het uitzichtloos verdorren van een boon
een snijbloem en zijn onverdiende loon
ik zie het aan, doch niemand hoort mij klagen
het rooien van de bintjes is gewoon
een schaamteloze daad die af doet vragen
of een beroep op normen ooit zal slagen
toch blijf ik hard, negeer het machtsvertoon
maar in september, bij die jonge sla
zojuist geplant in toegewijde aarde
bezwijkt m’n laatste restje eigenwaarde
dan huil ik en dan smeek ik om gena
Daan de Ligt
(ongepubliceerd)
bewerking van het gedicht
‘jonge sla’ van Rutger Kopland
