Dat is een goed idee Pieter! Ik vond het zelf erg vervelend dat ik zo weinig kon doen afgelopen maand.
Ik zal haar mailen en zeggen dat haar gedichten nog een maand blijven staan.
Dettie
Erika de Stercke
Verrtrappelde nachtschade
Duivelsstenen gedijen in varenstruiken
omgekeerde vingerhoeden puilen uit
wandelende takken gestoord
nachtvlinders kleuren dood
beukkruin beleeft hoogdagen
op een volle maan wijnvlekken
kattenogen verlichten de wolfsvacht
een dolle draai rond de as
zweet tekent een krijtlijn af
in de gedempte aarde glijdt een zucht weg
stijfseljurk waait omhoog
lederen hand schuift middendoor
© Erika De Stercke
Duivelsstenen gedijen in varenstruiken
omgekeerde vingerhoeden puilen uit
wandelende takken gestoord
nachtvlinders kleuren dood
beukkruin beleeft hoogdagen
op een volle maan wijnvlekken
kattenogen verlichten de wolfsvacht
een dolle draai rond de as
zweet tekent een krijtlijn af
in de gedempte aarde glijdt een zucht weg
stijfseljurk waait omhoog
lederen hand schuift middendoor
© Erika De Stercke
PieterD schreef:Vertrappelde nachtschade
Duivelsstenen gedijen in varenstruiken
omgekeerde vingerhoeden puilen uit
wandelende takken gestoord
nachtvlinders kleuren dood
beukkruin beleeft hoogdagen
op een volle maan wijnvlekken
kattenogen verlichten de wolfsvacht
een dolle draai rond de as
zweet tekent een krijtlijn af
in de gedempte aarde glijdt een zucht weg
© Erika De Stercke
Nachtschade is een plantensoort (waar de aardappel en aubergine onder vallen)
Een duivelsteen is een steen waar afdrukken van een duivel op staan of een steen die 'bloed'.
Met omgekeerde vingerhoeden denk ik dat vingerhoedskruid bedoeld wordt. (De plant wordt gerekend tot de zogenaamde heksenkruiden, het wordt soms genoemd als ingrediënt voor heksenzalf.)
Het is volle maan, het is helder weer, je ziet de 'vlekken'
Kattenogen zijn lichtjes langs een weg.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kattenoog_%28reflector%29
Wolfsvacht... Het lijkt erop dat er een mysterieuze nacht aan de gang is.
nachtschade-duivelsteen-heksenkruid-volle maan-wolf.
Ik denk dat de wolf wordt aangereden door een auto.
stijfseljurk waait omhoog
lederen hand schuift middendoor
Dze laatste strofe begrijp ik niet, (als ik de rest al begrepen heb.)
Dettie
Moedige poging, Dettie. Vooral dat rond de as draaien, lederen hand en gedempte aarde vallen bij mij nog niet op zijn plaats. Begraaft iemand een dier en trekt hij/zij daarvoor een handschoen aan? Mogen we deze keer echt niets van de anderen verwachten? Mira en Librije reageerden wel leuk maar machteloos.
Pieter
Pieter
Veel verder dan Dettie kom ik niet. Nachtschaden zijn (bovengronds althans) zèèr giftig, dat geldt ook voor het Vingerhoedskruid.
Dolle draai rond de as zou de werking van gif kunnen zijn. Zweet tekent een krijtlijn af ook. (Het zweet dat uitbreekt na het innemen van gif, aan de andere kant van de krijtlijn de dood).
Maar wie neemt dit gif in? Per ongeluk of expres?
In gedempte aarde glijdt een zucht weg lijkt me over de laatste adem te gaan.
Zo tevreden Pieter? Ik probeer ook maar wat.
Librije.
Dolle draai rond de as zou de werking van gif kunnen zijn. Zweet tekent een krijtlijn af ook. (Het zweet dat uitbreekt na het innemen van gif, aan de andere kant van de krijtlijn de dood).
Maar wie neemt dit gif in? Per ongeluk of expres?
In gedempte aarde glijdt een zucht weg lijkt me over de laatste adem te gaan.
Zo tevreden Pieter? Ik probeer ook maar wat.
Librije.
Laatst gewijzigd door Librije op Vr Feb 05, 2010 13:06, 1 keer totaal gewijzigd.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Ik zie de weg niet, Dettie, omdat de planten die genoemd worden meestal niet in de buurt van een weg groeien. Nachtschade en vingerhoedskruid vind je volgens mij nooit samen in het wild; het zou om een verwaarloosde tuin kunnen gaan. maar daar liggen meestal geen duivelsstenen tussen varens. Botanisch gezien zijn er dus enkele ongerijmdheden. Nachtschade is trouwens niet zo giftig dat een dier daardoor een dolle draai maakt. Vingerhoedskruid is wel gevaarlijk maar en dier zal dat ook niet eten. Vertelt ze een verhaal dat aan haar fantasie is ontsproten? De stijfseljurk wijs op de dracht van een meisje in de jaren vijftig. (pettycoat). Een gedicht van lang geleden dus.
Pieter
Pieter
Hoi Pieter,
Misschien helpt dit.
Onder nachtschade valt ook Bitterzoet en dat groeit langs wegen, beken en vaarten. Het heeft kleine paarse bloemen met gele hartjes.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bitterzoet
De groene nog onrijpe bessen bevatten een flinke dosis gif.
Gewoon vingerhoedskruid
Op vochtige tot droge, matig voedselrijke tot voedselrijke grond in bossen, op kapvlakten en op omgewerkte, beschaduwde grond.
http://www.soortenbank.nl/soorten.php?s ... ry=soorten
In het gedicht wordt ook gesproken van beukenkruin en varens, dat wijst voor mij op een bos.
De weg zie ik door de kattenogen... daar had ik deze link naar gegeven http://nl.wikipedia.org/wiki/Kattenoog_%28reflector%29
Een kattenoog is een reflector die in sommige landen wordt gebruikt als markering van de randen van de rijbaan, de grenzen tussen rijstroken of gevaarlijke plaatsen. Zij lichten op als de koplampen van een auto erop gericht worden, en zijn daardoor in het bijzonder nuttig bij een gebrekkige straatverlichting en in aanvulling op reflecterende strepen op de weg.
Een weg door een bos is vaak gebrekkig verlicht.
En ik denk aan een weg door de krijtlijn die vaak op een weg gemaakt worden als er een ongeluk is gebeurd. Dan worden de contouren van het slachtoffer met krijt aangeven.
De auto raakt in de slip (de dolle draai) na het aanrijden van de wolf.
Het heeft iets met tovenarij/zwarte magie te maken volgens mij. Er worden veel giftige planten genoemd. Het is volle maan (dan huilen de wolven) er is sprake van een duivelsteen en de wolf zelf wordt ook genoemd. Maar verder kom ik ook niet. Ik denk dat de dichteres met het noemen van deze zaken het gedicht opbouwde naar het punt van de aanrijding.
Het ongeluk zat in de lucht, alle tekenen wezen erop, zoiets denk ik.
Dettie
Misschien helpt dit.
Onder nachtschade valt ook Bitterzoet en dat groeit langs wegen, beken en vaarten. Het heeft kleine paarse bloemen met gele hartjes.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bitterzoet
De groene nog onrijpe bessen bevatten een flinke dosis gif.
Gewoon vingerhoedskruid
Op vochtige tot droge, matig voedselrijke tot voedselrijke grond in bossen, op kapvlakten en op omgewerkte, beschaduwde grond.
http://www.soortenbank.nl/soorten.php?s ... ry=soorten
In het gedicht wordt ook gesproken van beukenkruin en varens, dat wijst voor mij op een bos.
De weg zie ik door de kattenogen... daar had ik deze link naar gegeven http://nl.wikipedia.org/wiki/Kattenoog_%28reflector%29
Een kattenoog is een reflector die in sommige landen wordt gebruikt als markering van de randen van de rijbaan, de grenzen tussen rijstroken of gevaarlijke plaatsen. Zij lichten op als de koplampen van een auto erop gericht worden, en zijn daardoor in het bijzonder nuttig bij een gebrekkige straatverlichting en in aanvulling op reflecterende strepen op de weg.
Een weg door een bos is vaak gebrekkig verlicht.
En ik denk aan een weg door de krijtlijn die vaak op een weg gemaakt worden als er een ongeluk is gebeurd. Dan worden de contouren van het slachtoffer met krijt aangeven.
De auto raakt in de slip (de dolle draai) na het aanrijden van de wolf.
Het heeft iets met tovenarij/zwarte magie te maken volgens mij. Er worden veel giftige planten genoemd. Het is volle maan (dan huilen de wolven) er is sprake van een duivelsteen en de wolf zelf wordt ook genoemd. Maar verder kom ik ook niet. Ik denk dat de dichteres met het noemen van deze zaken het gedicht opbouwde naar het punt van de aanrijding.
Het ongeluk zat in de lucht, alle tekenen wezen erop, zoiets denk ik.
Dettie
Jouw verhaal is heel plausibel, Dettie. In het meeste kan ik me wel vinden.
Maar als ik de opmerking van Pieter over de pettycoat erbij betrek, dan denk ik niet dat de wolf dood is, maar een meisje. Een soort Roodkapje verhaal dus: de wolf zat in het bos te wachten en sloeg toe.
Librije.
Maar als ik de opmerking van Pieter over de pettycoat erbij betrek, dan denk ik niet dat de wolf dood is, maar een meisje. Een soort Roodkapje verhaal dus: de wolf zat in het bos te wachten en sloeg toe.
Librije.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Wat een mooie research weer, Dettie. Die kattenogen zijn mogelijk de spiegeltjes die jij bedoelt maar de koplampen van de auto verlichten de wolfsvacht eerder en beter dan de kattenogen dat zouden doen. Maar omdat ik ben gaan denken aan een jeugdherinnering van de dichteres zou het kunnen dat een en ander in haar geheugen is vervormd. De leren hand kan de autohandschoen van de chauffeur zijn, waar hij middendoor gaat blijft dan nog het enige raadsel. De veronderstelling van Librije dat het om een moord zou gaan is ook nog mogelijk, maar de krijtlijn en het om de as draaien zijn dan erg raadselachtig. Librije en Dettie hartelijk bedankt voor jullie meedenken en meezoeken.
Pieter
Pieter
Verrtrappelde nachtschade
Duivelsstenen gedijen in varenstruiken
omgekeerde vingerhoeden puilen uit
wandelende takken gestoord
nachtvlinders kleuren dood
beukkruin beleeft hoogdagen
op een volle maan wijnvlekken
kattenogen verlichten de wolfsvacht
een dolle draai rond de as
zweet tekent een krijtlijn af
in de gedempte aarde glijdt een zucht weg
stijfseljurk waait omhoog
lederen hand schuift middendoor
© Erika De Stercke
Even hernomen:
De nachtschade is vertrapt, want de moordenaar/verkrachter heeft zich in de varenstruiken verstopt. En zo de wandelende takken verstoord en nachtvlinders gedood.
In de omgekeerde vingerhoed die uitpuilt zou je een fal.lus kunnen zien, die zich nodig moet ledigen. Een giftig wapen in dit geval.
Nachtschade heeft ook een dubbele betekenis: naast giftige plant die vertrapt wordt, is het de schade die in de nacht wordt toegebracht.
De beukkruin houdt het volle maanlicht tegen: het licht waarin doorgaans weerwolven tot leven komen (hier dus symbool voor een moordenaar). Wijnvlekken wijzen op bloedvlekken.
Dolle draai rond de as: de kattenogen van Dettie zijn de reflectoren, maar daarin schijnt de koplamp van de fiets van het meisje. Zij wordt van haar fiets getrokken of met een beukentak op haar hoofd geslagen. De fiets ligt op de grond waarbij het voorwiel als een dolle om de as draait.
De krijtlijn wijst vooruit naar, zoals Dettie al opmerkte, de lijnen die de politie zet op de plaats van het misdrijf en naar het overschrijden van de lijn tussen leven en dood. Het zweet is van de moordenaar. De lederen hand lijkt me ook van de moordenaar, die zich midden onder de pettycoat bevindt..
Lijkt dit ergens op?
Librije.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Ik durfde die fantasieën ook niet op te schrijven Pieter omdat ze zo akelig zijn. Maar ja als je een gedicht bespreekt moet het eigenlijk wel gezegd worden. Gelukkig durfde Librije het wél aan.
Ik denk dat de bespreking van Librije het meest dichtbij komt.
Jammer ik vond mijne ook zo mooi
(grapje, grapje)
Heel knap Librije, ik zag dat er niet in maar nu ik het lees denk ik, ja! die kant gaat het op. Dat moet het zijn. Maar daar moet wel erg naar gepuzzeld worden, wat op zich natuurlijk ook wel weer prettig is.
Hoe noem je zoiets dan, hermetisch, cryptisch?
Dettie
Ik denk dat de bespreking van Librije het meest dichtbij komt.
Jammer ik vond mijne ook zo mooi
(grapje, grapje)
Heel knap Librije, ik zag dat er niet in maar nu ik het lees denk ik, ja! die kant gaat het op. Dat moet het zijn. Maar daar moet wel erg naar gepuzzeld worden, wat op zich natuurlijk ook wel weer prettig is.
Hoe noem je zoiets dan, hermetisch, cryptisch?
Dettie
Toen ik dit gedicht de eerste keer las, kon ik er echt niets mee. Vandaar mijn flauwe grapje.
En dat bedoelde ik dus Dettie, toen ik laatst zei dat jij zo'n bijzondere opmerkingsgave hebt. Jij gaf de aanzet, doordat je durfde te proberen, te veronderstellen en uiting te geven aan wat jij er in zag. Door dingen op te zoeken. Dan zie ik ze ook pas.
Jouw eerste uitvoerige bespreking zette Pieter en mij op een spoor. En toen pas kon ik oplossingen voor schijnbaar onmogelijke woorden en zinsneden zien die leken te passen.
Pieter opperde een jeugdherinnering van de dichteres. De pettycoat wijst op de jaren 50/60 van de vorige eeuw. Zou dus heel goed kunnen. Of een gedicht naar aanleiding van bericht in de krant met foto met daarop een krijtstreep op de straat en een gevallen fiets.
Nachtvlinders kleuren dood is bij nader inzien misschien een manier om te wijzen op de schutkleur van deze vlinders en hebben als dubbele betekenis, dat de aanvaller niet opvalt in zijn omgeving en zijn een verwijzing naar de dood van een nachtvlinder: een meisje dat in de nacht naar huis fietst.
De strekking van het gedicht is gruwelijk, maar is helaas nog steeds van alle tijden. En past wel bij de andere gedichten, die hebben ook vaak "zwarte" onderwerpen. In contrast daarmee is de manier waarop ze het onder woorden gebracht heeft bijzonder goed geslaagd. Vind ik achteraf, nu ik het begrijp....
Librije.
En dat bedoelde ik dus Dettie, toen ik laatst zei dat jij zo'n bijzondere opmerkingsgave hebt. Jij gaf de aanzet, doordat je durfde te proberen, te veronderstellen en uiting te geven aan wat jij er in zag. Door dingen op te zoeken. Dan zie ik ze ook pas.
Jouw eerste uitvoerige bespreking zette Pieter en mij op een spoor. En toen pas kon ik oplossingen voor schijnbaar onmogelijke woorden en zinsneden zien die leken te passen.
Pieter opperde een jeugdherinnering van de dichteres. De pettycoat wijst op de jaren 50/60 van de vorige eeuw. Zou dus heel goed kunnen. Of een gedicht naar aanleiding van bericht in de krant met foto met daarop een krijtstreep op de straat en een gevallen fiets.
Nachtvlinders kleuren dood is bij nader inzien misschien een manier om te wijzen op de schutkleur van deze vlinders en hebben als dubbele betekenis, dat de aanvaller niet opvalt in zijn omgeving en zijn een verwijzing naar de dood van een nachtvlinder: een meisje dat in de nacht naar huis fietst.
De strekking van het gedicht is gruwelijk, maar is helaas nog steeds van alle tijden. En past wel bij de andere gedichten, die hebben ook vaak "zwarte" onderwerpen. In contrast daarmee is de manier waarop ze het onder woorden gebracht heeft bijzonder goed geslaagd. Vind ik achteraf, nu ik het begrijp....
Librije.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Ik kreeg dit item al een tijd niet meer door, las pas deze namiddag zovele vroegere reacties. Wou nog reageren op dit gedicht. Vooral het "duivelse aspect" maakte indruk op me. En daarop wou ik verder gaan.
Ik wou nog reageren, maar toen las ik hier de interpretatie van een auto met koplampen- een ongeval?- (zag ik er niet in), en die krijtlijn, ik had een andere verklaring in gedachten. Maar zou kunnen juist zijn.
Greep me wel (understatement). Dus even niet voor mij.
Tiba.
Ik wou nog reageren, maar toen las ik hier de interpretatie van een auto met koplampen- een ongeval?- (zag ik er niet in), en die krijtlijn, ik had een andere verklaring in gedachten. Maar zou kunnen juist zijn.
Greep me wel (understatement). Dus even niet voor mij.
Tiba.
Ook ik word absoluut niet vrolijk van de strekking van dit gedicht, maar ik denk dat de uiteindelijke verklaring die ik formuleerde wel de juiste is. Geen toevallige interpretatie. En dat maakt het tot een gruwelijk gedicht. Geen magie, maar de rauwe, harde werkelijkheid.
Ik kan me voorstellen dat het lezen daarvan voor anderen een te aangrijpende ervaring kan zijn. Toen ik me er eenmaal in had vastgebeten, wilde ik het afmaken. Maar ik denk dat ik voor de overige gedichten van deze dichteres pas. Niet omdat ik ze slecht vind, de woorden waren goed gevonden. Maar ik ben nu toe aan iets wat niet zo somber en aangrijpend is. En ik betwijfel of ik dat hier zal vinden.
Maar: Mossig verscholen.... vond ik erg mooi.
Librije.
Ik kan me voorstellen dat het lezen daarvan voor anderen een te aangrijpende ervaring kan zijn. Toen ik me er eenmaal in had vastgebeten, wilde ik het afmaken. Maar ik denk dat ik voor de overige gedichten van deze dichteres pas. Niet omdat ik ze slecht vind, de woorden waren goed gevonden. Maar ik ben nu toe aan iets wat niet zo somber en aangrijpend is. En ik betwijfel of ik dat hier zal vinden.
Maar: Mossig verscholen.... vond ik erg mooi.
Librije.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast