik maakte het water
het water is goed
en het draagt je
het wordt weer als vroeger
ik voed je met mijn bloed
ik kleed je met mijn huid
binnen mijn heupen
bouw ik je huis
vanzelfsprekend
heb ik je lief als mezelf
zijn wij naakt voor elkaar
en kennen elkaars binnenkant
mijn naaste naaste
ik wil je sparen
zacht neem ik je mee
vaar met mij
in mijn binnenzee
door de nauwe ingang
van het leven
terug in de wijde
dood
Mischa de Vreede
Uit: Met huid en hand,
uitgeverij Holland,
(Windroosreeks) 1959
Tiba.
Geplaatst: 07 feb 2006 11:11 am
Dit gedicht werd ons toegstuurd door Mischa de Vreede
THUISKOMEN
zullen ze wat zeggen
en wat zullen ze zeggen
als ik de deur door kom
wat zie je er uit
je bent ver weg geweest
of zullen ze niets zeggen
en alleen maar kijken
of niets zeggen zelfs niet kijken
maar doorgaan met doen
net of er niets gebeurd is
hier ben ik dan
hun vriendelijke vreemdeling
ik spreek de taal der mensen
hoe is het weer
het is weer ja
het is weer nee
het is weer mooi weer
buiten
Thuiskomen schreef ik toen ik nog maar net de puberteit ontgroeid was; in 1957, 21 jaar oud; in 1959 verscheen het in mijn veel verkochte debuutbundel Met huid en hand. Voor mijzelf ging het over de gevoelens van iemand die zich in zijn huis, als kind van zijn ouders, niet prettig voelt, miskend en/of onbegrepen.
De stroming zou ik niet weten: postexperimenteel? Het gedicht is vaak gebruikt, in ongeveer dezelfde contekst.
Eind jaren 80 werd het als Poetry Internationalprojekt in meer dan 30 talen vertaald door leerlingen van het Hugo de Grootcollege in Rotterdam en daar is toen een mooi boekje van gemaakt met al die verschillende letterbeelden. (Maar Zeeuws en Fries waren er ook bij!) Het waren de talen van leerlingen van die school en nu werd de boodschap: als tweede generatieallochtoon voel je je vaak een vreemde in eigen huis. Ik heb op het internet wel eens een discussie opgeGoogeld over dit gedicht: wie het ook weer had geschreven...
Zie voor auteursinformatie verder mijn website: www.mischadevreede.nl.
Suxes ermee, vriendelijkx, mdev
---
Dettie
Dit gedicht werd ons toegstuurd door Mischa de Vreede
THUISKOMEN
zullen ze wat zeggen
en wat zullen ze zeggen
als ik de deur door kom
wat zie je er uit
je bent ver weg geweest
of zullen ze niets zeggen
en alleen maar kijken
of niets zeggen zelfs niet kijken
maar doorgaan met doen
net of er niets gebeurd is
hier ben ik dan
hun vriendelijke vreemdeling
ik spreek de taal der mensen
hoe is het weer
het is weer ja
het is weer nee
het is weer mooi weer
buiten
Thuiskomen schreef ik toen ik nog maar net de puberteit ontgroeid was; in 1957, 21 jaar oud; in 1959 verscheen het in mijn veel verkochte debuutbundel Met huid en hand. Voor mijzelf ging het over de gevoelens van iemand die zich in zijn huis, als kind van zijn ouders, niet prettig voelt, miskend en/of onbegrepen.
De stroming zou ik niet weten: postexperimenteel? Het gedicht is vaak gebruikt, in ongeveer dezelfde contekst.
Eind jaren 80 werd het als Poetry Internationalprojekt in meer dan 30 talen vertaald door leerlingen van het Hugo de Grootcollege in Rotterdam en daar is toen een mooi boekje van gemaakt met al die verschillende letterbeelden. (Maar Zeeuws en Fries waren er ook bij!) Het waren de talen van leerlingen van die school en nu werd de boodschap: als tweede generatieallochtoon voel je je vaak een vreemde in eigen huis. Ik heb op het internet wel eens een discussie opgeGoogeld over dit gedicht: wie het ook weer had geschreven...
Zie voor auteursinformatie verder mijn website: www.mischadevreede.nl.
Suxes ermee, vriendelijkx, mdev
---
Dettie
Geplaatst: 08 feb 2006 05:06 pm
Ik denk dat dit heel herkenbaar is, van in de puberteit wil men zijn eigen gang beginnen gaan... het belang van de vriendenkring wordt steeds groter...langzaam ontgroeit men zijn ouders.
Ik denk dat dit vaak het geval is op die leeftijd
Vaak ook wordt de band nadien weer sterker.
Dit is een thema dat zich uitstekend leent om door jongeren besproken te worden!
Groetjes. Tiba.
hier ben ik dan
hun vriendelijke vreemdeling
Ik denk dat dit heel herkenbaar is, van in de puberteit wil men zijn eigen gang beginnen gaan... het belang van de vriendenkring wordt steeds groter...langzaam ontgroeit men zijn ouders.
Ik denk dat dit vaak het geval is op die leeftijd
Vaak ook wordt de band nadien weer sterker.
Dit is een thema dat zich uitstekend leent om door jongeren besproken te worden!
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 23 feb 2006 08:00 pm
RAMEN OF DEUREN
het verschil tussen ramen en deuren
is zo duidelijk en groot
dat ik als ik moest kiezen
het wel wist en met een raam
al heel blij was
een deur is zo plotseling
onverhoeds sta je daar
van top tot teen binnen of buiten
een open deur staat slordig
en een dichte deur is dicht
terwijl ramen ach
denk eens aan ramen en wat je
daarvan maken kunt en wat je
daaraan toe kunt voegen
luiken bijvoorbeeld
vensterbanken bloemen jaloezieën
of gordijnen of spionnetjes
je kunt binnen zijn
en toch naar buiten kijken
zien zonder je te laten zien
met alleen maar een raam in je kamer
zou je veilig zijn terwijl je
als de nood aan de man komt
altijd nog zo’n raam kunt gebruiken
als deur
Mischa de Vreede
Uit: In plaats van praten.
De Arbeiderspers, 1985, Amsterdam
Dettie
RAMEN OF DEUREN
het verschil tussen ramen en deuren
is zo duidelijk en groot
dat ik als ik moest kiezen
het wel wist en met een raam
al heel blij was
een deur is zo plotseling
onverhoeds sta je daar
van top tot teen binnen of buiten
een open deur staat slordig
en een dichte deur is dicht
terwijl ramen ach
denk eens aan ramen en wat je
daarvan maken kunt en wat je
daaraan toe kunt voegen
luiken bijvoorbeeld
vensterbanken bloemen jaloezieën
of gordijnen of spionnetjes
je kunt binnen zijn
en toch naar buiten kijken
zien zonder je te laten zien
met alleen maar een raam in je kamer
zou je veilig zijn terwijl je
als de nood aan de man komt
altijd nog zo’n raam kunt gebruiken
als deur
Mischa de Vreede
Uit: In plaats van praten.
De Arbeiderspers, 1985, Amsterdam
Dettie
Geplaatst: 23 feb 2006 08:04 pm
Ik vond dit gedicht (dankzij Tiba die een link doorgaf)
en vind het zo'n leuk gedicht.
Niet zwaar, gewoon mijmeringen. Wat stelt een deur nou voor? Nee, een raam dat is écht wat. Je kan er wat mee, luiken voor plaatsen, gordijnen voordoen, stiekem doorheen gluren zonder gezien te worden en áls het echt nodig is kan je ze zelfs nog als deur gebruiken.
Heerlijk gedicht.
Dettie
Ik vond dit gedicht (dankzij Tiba die een link doorgaf)
en vind het zo'n leuk gedicht.
Niet zwaar, gewoon mijmeringen. Wat stelt een deur nou voor? Nee, een raam dat is écht wat. Je kan er wat mee, luiken voor plaatsen, gordijnen voordoen, stiekem doorheen gluren zonder gezien te worden en áls het echt nodig is kan je ze zelfs nog als deur gebruiken.
Heerlijk gedicht.
Dettie
Geplaatst: 23 feb 2006 08:38 pm
Dit gedeelte spreekt me het meeste aan.
Is een heel opwekkende gedachte: je bent binnen en toch buiten (= aan in de natuur)
je ziet alles maar bent daardoor niet noodzakelijk gezien (ver van alle immenging en bemoeizucht bv.)
en bovendien geeft zo'n raam ook een gevoel van veiligheid: stel dat je buiten zou willen... je hoeft die deur niet eens want het raam ís ook een deur.
Heerlijk gedicht, zegt Dettie.
Ik kan dit alleen maar beamen.
Groetjes. Tiba.
je kunt binnen zijn
en toch naar buiten kijken
zien zonder je te laten zien
met alleen maar een raam in je kamer
zou je veilig zijn
Dit gedeelte spreekt me het meeste aan.
Is een heel opwekkende gedachte: je bent binnen en toch buiten (= aan in de natuur)
je ziet alles maar bent daardoor niet noodzakelijk gezien (ver van alle immenging en bemoeizucht bv.)
en bovendien geeft zo'n raam ook een gevoel van veiligheid: stel dat je buiten zou willen... je hoeft die deur niet eens want het raam ís ook een deur.
Heerlijk gedicht, zegt Dettie.
Ik kan dit alleen maar beamen.
Groetjes. Tiba.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten