Bert Schierbeek (ja)

Van Rim Sartori t/m Vrouwkje Tuinman
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:33

Geplaatst: 24 apr 2008 09:12 pm

Laat ik beginnen met een paar van Bert's laatste gedichten. Ze staan in een bundeltje(met beperkte oplage,) dat we kregen bij zijn crematie op 14 juni 1996. Titel van de bundel is : Het licht van voor de schepping.


1.
als je dood gaat
ontmoet je het
licht van voor
de schepping.



2.
de dag valt
omhoog uit
de nacht
alles wordt zichtbaar
ik zie het einde
van mijn weg
mijn afgrond
ben bang
voor mijn nacht
die ik al in mij
draag en dan
zie ik mij vallen.

en dit vind ik het mooiste:
3.
terugvallend
op mijn laatste ademtocht
ga ik heen
waarheen
de volksverhuizingen
in het bloed
verlichten de horizon
tot een nieuw land

nooit weet men
waar men komt
leven is er
en daar is...

zeven kamelen
trekken langs de horizon
met een touw
aan elkaar vast
een majestueuze optocht
elk beest opgesloten
in zichzelf
samen aan de horizon
aan dezelfde
draad
ze trekken voorbij
in rijen trekken zij
voorbij en vallen
om in rijen vallen
ze om en staan niet
meer op
in rijen trekken zij voorbij
naar waarheen
en de aankomst
een sloot half in
het water het hoofd
beneden het schootsveld
want ze mikken op hoofd
jij ook
deel van dezelde hel
zo blijven, de tranen
de aarde doorweken
blijven droge ogen over
van verdriet
om het onbegrepen lot


Bert Schierbeek.1918-1996

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:35

Geplaatst: 24 apr 2008 09:19 pm

gelachen hebben we...

maar we zouden niet vergeten dat
we hebben gelachen, gelachen hebben
we veel en dat zal ik niet vergeten
want we hebben gelachen en veel hè?
en dat zullen we nooit vergeten om-
dat we zoveel gelachen hebben en dat
niet vergeten gvd wat hebben we gelachen
en niet en nooit vergeten dat we zo
hebben gelachen omdat we samen waren
en zoveel gelachen hebben dat we
het nooit zulen vergeten

Bert Schierbeek (1918-1996)
Uit: De deur
De Bezige Bij 1972

Kan iemand me helpen?
Is maar gelachen hebben we de titel van het gedicht of de eerste regel van het gedicht.

Dit gedicht schreef Bert Schierbeek na het overlijden van zijn eerste vrouw.

Dettie



Nu teruggevonden waar ik het gedicht gehaald had.
Het staat in "De Bezige Bij, Bloemlezing Poëzie" samenstelling Eddy van Vliet, De Bezige Bij, Amsterdam 1994

Het gedicht heeft daar geen titel, Dettie. Dan geldt volgens mij de eerste regel als juiste referentie.
Nog dit: ik merk dat in veel bloemlezingen, als er een titel is, die bovenaan vetgedrukt staat (soms ook in hoofdletters), als er geen titel is, zet men vaak de eerste regel bovenaan, maar dan schuingedrukt (ofwel geen titel), dat moet een soort conventie zijn.
Als er geen titel is, is de eerste regel dus handig om het gedicht te benoemen, bij het integraal citeren van het gedicht, plaatst men ofwel geen titel ofwel de eerste regel, maar dan schuingedrukt.
Misschien dat we dit hier ook kunnen toepassen

Het daaropvolgende gedicht in de bloemlezing trof/treft me enorm. Je zag ooit dat ik aanwijzingen in mijn bloemlezingen plaatste, een tekentje als het op Leestafel ter sprake was gekomen....ook dat gedicht dus...ondertussen heel andere omstandigheden (ook symbooltjes aangepast) ik hoop het gedicht nog te plaatsen.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:36

Geplaatst: 24 apr 2008 10:13 pm

Laat ik beginnen met een paar van Bert's laatste gedichten. Ze staan in een bundeltje(met beperkte oplage,) dat we kregen bij zijn crematie op 14 juni 1996. Titel van de bundel is : Het licht van voor de schepping.


Wellicht onthoud ik me beter, Leni.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:36

Geplaatst: 25 apr 2008 07:58 pm

Ik weet niet goed Tiba..

leni

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:36

Geplaatst: 25 apr 2008 08:11 pm

zeven kamelen
trekken langs de horizon
met een touw
aan elkaar vast
een majestueuze optocht
elk beest opgesloten
in zichzelf
samen aan de horizon
aan dezelfde
draad
ze trekken voorbij
in rijen trekken zij
voorbij en vallen
om in rijen vallen
ze om en staan niet
meer op
in rijen trekken zij voorbij
naar waarheen
en de aankomst
een sloot half in
het water het hoofd
beneden het schootsveld
want ze mikken op hoofd
jij ook
deel van dezelde hel
zo blijven, de tranen
de aarde doorweken
blijven droge ogen over
van verdriet
om het onbegrepen lot

Wie kan mij dit gedicht uitleggen?
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:38

Geplaatst: 26 apr 2008 07:54 am

Dit lijkt mij alvast een mooie uitdaging, Pieter. Laat mij albeginnen met enkele ideëen.

Die kamelen deden mij eerst aan de woestijn denken. Het getal zeven blijkt vrij veel in de Bijbel voor te komen, de Joodse Kabbalah noemt dit het getal der voltooiing. Laat ons even van dit laatste gegeven uitgaan. Voltooiing, eenheid, ... maar dit schijnt op het eerste zicht al niet helemaal te kloppen.
zeven kamelen
trekken langs de horizon
met een touw
aan elkaar vast
een majestueuze optocht
elk beest opgesloten
in zichzelf

Die eenheid is al ver te zoeken, want elk beest zit
opgesloten in zichzelf

ook al trekken ze
aan dezelfde draad


Hun toekomst is onzeker, ook al trekken ze samen, maar waar naartoe ? Dit is helemaal niet duidelijk. Misschien gaan ze wel hun ondergang tegemoet, want
want ze mikken op hoofd


Die "ze", daar behoor "jij" (direct aangesproken lezer) ook toe.

Op deze paar vaststellingen gebaseerd zou ik zeggen dat de dichter het hier heeft over de mensheid (gesymboliseerd door de kamelen), die steeds verder dwaalt, zonder echt te weten waarheen. Hierbij wordt zij bedreigd door gevaren allerhande. Het samen trekken, in onbegrip voor elkaar, zorgt er voor, dat zij eigenlijk hun lot niet begrijpen.

Rutger

Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:40

Geplaatst: 26 apr 2008 09:59 am

Mooie aanzet, Rutger. Geef me even de tijd om hier wat over te "mediteren".

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:40

Geplaatst: 27 apr 2008 10:33 am

Pieter,
het gedicht van de kamelen begint bij:
3. terugvallend op mijn..

leni

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:42

eplaatst: 27 apr 2008 11:08 am

één van de mooiste bundels vind ik persoonlijk : Weerwerk. Bert had een buitenverblijf in Noord-Frankrijk waar ze regelmatig voor lange tijd naar toe gingen, hij kende er veel mensen in het dorp.
In Weerwerk komen een aantal mensen voor. De ervaringen van nu doen hem terugdenken aan zijn jeugd, het verbindingsmotief is de vogel die niet kan laten te vliegen.
Heel veel bundels van Bert Schierbeek bestaan uit één lang gedicht,een soort prozagedicht, verhalend en suggererend tegelijk. Weerwerk is ook zo opgebouwd. Hier begint het:

... zegt Marcel
Marcel Baillon
net van zijn tractor gestapt
hij heeft gemolken
hoofd rood
haar rood
helemaal rood
bloedrood dus
van de gloeiende zon
het teveel aan wijn
tussen twee slokken bier door zegt ie:
wijzend op een mus
(op een telefoondraad)
soms blijft een vogel zitten
maar nooit lang
dan tikt ie met zijn vleugels tegen de lucht
en vliegt weg
hij valt niet
hij tikt
en weg is ie
...
die is goed georganiseerd
die weet waarheen
naar plaatsen waar wij niet
kunnen zitten of staan
hij kent het land van boven
en weet van te warm
'('t is 40 graden Celsius in de zon)
...
misschien naar de Nigaudière
(om te zwemmen)
of naar Rue Heureuse
Longue Rue,l'Arbre Joly
Coq Banni of Mon Idée
om onder een blad te gaan zitten
maar...weer niet lang

ik denk aan Molema in Beerta, een melancholieke boer voortdurend in gevecht met het weer, die tegen mijn oom zei: Koos kerel, een boer het gain leevn, wie ken'n tegen 't weer nait op
(hij hield er ook mee op)

zegt Marcel
(na twee slokken bier en zwijgen)
soms tik jij tegen de wereld
meestal tikt ie tegen jou
een vogel levert weerwerk
tikt en vliegt weg
mijn broer hing zich op
'k snee hem los
dood leek ie tweemaal zo zwaar
kwam de politie en zei
had je niet moeten doen
eerst naar de dokter gaan
de ezels
was ie zeker dood geweest
soms is 't zo warm
smelt het asfalt onder je poten
vallen de mussen van het dak
kunnen zich niet ophangen
...

je moet wel gauw komen
kersen plukken anders
vreten ze ze allemaal op
...
40 graden Celsius in de zon
alleen nog dorst
beesten honger en dorst
ze slachten alles af
veel vlees
geen geld
(stapt op)
tot straks
(2 juli 1976)

.......
zo gaat het 141 blz lang.(leni)

Bert Schierbeek
uit: Weerwerk -1980 (tweede druk) -
De Bezige Bij Amsterdam

leni

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:43

Geplaatst: 28 apr 2008 05:17 am

Leni schreef: het gedicht van de kamelen begint bij 3.

3.
terugvallend
op mijn laatste ademtocht
ga ik heen
waarheen
de volksverhuizingen
in het bloed
verlichten de horizon
tot een nieuw land

nooit weet men
waar men komt
leven is er
en daar is...


Beste Leni,

Ik herhaal nog eens:

Nooit weet men
waar men komt
leven is er
en daar is....(alles mee gezegd?)

Bedoel je dat met deze vier regels alles gezegd is?
Waarom dan zo'n lang, duister gedicht? Behalve de lange tocht van de kamelen begrijp ik ook niets van de acht beginregels. Wat zijn in godsnaam volksverhuizingen in het bloed die de horizon verlichten tot een nieuw land?

Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:44

Geplaatst: 06 aug 2008 07:01 pm

de standaardmolen in Sellingen

daar staat hij
al jaren te
wachten op
wind
tussen de boeren
hun huizen en koeien
in de wei
staat hij recht
zijn wieken stijf
en zwart
als hijzelf
de molen
wachtend op wind
op een heuveltje

(wij noemen hem standaardmolen
op zijn driepoot heel alleen
wachtend op wind)


Bert Schierbeek
uit: Vlucht van de vogel,
De Bezige Bij, 1996

Tiba.

uit het thema "gedichten over molens" ook hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:44

Geplaatst: 07 aug 2008 08:05 pm

voor Nono

soms dromen de stenen
in het licht
van zichzelf

soms staan zij
gestapeld als
muur om een stad

soms liggen zij
als gevelde vogels
op het land
in het landschap
vol constructie

gaan de paden
van de nacht
hun donkere gang
vallen hemel
en aarde samen
in hun schaduw

soms verhardt het water
tot zwarte rots
tegen het weer
het ontij
en eigen hardheid

verweerd koper dan
als bladerdeeg
zo broos

daar vliegen de vormen
elkaar achterna
als op vlucht


Bert Schierbeek
uit: Vlucht van de vogel,
De Bezige Bij, Amsterdam 1996

Tiba.

uit het thema "gedichten over steen" ook hier geplaatst

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Feb 27, 2009 20:45

Geplaatst: 07 aug 2008 08:14 pm

Gedichten over steen fascineren me (ik weet zelf niet goed waarom).
Onlangs de bundel "Vlucht van de vogel" gekocht en daarin dit gedicht gevonden.
Het spreekt me enorm aan (al is ieder beeld me nog niet duidelijk).
Er staan nog mooie gedichten in de bundel, sommige heel kort, las nog niet alles (en alweer nieuwe bundels gekocht!).

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Re: Bert Schierbeek (ja)

Berichtdoor Dettie » Di Sep 20, 2011 10:52

De gedichten van Bert Schierbeek staan op de site

http://www.poezie-leestafel.info/bert-schierbeek

Dettie


Terug naar “Gedichten S-T”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten