Erika de Stercke
Erika de Stercke
Persoonlijk vind ik het een bijzondere dichteres, ik ben erg benieuwd of jullie dat ook vinden en wat jullie te melden hebben over haar gedichten.
Zie http://www.poezie-leestafel.info/dichter-van-de-maand
Dettie
Zie http://www.poezie-leestafel.info/dichter-van-de-maand
Dettie
De daken...
De daken
sluiten hun adem
de nacht zakt
gekraak
gezucht
getater
gewicht pinkt
op ogen
die dromen
handen tasten
glazen braken
woorden spelen
een spel zonder einde
spelen de woorden
zoekende zinnen
sluit de nacht
de daken
de rook uit de oren
de ogen beloven
de zin te sluiten
© Erika De Stercke
Een wervelende woordenvloed. Een mysterieus gedicht.
Dettie
De daken
sluiten hun adem
de nacht zakt
gekraak
gezucht
getater
gewicht pinkt
op ogen
die dromen
handen tasten
glazen braken
woorden spelen
een spel zonder einde
spelen de woorden
zoekende zinnen
sluit de nacht
de daken
de rook uit de oren
de ogen beloven
de zin te sluiten
© Erika De Stercke
Een wervelende woordenvloed. Een mysterieus gedicht.
Dettie
Leuk dat er weer een dichter van de maand is.
Het gedicht 'De daken..' viel me ook al meteen op.
De dichteres gebruikt een beeldrijke taal.
Is het een beschrijving van de nacht die valt, waarbij men geluiden hoort die tijdens de lawaaierige dag onhoorbaar zijn?
De daken
sluiten hun adem
vind ik alleszins een mooie aanvangsregel.
Men hoort gekraak, gezucht, is het van de huizen, de daken?
Getater valt dan enigszins uit de toon.
De tweede strofe evoceert de slaap, die zwaar weegt op de ogen.
Mooi gezegd: niet de ogen pinken, maar het gewicht pinkt op de ogen.
In de laatste strofen lijkt de dichteres het te hebben over het maken van het gedicht zelf, hoe ze speelt met woorden, zinnen, en zoekt, en dan met de beelden die refereren naar het begin, het gedicht afsluit.
mira
Het gedicht 'De daken..' viel me ook al meteen op.
De dichteres gebruikt een beeldrijke taal.
Is het een beschrijving van de nacht die valt, waarbij men geluiden hoort die tijdens de lawaaierige dag onhoorbaar zijn?
De daken
sluiten hun adem
vind ik alleszins een mooie aanvangsregel.
Men hoort gekraak, gezucht, is het van de huizen, de daken?
Getater valt dan enigszins uit de toon.
De tweede strofe evoceert de slaap, die zwaar weegt op de ogen.
Mooi gezegd: niet de ogen pinken, maar het gewicht pinkt op de ogen.
In de laatste strofen lijkt de dichteres het te hebben over het maken van het gedicht zelf, hoe ze speelt met woorden, zinnen, en zoekt, en dan met de beelden die refereren naar het begin, het gedicht afsluit.
mira
-
- Berichten: 217
- Lid geworden op: Za Jun 27, 2009 18:11
- Locatie: Hoogland
- Contact:
Zoals jullie weten, ben ik niet iemand die gedichten ontleed.
Maar ik wil wel graag uitspreken , dat ik ze bijzonder mooi vind.
Manja Croiset
Ik heb haar pagina nogmaals bekeken, nu lukte dat wat beter en ik heb een indruk dat de dichteres zich enerzijds erg met de natuur verweven voelt, maar dan zijn er zinnen voor tweeërlei uitleg vatbaar. Gebouwen , menselijke gevoelens en die natuur.
Maar ik wil wel graag uitspreken , dat ik ze bijzonder mooi vind.
Manja Croiset
Ik heb haar pagina nogmaals bekeken, nu lukte dat wat beter en ik heb een indruk dat de dichteres zich enerzijds erg met de natuur verweven voelt, maar dan zijn er zinnen voor tweeërlei uitleg vatbaar. Gebouwen , menselijke gevoelens en die natuur.
gedichten of gedachten
-
- Berichten: 217
- Lid geworden op: Za Jun 27, 2009 18:11
- Locatie: Hoogland
- Contact:
De dichteres heeft nog geen bundel gepubliceerd Molly dus het klopt dat je haar (nog) niet kent.
Zelf vind ik het speels, soms aangrijpend en ik begrijp niet alles maar toch boeien de gedichten. Je voelt meer wat er in de gedichten speelt dan dat je het onder woorden kan brengen maar ik zal in de loop van aankomende weken dat wel proberen.
De gedachte van Pieter vind ik een hele mooie...
Dettie
Zelf vind ik het speels, soms aangrijpend en ik begrijp niet alles maar toch boeien de gedichten. Je voelt meer wat er in de gedichten speelt dan dat je het onder woorden kan brengen maar ik zal in de loop van aankomende weken dat wel proberen.
De gedachte van Pieter vind ik een hele mooie...
Dettie
Erika De Stercke
Erika De Stercke
B 9000 Gent
erikadestercke@hotmail.com Dit e-mail adres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.
geboren te Ninove 14/06/1968
Volgde literaire creatie aan de academie te Deinze, afdeling Woord
Was gastdichteres bij Simon Vinkenoog in 2008 bij festival 'Onbederflijk Vers' te Nijmegen
Treed regelmatig op in België en Nederland - open podia
Las gedichten voor in Groningen - 'Dichters in de Prinsentuin'
--------------------------------------------------------------------------------
Stofwolken
Zakken zwart vuil tussen
beduimelde achtenzestigjaren wijn
mijten wroeten herinneringen wakker
in bedrogen loopgrachten
krijst de huichelaar
krassen in uitgedroogde leemstenen
leven hinkt en tussen kronkels nevel
slibben ogen dicht
de kluizenaar, een laffe hond prevelt
op wankele trappen weemoed
eigenwijze baardstoppels en grijzig stof rond
een uitgezet hart
kraken in opgespaarde tranen
© Erika De Stercke
Keihard gedicht over eenzame ouderdom. Wat opvalt is 68jaren wijn. Erika de Stercke is in 1968 geboren. Toeval? Ze is met haar 41 jaar zelf nog niet oud. Wat precies bedoeld wordt met: "in bedrogen loopgrachten krijst de huichelaar" is me niet duidelijk. Heeft iemand een idee?
Pieter
Erika De Stercke
B 9000 Gent
erikadestercke@hotmail.com Dit e-mail adres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.
geboren te Ninove 14/06/1968
Volgde literaire creatie aan de academie te Deinze, afdeling Woord
Was gastdichteres bij Simon Vinkenoog in 2008 bij festival 'Onbederflijk Vers' te Nijmegen
Treed regelmatig op in België en Nederland - open podia
Las gedichten voor in Groningen - 'Dichters in de Prinsentuin'
--------------------------------------------------------------------------------
Stofwolken
Zakken zwart vuil tussen
beduimelde achtenzestigjaren wijn
mijten wroeten herinneringen wakker
in bedrogen loopgrachten
krijst de huichelaar
krassen in uitgedroogde leemstenen
leven hinkt en tussen kronkels nevel
slibben ogen dicht
de kluizenaar, een laffe hond prevelt
op wankele trappen weemoed
eigenwijze baardstoppels en grijzig stof rond
een uitgezet hart
kraken in opgespaarde tranen
© Erika De Stercke
Keihard gedicht over eenzame ouderdom. Wat opvalt is 68jaren wijn. Erika de Stercke is in 1968 geboren. Toeval? Ze is met haar 41 jaar zelf nog niet oud. Wat precies bedoeld wordt met: "in bedrogen loopgrachten krijst de huichelaar" is me niet duidelijk. Heeft iemand een idee?
Pieter
mira schreef:Tiens, ik had hier niet in de eerste plaats gedacht aan 'een gedicht over eenzame ouderdom', maar wel over een 'thuisloze', een clochard, zonder huis, kluis, haard.
Maar alles in dit gedicht is 'beeld', 'beeldspraak', metafoor.
Je kan er vele kanten mee uit. Maar keihard is het wel.
mira
Waarschijnlijk heb je gelijk, Mira. Die 68jaren wijn gaf me het idee dat het over ouderdom ging, maar het kan over elk eenzaam, mislukt leven gaan. Wel vreemd, zo'n gedicht van een 41-jarige. Heeft ze zich ingeleefd in imand of in een situatie waarin ze terchtkwam.?
Pieeter
Waterspoor
De hardheid van water
wolken blozen
rimpels in stenen leed
de wijk op flanellen benen
wassend spoor
kots in goten
lozende indringer
etterende riolen
schaduwspoor
een stadsmuis oliet
haar gedoogde veren
met de zachtheid van water
© Erika De Stercke
Ik begin meer vat te krijgen op de gedichten van deze dichteres. Ik zie het als sfeerbeschrijvingen afgewisseld door hermetische regels. Ziet iemand het anders? Smachtend naar antwoorden.
Pieter
De hardheid van water
wolken blozen
rimpels in stenen leed
de wijk op flanellen benen
wassend spoor
kots in goten
lozende indringer
etterende riolen
schaduwspoor
een stadsmuis oliet
haar gedoogde veren
met de zachtheid van water
© Erika De Stercke
Ik begin meer vat te krijgen op de gedichten van deze dichteres. Ik zie het als sfeerbeschrijvingen afgewisseld door hermetische regels. Ziet iemand het anders? Smachtend naar antwoorden.
Pieter
Ik zie veel hermetische regels, Pieter, maar vooral beelden ontleend aan een goor stadslandschap ( als dat woord al bestaat) en veel miserie.
Ik zet even een aantal woorden op een rijtje:
hardheid, rimpels, stenen, leed, kots, indringer, etterende, riolen,
Maar naar het einde toe:
'de zachtheid van het water'
Is het een mildere toets of ironie? Ik zou het niet weten.
Nog even een vraagje:
Is dat de correcte tekst?
Zéér cryptisch.
mira
Ik zet even een aantal woorden op een rijtje:
hardheid, rimpels, stenen, leed, kots, indringer, etterende, riolen,
Maar naar het einde toe:
'de zachtheid van het water'
Is het een mildere toets of ironie? Ik zou het niet weten.
Nog even een vraagje:
haar gedoogde veren
Is dat de correcte tekst?
Zéér cryptisch.
mira
Het gedicht is integraal overgenomen, Mira. Ik verwonder me allang niet meer over onbegrijpelijke regels en het heeft dus eigenlijk geen zin me af te vragen of daar eigenlijk gedroogde veren had moeten staan. Veel poëzie begrijp ik gewoon niet en langzamerhand is dat niet frustrerend meer. Vanaf Juli 2007, toen ik met LT begon had ik het idee wijs te zullen worden van poëzie. Dit blijkt niet zo te zijn. Het blijft voor mij wel een boeiende bezigheid enigszins achter de bedoeling van de dichters en ook van de lezers te komen. Wat wordt bedoeld, wat wordt gezocht? Kijk onder Hans van Waarsenburg, daar zet ik een gedicht van hem dat hij zijn beste vond (tot 1988). Bedankt voor je reactie. Door jouw opmerking heb ik vanmorgen liggen filosoferen over de zachtheid van water en alle andere eigenschappen van die stof. Ben tot de conclusie gekomen dat er op de wereld niets anders is dat zoveel gemeen heeft met de mens.
HG. Pieter
HG. Pieter
Mossig verscholen...
Mossig verscholen
vaderland en dromen in stukken geschoten
hoop en verlangen in alle rangen
met repen rantsoen onder de grond verbannen
moedershart bad vaders rook verdoofde
de onbekende met een schokkend hart wacht
op een fatale beweging
als voer voor schurftige honden die
de betonnen nacht zonder geluid
inhuilen
de grachten ten velde zijn ingesmeerd ingelopen
de bunkers donker grijzig zwart
vergane glorie in een bijtende wind
de lantaarn dof houdt uitgeput stand
© Erika De Stercke
Dit gedicht trof me het meest. Ik denk dat het over de restanten van/herinneringen aan de verschrikkingen van de Grote Oorlog (1e W.O.) in Vlaanderen gaat.
De tastbare restanten zijn “mossig verscholen”, overwoekert door de natuur. Vechtend voor het vaderland zijn de toekomstdromen van soldaten van alle rangen en standen letterlijk in stukken geschoten en zijn ze met hun karig rantsoen in hun graf terecht gekomen. Angstige moeders baden voor hun zonen, vaders verdoofden hun angst/verdriet met hun rookwaar. De onbekende (van : de onbekende soldaat?) wacht met het hart in de keel op de genadeklap: te worden tot een dood stuk vlees, voer voor zwerfhonden.
Grachten te veld: loopgraven, bunkers, een lantaarn: vergane glorie, nog steeds te zien, nu als stille getuigen, van het drama dat zich hier eens voltrok.
De woorden waarmee ze het beschrijft zijn zo treffend gekozen. Steeds als ik probeer een gedicht voor mezelf te duiden (want jullie zien er misschien heel iets anders in), ontdek ik dat de dichter betere woorden heeft, dan waarmee ik ooit een “verklaring” kan schrijven.
Vooral de laatste twee regels treffen me.
Librije.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Mooie commentaar, Librije.
Ook voor mij is dit een van haar beste gedichten.
De eerste regel brengt je direct al in een bepaalde sfeer, mossig, de klank alleen al heeft iets bedompts, iets ...mossigs.
De harde, wrede werkelijkheid wordt al snel duidelijk in de volgende regels.
Ik denk niet, Librije, dat 'met repen rantsoen onder de grond verbannen' op het graf doelt, maar wel op de bunkers en loopgraven waarin de soldaten verscholen zaten, zoals je verder vermeldt.
Het begin van de 2e strofe doet me denken aan een oud (Vlaams?) gedicht dat vroeger vaak op familiefeesten door de oudere generatie met veel pathos werd voorgedragen ( een paar flarden: Terwijl de moeder bad en zong(?)...en het kindje krijtte in de wieg.......terwijl het knaapje speelde(?)....lag vader, de dappere held...... te sterven). Misschien kent Leni het wel.
De 2° en 3° regel van de tweede strofe vind ik dan wel erg proza-achtig geformuleerd, de hele tweede strofe eigenlijk.
,betonnen' nacht vind ik dan weer een mooie combinatie.
De laatste versregel: heel mooi.
Die blijft naklinken.
mira
Ook voor mij is dit een van haar beste gedichten.
De eerste regel brengt je direct al in een bepaalde sfeer, mossig, de klank alleen al heeft iets bedompts, iets ...mossigs.
De harde, wrede werkelijkheid wordt al snel duidelijk in de volgende regels.
Ik denk niet, Librije, dat 'met repen rantsoen onder de grond verbannen' op het graf doelt, maar wel op de bunkers en loopgraven waarin de soldaten verscholen zaten, zoals je verder vermeldt.
Het begin van de 2e strofe doet me denken aan een oud (Vlaams?) gedicht dat vroeger vaak op familiefeesten door de oudere generatie met veel pathos werd voorgedragen ( een paar flarden: Terwijl de moeder bad en zong(?)...en het kindje krijtte in de wieg.......terwijl het knaapje speelde(?)....lag vader, de dappere held...... te sterven). Misschien kent Leni het wel.
De 2° en 3° regel van de tweede strofe vind ik dan wel erg proza-achtig geformuleerd, de hele tweede strofe eigenlijk.
,betonnen' nacht vind ik dan weer een mooie combinatie.
De laatste versregel: heel mooi.
Die blijft naklinken.
mira
Straatwezen
Geesten keren zich om
een bal kotst op kasseien
gif blinkt groen
bloedogen in dampende wikkeljas
verlepte adem stottert tanden bloot
waterende koeien
mestkevers in het hoofd
zweren bewegen
gaten in de handen
krat kaas belegen
sirenes loeien
© Erika De Stercke
Een poging....
Met Straatwezen bedoelt Erika De Stercke volgens mij een prostituee.
Geesten keren zich om... Dat kan op twee manieren opgevat worden. Omkeren als afwenden, niet willen zien of omkeren juist om te kijken naar het verleiderlijke.
Een bal kotst... het woord bal hier gebruikt voor arrogant mens.
gif blinkt groen.... tot aan de gal aan toe wordt uitgekotst
bloedogen in dampende wikkeljas... de prostituee kijkt toe
De rest van het gedicht doet me denken aan een heroïnehoertje die helemaal op tilt slaat.
De gedichten van Erika De Stercke vind ik moeilijk maar toch fascineren ze mij wel.
Dettie
Geesten keren zich om
een bal kotst op kasseien
gif blinkt groen
bloedogen in dampende wikkeljas
verlepte adem stottert tanden bloot
waterende koeien
mestkevers in het hoofd
zweren bewegen
gaten in de handen
krat kaas belegen
sirenes loeien
© Erika De Stercke
Een poging....
Met Straatwezen bedoelt Erika De Stercke volgens mij een prostituee.
Geesten keren zich om... Dat kan op twee manieren opgevat worden. Omkeren als afwenden, niet willen zien of omkeren juist om te kijken naar het verleiderlijke.
Een bal kotst... het woord bal hier gebruikt voor arrogant mens.
gif blinkt groen.... tot aan de gal aan toe wordt uitgekotst
bloedogen in dampende wikkeljas... de prostituee kijkt toe
De rest van het gedicht doet me denken aan een heroïnehoertje die helemaal op tilt slaat.
De gedichten van Erika De Stercke vind ik moeilijk maar toch fascineren ze mij wel.
Dettie
Of dit over een prostituee gaat, weet ik niet, kan best, alleszins over iemand die leeft op straat, aan de rand van, nee, buiten 'de maatschappij'.
Een dichter(es) zoals in dit gedicht, registreert, tast met voelhorens af, wordt getroffen, en giet, stort dit neer in taal, woorden, een gedicht.
Krachtig zijn woordgebruik en klank, inderdaad om (luidop) te lezen, te horen. En de zinsbouw is eenvoudig, tegelijk zijn sterkte en zijn zwakte.
Steeds maar 'onderwerp en werkwoord', bij het lezen wordt het monotoon en enigszins storend, maar het horen voorlezen in een zaal bv., ja, mooi lijkt me dat.
mira
Een dichter(es) zoals in dit gedicht, registreert, tast met voelhorens af, wordt getroffen, en giet, stort dit neer in taal, woorden, een gedicht.
Krachtig zijn woordgebruik en klank, inderdaad om (luidop) te lezen, te horen. En de zinsbouw is eenvoudig, tegelijk zijn sterkte en zijn zwakte.
Steeds maar 'onderwerp en werkwoord', bij het lezen wordt het monotoon en enigszins storend, maar het horen voorlezen in een zaal bv., ja, mooi lijkt me dat.
mira
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten