Marianne Som (ja/nee)

Van Rim Sartori t/m Vrouwkje Tuinman
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Marianne Som (ja/nee)

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:50

Leestafel heeft toestemming om de gedichten van Marianne Som die op de site staan te plaatsen.

http://www.poezie-leestafel.info/marianne-som

Dettie vraagt na of er meer gedichten bij geplaatst mogen worden.

--

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:51

Geplaatst: 01 apr 2008 09:29 am

De dichteres van de maand april 2008 is Marianne Som. Je kunt er van genieten op

http://www.leestafel.info/Poezie/productssimple27.html

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:52

Geplaatst: 01 apr 2008 12:40 pm

Als een baken

Op een rots
in de branding
staat een vrouw,
alleen.

De zee is één,
de branding is één,
de rots is één,
de vrouw is één.

Opgelost is haar verlangen
één van twee te zijn.

Eén in zichzelf geworden is zij,
twee in één.

Sterk als de rots,
onafwendbaar als de branding,
groots als de zee.

© Marianne Som
Uit: Een leven lang eeuwigheid,
1998



Ik vind dit alvast een heel geslaagd portret van de vrouw.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:52

Geplaatst: 02 apr 2008 07:29 pm

Uit mijn leven

Nu ik uit mijn verdoving ben ontwaakt
is de wereld kleiner geworden.
Haar omtrekken schrijven geen
wijde kringen van mensen meer,
die allemaal gaan wanneer ze
zouden moeten blijven.

Ach nee, het is geen onwil. Niemand kan
immers de leegte vullen die niet bestond
toen jij er was.

Zo veel mooie woorden:
Schud ze uit en werp hun schillen
in het vuur.
Maal het merg en strooi het
op ons nieuwe bospad.

Vanavond zal ik zoeken
langs de vloed
naar de contouren van je ijle gestalte,
maar nu knoop ik de banden van mijn schort
en verpulver
de kruiden in de vijzel,
want over een uur
komen de gasten.

© Marianne Som,
niet gepubliceerd

Het gedicht gaat over een verlies van iemand, die vaag wordt aangeduid als 'jij', 'je ijle gestalte', en is ook terug te vinden in de 'mensen die gaan wanneer ze moeten blijven'. Het verlies creëert een leegte, want door dit heengaan (weggaan, overlijden) blijven ook de anderen weg. Bij dit verlies is de schrijfster (de 'ik'-figuur) als het ware verdoofd achtergebleven, een verdoving waaruit ze nu is ontwaakt. Maar toch, dat ontwaken, de beschrijving ervan, het zijn slechts woorden, die je kunt weg gooien. Maar toch zal het verlangen naar de verloren geliefde (?, dit wordt niet expliciet vermeld), ondanks de dagelijkse sleur, niet verdwijnen.

Graag jullie mening.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:53

Geplaatst: 05 apr 2008 03:40 pm

Prachtig, vooral het tweede gedicht spreekt me erg aan.
Het eerste is in mijn ogen meer een observatie dan een gedicht.
Een mooie en ware observatie, dat wel.

Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:54

Geplaatst: 05 apr 2008 05:09 pm

Opus I

Breek mij open, jij,
mijn duistere tweeling achter
de gesloten deuren,
dwing mij tot je slaaf.

In dit brandende
lege land ben ik
minder dan stof.

Maak mij doorschijnend, omhuld
door het licht.

Droom mij in deze valkuil.
Verscheur mij,
verslind mij,
verteer mij met
het vuur van jouw ingewanden.

Terg mij, totdat ik
niet langer besta.

© Marianne Som
Uit: Requiem voor Joshua
Uitg. De Distel, 2005

Dit moet ik toch even laten bezinken. Lijkt mij een overgave aan mijn schaduwzijde (de andere kant van mijn ik, mijn Mr. Jekyll of Mr. Hide ?). Een overgave, een opgaan in ... Hierbij wordt deze andere zijde rechtstreeks aangesproken.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:55

Geplaatst: 05 apr 2008 05:12 pm

Grada schreef:
Prachtig, vooral het tweede gedicht spreekt me erg aan.
Het eerste is in mijn ogen meer een observatie dan een gedicht.
Een mooie en ware observatie, dat wel.



Een observatie misschien wel ja, maar toch vind ik dit een prachtige vergelijking. De vrouw als rots in de branding. De zee, als moeder. De zee, oorsprong van alle leven.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:55

Geplaatst: 05 apr 2008 06:37 pm

Het eerste gedicht spreekt me niet zo erg aan, wellicht te veel in de trant gelezen.
Het tweede gedicht vind ik veel mooier, zeker de tweede helft:

Zo veel mooie woorden:
Schud ze uit en werp hun schillen
in het vuur.
Maal het merg en strooi het
op ons nieuwe bospad.

Vanavond zal ik zoeken
langs de vloed
naar de contouren van je ijle gestalte,
maar nu knoop ik de banden van mijn schort
en verpulver
de kruiden in de vijzel,
want over een uur
komen de gasten.


Hierbij vraag ik me af over wiens mooie woorden het gaat. Ik kan er niet goed aan uit: ik dacht dat het ging over de woorden van de mensen die weggingen, maar ben niet zeker.


Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:56

Geplaatst: 15 apr 2008 01:20 pm

Meisje

Ik zou je iets willen geven wat niet van mij is:
Bouwstenen voor de gestalten van je dromen.

Nu onder het laatste hoofdstuk de stempels zijn gezet,
de laatste gerafelde hoek is omgezoomd,
nu de werkelijkheid is opgegaan in de droom,
is er geen vluchten meer.

Nam je de verkeerde afslag naar het paradijs?
Zijn willen en weten slaags geraakt met elkaar?

Als een vuurvlieg doolde je rond,
een nomadenbestaan.

Dromen, meisje, worden geboren in een ver land,
waar geen scheiding bestaat.
Koester ze,
bouw ze tot paleizen;
behalve die ene,
die ragfijne,
vouw die tot een bootje van papier
en bevaar de zeeën
van mijn middernacht.

© Marianne Som
Uit: Schemertijd, 1999



Ik begrijp het niet helemaal, maar ik vind het wel mooi,

vooral


Zijn willen en weten slaags geraakt met elkaar?



en

Dromen, meisje, worden geboren in een ver land,
waar geen scheiding bestaat.
Koester ze,
bouw ze tot paleizen;
behalve die ene,
die ragfijne,
vouw die tot een bootje van papier
en bevaar de zeeën
van mijn middernacht.



Willeke

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:58

Geplaatst: 15 apr 2008 01:44 pm

Mooie gedichten hoor, al vind ik ze niet makkelijk,
er zit een bepaalde dreiging in ook, al valt dat bij de twee die ik nu plaats wel mee.

Deze horen duidelijk bij elkaar, maar hoe?
De eerste gaat over de geboorte denk ik, of over de geboorte van een kind, of het loslaten van een kinf ( het lege nest), of misschien wel over het moment dat je het huis verlaat,zelfstandig wordt..


Prelude (eerste geboorte)

Ik wandel door de tuin
waar vogels bloemen zijn
en bloemen vogels lijken,
waar blauw legato klimt,
waar pizzicato rood
in kringen danst.

syncope
Ik hunker naar de woonplaats
waar de bloedband
en hoor de troostervogel in zijn avondvlucht.
Een zacht, begrijpend zingen
van het lege nest.

© Marianne Som
Uit: Requiem voor Joshua
Uitg. De Distel, 2005


en het tweede..

De stille roep (tweede geboorte)

Hoe kan ik de roep van
het riet vertalen?

Hoofse pluimen beloven
een ontkomen aan
de grondeloze, grote dood.
Nog weet ik niet van
diepe knekels, strooizand, bijtend loog.
Het rimpelloze water lokt
de argeloze.

© Marianne Som
Uit: Requiem voor Joshua
Uitg. De Distel, 2005


Lijkt me te gaan over de lokroep van de dood, of niet.

Wat denken jullie?

Willeke

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 15:59

Geplaatst: 16 apr 2008 10:15 am

tiba schreef:Het tweede gedicht vind ik veel mooier, zeker de tweede helft:
Zo veel mooie woorden:
Schud ze uit en werp hun schillen
in het vuur.
Maal het merg en strooi het
op ons nieuwe bospad.

Vanavond zal ik zoeken
langs de vloed
naar de contouren van je ijle gestalte,
maar nu knoop ik de banden van mijn schort
en verpulver
de kruiden in de vijzel,
want over een uur
komen de gasten.


Hierbij vraag ik me af over wiens mooie woorden het gaat. Ik kan er niet goed aan uit: ik dacht dat het ging over de woorden van de mensen die weggingen, maar ben niet zeker.


Tiba.


Tiba, kun jij je terugvinden in wat ik hierboven schreef ?

Rutger schreef:Het gedicht gaat over een verlies van iemand, die vaag wordt aangeduid als 'jij', 'je ijle gestalte', en is ook terug te vinden in de 'mensen die gaan wanneer ze moeten blijven'. Het verlies creëert een leegte, want door dit heengaan (weggaan, overlijden) blijven ook de anderen weg. Bij dit verlies is de schrijfster (de 'ik'-figuur) als het ware verdoofd achtergebleven, een verdoving waaruit ze nu is ontwaakt. Maar toch, dat ontwaken, de beschrijving ervan, het zijn slechts woorden, die je kunt weg gooien. Maar toch zal het verlangen naar de verloren geliefde (?, dit wordt niet expliciet vermeld), ondanks de dagelijkse sleur, niet verdwijnen.


Rutger



BerichtGeplaatst: 16 apr 2008 10:15 am Onderwerp: Reageer met quote Bewerk/Verwijder dit bericht Meld post Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
tiba schreef:
Het tweede gedicht vind ik veel mooier, zeker de tweede helft:
Zo veel mooie woorden:
Schud ze uit en werp hun schillen
in het vuur.
Maal het merg en strooi het
op ons nieuwe bospad.

Vanavond zal ik zoeken
langs de vloed
naar de contouren van je ijle gestalte,
maar nu knoop ik de banden van mijn schort
en verpulver
de kruiden in de vijzel,
want over een uur
komen de gasten.

Hierbij vraag ik me af over wiens mooie woorden het gaat. Ik kan er niet goed aan uit: ik dacht dat het ging over de woorden van de mensen die weggingen, maar ben niet zeker.


Tiba.


Tiba, kun jij je terugvinden in wat ik hierboven schreef ?

Rutger schreef:
Het gedicht gaat over een verlies van iemand, die vaag wordt aangeduid als 'jij', 'je ijle gestalte', en is ook terug te vinden in de 'mensen die gaan wanneer ze moeten blijven'. Het verlies creëert een leegte, want door dit heengaan (weggaan, overlijden) blijven ook de anderen weg. Bij dit verlies is de schrijfster (de 'ik'-figuur) als het ware verdoofd achtergebleven, een verdoving waaruit ze nu is ontwaakt. Maar toch, dat ontwaken, de beschrijving ervan, het zijn slechts woorden, die je kunt weg gooien. Maar toch zal het verlangen naar de verloren geliefde (?, dit wordt niet expliciet vermeld), ondanks de dagelijkse sleur, niet verdwijnen.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 16:00

Geplaatst: 16 apr 2008 10:39 am

Het gedicht gaat over een verlies van iemand, die vaag wordt aangeduid als 'jij', 'je ijle gestalte', en is ook terug te vinden in de 'mensen die gaan wanneer ze moeten blijven'. Het verlies creëert een leegte, want door dit heengaan (weggaan, overlijden) blijven ook de anderen weg. Bij dit verlies is de schrijfster (de 'ik'-figuur) als het ware verdoofd achtergebleven, een verdoving waaruit ze nu is ontwaakt.

Dat vind ik er ook in, Rutger.

Maar toch, dat ontwaken, de beschrijving ervan, het zijn slechts woorden, die je kunt weg gooien.

Hier twijfel ik zoals ik hierboven schreef: het is mij niet duidelijk over wiens woorden het gaat: die van de mensen die weggingen (en wellichteen woord van troost spraken)???
Ik begrijp dat jij het ziet als de woorden die de schrijfster zelf opschrijft. Ik weet het zo niet...
Misschien dat iemand duidelijkheid ziet?

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 16:02

Geplaatst: 16 apr 2008 10:47 am

WilV schreef:Er zit een bepaalde dreiging in ook, al valt dat bij de twee die ik nu plaats wel mee.

Deze horen duidelijk bij elkaar, maar hoe?
De eerste gaat over de geboorte denk ik, of over de geboorte van een kind, of het loslaten van een kind ( het lege nest), of misschien wel over het moment dat je het huis verlaat,zelfstandig wordt..

Prelude (eerste geboorte)
Ik wandel door de tuin
waar vogels bloemen zijn
en bloemen vogels lijken,
waar blauw legato klimt,
waar pizzicato rood
in kringen danst.

syncope
Ik hunker naar de woonplaats
waar de bloedband
en hoor de troostervogel in zijn avondvlucht.
Een zacht, begrijpend zingen
van het lege nest.

© Marianne Som
Uit: Requiem voor Joshua
Uitg. De Distel, 2005


en het tweede..

De stille roep (tweede geboorte)
Hoe kan ik de roep van
het riet vertalen?

Hoofse pluimen beloven
een ontkomen aan
de grondeloze, grote dood.
Nog weet ik niet van
diepe knekels, strooizand, bijtend loog.
Het rimpelloze water lokt
de argeloze.

© Marianne Som
Uit: Requiem voor Joshua
Uitg. De Distel, 2005


Lijkt me te gaan de lokroep van de dood, of niet.

Wat denken jullie?

Willeke


Ik ben het alvast met je eens, Willeke, dat deze beide gedichten bij elkaar horen, al is dit voorlopig alleen door de titel voor mij. Het zijn alvast geen gemakkelijke gedichten.

Wat alvast opvalt is

1)het gebruik van een aantal muzikale termen
- legato : noten worden zo gespeeld dat ze in elkaar overlopen
- pizzicato : het beroeren van de snaren door de vingertoppen en een vinger, in plaats van door de strijkstok (vooral bij contrabas)
- prelude : muzikaal voorspel, vaak geïmproviseerd
- syncope : accentverlegging in de muziek (daarnaast ook stijlfiguur, waarbij letters worden weggelaten - hier niet het geval)
2)de bundel is een requiem, in de katholieke eredienst een mis voor de overledenen, die hun verblijf in het vagevuur kan inkorten

Het begin lijkt alvast op een mooie tuin, met bloemen en vogels, maar waarin toch wat "afwijkende" dingen gebeuren (zoals uit de muzikale termen mag blijken).

De tweede strofe, voorafgegaan door syncope lijkt inderdaad wel een accentverschuiving, van een paradijselijke tuin naar een leeg nest. Hierin kan ik je interpretatie volledig volgen, Willeke. En ook je aanvoelen dat de tweede geboorte hier bij hoort. Had jij ook de indruk dat er in deze tweede strofe iets ontbrak (waar de bloedband ??? en hoor ...) ?

Maar ik kan dat aanvoelen niet onmiddellijk in woorden weergeven. Uitgaande van jouw interpretatie zou je misschien kunnen zeggen dat de tweede geboorte het sterven is, of ga ik nu te ver ?

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 16:02

Geplaatst: 16 apr 2008 11:00 am

Hierbij vraag ik me af over wiens mooie woorden het gaat. Ik kan er niet goed aan uit: ik dacht dat het ging over de woorden van de mensen die weggingen, maar ben niet zeker.


Zo heb ik het wel gelezen Tiba,
iemand verliest een dierbare,
en niemand kan de leegte opvullen die dat achterliet

Ach nee, het is geen onwil. Niemand kan
immers de leegte vullen die niet bestond
toen jij er was.


Er komt wel bezoek, maar het wordt steeds minder, nu ze uit haar verdoving ontwaakt is de kring van mensen om haar heen kleiner geworden,
mensen gingen toen ze hadden moeten blijven

blijvenNu ik uit mijn verdoving ben ontwaakt
is de wereld kleiner geworden.
Haar omtrekken schrijven geen
wijde kringen van mensen meer,
die allemaal gaan wanneer ze
zouden moeten blijven.


de mooie woorden die de leegte niet op kunnen vullen slaan dan ook volgens mj op de woorden van het bezoek wat probeerde te troosten,
Lege woorden. Al is het niet uit onwil.

Zo veel mooie woorden:
Schud ze uit en werp hun schillen
in het vuur.
Maal het merg en strooi het
op ons nieuwe bospad.


het laatste stuk vind ik het moelijkst..

Vanavond zal ik zoeken
langs de vloed
naar de contouren van je ijle gestalte,
maar nu knoop ik de banden van mijn schort
en verpulver
de kruiden in de vijzel,
want over een uur
komen de gasten.


Ze zoekt haar geliefde langs de vloed,
in de stilte stel ik me zo voor,
en ondertussen gaat ze door met de dagelijkse dingen,
bereid een maal,
want vanavond komen de gasten...ze herneemt de dagelijkse gang van zaken weer, althans uiterlijk.


Zo ongeveer interpreteerde ik het.

Het is een prachtig gedicht trouwens.

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 16:04

Geplaatst: 16 apr 2008 11:03 am

tiba schreef:Maar toch, dat ontwaken, de beschrijving ervan, het zijn slechts woorden, die je kunt weg gooien.

Hier twijfel ik zoals ik hierboven schreef: het is mij niet duidelijk over wiens woorden het gaat: die van de mensen die weggingen (en wellichteen woord van troost spraken)???
Ik begrijp dat jij het ziet als de woorden die de schrijfster zelf opschrijft. Ik weet het zo niet...
Misschien dat iemand duidelijkheid ziet?

Tiba.


Ik ben het met je eens, tiba, dat

... geen
wijde kringen van mensen meer,
die allemaal gaan wanneer ze
zouden moeten blijven.


zeker impliciet meer bevat dat alleen een nuchtere vaststelling van de schrijfster dat zij alleen gelaten wordt. Het is zeker niet onmogelijk dat de schrijfster nu een aantal woorden van troost moet ontberen. In die zin kan ik je gedachtengang wel volgen dat het niet noodzakelijk de geschreven woorden zijn, die weggegooid kunnen worden.

Rutger

_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 16:04

Geplaatst: 16 apr 2008 11:09 am

Dank je wel voor je uitleg Rutger

Uitgaande van jouw interpretatie zou je misschien kunnen zeggen dat de tweede geboorte het sterven is, of ga ik nu te ver ?


je verwoord het mooi, ja zo had ik het na een aantal keren lezen inderdaad geinterpreteerd.

Had jij ook de indruk dat er in deze tweede strofe iets ontbrak (waar de bloedband ??? en hoor ...) ?


Ja ze laat ruimte over die ingevuld moet worden,
woorden die bij elkaar horen en daardoor een bepaald verband aangeven..bloedband, woonplaats, leeg nest...

Door de bloedband denk je aan een gezin, een thuis wat was,
door het lege nest denk je aan een kind wat uitvloog,

maar we moeten het allemaal een beetje zelf invullen...ze suggereer meer dan ze zegt. wat ik altidj wel mooi vind.

Groeten
Willeke

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Mar 07, 2009 16:05

Geplaatst: 20 apr 2008 09:55 am

Sorry, ik kreeg geen tips meer en dacht dat er geen dichter van de maand was. Ik zal het in de komende 10 dagen proberen goed te maken.

Pieter


Terug naar “Gedichten S-T”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten