Poezie Leestafel heeft toestemming van Willy Spillebeen om zijn gedichten te plaatsen (maar geen hele bundels)
Er kunnen dus meer gedichten geplaatst worden.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/willy-spillebeen
Dettie
Willy Spillebeen (ja)
Willy Spillebeen (ja)
Laatst gewijzigd door Dettie op Za Feb 14, 2009 11:38, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 15 mrt 2006 12:18 pm
Ik teken
Ik teken met mijn tanden in je vel
de plek waar ik je steeds wil bijten
mijn wijfje wilde siddervis
totdat wij uit elkander splijten
na de eendagsdroom die leven is
de enkele momenten zelfbedrog
de jaren van verbeten dulden
mijn vrouw oud als het leven is
vergeef mijn niet bedreven schulden
wie takelde je lichaam af
je lieve lichaam siddervis?
Ik teken met mijn tanden in je vel
de plek waar later als geheugen
je lichaam nog bewoonbaar maakt.
Die plek zal ik met mijn adem met
mijn hartstocht dan bewonen
een eilandje een rondemaan
de schoonste schuilplaats tegen waarheid
die ik vanmorgen vond.
Willy Spillebeen
Uit: De geschiedenis van een steenbok
Uitgeverij P 2002
Ik teken
Ik teken met mijn tanden in je vel
de plek waar ik je steeds wil bijten
mijn wijfje wilde siddervis
totdat wij uit elkander splijten
na de eendagsdroom die leven is
de enkele momenten zelfbedrog
de jaren van verbeten dulden
mijn vrouw oud als het leven is
vergeef mijn niet bedreven schulden
wie takelde je lichaam af
je lieve lichaam siddervis?
Ik teken met mijn tanden in je vel
de plek waar later als geheugen
je lichaam nog bewoonbaar maakt.
Die plek zal ik met mijn adem met
mijn hartstocht dan bewonen
een eilandje een rondemaan
de schoonste schuilplaats tegen waarheid
die ik vanmorgen vond.
Willy Spillebeen
Uit: De geschiedenis van een steenbok
Uitgeverij P 2002
Geplaatst: 15 mrt 2006 06:51 pm
Heel mooi gedicht is dit.
Hierin is zoveel te vinden:
met zoveel levenskracht gezegd!
Een spiegel voor iedereen? De niets ontziende tijd...
Maar er is zoveel hoopvols:
En wat een mooi einde:
Prachtig gezegd.
Groetjes. Tiba.
Heel mooi gedicht is dit.
Hierin is zoveel te vinden:
mijn wijfje wilde siddervis
totdat wij uit elkander splijten
met zoveel levenskracht gezegd!
mijn vrouw oud als het leven is
vergeef mijn niet bedreven schulden
wie takelde je lichaam af
je lieve lichaam siddervis?
Een spiegel voor iedereen? De niets ontziende tijd...
Maar er is zoveel hoopvols:
Ik teken met mijn tanden in je vel
de plek waar later als geheugen
je lichaam nog bewoonbaar maakt.
En wat een mooi einde:
de schoonste schuilplaats tegen waarheid
die ik vanmorgen vond.
Prachtig gezegd.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 15 mrt 2006 07:59 pm
Jong en wild nog zou ik zo zeggen.
Hij heeft het hier ook nog over zijn wijfje.
Ik denk dat hij hier zegt, het leven vliegt voorbij
Zijn vrouw duldt hém
Hij vraagt haar vergiffenis voor zijn niet bedreven schulden
ik denk dat hij zijn onbewuste daden bedoelt die niet leuk voor haar waren.
Wie takelde je lichaam af (zwangerschappen?)
Dit laatste is een liefdesverklaring aan zijn vrouw waarbij hij zich veilig voelt en prettig en zal haar en haar lichaam in ere herstellen, de eer die zij verdient.
Tenminste zo zie ik het. Mooi gedicht hoor. Ik zou tenminste blij zijn als vrouw met zo'n gedicht!
Dettie
Ik teken met mijn tanden in je vel
de plek waar ik je steeds wil bijten
mijn wijfje wilde siddervis
totdat wij uit elkander splijten
Jong en wild nog zou ik zo zeggen.
Hij heeft het hier ook nog over zijn wijfje.
na de eendagsdroom die leven is
de enkele momenten zelfbedrog
de jaren van verbeten dulden
mijn vrouw oud als het leven is
vergeef mijn niet bedreven schulden
wie takelde je lichaam af
je lieve lichaam siddervis?
Ik denk dat hij hier zegt, het leven vliegt voorbij
Zijn vrouw duldt hém
Hij vraagt haar vergiffenis voor zijn niet bedreven schulden
ik denk dat hij zijn onbewuste daden bedoelt die niet leuk voor haar waren.
Wie takelde je lichaam af (zwangerschappen?)
Ik teken met mijn tanden in je vel
de plek waar later als geheugen
je lichaam nog bewoonbaar maakt.
Die plek zal ik met mijn adem met
mijn hartstocht dan bewonen
een eilandje een rondemaan
de schoonste schuilplaats tegen waarheid
die ik vanmorgen vond
Dit laatste is een liefdesverklaring aan zijn vrouw waarbij hij zich veilig voelt en prettig en zal haar en haar lichaam in ere herstellen, de eer die zij verdient.
Tenminste zo zie ik het. Mooi gedicht hoor. Ik zou tenminste blij zijn als vrouw met zo'n gedicht!
Dettie
Geplaatst: 15 mrt 2006 09:38 pm
Je doelt waarschijnlijk op:
"de jaren van verbeten dulden"
jaja, dat is het waarschijnlijk, ik denk (en hoop) dat dit de juiste interpretatie is.
Zelf zag ik het eerst omgekeerd, maar dat past niet in de teneur van het gedicht. Dus alweer goed gezien van jou!
Groetjes. Tiba.
Zijn vrouw duldt hém
Je doelt waarschijnlijk op:
"de jaren van verbeten dulden"
jaja, dat is het waarschijnlijk, ik denk (en hoop) dat dit de juiste interpretatie is.
Zelf zag ik het eerst omgekeerd, maar dat past niet in de teneur van het gedicht. Dus alweer goed gezien van jou!
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 17 mrt 2006 12:22 pm
Woorden in de stroom
Het kind dat keitjes
keilde in het water
zag: vliegende vissen
en 's avonds
kwam hij veilig weer thuis.
Ziek van liefde en schuld
gooide hij later
grote stenen uit.
Het water wolkte vol modder.
De stenen vormden geen brug.
Hij vond zichzelf
niet terug.
Nu staande aan de oever
tegen de stroom in
en de vertroebeling
spuw ik kringetjes
als een kind.
Zuiverend zout.
Even een teken
van leven.
Willy Spillebeen
Uit: Gedichten 1959-1973: een teken van leven.
Antwerpen: Standaard Uitgeverij 1973
Tiba.
Laatst aangepast door Dettie op 25 apr 2007 09:12 am, in totaal 3 keer bewerkt
Woorden in de stroom
Het kind dat keitjes
keilde in het water
zag: vliegende vissen
en 's avonds
kwam hij veilig weer thuis.
Ziek van liefde en schuld
gooide hij later
grote stenen uit.
Het water wolkte vol modder.
De stenen vormden geen brug.
Hij vond zichzelf
niet terug.
Nu staande aan de oever
tegen de stroom in
en de vertroebeling
spuw ik kringetjes
als een kind.
Zuiverend zout.
Even een teken
van leven.
Willy Spillebeen
Uit: Gedichten 1959-1973: een teken van leven.
Antwerpen: Standaard Uitgeverij 1973
Tiba.
Laatst aangepast door Dettie op 25 apr 2007 09:12 am, in totaal 3 keer bewerkt
Geplaatst: 21 mrt 2006 09:12 pm
In Westrozebeke (West-Vlaanderen) is er een Willy Spillebeenroute
Dit vond ik hier:
http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/gem ... x_755.html
Zal ik zeker doen als ik in de buurt kom!
Groetjes. Tiba.
In Westrozebeke (West-Vlaanderen) is er een Willy Spillebeenroute
Dit vond ik hier:
http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/gem ... x_755.html
Zal ik zeker doen als ik in de buurt kom!
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 29 mei 2006 06:42 pm
EEN BOOM
Een boom is minder dan
een mens zegt men maar in
het landschap evenzeer afwezig.
Telkens een gat een bres
in de muur van populieren
voorbij de rivier en on-
gedicht voor vele jaren.
Vandaag veel jaren later
de bossen van mijn kinderjaren
vergaan blijven bestaan
in het voorland waarin zij
levende doden zijn.
Wereld zo onbewoonbaar
dat ik werkelijker woon
in landschappen lang al
voorbij vergaan zoals de tijd.
Willy Spillebeen
Gedicht gemaakt voor De Lappersfort Poets Society
Toestemming gekregen van deze society om een aantal gedichten te plaatsen.
http://www.regiobrugge.be/lappersfortpoets.php
Dettie
EEN BOOM
Een boom is minder dan
een mens zegt men maar in
het landschap evenzeer afwezig.
Telkens een gat een bres
in de muur van populieren
voorbij de rivier en on-
gedicht voor vele jaren.
Vandaag veel jaren later
de bossen van mijn kinderjaren
vergaan blijven bestaan
in het voorland waarin zij
levende doden zijn.
Wereld zo onbewoonbaar
dat ik werkelijker woon
in landschappen lang al
voorbij vergaan zoals de tijd.
Willy Spillebeen
Gedicht gemaakt voor De Lappersfort Poets Society
Toestemming gekregen van deze society om een aantal gedichten te plaatsen.
http://www.regiobrugge.be/lappersfortpoets.php
Dettie
Geplaatst: 08 aug 2006 12:29 pm
Vlieger
Ik spit in mijn tuin van heden
en het handvat van mijn spade
wordt plots de houten klos -
het vliegertouw schiet los
en de vlieger op een windvlaag
springt als een vis in de hemel.
We liepen die middag over de stoppels
van de keiheuvel
bij het kastanjebos.
Het was de laatste augustusmaand
van mijn kinderjaren en ons spel
duurde niet langer dan een uur.
Maar dat ene uur bleef leven
en zoveel latere jaren zijn dood.
Plots brak een onweer los.
De wereld leek te vergaan.
De vlieger werd doorweekt.
Hij is nooit meer omhooggegaan.
Willy Spillebeen
uit: Land van vergeten,
Gent, Poëziecentrum 1995
Tiba.
Vlieger
Ik spit in mijn tuin van heden
en het handvat van mijn spade
wordt plots de houten klos -
het vliegertouw schiet los
en de vlieger op een windvlaag
springt als een vis in de hemel.
We liepen die middag over de stoppels
van de keiheuvel
bij het kastanjebos.
Het was de laatste augustusmaand
van mijn kinderjaren en ons spel
duurde niet langer dan een uur.
Maar dat ene uur bleef leven
en zoveel latere jaren zijn dood.
Plots brak een onweer los.
De wereld leek te vergaan.
De vlieger werd doorweekt.
Hij is nooit meer omhooggegaan.
Willy Spillebeen
uit: Land van vergeten,
Gent, Poëziecentrum 1995
Tiba.
Geplaatst: 08 aug 2006 12:33 pm
Dit gedicht over een kind dat "in de laatste augustusmaand" van zijn kinderjaren met een vlieger speelt, past ook wel bij de "zomergedichten".
Zal ik daar ook even plaatsen.
Het beeld 'tuin van heden' (een woordspeling met 'tuin van Eden'), komt ook bij Herman de Coninck voor.
Groetjes. Tiba.
Dit gedicht over een kind dat "in de laatste augustusmaand" van zijn kinderjaren met een vlieger speelt, past ook wel bij de "zomergedichten".
Zal ik daar ook even plaatsen.
Het beeld 'tuin van heden' (een woordspeling met 'tuin van Eden'), komt ook bij Herman de Coninck voor.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 08 aug 2006 03:13 pm
precies, Dettie.
Wat me ook treft: dat soms één uur je hele leven kan blijven hangen, omdat er toen iets speciaals of wonderlijks of cruciaals gebeurde, terwijl zovele dingen in je geheugen verloren gaan, die nooit meer worden opgeroepen.
Hier wordt de herinnering aan de vlieger en tevens aan zijn laatste zomer als kind, opgeroepen door het spitten in de tuin (toch letterlijk te nemen?).
Het handvat van de spade herinnert hem aan de houten klos van de vlieger en aan die laatste zomer.
Eigenaardig hoe 'de herinnering' werkt en hoe bepaalde voorwerpen of gebeurtenissen associaties oproepen. Kan ik heel erg over mijmeren...
Groetjes. Tiba.
Maar dat ene uur bleef leven
en zoveel latere jaren zijn dood.
precies, Dettie.
Wat me ook treft: dat soms één uur je hele leven kan blijven hangen, omdat er toen iets speciaals of wonderlijks of cruciaals gebeurde, terwijl zovele dingen in je geheugen verloren gaan, die nooit meer worden opgeroepen.
Hier wordt de herinnering aan de vlieger en tevens aan zijn laatste zomer als kind, opgeroepen door het spitten in de tuin (toch letterlijk te nemen?).
Het handvat van de spade herinnert hem aan de houten klos van de vlieger en aan die laatste zomer.
Eigenaardig hoe 'de herinnering' werkt en hoe bepaalde voorwerpen of gebeurtenissen associaties oproepen. Kan ik heel erg over mijmeren...
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 08 aug 2006 03:19 pm
ja ik denk dat je die tuin toch letterlijk in het heden moet zien.
dat handvat roept de herinnering op naar vroeger.
Geur kan ook van die herinneringen oproepen, inderdaad wat jij zegt sommige dingen vergeet je nooit meer en andere dingen zijn gewoon weg.
Zou ook niet te doen zijn, álles onthouden! Moet er niet aan denken!
Dettie
ja ik denk dat je die tuin toch letterlijk in het heden moet zien.
dat handvat roept de herinnering op naar vroeger.
Geur kan ook van die herinneringen oproepen, inderdaad wat jij zegt sommige dingen vergeet je nooit meer en andere dingen zijn gewoon weg.
Zou ook niet te doen zijn, álles onthouden! Moet er niet aan denken!
Dettie
Geplaatst: 22 apr 2007 08:04 pm
Ik vond nog zo'n mooi gedicht van Willy Spillebeen: Het huis.
Staat in mijn oude, vertrouwde "Declamatorium", maar er staat niets van verwijzing bij (en daar kan ik dan heel erg op foeteren).
Maar misschien heb ik het gedicht nog in een andere bloemlezing, als ik het vind (mét verwijzing), plaats ik het zeker.
Tiba.
Ik vond nog zo'n mooi gedicht van Willy Spillebeen: Het huis.
Staat in mijn oude, vertrouwde "Declamatorium", maar er staat niets van verwijzing bij (en daar kan ik dan heel erg op foeteren).
Maar misschien heb ik het gedicht nog in een andere bloemlezing, als ik het vind (mét verwijzing), plaats ik het zeker.
Tiba.
Geplaatst: 25 apr 2007 06:28 am
AARDE
Aarde mijn vrouw. In je voren
viel het zaad, rijpt het graan.
Jouw schoot is de hoeve waarover
de tijd in seizoenen gaat:
gestalten van licht en schaduw,
veel licht, dat vloeit, overstroomt,
en brandt als bloed in de aders,
dan zand wordt of stollend lood.
Aarde mijn vrouw. Hoe geuren
de bossen, een houtduif koert.
Haar roep is het moe losscheuren
uit je schoot en de stilte bloeit
diep in het water van de avond.
Aarde, je lijf smaakt naar brood.
Vrouw, die ik aarzelend nader,
jouw schoot wordt mijn bloeiende dood.
Willy Spillebeen
uit Naar dieper water,
eigen beheer, Menen, 1962
Dettie
AARDE
Aarde mijn vrouw. In je voren
viel het zaad, rijpt het graan.
Jouw schoot is de hoeve waarover
de tijd in seizoenen gaat:
gestalten van licht en schaduw,
veel licht, dat vloeit, overstroomt,
en brandt als bloed in de aders,
dan zand wordt of stollend lood.
Aarde mijn vrouw. Hoe geuren
de bossen, een houtduif koert.
Haar roep is het moe losscheuren
uit je schoot en de stilte bloeit
diep in het water van de avond.
Aarde, je lijf smaakt naar brood.
Vrouw, die ik aarzelend nader,
jouw schoot wordt mijn bloeiende dood.
Willy Spillebeen
uit Naar dieper water,
eigen beheer, Menen, 1962
Dettie
Geplaatst: 25 apr 2007 09:47 am
En ook de gedichten van Willy Spillebeen staan op de site
http://www.poezie-leestafel.info/willy-spillebeen
Dettie
En ook de gedichten van Willy Spillebeen staan op de site
http://www.poezie-leestafel.info/willy-spillebeen
Dettie
Geplaatst: 05 aug 2007 10:28 pm
Oidipous
De holle weg was te smal voor twee wagens
en de oudste chauffeur nam de voorrang.
Er sneuvelde een spiegel. Discussies.
Toen greep de jongste ineens een geweer
en schoot zijn 'aanrander' neer.
Zag dat daar lag het zieltogend lichaam
van een man oud genoeg om zijn vader te zijn.
Scheurde naar een bordeel in de stad
die tussen de bomen voorbij een viersprong
met een boskapel haar skyline had.
Zag dat hij lag naast het leeggeroofd lichaam
van een vrouw oud genoeg om zijn moeder te zijn.
Ik las in de krant dat een jonge man
zich te pletter had gereden
op een viersprong tegen een boskapel.
Misschien had daar de sfinks gezeten
en had ook hij het antwoord niet geweten
op haar raadsel over de mens.
Willy Spillebeen
uit: Land van vergeten,
Poëziecentrum Gent, 1995
Tiba.
Oidipous
De holle weg was te smal voor twee wagens
en de oudste chauffeur nam de voorrang.
Er sneuvelde een spiegel. Discussies.
Toen greep de jongste ineens een geweer
en schoot zijn 'aanrander' neer.
Zag dat daar lag het zieltogend lichaam
van een man oud genoeg om zijn vader te zijn.
Scheurde naar een bordeel in de stad
die tussen de bomen voorbij een viersprong
met een boskapel haar skyline had.
Zag dat hij lag naast het leeggeroofd lichaam
van een vrouw oud genoeg om zijn moeder te zijn.
Ik las in de krant dat een jonge man
zich te pletter had gereden
op een viersprong tegen een boskapel.
Misschien had daar de sfinks gezeten
en had ook hij het antwoord niet geweten
op haar raadsel over de mens.
Willy Spillebeen
uit: Land van vergeten,
Poëziecentrum Gent, 1995
Tiba.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten