zo zal het verder gaan: ik eet niet.
de boom zal voor het raam staan.
de schaduw van de boom zal vallen.
we zullen aan tafel zitten.
de schaduw tussen ons in.
we zullen deuropeningen vullen
met lichamen, handgebaren, deuren.
dit is hoe het verder gaat.
we zullen handen schudden.
we zullen vreemden worden.
we zullen zeggen dat we zijn verlaten.
we zullen anderen verlaten,
keer op keer op keer op keer.
we zullen niet omkijken, onder geen beding
zullen we omkijken.
kijk niet om.
soms zal de telefoon gaan.
soms horen we onze stilte terug.
soms zullen we zeggen dat er niemand aan de lijn is.
dan zullen we over onze schouder kijken, ons schuldig voelen.
voel je niet schuldig.
we zullen sterven. niet snel
en niet langzaam zullen we sterven.
we zullen er niet klaar voor zijn
en toch zullen we sterven.
ik beloof het.
Erwin Vogelezang
(gedicht in bewerking)
