zeiden sommigen. er was geen tijd. maar anderen.
kortom: er ontstond discussie. aarzelend eerst
maar allengs met meer kracht bewoog Ali van linker
naar rechterbil. hij had zijn snor die ochtend extra
goed gekamd. die bleef dus keurig zitten, hoewel
het inmiddels toch ver na zonsondergang was en
de discussie doorging. drie keer kwam het tot een
handgemeen. het werd gesust. het werd bedekt
met de mantel der redelijkheid. argumenten werden
aan en afgedragen en toen iemand bij toeval een ritme
trommelde op een lunchbox neuriede Ali daar spontaan
een aardig wijsje bij dat hem deed denken aan schapen
op gras. niet meer. niet minder. er werd niets beslist
die dag, maar wel had Ali erge honger gekregen.
Erwin Vogelezang
uit: Bladluis
De Windroos gedichten
Uitg. Holland-Haarlem 2006
