Willem van Toorn (ja)
Willem van Toorn (ja)
Leestafel heeft toestemming (via leni) om de gedichten van Willem van Toorn te plaatsen.
Maar geen complete bundels.
Dettie
Maar geen complete bundels.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Do Mar 05, 2009 11:00, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 01 dec 2007 04:14 am
Joepie, toestemming van Willem Van Toorn, dichter, prozaschrijver,vertaler. Een erg volledig beeld van de auteur vind je op www.schrijversinfo.nl
Het eerste gedicht dat ik ooit van hem las vind ik nog altijd prachtig.
Het stond in 'De Revisor' 79/4
Twee dochters
Slaperig vroeg in de ochtend
zie ik ze de laan
uit fietsen samen, ze gaan
naar het dorp, A en S, mijn dochters.
Als ik tekenen kon
zou je hier nu een prent
zien ontstaan waar ze in
bevroren waren: heel dun
( ze zijn al haast aan het eind,
waar de weg naar het dorp begint)
waait hun haar in de wind
onder een mistige zon.
Nu moet je mij maar geloven
op wat woorden. Kijk, er blinkt
een spaak of een bel. Een lint
van langgerekt licht komt het open-
staande raam ingeschoven.
Ze zijn al achter de bomen.
Maar jij ziet hun haar nog stromen
in je hoofd. Hoor, hun fietsen
ruisen ook achter je oren.
Ze zijn makkelijk het liefste
wat er in al dit groen
bestaat. A en S. Je ziet ze?
Dan mag je dit vers dichtdoen.
In jouw hoofd vastgelegd
raken ze even niet weg.
Willem Van Toorn.
Ik vind die laatste zin zo pakkend altijd weer...
Joepie, toestemming van Willem Van Toorn, dichter, prozaschrijver,vertaler. Een erg volledig beeld van de auteur vind je op www.schrijversinfo.nl
Het eerste gedicht dat ik ooit van hem las vind ik nog altijd prachtig.
Het stond in 'De Revisor' 79/4
Twee dochters
Slaperig vroeg in de ochtend
zie ik ze de laan
uit fietsen samen, ze gaan
naar het dorp, A en S, mijn dochters.
Als ik tekenen kon
zou je hier nu een prent
zien ontstaan waar ze in
bevroren waren: heel dun
( ze zijn al haast aan het eind,
waar de weg naar het dorp begint)
waait hun haar in de wind
onder een mistige zon.
Nu moet je mij maar geloven
op wat woorden. Kijk, er blinkt
een spaak of een bel. Een lint
van langgerekt licht komt het open-
staande raam ingeschoven.
Ze zijn al achter de bomen.
Maar jij ziet hun haar nog stromen
in je hoofd. Hoor, hun fietsen
ruisen ook achter je oren.
Ze zijn makkelijk het liefste
wat er in al dit groen
bestaat. A en S. Je ziet ze?
Dan mag je dit vers dichtdoen.
In jouw hoofd vastgelegd
raken ze even niet weg.
Willem Van Toorn.
Ik vind die laatste zin zo pakkend altijd weer...
Geplaatst: 07 dec 2007 07:47 am
Willem van Toorn behoort ook tot mijn favorieten.
Prachtige gedichten: observerend, beschouwend, verrassend.
Ik houd onder meer erg van dit:
Decor
Leven dat hier bestond
behoudt een aanwezigheid
waardiger dan wat nu lijkt
zo tastbaar te zijn. Kijk
onder de stenen: grond.
Dwars door je nieuwe huis
in een andere ruimte van tijd
stappen jagers over een ijs-
harde akker. De hagel bijt
in je dromen. De smaak van kruit.
Ter hoogte van je bed
loopt een sloot tussen velden door.
Vissen trekken een spoor
van bellen achter je net
afgewend hoofd. Het decor
waarin je bent neergezet
wordt al doorzichtig, slijt
als papier op de vouwen door
onder de schurende tijd.
Daarachter weer het wijd
waaiend landschap. Werkelijkheid.
Willem van Toorn
Uit ' Het landleven', Amsterdam 1981
Volgt iemand van jullie de VPRO-serie 'In Europa', naar het boek van Geert Mak?
Ik moest aan dit gedicht denken: wat is er een eeuw geleden allemaal niet gebeurd op de plek waar jij nu onbekommerd woont? Hoe zag jouw wereld er toen uit?
Van Toorn verwoordt dit schitterend.
Cat
Willem van Toorn behoort ook tot mijn favorieten.
Prachtige gedichten: observerend, beschouwend, verrassend.
Ik houd onder meer erg van dit:
Decor
Leven dat hier bestond
behoudt een aanwezigheid
waardiger dan wat nu lijkt
zo tastbaar te zijn. Kijk
onder de stenen: grond.
Dwars door je nieuwe huis
in een andere ruimte van tijd
stappen jagers over een ijs-
harde akker. De hagel bijt
in je dromen. De smaak van kruit.
Ter hoogte van je bed
loopt een sloot tussen velden door.
Vissen trekken een spoor
van bellen achter je net
afgewend hoofd. Het decor
waarin je bent neergezet
wordt al doorzichtig, slijt
als papier op de vouwen door
onder de schurende tijd.
Daarachter weer het wijd
waaiend landschap. Werkelijkheid.
Willem van Toorn
Uit ' Het landleven', Amsterdam 1981
Volgt iemand van jullie de VPRO-serie 'In Europa', naar het boek van Geert Mak?
Ik moest aan dit gedicht denken: wat is er een eeuw geleden allemaal niet gebeurd op de plek waar jij nu onbekommerd woont? Hoe zag jouw wereld er toen uit?
Van Toorn verwoordt dit schitterend.
Cat
Geplaatst: 07 dec 2007 07:56 am
Beste Cat Dit is een heel mooi gedicht van een dichter die ik nog niet kende. Het deed me niet denken aan WOII maar aan de plek waar ik nu woon, dat was vroeger een slagenlandschap met sloten en houtwallen. Dertig jaar geleden liepen hier nog jagers. De serie volg ik en ik heb ook het boek gelezen. Tot 1936, toen werd het te beklemmend.
Hg. Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Beste Cat Dit is een heel mooi gedicht van een dichter die ik nog niet kende. Het deed me niet denken aan WOII maar aan de plek waar ik nu woon, dat was vroeger een slagenlandschap met sloten en houtwallen. Dertig jaar geleden liepen hier nog jagers. De serie volg ik en ik heb ook het boek gelezen. Tot 1936, toen werd het te beklemmend.
Hg. Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Geplaatst: 08 dec 2007 09:16 am
En ik vind het leuk dat je een draadje over hem hebt geopend.
Ik ben echt een liefhebber.
Hier vind je wat informatie over de dichter en zijn werk:
http://www.dbnl.org/tekst/kort006isvo01 ... 1_0191.htm
En hier een uitgebreide bibliografie (hij heeft niet stilgezeten...):
http://www.schrijversinfo.nl/toornvanwillem.html
Cat
En ik vind het leuk dat je een draadje over hem hebt geopend.
Ik ben echt een liefhebber.
Hier vind je wat informatie over de dichter en zijn werk:
http://www.dbnl.org/tekst/kort006isvo01 ... 1_0191.htm
En hier een uitgebreide bibliografie (hij heeft niet stilgezeten...):
http://www.schrijversinfo.nl/toornvanwillem.html
Cat
Geplaatst: 08 dec 2007 09:40 am
In memoriam
Ik droomde dat je naast me lag vannacht.
Je was al ziek. Je zei: tot in mijn merg
ben ik van dood. Vind je het erg
dat je niet in me kunt? Hou me maar zacht
tegen je aan. Ik zei: je was zo wit
en moe toen ik je zag – en dan onzicht-
baar in een kist waar ik het pad af ging,
de regen en het dorp in. Wachtend gras
lag naast de kuil in zoden opgetast.
Hoe ben je dan weer hier. Je zei: ik wou
nog doen wat ik waarom had nagelaten:
praten met je in bed hoe levens praten.
Maar wat ik nu ben heeft geen taal bij jou.
Er was geen lamp. Hoe ik je dan toch zag.
'k Viel in de droom in slaap. Je hield me vast.
Koud bleef de kamer tot ver in de dag.
Willem van Toorn
Uit ’Gulliver & andere gedichten’, 1985
Ik weet niet of Van Toorn dit heeft geschreven naar aanleiding van de dood van zijn eigen vrouw (zoals Bert Schierbeek zo aangrijpend deed), maar het is prachtig en ik word er iedere keer weer stil van.
Zoals nu.
Cat
In memoriam
Ik droomde dat je naast me lag vannacht.
Je was al ziek. Je zei: tot in mijn merg
ben ik van dood. Vind je het erg
dat je niet in me kunt? Hou me maar zacht
tegen je aan. Ik zei: je was zo wit
en moe toen ik je zag – en dan onzicht-
baar in een kist waar ik het pad af ging,
de regen en het dorp in. Wachtend gras
lag naast de kuil in zoden opgetast.
Hoe ben je dan weer hier. Je zei: ik wou
nog doen wat ik waarom had nagelaten:
praten met je in bed hoe levens praten.
Maar wat ik nu ben heeft geen taal bij jou.
Er was geen lamp. Hoe ik je dan toch zag.
'k Viel in de droom in slaap. Je hield me vast.
Koud bleef de kamer tot ver in de dag.
Willem van Toorn
Uit ’Gulliver & andere gedichten’, 1985
Ik weet niet of Van Toorn dit heeft geschreven naar aanleiding van de dood van zijn eigen vrouw (zoals Bert Schierbeek zo aangrijpend deed), maar het is prachtig en ik word er iedere keer weer stil van.
Zoals nu.
Cat
Geplaatst: 09 dec 2007 10:58 am
Egmond Aan Zee
Er lopen potloodlijnen onder het zand
naar een verdwijnpunt in de schemering,
waar iets verknipt wordt in de tekening
zodat, de kleine jongen aan je hand
jij meer dan eenmaal hier aanwezig bent:
aandachtig schelpen rapend op het strand,
wat kleiner op het pad aan de bosrand
en piepklein bij het dorp, diep in de prent.
Zondag, gezinnen wandelen erdoorheen.
vaders verlegen met zo veel aan tijd.
Moeders gepermanent van zekerheid.
Kinderen wel apart maar nooit alleen.
Hun enkelvoud naast jouw veelvuldigheid.
Ik zet ze vriendelijk buiten het verband
waarin jij loopt zolang de eeuwigheid
van tekens op papier behouden blijft,
nooit ouder, met het jongetje aan de hand.
Willem Van Toorn
uit 'Een kraai bij Siena'
uitg. Querido 1979
Egmond Aan Zee
Er lopen potloodlijnen onder het zand
naar een verdwijnpunt in de schemering,
waar iets verknipt wordt in de tekening
zodat, de kleine jongen aan je hand
jij meer dan eenmaal hier aanwezig bent:
aandachtig schelpen rapend op het strand,
wat kleiner op het pad aan de bosrand
en piepklein bij het dorp, diep in de prent.
Zondag, gezinnen wandelen erdoorheen.
vaders verlegen met zo veel aan tijd.
Moeders gepermanent van zekerheid.
Kinderen wel apart maar nooit alleen.
Hun enkelvoud naast jouw veelvuldigheid.
Ik zet ze vriendelijk buiten het verband
waarin jij loopt zolang de eeuwigheid
van tekens op papier behouden blijft,
nooit ouder, met het jongetje aan de hand.
Willem Van Toorn
uit 'Een kraai bij Siena'
uitg. Querido 1979
Geplaatst: 09 dec 2007 11:14 am
Wat leuk leni een gedicht over Egmond aan zee, daar woon ik vlakbij!
De bosrand is inmiddels verdwenen daar is een boulevard voor in de plaats gekomen.
Mooi zoals hij terugdenkt aan zichzelf als kleine jongen, met de echte kleine jongen aan z'n hand.
jij meer dan eenmaal hier aanwezig bent:
aandachtig schelpen rapend op het strand,
wat kleiner op het pad aan de bosrand
en piepklein bij het dorp, diep in de prent.
Dettie
Wat leuk leni een gedicht over Egmond aan zee, daar woon ik vlakbij!
De bosrand is inmiddels verdwenen daar is een boulevard voor in de plaats gekomen.
Mooi zoals hij terugdenkt aan zichzelf als kleine jongen, met de echte kleine jongen aan z'n hand.
jij meer dan eenmaal hier aanwezig bent:
aandachtig schelpen rapend op het strand,
wat kleiner op het pad aan de bosrand
en piepklein bij het dorp, diep in de prent.
Dettie
Geplaatst: 09 dec 2007 11:15 am
Deze kende ik nog niet! Prachtig gedicht weer, zo beeldend en zo raak.
Het doet me meteen denken aan de vakanties van vroeger. Mijn ouders huurden altijd de hele zomervakantie, zes weken lang, een huis aan zee – vlak bij Egmond. Ik voel het warme zand weer aan mijn blote voeten en ik krijg de zilte geur van de zee in mijn neus... En in mijn oren ruist het alsof ik er een kokshoorn tegenaan houd.
Als je veel poëzie van Van Toorn hebt gelezen, herken je zijn stijl onmiddellijk. Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar waarschijnlijk had ik zijn 'handschrift' wel ontcijferd als je niet had gezegd dat hij de dichter was.
Mooi Leni!
Cat
Deze kende ik nog niet! Prachtig gedicht weer, zo beeldend en zo raak.
Het doet me meteen denken aan de vakanties van vroeger. Mijn ouders huurden altijd de hele zomervakantie, zes weken lang, een huis aan zee – vlak bij Egmond. Ik voel het warme zand weer aan mijn blote voeten en ik krijg de zilte geur van de zee in mijn neus... En in mijn oren ruist het alsof ik er een kokshoorn tegenaan houd.
Als je veel poëzie van Van Toorn hebt gelezen, herken je zijn stijl onmiddellijk. Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar waarschijnlijk had ik zijn 'handschrift' wel ontcijferd als je niet had gezegd dat hij de dichter was.
Mooi Leni!
Cat
Geplaatst: 09 dec 2007 02:17 pm
Ik vind het wel tof dat jullie van deze gedichten zo genieten.Het zal Willem veel plezier doen...
hier is er nog eentje:
( wel heel anders van thematiek maar het einde is weer typisch Van Toorn .).
Twee manieren om de wereld te redden.
Als de wanhoop in alles zich medeelt
is elke troost meegenomen.
De dikke mevrouw bijvoorbeeld
op de avond over ons milieu,
onder de klimtouwen in de o.l.school,
met de tas op haar vruchtbare schoot.
Zou het niet mogelijk zijn ook,
dacht u meneer de voorzitter,
zelf wind te maken, ik denk
nu aan een grote fan
die we zouden kunnne bouwen,
waarmee je al die rook
over zee weg kan waaien.
En nog een idee misschien
kan boven die fabrieken
niet steeds een vliegtuig rondvliegen
dat iets spuit, een soort grote spraybus,
van de stank zijn we dan toch verlost.
Daarop de meewarige ingenieur
die kakelend weet wat de wind kost.
Maar toch, geachte mevrouw,
god zal het u lonen, ik wou
vannacht voor éeen keer best uw kind zijn:
getroost, ingestopt, welterusten,
je boek onder je kussen,
morgen weet je er alles van.
Willem Van Toorn
uit 'Herhaalde wandeling-gedichten 1960-1975'
uitg. Querido 1977
Ik vind het wel tof dat jullie van deze gedichten zo genieten.Het zal Willem veel plezier doen...
hier is er nog eentje:
( wel heel anders van thematiek maar het einde is weer typisch Van Toorn .).
Twee manieren om de wereld te redden.
Als de wanhoop in alles zich medeelt
is elke troost meegenomen.
De dikke mevrouw bijvoorbeeld
op de avond over ons milieu,
onder de klimtouwen in de o.l.school,
met de tas op haar vruchtbare schoot.
Zou het niet mogelijk zijn ook,
dacht u meneer de voorzitter,
zelf wind te maken, ik denk
nu aan een grote fan
die we zouden kunnne bouwen,
waarmee je al die rook
over zee weg kan waaien.
En nog een idee misschien
kan boven die fabrieken
niet steeds een vliegtuig rondvliegen
dat iets spuit, een soort grote spraybus,
van de stank zijn we dan toch verlost.
Daarop de meewarige ingenieur
die kakelend weet wat de wind kost.
Maar toch, geachte mevrouw,
god zal het u lonen, ik wou
vannacht voor éeen keer best uw kind zijn:
getroost, ingestopt, welterusten,
je boek onder je kussen,
morgen weet je er alles van.
Willem Van Toorn
uit 'Herhaalde wandeling-gedichten 1960-1975'
uitg. Querido 1977
Geplaatst: 11 dec 2007 10:51 am
Ja, deze is heel anders.
Kende ik ook niet, en ik denk dat ik dit gedicht ook niet als een Van Toorn herkend zou hebben.
Grappig...
Cat
_________________
[size=9]"Die Worte sind nur die Mauern.
Dahinter in immer blauern Bergen schimmert ihr Sinn."
Rainer Maria Rilke[/size]
Ja, deze is heel anders.
Kende ik ook niet, en ik denk dat ik dit gedicht ook niet als een Van Toorn herkend zou hebben.
Grappig...
Cat
_________________
[size=9]"Die Worte sind nur die Mauern.
Dahinter in immer blauern Bergen schimmert ihr Sinn."
Rainer Maria Rilke[/size]
Geplaatst: 15 dec 2007 02:51 pm
Een kraai bij Siena.
voor Toos
Hoe een kraai vliegt over de heuvels
bij Siena: een verkreukelde zwarte lap
boven het koperen landschap.
Werkt zich rot, denk je vanonder af,
met die averechtse vleugels.
Door de kijker zijn slimme snavel,
zijn eigenwijs hoofd: hij lapt
het toch maar. Niet de begaafde
vlechtwerken boven de stad
van de zwaluwen- hij blijft een aardse
zitter, die heeft gedacht:
waarom zij wel verdomme, en is opgestegen
om zich verbaasd te begeven
naar dit veel te grote blauw.
Hoe zich deze woorden bewegen
ongeveer van mij naar jou.
Willem Van Toorn.
uit: Een kraai bij Siena;
Uitg: Querido-Amsterdam 1979
Leni
Een kraai bij Siena.
voor Toos
Hoe een kraai vliegt over de heuvels
bij Siena: een verkreukelde zwarte lap
boven het koperen landschap.
Werkt zich rot, denk je vanonder af,
met die averechtse vleugels.
Door de kijker zijn slimme snavel,
zijn eigenwijs hoofd: hij lapt
het toch maar. Niet de begaafde
vlechtwerken boven de stad
van de zwaluwen- hij blijft een aardse
zitter, die heeft gedacht:
waarom zij wel verdomme, en is opgestegen
om zich verbaasd te begeven
naar dit veel te grote blauw.
Hoe zich deze woorden bewegen
ongeveer van mij naar jou.
Willem Van Toorn.
uit: Een kraai bij Siena;
Uitg: Querido-Amsterdam 1979
Leni
Geplaatst: 14 jan 2008 01:17 pm
NOLI ME TANGERE*
Domein van grootvader. Hij noemt de namen,
in het Latijn, van zijn geordend groen
in de boomgaard, perken, kassen met meer gevoel
dan die van zijn bekende nazaten.
‘Jongen’, zegt hij en leert mij het aanraken
met één vinger van het kruidje-roer-me-niet
diep in de vochtige kas. En dat je niet
de ontroering moet uitputten door herhalen.
Betekenis van namen. Achter mijn rug
herstelt hij vol geduld het losgerukt
spinneweb over het holle tuinpad.
Omdat de wereld heel moet zijn. Hierin
besta jij nog lang niet, behalve dat
er te veel leegte heerst, zondagen, hunkering
naar wat jaren hierna vervuld moet raken.
Willem van Toorn
uit: Gedichten 1960-1997,
uitgeverij Querido, 2000
* Noli me tangere betekent Raak mij niet aan.
Dettie
Mijn opa nam mij ook altijd zijn tuin en kas in en vertelde van alles over de planten. De druiven in zijn kas waren zijn grootste trots
--
NOLI ME TANGERE*
Domein van grootvader. Hij noemt de namen,
in het Latijn, van zijn geordend groen
in de boomgaard, perken, kassen met meer gevoel
dan die van zijn bekende nazaten.
‘Jongen’, zegt hij en leert mij het aanraken
met één vinger van het kruidje-roer-me-niet
diep in de vochtige kas. En dat je niet
de ontroering moet uitputten door herhalen.
Betekenis van namen. Achter mijn rug
herstelt hij vol geduld het losgerukt
spinneweb over het holle tuinpad.
Omdat de wereld heel moet zijn. Hierin
besta jij nog lang niet, behalve dat
er te veel leegte heerst, zondagen, hunkering
naar wat jaren hierna vervuld moet raken.
Willem van Toorn
uit: Gedichten 1960-1997,
uitgeverij Querido, 2000
* Noli me tangere betekent Raak mij niet aan.
Dettie
Mijn opa nam mij ook altijd zijn tuin en kas in en vertelde van alles over de planten. De druiven in zijn kas waren zijn grootste trots
--
Geplaatst: 18 mei 2008 11:01 am
Dit is verteld voor een oude
vrouw in een stille tuin
die vraagt waar ik nu weer heen reis
en hoezo en met wat voor doel.
Zelf is ze in haar stoel
gevangen maar weer kind dus vrij.
Ze wil mij vooral bij zich houden
onder de koele kruin
van de kastanjeboom die zij kent
en toespreekt in een groen soort taal.
"Waar moet hij toch allemaal
altijd henen en wat is daar
dan dat hier niet bestaat."
Ze is al dicht bij de dood
zodat ze iets kent misschien
wat ik hier niet kan zien,
mijn moeder. Bij mijn verhaal
wordt de tuin zo grenzeloos groot
dat ik op mijn reis
naar haar toe reddeloos verdwaal.
Willem van Toorn
Uit Tegen de tijd
Querido Amsterdam 1997
Dettie
Ik weet niet zo goed wat ik van dit gedicht moet denken.
Zelf vind ik het woord henen storend in dit gedicht
Persoonlijk vind ik het meer een 'verhaal'
Toch...
maar weer kind dus vrij
en
dat ik op mijn reis
naar haar toe reddeloos verdwaal
maakt het voor mij weer poëzie.
Dettie
Dit is verteld voor een oude
vrouw in een stille tuin
die vraagt waar ik nu weer heen reis
en hoezo en met wat voor doel.
Zelf is ze in haar stoel
gevangen maar weer kind dus vrij.
Ze wil mij vooral bij zich houden
onder de koele kruin
van de kastanjeboom die zij kent
en toespreekt in een groen soort taal.
"Waar moet hij toch allemaal
altijd henen en wat is daar
dan dat hier niet bestaat."
Ze is al dicht bij de dood
zodat ze iets kent misschien
wat ik hier niet kan zien,
mijn moeder. Bij mijn verhaal
wordt de tuin zo grenzeloos groot
dat ik op mijn reis
naar haar toe reddeloos verdwaal.
Willem van Toorn
Uit Tegen de tijd
Querido Amsterdam 1997
Dettie
Ik weet niet zo goed wat ik van dit gedicht moet denken.
Zelf vind ik het woord henen storend in dit gedicht
Persoonlijk vind ik het meer een 'verhaal'
Toch...
maar weer kind dus vrij
en
dat ik op mijn reis
naar haar toe reddeloos verdwaal
maakt het voor mij weer poëzie.
Dettie
Geplaatst: 19 mei 2008 09:17 am
In ons dialect zeggen wij ook bvb: waar gaade gij toch henen?
Ah dat verandert de boel wel. In Nederland is het heel oud Nederlands en ik vond het daardoor een beetje geforceerd overkomen. Voor iemand van nu zou het woordgebruik henen van die moeder betekenen dat ze al ver over de 100 was.
Dettie
In ons dialect zeggen wij ook bvb: waar gaade gij toch henen?
Ah dat verandert de boel wel. In Nederland is het heel oud Nederlands en ik vond het daardoor een beetje geforceerd overkomen. Voor iemand van nu zou het woordgebruik henen van die moeder betekenen dat ze al ver over de 100 was.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten