Leestafel heeft toestemming van Hedwig Speliers om zijn gedichten te plaatsen.
Maar geen hele bundels.
Dettie
Hedwig Speliers (ja)
Hedwig Speliers (ja)
Laatst gewijzigd door Dettie op Do Jun 18, 2009 22:04, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 02 mrt 2007 11:43 am
Staketsel
Dit is de wiskundige schoonheid
van oud hout rechtgeaard in het water
zo draagt het de dwarsliggers
het zeegat in en wij wandelen -
wij worden weer Jezus en wij wandelen
boven de hoofden der vissen,
het zeegat in.
Zie, naast ons spant zich een scharlaken zeil in,
schuim rekt amechtig de kop
tegen de boeg op, tegen de flank,
tekent onuitstaanbare haast chinese tekens
in het kielzog. En wij wandelen.
En zie, onze bewondering
is een vuist die samenbalt
is een hand die opent met daarin:
de wonderlijke vangst van wieren, elastisch
als het verjaarde vel van een vrouw,
van schelpen volkleurig,
van roddelende mossels
en mos, dat van diepte droomt
op de honderden gelijkmatig afgeronde balkons
van donker basalt. Het brons
wordt blauw en boven, vooral boven,
toevallige vissers gelovend
in de wonderbaarlijke visvangst.
Hun ogen vallen door de mazen van het net.
Het net dat net werd opgehaald
met niets, met niets
dan open monden en een geronnen glimlach -
jawel, dit is de wiskundige schoonheid
van oud hout. Tijdeloos van het getij
het heen en terug
het heen en terug
het heen en terug.
Hedwig Speliers
uit: De Vlaamse Gids 1966
Tiba.
Staketsel
Dit is de wiskundige schoonheid
van oud hout rechtgeaard in het water
zo draagt het de dwarsliggers
het zeegat in en wij wandelen -
wij worden weer Jezus en wij wandelen
boven de hoofden der vissen,
het zeegat in.
Zie, naast ons spant zich een scharlaken zeil in,
schuim rekt amechtig de kop
tegen de boeg op, tegen de flank,
tekent onuitstaanbare haast chinese tekens
in het kielzog. En wij wandelen.
En zie, onze bewondering
is een vuist die samenbalt
is een hand die opent met daarin:
de wonderlijke vangst van wieren, elastisch
als het verjaarde vel van een vrouw,
van schelpen volkleurig,
van roddelende mossels
en mos, dat van diepte droomt
op de honderden gelijkmatig afgeronde balkons
van donker basalt. Het brons
wordt blauw en boven, vooral boven,
toevallige vissers gelovend
in de wonderbaarlijke visvangst.
Hun ogen vallen door de mazen van het net.
Het net dat net werd opgehaald
met niets, met niets
dan open monden en een geronnen glimlach -
jawel, dit is de wiskundige schoonheid
van oud hout. Tijdeloos van het getij
het heen en terug
het heen en terug
het heen en terug.
Hedwig Speliers
uit: De Vlaamse Gids 1966
Tiba.
Geplaatst: 03 mrt 2007 06:07 pm
Dit is de wiskundige schoonheid
van oud hout
Prachtig begin van een gedicht is dit.
Knap ook hoe de dichter in dit tegelijk een hele wereld oproept: de zee, een zeil, het mos, de vissers, het eeuwige getij...
Er zit heel veel in dit gedicht en het is knap verwoord!
Een gedicht om van te houden...
Tiba.
Dit is de wiskundige schoonheid
van oud hout
Prachtig begin van een gedicht is dit.
Knap ook hoe de dichter in dit tegelijk een hele wereld oproept: de zee, een zeil, het mos, de vissers, het eeuwige getij...
Er zit heel veel in dit gedicht en het is knap verwoord!
Een gedicht om van te houden...
Tiba.
Geplaatst: 10 mrt 2007 10:04 pm
Met de bundel "Suites françaises" (2001) knoopte Hedwig Speliers aan bij de verloren gegane traditie van reisgedichten. Daarin een neerslag van de talloze indrukken die de dichter opdeed na een aantal reizen in Frankrijk.
De titel van de bundel verwijst ook naar de Franse suites van Bach, van wie de dichter een bewonderaar is: het is een poging om landschappen, vergezichten, gebouwen enz. uit Frankrijk om te zetten in klank.
Indirect schuilt in de titel ook een verwijzing naar zijn overleden broer die een grote fan van Bach was.
Meer over Hedwig Speliers vind je o.a. hier:
http://cultuur.oostende.be/product/91/d ... _N&id=2576
Tiba
Met de bundel "Suites françaises" (2001) knoopte Hedwig Speliers aan bij de verloren gegane traditie van reisgedichten. Daarin een neerslag van de talloze indrukken die de dichter opdeed na een aantal reizen in Frankrijk.
De titel van de bundel verwijst ook naar de Franse suites van Bach, van wie de dichter een bewonderaar is: het is een poging om landschappen, vergezichten, gebouwen enz. uit Frankrijk om te zetten in klank.
Indirect schuilt in de titel ook een verwijzing naar zijn overleden broer die een grote fan van Bach was.
Meer over Hedwig Speliers vind je o.a. hier:
http://cultuur.oostende.be/product/91/d ... _N&id=2576
Tiba
Geplaatst: 10 mrt 2007 10:11 pm
In vazen, aarden, draagt Wissant
wit zijn water aan - hitte hijgt
boven het verblauwde, een weten
hoe schoonheid hoog wiskundig
landerijen plooit, hoe algroen
ons kinderhart hier popelt.
In het mondbereik van mensen luidt
het letterlicht de dichter in, ligt
stilte stil op de einder toegedicht.
Hedwig Speliers
uit: Suites françaises,
Manteau, Antwerpen 2001
Tiba.
In vazen, aarden, draagt Wissant
wit zijn water aan - hitte hijgt
boven het verblauwde, een weten
hoe schoonheid hoog wiskundig
landerijen plooit, hoe algroen
ons kinderhart hier popelt.
In het mondbereik van mensen luidt
het letterlicht de dichter in, ligt
stilte stil op de einder toegedicht.
Hedwig Speliers
uit: Suites françaises,
Manteau, Antwerpen 2001
Tiba.
Geplaatst: 13 mrt 2007 07:35 am
Dit staat bij wikipedia
Een staketsel is een houten constructie rond de havengeul van op het land tot een eind in zee. Op het einde in zee staan er bakens voor de scheepvaart. Staketsels zorgen ervoor dat de havengeul niet meteen verzandt en de haven toegankelijk blijft voor de schepen. Men kan aan de Belgische kust dergelijke staketsels vinden in Nieuwpoort, Oostende en Blankenberge.
In Nederland wordt het woord alleen gebruikt om een rij houten palen aan te duiden die in zee lopen. Een dergelijk in zee uitstekend wandelhoofd noemt men er een pier, zoals de pier van Scheveningen.
Dettie
Dit staat bij wikipedia
Een staketsel is een houten constructie rond de havengeul van op het land tot een eind in zee. Op het einde in zee staan er bakens voor de scheepvaart. Staketsels zorgen ervoor dat de havengeul niet meteen verzandt en de haven toegankelijk blijft voor de schepen. Men kan aan de Belgische kust dergelijke staketsels vinden in Nieuwpoort, Oostende en Blankenberge.
In Nederland wordt het woord alleen gebruikt om een rij houten palen aan te duiden die in zee lopen. Een dergelijk in zee uitstekend wandelhoofd noemt men er een pier, zoals de pier van Scheveningen.
Dettie
Geplaatst: 13 mrt 2007 11:16 am
bedankt...het is nu duidelijk
.
Zo zie je dat er toch een verschil in gebruik is in dezelfde woorden in Vlaams en Nederlands.
Ik heb als kind vaak gewandeld op het staketsel in Nieuwpoort (ging daar bij familie op vakantie), daar spreekt iedereen van "de estacade". Even opgezocht en staat warempel in van Dale: tussen haakjes staat erbij: Frans; uitleg: "paalwerk" (en in de wapenkunde: rij palen door een dwarsbalk verbonden)
Tiba.
Laatst aangepast door tiba op 14 mrt 2007 12:14 am, in totaal 1 keer bewerkt
bedankt...het is nu duidelijk
.
Zo zie je dat er toch een verschil in gebruik is in dezelfde woorden in Vlaams en Nederlands.
Ik heb als kind vaak gewandeld op het staketsel in Nieuwpoort (ging daar bij familie op vakantie), daar spreekt iedereen van "de estacade". Even opgezocht en staat warempel in van Dale: tussen haakjes staat erbij: Frans; uitleg: "paalwerk" (en in de wapenkunde: rij palen door een dwarsbalk verbonden)
Tiba.
Laatst aangepast door tiba op 14 mrt 2007 12:14 am, in totaal 1 keer bewerkt
Geplaatst: 14 mrt 2007 12:07 am
Ik ook Tiba! D'estacade is trouwens voor mij nog steeds een verplicht bezoeknummer als ik naar Nieuwpoort ga! Zalig om daar wat te gaan uitwaaien en de vissers hun vangst in het oog te houden.
Groetjes, kim
tiba schreef:
Ik heb als kind vaak gewandeld op het staketsel in Nieuwpoort
Tiba.
Ik ook Tiba! D'estacade is trouwens voor mij nog steeds een verplicht bezoeknummer als ik naar Nieuwpoort ga! Zalig om daar wat te gaan uitwaaien en de vissers hun vangst in het oog te houden.
Groetjes, kim
Geplaatst: 01 mei 2007 11:14 am
Façade
Door de oorlog door en door onteerd,
gegeseld eerst maar weer gerenoveerd
houdt de gevel zijn halswervels opgericht.
Staat het timpanon als een topgedicht
hoog te gloeien in het rode avondlicht.
Kalk en mortel taaie tekens, betekenis
voor wie de aarde rijk aan geheimen is.
Hedwig Speliers
uit: Bel-etage, Manteau,
Antwerpen/Amsterdam 1992
Tiba.
Uit het thema "gedichten over architectuur/gebouwen" ook hier geplaatst.
Façade
Door de oorlog door en door onteerd,
gegeseld eerst maar weer gerenoveerd
houdt de gevel zijn halswervels opgericht.
Staat het timpanon als een topgedicht
hoog te gloeien in het rode avondlicht.
Kalk en mortel taaie tekens, betekenis
voor wie de aarde rijk aan geheimen is.
Hedwig Speliers
uit: Bel-etage, Manteau,
Antwerpen/Amsterdam 1992
Tiba.
Uit het thema "gedichten over architectuur/gebouwen" ook hier geplaatst.
Geplaatst: 01 mei 2007 11:20 am
Over de bundel Bel-etage (1992):
Op de flap: In de lente van 1990 verhuisde Speliers naar een Oostends herenhuis uit 1900, dat hij gedurende anderhalf jaar eigenhandig renoveerde. Tijdens de werkzaamheden schreef hij zijn Bel-etage, een bundel in drie bewegingen. Eerst roept hij de "ruimten" en daarna de "objecten" op. Daarna portretteert hij de vroegere bewoners van la belle epoque.
Tiba.
Over de bundel Bel-etage (1992):
Op de flap: In de lente van 1990 verhuisde Speliers naar een Oostends herenhuis uit 1900, dat hij gedurende anderhalf jaar eigenhandig renoveerde. Tijdens de werkzaamheden schreef hij zijn Bel-etage, een bundel in drie bewegingen. Eerst roept hij de "ruimten" en daarna de "objecten" op. Daarna portretteert hij de vroegere bewoners van la belle epoque.
Tiba.
Geplaatst: 17 mei 2007 07:58 pm
Veranda
Verbeelding breekt, hoewel gesloten huis,
door het schuine glas van de verandakluis
waar aardrijkskunde ontstaat in stroom en
sloot, het gelaagde laagland geologisch
aan de voeten uitgespreid een spraakgebied
waar druïden maretakken meten, mededelen
mij een mens in tijd en ruimte
hoe een god uit de hemel komt getuimeld.
Hedwig Speliers
uit: Bel-etage, Manteau,
Antwerpen/Amsterdam 1992
Tiba.
Uit het thema "gedichten over architectuur/gebouwen" ook hier geplaatst.
Veranda
Verbeelding breekt, hoewel gesloten huis,
door het schuine glas van de verandakluis
waar aardrijkskunde ontstaat in stroom en
sloot, het gelaagde laagland geologisch
aan de voeten uitgespreid een spraakgebied
waar druïden maretakken meten, mededelen
mij een mens in tijd en ruimte
hoe een god uit de hemel komt getuimeld.
Hedwig Speliers
uit: Bel-etage, Manteau,
Antwerpen/Amsterdam 1992
Tiba.
Uit het thema "gedichten over architectuur/gebouwen" ook hier geplaatst.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten