Ik zocht iets om sneller
te groeien. Weg van dit teveel
te weinig mij. De zee vond
mij.
Enkele druppeltjes licht
huppelden over zilt schuim.
De zee schudde even zijn grote
matras op voor de nacht en troostte me
dan tussen zijn vele golvende bladzijden.
De zee is zo'n lang verhaal,
ik lees het met al mijn vingers.
Hoe langer ik hem lees hoe kleiner
ik groei, hoe meer mondjes in mij
stilletjes juichen: wacht op mij,
ik kom!
Daniel Billiet
uit: Alleen aan zee is de kust veilig,
Bakermat 1993